بهترینهای 2010 از نگاه من – 6

بردیا برجسته نژاد: قسمت اول (شماره های 26 الی 30) را اینجا، قسمت دوم (شماره های 21 الی 25) را اینجا ، قسمت سوم (شماره های 16 الی 20) را اینجا ، قسمت چهارم (شماره های 11 الی 15) را اینجا و قسمت پنجم (شماره های 6 الی 10) را اینجا بخوانید.

5
Pure Reason Revolution – Hammer and Anvil

حالا گروه Pure Reason Revolution بعد از انتشار دو آلبوم و سعی و خطاهای مختلف در عرصه موسیقی الکترونیک و پراگرسیو، بالاخره به یک محصول منحصر به فرد و فوق العاده دست پیدا کرده است به اسم چکش و سندان/Hammer and Anvil. سومین آلبوم این گروه یک جهش بلند به سمت موسیقی الکترونیک است و تقریبا با هدفدار شدن پراگرسیوی که در آلبوم اول پر رنگ و در آلبوم دوم بلاتکلیف بود، به یک شاهکار موسیقیایی رسیده است. آهنگ اول، آتش جنگ/Fight Fire، در حد غافلگیر کننده ای جنون آمیز و یک شروع میخکوب کننده برای آلبوم است. شما در آهنگی مثل یورش/Blitzkrieg یک الکترونیک محض را خواهید شنید و کار بجایی میرسد که در آخرین آهنگ آلبوم یعنی صلح/ Armistice به یک موسیقی ملایم و متمایل به پاپ خواهید رسید. دقت کردید؟ آلبوم با آتش جنگ و موسیقی جنون آمیزش شروع می شود و با صلح و موسیقی آرامش به اتمام می رسد. البته بیشتر می توان دلیل این تغییر سبک را حضور تام بلامی در این آلبوم دانست. بلامی، هنرمند 30 ساله و همه کاره عالم موسیقی در این اثر در کنار جان کورتنی، کیبوردیست گروه، مسئولیت تهیه کنندگی و آهنگسازی را بر عهده داشته است. این آلبوم اثری فوق العاده در ژانر جدید این گروه و نگرشی نو به موسیقی پراگرسیو است. قبلا در مورد این گروه و آلبومش اینجا حرف زده ام.

 

4
Piano Magic – Home Recording

گروه انگلیسی Piano Magic معجون عجیب و غریبی از موسیقی ایندی و ملل، آمیخته با پست راک و آمبینت را به شیوه ای استثنایی ارائه می کند که از شنیدنش سیر نخواهید شد. آلبوم سال 2010 این گروه با عنوان ضبط خانگی/Home Recording یازدهمین اثر آنهاست که منتشر شده است. آلبوم قبلی پیانو مجیک به اسم جشنهای پیروزی/Ovations یک شاهکار در ژانر خودش محسوب می شد. یک کار فوق العاده که برندن پری، عضو سابق گروه مشهور Dead Can Dance بعنوان خوانندهء مهمان با صدای جادویی اش حال و هوای عجیبی به آن داده بود. اما آلبوم جدید اثری است فوق العاده و کاملا متفاوت با آلبوم قبلی. شما احساس می کنید که موسیقی با یک نوازش آرام و سبک، تمام سیاهی را از عمق ضمیر و درون شما بیرون می کشد و سفیدی را به جایش تزریق میکند. این آلبوم با تمام تفاوتش نسبت به اثر قبلی چیزی کم از یک شاهکار ندارد. پیانو مجیک بعد از گذشت 16 سال از آغاز فعالیتش، تغییرات زیادی را پشت سر گذاشته. از سه نفر بنیانگذار گروه تنها گلن جانسون در پیانو مجیک باقی مانده است و دو نفر دیگر یعنی دمومنیک چنل و دیک رینس گروه را بدلیل پروژه های انفرادیشان ترک کردند. اما همچنان می توان از پیانو مجیک بعنوان یکی از قدرتمندترین گروه های آمبینت، پست راک و دارک ویو انگلستان و دنیا نام برد.

 

3
Toundra – II

دومین آلبوم گروه اسپانیایی Toundra با عنوان II شاهکاری از ملودی و صدا، شور و هیجان و خشم در موسیقی پست راک است. آنها را می توان نمونهء بارز تلفیق پست راک و متال با ریشه های اسپانول دانست که حاصل کار اثری استثنایی ست. آلبوم نخست آنها در سال 2008 که بصورت رایگان توزیع شد با 6 آهنگ فوق العاده نشان داد که باید منتظر یک گروه استثنایی باشیم، و اما آلبوم II، مجموعه ای با هفت آهنگ زیبا شما را به گشت و گذار در آسمان دعوت می کند. آلبوم با Tchod آغاز می شود. یک Intro سه دقیقه ای و کاملا شرقی. هرچند موسیقی اسپانول را چندان نمی توان از موسیقی شرقی و رنگ و بوی موسیقی عرب (که در بعضی مواقع اصلا قابل تفکیک از اسپانول نیست) جدا کرد، اما همین آهنگ به شما می فهماند با چیز عجیبی روبرو خواهید بود. شاهکارهای آلبوم دو آهنگ Magreb و Bizancio هستند. ریف های گیتار، ضربات درامز، جنونی که هر کدام از این دو آهنگ ده دقیقه ای به شما می دهد ویران کننده است. باور کنید می توانید صدای گریهء گیتار را بشنوید! برای اولین بار که این آلبوم را شنیدم، پیاده از خانه به سمت سینما فرهنگ می رفتم، برای دیدن نمی دانم کدام فیلم. حاصل آن شد که ابتدای فیلم را از دست دادم تا آلبوم کامل تمام شود و من حس و حالم را از دست ندهم و بعد وارد سینما شوم!

