آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و سوم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Message to Bears – Carved from Tides

«حک شده بر اثر جزر و مد» عنوان چهارمین آلبوم پروژه‌ی تک نفره‌ی «جروم الکساندر» انگلیسی، «مسیج تو برز» محصول 2016 است. موسیقی او مثل یک سوپ داغ و ساده است، که از الکترونیک و امبینت با چاشنی پست راک درست شده و جان می‌دهد برای آنکه آن را  آهسته، در آرامش، با چشمان بسته، سر بکشید و از طعم آن لذت ببرید. آلبوم جدیدش یک تفاوت نسبتاً شاخص نسبت به آثار قبلی دارد و آن هم اینکه در آن به مراتب از وکال بیشتری استفاده شده است، تا جایی که در ترک چهارم «جما الکساندر»، خواهر جروم، با او هم آواز می‌شود. نتیجه آنکه: این آلبوم را سر بکشید!

Skillet – Unleashed

«رها شده» عنوان دهمین آلبوم گروه کریسشن متال / هارد راک آمریکایی، «اسکیلت»، محصول 2016 است. شاید به شمار آوردن آنها بعنوان یک گروه متال نیاز به مقدار قابل توجهی تردید داشته باشد. موسیقی رقصی پاپ گونه، با ملودی‌های پاپ راک، با وکال ایندی راک طور، کلاً یک چیزی مناسب برای خوشحالی و شادی کردن است که اگر به من باشد اسمش را می‌گذارم «هپی متال»! آلبوم جدید آنها از این نظر شبیه همه‌ی آن چیزهایی‌ست که پیش از این از آنها شنیده‌ایم. شلوغ و باحال و شاد و خوشحال و البته نسبتاً سطحی. اگر هم می‌خواهید از شنیدن آن بیشتر لذت ببرید، آن را در هنگام رانندگی، با حفظ قوانین و احتیاط‌های لازم (!)، تجربه کنید. نتیجه آنکه: چرا که نه؟ مگر به ما خوشحال بودن نیامده؟!

Russian Circles – Guidance

«راهنمایی» عنوان ششمین آلبوم گروه پست راک آمریکایی «راشن سرکلز» محصول 2016 است. گول اسم گروه را نخورید که هیچ ارتباطی به روسیه ندارد و فقط نام یکی از حرکتهای تمرینی در هاکی روی یخ است! این گروه یکی از اولین گروه‌های‌ست که باعث آشنایی من با ژانر پست راک شد و به همین دلیل همیشه آثارشان برایم ارزش دو چندان داشته است. موسیقی آنها سهمگین است، مانند آوار بر سرتان خراب می‌شود و شما را در زیر حجم عظیمی از هر آن چیزی که بر روح‌تان سنگینی می‌کند دفن می‌کند. آلبوم جدید آنها نیز یک اثر باشکوه دیگر است. مجموعه‌ای که توانسته از گاردین امتیاز 5 از 5 و از اکسکلیم و دراون این ساوند امتیاز 9 از 10 را بگیرد. یک آلبوم با اسم تک کلمه‌ای، مثل همیشه، با آهنگهایی همه تک کلمه‌ای، مثل همیشه. نتیجه آنکه: توصیه می‌کنم زیر این آلبوم خراب بشوید!

Nosound – Scintilla

«جرغه» عنوان پنجمین آلبوم گروه پراگرسیو راک ایتالیایی «نوساند»، محصول 2016 است. این گروه سابقاً دوست داشتنی با آثار پر احساس و موسیقی غمگین و در عین حال جذابش توانست توجه بسیاری را، مخصوصاً در ایران، به خود جلب کند. اما چیزی که در دو آلبوم اخیر آنها، مخصوصاً همین آخری، احساس می‌شود این است که کفگیر آنها به معنای واقعی به ته دیگ خورده است! موسیقی دم دستی، ملودی‌های بیش از اندازه ساده و قالباً تکراری، و صد البته مانند همیشه لهجه‌ی بد ژانکارلو ارا در اجرای آهنگها، همه و همه باعث می‌شود که نه تنها این آلبوم را دوست نداشته باشم، بلکه با حس عجیبی از آن بدم هم بیاید! نتیجه آنکه: من هر چه بگویم، در نهایت باز هم شما این آلبوم را گوش خواهید کرد!