 

2
Crippled Black Phoenix – I, Vigilante

سوپرگروه انگلیسی Crippled Black Phoenix یک ترکیب و همکاری شلوغ و پرادعا از بزرگترینهای موسیقی پست راک انگلستان را در خود جای داده است. آلبوم چهارم آنها با عنوان من، گوش به زنگ/I, Vigilante ، اثری که می تواند نگرش شما را به موسیقی پست راک دگرگون کند. شش آهنگ این آلبوم با چنان قدرتی اجرا شده است که هیجانش می زند شما را درب و داغان می کند. فقط کافیست آهنگ دوم ما فراموش کرده ایم کی هستیم/We Forgotten Who We are و بلافاصله آهنگ سوم عدالت خارق العاده/Fantastic Justice را گوش کنید، و بعد آهنگ پنجم از یک عمر/Of a Lifetime را بعنوان چاشنی به آن اضافه کنید، حاصل می شود معجون بی نظیری از موسیقی پست راک. این را بدانید که در سه آلبوم قبل آنها آمیخته ای از موسیقی آمبینت و پست راک را عرضه کرده اند که با وجود تمام زیبایی، غافلگیر کننده نبود. اما آنها در اثر جدید با آمبینت خداحافظی کرده اند و قدم به ترکیب پراگرسیو و پست راک گذاشته اند و اثری را خلق کرده اند که فراموش نخواهد شد. این را اضافه کنم که این گروه ترکیبی از هنرمندان مشهور موسیقی پست راک انگلستان است که اعضای آن در گروه هایی نظیر Mogwai، Iron Monkeys،  Gonga، Electric Wizard و بسیاری گروه های دیگر هستند. در حال حاضر این گروه 8 عضو دارد و تعداد اعضایی که در گذشته در آن همکاری کرده اند به 20 نفر می رسد.

 

1
Brendan Perry – Ark

برندن پری فقط یک هنرمند نیست! او یک جادوگر است که می تواند شما را تبدیل به یک تکه خمیر کند و هر چه می خواهد با شما بسازد! برندن پری مخاطب را با صدایش،  با موسیقی اش، با ترانه های میخکوب کننده اش، با سازهای اعجاب انگیزش، مست و از خود بی خود می کند. وقتی یازده سال پیش اولین آلبوم سولوی او، بعد از انحلال گروه Dead Can Dance، منتشر شد، چندان بنظر نمی رسید که بتواند نام و شهرت Dead Can Dance را حفظ کند. اما پری با آلبوم جدیدش با عنوان کشتی/Ark با چنان قدرت و صلابتی به مغز شما نفوذ می کند که غافلگیر خواهید شد و چنان با ترکیب فوق العادهء سازهای شرقی و غربی شما را در خودش هضم خواهد کرد که چیزی از شما باقی نخواهد ماند. برندن پری را دست کم نگیرید. این هنرمند 50 ساله، آهنگساز، خواننده، موزیسین، نوازندهء گیتار، بیس گیتار، کیبورد، پرکاشن و عود، مردی که 15 سال از زندگیش را به چرخیدن دور دنیا و کسب علم و هنر موسیقی گذرانده، تمام هنر و تجربه خود را در این آلبوم خلاصه کرده و اثری غافلگیر کننده در ژانر نیو ایج، دارک ویو/Darkewave و اکسپریمنتال/Experimental خلق نموده است. فقط کافی ست سوار این کشتی شوید و دو دقیقه اول آن را بشنوید. وقتی به خودتان بیایید می بینید که آلبوم تمام شده و کشتی مدتهاست که لنگر انداخته و شما در سکوت به درون خود فرو رفته اید. قبلا در مورد این آلبوم اینجا نوشته ام. یک بار دیگر پست مربوط به این آلبوم را بخوانید، در انتهای پست یک بعدنوشت اضافه کرده ام.

 

پ.ن: ممنونم از اینکه حوصله کردید. فهرست کامل 183 آلبومی که از بین 264تا انتخاب شدند تا این 30 آلبوم از بینشان استخراج شود را از ایـــنــجــا دانلود کنید.

بهترینهای 2010 از نگاه من – 5

بردیا برجسته نژاد: قسمت اول (شماره های 26 الی 30) را اینجا، قسمت دوم (شماره های 21 الی 25) را اینجا ، قسمت سوم (شماره های 16 الی 20) را اینجا و قسمت چهارم (شماره های 11 الی 15) را اینجا بخوانید.

10
Gotan Project – Tango 3.0

تصور کنید عاشق این گروه و استایل موسیقی آنها باشم، هزار مدل خاطرهء ریز و درشت با آهنگهایشان داشته باشم، کنسرت  آخرشان را هم رفته باشم، آنوقت در این لیست نامی از آنها برده نشود. محال است! گوتان پراجکت عاشق بودن و عاشق شدن و عاشقانه زندگی کردن را نه با کلام، نه با تصویر، بلکه با نت و موسیقی و صدا به شما آموزش می دهد. البته مگر انتظار دیگری می توان از موسیقی نئوتانگو داشت؟ این بار آلبوم آنها منسجم تر، ریتمیک تر و جذابتر از همیشه، شما و بدنتان را با خودش به جشن موسیقی و رقص دعوت می کند تا در آن غرق شوید از بودن با او لذت ببرید. در مورد این آلبوم قبلا به طور کامل اینجا و در رابطه با کنسرت بی نظیرشان اینجا صحبت کرده ام. یک چیز را فراموش نکنید: گوتان پراجکت را دو نفری در هوا و فضای دونفره تجربه کنید! (البته امیدوارم پتانسیلش را داشته باشید)

 

9
Amiina – Puzzle

احتمالا دوستداران موسیقی آمبینت/پست راک، مخصوصا طرفداران گروه Sigur Rós، فیلم مستند و مشهور Heima ،که به داستان تور رایگان این گروه در روستاهای ایسلند می پردازد، را دیده اند. اگر دقت کرده باشید در این فیلم چند دختر جوان با سازهای زهی از قبیل ویالن، ویولا و ویالن سل، اعضای گروه سیگوروس را همراهی می کنند. آنها گروه بی نظیر و فوق العاده ای هستند به نام Amiina که با موسیقی فوق العاده لطیف و دل انگیزشان، روح شما را قلقلک میدهند. آمینا در ابتدا فعالیت خودش را با انتشار یک EP به اسم آنیمامینا/AnimaminA در سال 2005 آغاز کرد و سپس در سال 2007 اولین آلبومش به اسم Kurr را به بازار داد. سال 2009 دومین EP آنها به اسم Re Minore منتشر شد و حالا هم دومین آلبوم آنها با عنوان معما/Puzzle در سال 2010. سبک آمبینت آمیخته به پست راک و و البته تاثیر موسیقی ایسلندی بخصوص گروه Sigur Rós منجر به خلق شاهکاری در موسیقی آمبینت به اسم آمینا شد. حالا این آلبوم را بگذارید کنار یک EP که در همین سال منتشر شده با عنوان منتظر چی هستیم/ What Are We Waiting For که دو آهنگ جدید در خود دارد. باور کنید که اگر من دکتر بودم شنیدن این آلبوم را بعنوان علاج تمام بیماریهای روحی و روانی تجویز می کردم. اجازه بدهید این آلبوم را این گونه توصیف کنم: کنار یک پنجرهء آفتابگیر نشسته ای، یک بوم روبرویت، یک قلمو در دستت و کلی رنگ در کنارت داری. این آلبوم را گوش کن، چشمانت را ببند و روی بوم نقش بزن. مطمئن باشید چیز فوق العاده ای خلق خواهید کرد.

 

8
My Sleeping Karma – Tri

اینها از کجا پیدایشان شد؟ چی هستند؟ کی هستند؟ از کجا نازل شدند؟ شما با  My Sleeping Karma می توانید به معنای واقعی از موسیقی پست راک بعنوان پلکانی برای رسیدن به عرش و اوج استفاده کنید. آنها سه آلبوم منتشر کرده اند. نه! اجازه بدید! آنها سه شاهکار را خلق کرده اند!  باور کردنی نیست! یک موسیقی یکدست و تلفیقی، برگرفته از خمیرمایهء مذاهب شرقی و ترکیبش با موسیقی الکترونیک و راک، معجونی را در اختیارتان قرار می دهد که برای یک زندگی کفایت می کند. آلبوم اول در سال 2006 (هم عنوان با اسم گروه) یک حرکت متمایز در موسیقی پست راک بود. اما آلبوم دوم در سال 2008 به اسم ساتیا/Satya به معنای واقعی استثنایی، بدیع و زیباست. تا حدی که حتی آلبوم سوم یعنی سه/ Triکه در لیست قرار دارد به پای آن نمی رسد. این گروه و این آلبوم نقطه عطفی در زندگی موسیقیایی شما خواهد بود.

 

7
Anathema – We’re Here Because We’re Here

احتمالا آلبوم این جاییم، چون این جاییم/We’re Here Because We’re Here، هشتمین اثر استودیویی گروه مشهور Anathema جزو آن مواردی بود که اکثر دوستان می دانستند در این لیست قرار خواهد گرفت! آناتما اینبار با روحیه ای مثبت و روشن، تمام تاریکی گذشته را کنار گذاشته و با میکس بی نظیر استیون ویلسون (رهبر گروه Porcupine Tree) آلبومی را خلق کرده، که البته شاید تک تک آهنگهایش به زیبایی کارهای مشهور گذشته نباشه، اما مجموعهء آنها در کنار هم یک آلبوم زیبا و دوست داشتنی را از یک گروه دوست داشتنی بوجود آورده است که برخلاف قدیم تیغ را از دستتان می گیرد و شما را به زندگی و امید سوق می دهد! اشتباهی ساده/A Simple Mistake بدل به یک شاهکار می شود و در عین حال نور رویا/Dreaming Light بصورت یک اثر سافت راک متمایل به پاپ در می آید. این آلبوم با تمام تفاوتی که دارد، با تمام اعتراضی که برای طرفداران غمگین گروه ایجاد کرد، اثری قابل توجه و احترام است. من این آلبوم را دوست دارم چون زیباست، نه بخاطر اینکه برای آناتماست. در مورد این آلبوم اینجا بطور کامل حرف زده ام.

 

6
Massive attack – Heligoland

این اعجوبه های موسیقی تریپ هاپ در مدت 20 سال فعالیت هنری فقط 5 تا آلبوم منتشر کرده اند. فاصله همین آلبوم آخر یعنی هلیگولند/Heligoland با آلبوم قبلیشان هفت سال است، این یعنی مسیو اتک با کسی شوخی ندارد! وقتی که زمانش برسد آلبومشان منتشر می شود و شما غافلگیر خواهید شد. این آلبوم هم مانند تمام کارهای آنها بی تردید به یکی از شاخص ترین آثار موسیقی تریپ هاپ تبدیل خواهد شد. شما می توانید انعکاس موسیقی رگه، الکترونیکا، راک، جز و آلترناتیو را در آهنگها بشنوید. آدرین آتلی از Portishead و گب گاروی از Elbow در کنار چندین هنرمند دیگر مهمان آلبوم هستند و این نشان دهندهء این موضوع است که مسیو اتک بعنوان پایه گذار موسیقی تریپ هاپ در ابتدای دهه 90، همچنان بزرگترین گروه این ژانر بحساب می آید.  قبل از این آلبوم یک EP به اسم شکافتن اتم/ Splitting the Atom منتشر شد که چندین آهنگ اصلی آلبوم (مخصوصا سینگل اصلی آلبوم با عنوان شکافتن اتم با حضور هوراس اندی به عنوان خواننده مهمان) را در خود داشت (در مورد این EP قبلا اینجا صحبت کرده ام) این آلبوم همانطور که انتظارش را داشتم بهترین آلبوم تریپ هاپ 2010 است.

…ادامه دارد

بهترینهای 2010 از نگاه من – 4

بردیا برجسته نژاد: قسمت اول (شماره های 26 الی 30) را اینجا، قسمت دوم (شماره های 21 الی 25) را اینجا و قسمت سوم (شماره های 16 الی 20) را اینجا بخوانید.

 

15
AaRON – Birds in the Storm

AaRON از آن دست گروه های دوست داشتنی ست که هر سلیقه ای را راضی نگه می دارد. اولین آلبومش در سال 2007 مانند یک انفجار باعث شهرت جهانی آنها شد. لازم نیست در مورد آهنگ Lili از آن آلبوم حرفی بزنم و یا حس و روح مجموعه را برای چندمین بار توضیح بدهم که شما هم قاعدتا با آن زندگی کرده اید. دومین آلبوم آرون به اسم پرندگان در طوفان/Birds in the Storm هرچند به لطافت و ظرافت آلبوم اول نیست، هرچند آن تازگی و ذوق را به همراه ندارد، هرچند از آن سادگی و صداقت خبری نیست، اما می توان به آن به عنوان یک دنباله و تکمیل کننده آلبوم قبلی نگاه کرد. ترانه های ساده و در عین حال پیچیده با موسیقی بکر و البته شلوغتر از آلبوم اول، شما را در خودش غرق که نه، اما در خودتان فرو می برد. شاید حتی ریتم و تمپوی تند آهنگ هشتم، پرندگان در طوفان، تا حدی شما را غافلگیر کند. اما باید پذیرفت که آرون یک قدم رو به جلو گذاشته و حرفه ای تر با موسیقی برخورد کرده است. این آلبوم حرکت ارزشمندی از یک گروه ارزشمند است که نمی توان آن را نادیده گرفت. قبلا در مورد این آلبوم بطور مفصل اینجا صحبت کرده ام.

 

14
The Black Keys – Brothers

می توانید سوار بر موسیقی راک شوید و سفری در زمان را تجربه کنید. می توانید موسیقی بلوز راک را دربست بگیرید و ازThe White Stripes شروع کنید و به Jimi Hendrix برسید. بله! شما می توانید با The Black Keys تجربهء شگرفی داشته باشید. همان گروه آمریکایی که رابرت پلنت (Led Zeppelin) از شنیدنش لذت می برد، بیلی گیبونز (ZZ TOP) از طرفدارانش است، توم یورک (Radiohead) به آن گوش می دهد و موسیقیشان مورد علاقهء کرک همت (Metallica) است. ششمین آلبوم آنها با عنوان برادرها/Brothers در ماه می سال 2010 منتشر شد. قبل از هر چیز کاور این آلبوم نظر را جلب می کند. کاور بدون هیچ عکسی حاوی یک جمله روی زمینهء سیاه است: «این یک آلبوم از The Black Keys است و اسم این آلبوم Brothers می باشد» این آلبوم با فروش 73هزار نسخه در هفتهء اول به جایگاه سوم چارت بیلبورد رسید که این بهترین رتبهء آنها در دوران فعالیتشان می باشد. موسیقی آنها لذت بخش و عجیب است. شما یک آلبوم 2010 با حال و هوای اواخر 1960 و اوایل 1970 می شنوید. شما با تلفیق اعجاب انگیزی روبرو هستید. اینجا شما Led Zeppelin را دارید که به شیوه B.B. King اجرا می کند! شما The Doors  را دارید که انگار با Eric Clapton مخلوط شده است. شما Fleetwood Mac را دارید که بنظر می رسید آهنگهای Lynyrd Skynyrd را می زند! اصلا معلوم نیست شما اینجا چه چیزی دارید! در نهایت، یک آلبوم زیبا و جذاب برای دوستداران موسیقی بلوز راک.

 

13
UNKLE – Where Did the Night Fall

مدتهاست که UNKLE را به اسم پدرخواندهء موسیقی تریپ هاپ انگلستان می شناسیم (با توجه به این اصل که Massive Attack بی هیچ شک و تردیدی پدر تریپ هاپ دنیاست!) اما بنظر می رسد که با گذشت زمان UNKLE رفته رفته از موسیقی تریپ هاپ فاصله می گیرد و بیشتر خودش را درگیر موسیقی الکترونیک می کند. در نتیجه پنجمین آلبوم استودیویی آنکل با عنوان شب کجا افول کرد/Where Did the Night Fall اثری کاملا الکترونیک است. آلبومی شلوغ، پر تحرک و پر سر و صدا. آلبومی که می تواند شما را مست و از خود بی خود کند. جدا از Intro آلبوم، اولین آهنگ یعنی به دنبالم به پایین بیا/Follow Me Down که با همکاری Sleepy Sun اجرا شده است شروعی دیوانه برای یک آلبوم الکترونیک است (حالا نمی دانم ریچل فنن که به همان صورت دیوانه در این آهنگ می خواند، قبل از همکاریش با آنکل از Sleepy Sun جدا شده است یا بعد از آن!) این را بگیرید تا برسید به بهترین آهنگ آلبوم، Ever Rest، که با جوئل کدبری (خواننده گروه الکترونیک South) اجرا شده و اثری مدهوش کننده است. فقط کافی ست خودت را در میان جمعیت و غرق در نور و موسیقی تجسم کنی! ما در مورد آنکل صحبت می کنیم! گروهی که آرام آرام از تریپ هاپ فاصله گرفته و روی قلهء الکرونیک ایستاده است. . این را هم اضافه کنم که آنکل در همین سال 2010 یک EP با عنوان The Answer نیز منتشر کرده است که آن هم برای خودش الکترونیک زیبایی را نمایش می دهد.

 

12
Julie Christmas – The Bad Wife

هیچ واژه ای برای توصیف جولی کریسمس مناسب تر از «روانی» نیست! موسیقی او، شیوهء ارائه آثارش و بازی و کنترل صدایش به شکل کاملا آشکاری مریض است و همین باعث می شود که از او بعنوان یکی از ناب ترین و خاص ترین صداهای معاصر موسیقی Sludge یاد کنند. کریسمس پیش از آنکه فعالیت انفرادی خود را شروع کند در گروه هایی نظیر Made Out of Babies ، Battle of Mice و Spylacopa به انضمام چندین پروژه بصورت مهمان فعالیت داشته است. اما آلبوم همسر بد/ The Bad Wife حکایت جداگانه ای دارد. می توان گفت کریسمس با اعصاب و روان شما بازی می کند. شما را از روی زمین بلند می کند و دور سرش می چرخاند و می کوبد به هر چیزی که دم دستش می رسد! در آهنگی مانند رازهایی که تمام مردان حفظ می کنند/Secrets All Men Keep، ما با یک جولی آرام و نگران روبرو هستیم که در آلبوم دیگر تکرار نمی شود. اما در چیزی مانند تعظیم کن/Bow آنچنان جنون و دیوانگی در صدا و اجرای او موج می زند که فقط کافی ست صدای موسیقی را بلند کنید، چشمانتان را ببندید و از ته وجودتان فریاد بزنید! جولی کریسمس در این آلبوم فوق العاده، غیر قابل کنترل و غیر قابل پیش بینی است.

 

11
Stellardrive – ERS-4: Speak, Memory

اینکه Stellardrive یک گروه پست راک فرانسوی است شاید به اندازه کافی جذاب و هیجان انگیز بنظر برسد. اما وقتی خبر رسید که این گروه بالاخره یک آلبوم کامل را منتشر کرده، شاید کسی گمان نمی کرد با یک شاهکار روبرو هستیم. استلاردرایو پروژه ای را راه انداخته به اسم ERS که نمی دانم مخفف چیست! آنها ERS-1 را در سال 2005، ERS-2 را در سال 2007 و ERS-3 را در سال 2008 منتشر کردند. سه EP جذاب و زیبا در ژانر پست راک بدون کلام که دوتای اول در همان سال 2008 در قالب یک آلبوم با عنوان Omega Point دوباره منتشر شد. این گروه همیشه خوب بوده. خوب در حد کفایت. حتی God is an Astronaut و Russian Circles و Caspian و This Will Destroy You که گروه های صاحب سبکی در پست راک بحساب می آیند، مهر تائید بر این آلبوم زده اند. از اینها بگذریم، آلبوم سال 2010 آنها که به نوعی اولین آلبوم کامل آنها نیز است با عنوان ERS-4: Speak, Memory منتشر شد. این از آن آلبومهاست که شما را مجنون می کند! اگر فقط کمی زمینه اش را داشته باشید باید مراقب باشید! ممکن است در هر شرایطی شما را به فریاد زدن، فریاد زدن و فریاد زدن وادار کند. ممکن است چنان خشم و اشک را از درون شما به بیرون بکشد و شما را در یک خلاء رها کند که باورتان نشود. توصیه میکنم، اگر عصبانی هستید این آلبوم را گوش نکنید. ممکن است چیزهایی را بزنید و بشکنید که بعدا افسوسش را بخورید!

…ادامه دارد

پ.ن: بهتر است کمی برای معرفی 10 آلبوم اول صبر کنیم. شاید لازم باشد صحبت و بحث بیشتری در خصوص 20 آلبوم نوشته شده داشته باشیم. در بخش کامنتهای وبلاگ منتظرتان هستم.

بهترینهای 2010 از نگاه من – 3

بردیا برجسته نژاد: فسمت اول (شماره های 26 الی 30) را اینجا و قسمت دوم (شماره های 21 الی 25) را اینجا بخوانید.

20
Lunatic Soul – Lunatic Soul II

ماریوس دودا یک جانور است! این یعنی بدجوری با روح و جان شما ور می رود لعنتی! دومین آلبوم سولوی این هنرمند لهستانی یک دنبالهء سپید بر سیاهی ِ آلبوم اول بشمار میاد که باعث ایجاد مجموعه ای شده با عنوان روح مجنون/Lunatic Soul. این آلبوم، زیبا، سنگین، عمیق، سپید و در عین حال تاریک است! نمی توانید مثلا معلق در سپیدی/Suspended in Whiteness را گوش کنید و احساس تعلیق شما را در بر نگیرد. نمی شود اسولوم/Asoulum را شنید و غرق نشد. شما حتی می توانید درد انتظار را از عمق وجودتان با برزخ/Limbo احساس کنید. بعد هم ناگهان به چیزی مانند تحول/Transition بر خواهید خورد که از بیخ و بن فقط بر قدرت صدای دودا استوار است و همان کافی ست تا شما را بترکاند! ماریوس دودا، رهبر گروه Riverside، با پروژه سولوی Lunatic Soul برای دومین بار روح شما را به مبارزه می طلبد. مواظب خودتان باشید!

 

19
Carl Broemel – All Birds Say

بگذارید اعترافی بکنم. دقیقا نمی دانم که چرا این آلبوم را اینقدر دوست دارم! شاید بخاطر این باشد که عشق عجیبی به گروه My Morning Jacket دارم. یا شاید بخاطر این باشد که قرار بود امسال آلبوم جدید این گروه منتشر شود و البته هیچ خبری هم از آن نشد. شاید هم دلیلش بخاطر استایل دوست داشتنی کارل برومل در کنسرت Okonokos باشد. دلیلش هر چیزی که هست، آلبوم تمام پرندگان می گویند/All Birds Say از کارل برومل یکی از بهترین آثار موسیقی فولک راک سال 2010 بود. این آلبوم یک اثر لذت بخش، لطیف و دوست داشتنی از موسیقی فولک مخصوص کنتاکی آمریکاست که با وجود آنکه چندان خبری از جلوه های گیتار اعجاب انگیز برومل در آن نیست، اما شما را در حد کفایت راضی نگه می دارد. امسال هنرمندان زیادی در همین سبک آلبومهای زیبایی منتشر کرده اند. اما این کارل برومل است که بیشتر توجهم را جلب کرده. قبلا در مورد این آلبوم اینجا صحبت کرده ام.

 

18
O. Children – O. Children

اولین آلبوم گروه انگلیسی O. Children از آن پدیده های قابل توجه در موسیقی ست که مجبور می شوید در برابرش سر تعظیم فرود آورید. اثری فوق العاده در سبک پست پانک که به خوبی توانست طرفداران خاص خودش را پیدا کند. لطافت عجیبی را می توانید در کندن را بیخیال شو/Don’t Dig پیدا کنید و در عین حال جنون عجیب و غریب امواج رادیویی/Radio Waves میتواند شما را شگفت زده کند. اسم گروه برگرفته از یکی از آهنگهای جناب نیک کیو است و شاید تا حدودی آهنگها و وکال شما را به یاد گروه فقید Joy Division بیاندازد. این را هم بدانید که درست هفتهء آخر سال 2010 مجموعه ای تحت عنوان Remixed از همین گروه و آلبوم منتشر شد که چندین ورژن مختلف از آهنگهای آلبوم اصلی را بصورت میکس شده توسط DJ های معروف در خود داشت و البته چندان چنگی به دل نمی زد! این گروه تازه کار شروع قدرتمندی داشته و بنظر می رسد توانایی اش به همین آلبوم محدود نخواهد شد.

 

17
Cocoon – Where the Oceans End

شنیدن موسیقی ساده، صمیمی، گرم، دوست داشتنی و زیبای Cocoon جذابیت خاص خودش را دارد. همصدایی مارک و مورگان در تمامی آهنگها، موسیقی خلوت، آرام و فولک و ترانه های ساده در عین حال عمیق این گروه باعث شده با وجود سابقهء کم، بعنوان یکی از گروه های مشهور انگلیسی زبان فرانسوی در دنیا شناخته شوند. آلبوم جدید آنها با عنوان جایی که اقیانوسها تمام می شوند/Where the Oceans End در نهایت همان مسیر آلبوم اول را دنبال می کند. اینبار کمی آهنگها شلوغتر، ملودیها و ریتم ها تند تر و ترانه ها شادتر از آلبوم قبل بنظر می رسند. حتی در بعضی آهنگها صدای مورگان را جلوتر از صدای مارک می شنویم که این هم جذابیت خاص خودش را دارد. این آلبوم به زیبایی آلبوم قبلی نیست، اما می تواند به شدت دوست داشتنی باشد.

 

16
Fornax Chemica – Chemical Furnace

گروه ناشناختهء Fornax Chemica یکی از شاهکارهای سال 2010 است که شما را مسحور موسیقی خودش می کند. فضای تاریک و حیرت انگیز آهنگها، ملودی سنگین و تنفرساز موسیقی پست متال، تغییر ریتمهای سریع و بازی با روح و ذهن مخاطب خلاصهء چیزهایی ست که شما با شنیدن Fornax Chemica با آن مواجه خواهید شد. اجاق شیمیایی/Chemical Furnace، اولین آلبوم فورنکس کمیکا، فقط با 4 آهنگ شما را کله پا می کند! شاید در بعضی قسمتها شما را به یاد Tool بیاندازد، اما در نهایت متوجه خواهید شد که تفاوتهای زیادی بین آنهاست و شما با یک گروه تازه کار منحصر بفرد مواجه خواهید بود. این آلبوم به سادگی می تواند درد شما را به غم، غم شما را به عصبانیت، عصبانیت شما را به خشم و خشم شما را به فریاد تبدیل کند!

…ادامه دارد

بهترینهای 2010 از نگاه من – 2

بردیا برجسته نژاد: قسمت اول (شماره های 26 الی 30) را ایــنــجــا بخوانید.

 

25
Therion – Sitra Ahra

Therion در خاطرات گذشتهء من جا گرفته است. اواسط دهه 90 که تازه با گروه هایی نظیر Therion و Nightwish آشنا شده بودیم، برای ما که غرق در موسیقی Thrash Metal دهه 80 بودیم، مقولهء بسیار جالب و مهیجی بود. از Therion بعد از آلبوم سال 1998  یعنی اژدها/Vovin دیگر بی خبر بودم و هیچ کدام از کارهایش را گوش نکردم. Vovin هفتمین آلبوم آنها بود و امسال گروه چهاردهمین آلبوم خود را با عنوان سیترا اهرا/Sitra Ahra منتشر کرد. اثری فوق العاده در ژانر سمفونیک متال با همان موسیقی اعجاب انگیز و مقتدرانهء گروه. انگار هر آهنگ برای خودش حماسه و داستان و ماجرایی را بازگو می کند. چیزی مانند سرزمین کنعان/Land of Canaan کلکسیونی از سازهای مختلف و سولوهای زیبا، از کیبورد و گیتار گرفته تا سازدهنی و فلوت، را در یک آهنگ ده دقیقه ای پیش رویتان می گذارد. ریتم گیتار در کالی یوگا 3/Kali Yuga III شما را به اوج هیجان می رساند و با سولوی کیبورد که مخلوط می شود دیگر نمی توانید سر جای خود بند شوید. حالا به تمام اینها اضافه کنید هفت خوانندهء فوق العاده ای که در آهنگها خودنمایی می کنند. این از آن آلبومهاست که می تواند روحتان را شاد کند.

 

24
Radio Dept. – Clinging to a Scheme

الکترونیک چیز عجیبی ست! نقش یک ادویه را بازی می کند که به هر غذای ساده و معمولی بزنی، یک چیز عجیبی تحویل می گیری. حالا تصور کن این ادویه فوق العاده را بدهی دست گروهی به نام Radio Dept که از آن آشپزهای ماهر و اینکاره است و یک آشی برایت می پزد که نفهمی چگونه آنرا بلعیده ای!!! آنها یک چیزی مابین الکترونیک و ایندی پاپ تحویلت می دهند که با شنیدنش کیف می کنی! سومین آلبوم آنها با عنوان وفاداری به نقشه/Clinging to a Scheme همچین چیز خوشمزه ای است که مزه اش زیر دندانتان می ماند. نگاه نکنید که آنها در پانزده سال فعالیتشان فقط سه آلبوم داده اند. تا به امروز یازده EP از این گروه منتشر شده که دو تای آخر برای همین سال 2010 بوده اند. این آلبوم بهترین کار آنها تا به امروز نیست! اما ایندی پاپ ترینشان است.

 

23
El Ten Eleven – It’s Still like a Secret

گروه آمریکایی El Ten Eleven را می توان در سه کلمه خلاصه کرد: تکرار! تکرار! تکرار!  آنها در ژانر پست راک به صورت حیرت انگیزی استاد تکرار یک قطعه و ریتم و حرکت، و در چرخه انداختن موسیقی هستند. موسیقی آنها وارد یک چرخه می شود، می چرخد و می چرخد، پر و بال می گیرد، تکرار می شود، بالا و پایین می رود، اصلا چیز عجیبی می شود و شما را حسابی سر ذوق می آورد. چهارمین آلبوم آنها با عنوان این هنوز یک راز است/It’s Still Like a Secret از همان اصول اولیه پست راک استفاده می کند، موسیقی الکترونیک را به بازی می گیرد و با چرخه هایی که ایجاد می کند دور سرتان می چرخد و شما را به وجد می آورد. این اثر جزو بهترین آثار El Ten Eleven تا کنون است.

 

22
God is an Astronaut – Age of the Fifth Sun

این را بدانید که خدا، یک فضانورد ایرلندی ست! یکی از خدایان موسیقی پست راک که در ایرلند متولد شده و چنین اسم عجیبی را برای خودش انتخاب کرده: گروه God is an Astronaut. این گروه یکی از موفقترین گروه هایی ست که در ژانر پست راک ظاهر شده است. فعالیت آنها از سال 2002 آغاز شد و در سال 2010 پنجمین آلبوم استودیویی آنها با عنوان دورهء خورشید پنجم/Age of the Fifth Sun منتشر شد. یک چیزی مانند همانهایی تا کنون از آنها شنیده بودیم: بدیع! زیبا! فضایی! این موسیقی را کنار همان کنسرتهای مشهوری که این گروه برگزار می کند تصور کنید. دنیایی از موسیقی و نور. بعد از انتشار این آلبوم بنظر می رسد گروه برنامه های ویژه ای دارد. بعد از هشت سال فعالیت بالاخره تصمیم گرفته از حالت سه نفری به چهار نفری در کنسرتها تبدیل شود و با آوردن یک کیبوردیست در کنسرتهای 2011 تمرکز بیشتری روی کیبورد داشته باشند. این آلبوم بهترین آلبوم پست راک سال 2010 نیست! اما حاصل هنر یکی از بهترینهای این ژانر می باشد.

 

21
Tinavie – Augenblick

روسیه از آن کشورهایی ست که بدجور بی هوا شما را غافلگیر می کند! هر از چند گاهی معجزه ای در این کشور در قالب یک پروژه جدید موسیقیایی رخ می دهد که می تواند به ذهن شما بچسبد و رهایتان نکند. یکی از آنها گروه تازه کاری ست با نام Tinavie که اولین آلبومشان با عنوان لحظه/Augenblick در سال 2010 منتشر شد. نمی توان قاطعانه از ژانر آنها صحبت کرد. در توصیف ژانرشان این طور نوشته شده که «عصبی تر از موسیقی لانژ و سریعتر از داون تمپو، شیرین تر از موزیک زیرزمینی و روشنتر از تریپ هاپ» اما در واقع آنها ترکیبی از تمام اینها هستند که به شکل هوشمندانه ای کنار هم قرار گرفته اند. جایی که انتظارش نداری سولوی ساکسیفون می شنوی و آنجا که منتظر گیتار هستی با پیانو از تو استقبال می شود. یک اثر کاملا حرفه ای از گروهی که هیچگونه ادعایی ندارد و حتی اولین آلبومش را بصورت رایگان منتشر می کند.

…ادامه دارد