Shearwater – Shearwater Plays Lodger

«شیرواتر «مستاجر» را اجرا می‌کند» عنوان جدیدترین اثر گروه ایندی راک آمریکایی «شیرواتر»، محصول 2016 است. این اثر را چندان نمی‌توان به عنوان یک آلبوم جدید از این گروه به حساب آورد. کاری که آنها کرده‌اند این است که تمامی 10 ترک آلبوم «مستاجر»، سیزدهمین اثر اسطوره‌ی موسیقی، «دیوید بوئی»، محصول 1979 را از ابتدا تا انتها کاور کرده‌اند. جمع کثیری از منتقدین این آلبوم را بهترین اثر بوئی در تمام دوران فعالیتش می‌دانند و شیرواتر هم دست روی آن گذاشته، به کلاب A.V رفته و بصورت زنده تمام آهنگها را کاور کرده و از اجرای آن یک ویدئو هم منتشر کرده است. نتیجه آنکه: اگر طرفدار هر کدام از این دو باشید، بوئی یا شیرواتر، به گمانم این آلبوم بتواند توجه‌تان را جلب کند.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و دوم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

To Cast a Shadow – Winter’s Embrace

«آغوش زمستان» عنوان سومین آلبوم گروه بی‌مزه‌ی نروژی، «تو کست اِ شدو»، محصول 2016 است. با وجود اینکه هسته‌ی اولیه گروه در سال 1990 شکل گرفت، اما اولین آلبوم آنها با 17 سال تاخیر و در سال 2007 منتشر شد. آثار آنها چندان دلچسب نیست! موسیقی گاتیک متال و ملودیکی که مطمئناً بسیار بهترش را تجربه کرده‌اید. نگاهی به لست اف ام این گروه این مساله را نیز تائید می‌کند. با وجود اینکه ژانر گاتیک متال جزو ژانرهای پرطرفدار به شمار می‌آید اما تعداد شنوندگان آنها با وجود انتشار سه آلبوم فقط کمی بیشتر از 2000 نفر است! نتیجه آنکه: اگر آنها را نمی‌شناسید، چیزی را از دست نداده‌اید. اگر هم آنها را می‌شناسید… چقدر عجیب!

The Pineapple Thief – Your Wilderness

«توی رام نشده» عنوان یازدهمین آلبوم گروه پراگرسیو راک انگلیسی «پاین‌اپل تیف» محصول 2016 است. برای من موسیقی این گروه همیشه بازتاب کمرنگ و ضعیف شده‌ای از آثار استیون ویلسون، مخصوصاً پورکوپاین تری بوده است. انگار که به شکلی کاملا خودخواسته ترجیح می‌دهند زیر سایه‌ی این غول موسیقی پراگرسیو باقی بمانند و آثارشان را از او الهام بگیرند. اما آلبوم جدید پا را یک قدم فراتر گذاشته (شاید هم پس کشیده!) و من را کاملاً به یاد ویلسون و در بعضی قسمتها، به یاد اویو گفن و پروژه‌ی مشترکش با استیون ویلسون، یعنی «بلکفیلد»، می‌اندازد. حالا نمی‌دانم من توهم زده‌ام یا نه، ولی باور کنید صدای «بروس سوورد»، رهبر و خواننده‌ی پاین‌اپل تیف، آلبوم به آلبوم بیشتر شبیه صدای ویلسون می‌شود! نتیجه آنکه: الهام گیری و تاثیر پذیری و این مزخرفات را بگذارید کنار. این آلبوم زیباست و ارزش شنیدن را حتماً دارد.

Robert Francis – Fire Engine Red

«قرمز، به رنگ ماشین آتش نشانی» عنوان پنجمین آلبوم هنرمند آمریکایی ژانر فولک و آمریکانا، «رابرت فرانسیس»، محصول 2016 است. فرانسیس اولین آلبوم خود را زمانی که تنها 19 سال داشت، در سال 2007، منتشر کرد. در خصوص او مساله این است که با وجود سن و سال کمی که دارد، موسیقی‌اش، صدا و اجرایش، کاملاً پخته و دوست داشتنی‌ست و می‌تواند تبدیل به یکی از هنرمندان مورد علاقه‌تان در این ژانر بشود. این را هم بدانید که پدر رابرت فرانسیس یکی از تهیه کنندگان بنام موسیقی کلاسیک و صاحب یکی از بزرگترین کلکسیون‌های صفحات موسیقی کلاسیک در آمریکاست. نتیجه آنکه: به احتمال زیاد این آلبوم را دوست خواهید داشت.

Corinne Bailey Rae – The Heart Speaks in Whispers

«قلبی که نجوا گونه حرف می‌زند» عنوان سومین آلبوم هنرمند انگلیسی ژانر سول و نئوسول، «کورین بیلی ری»، محصول 2016 است. این آلبوم به فاصله‌ شش سال از اثر قبلی این هنرمند در حالی منتشر شده که به گفته‌ی او در ادامه‌ی آلبوم پیشین ساخته شده است. با وجود آنکه این آلبوم از نگاه منتقدین اثری مقبول و دوست داشتنی معرفی شده و به شخصه دو آلبوم قبلی او را بسیار دوست دارم، اما این اثر به آن اندازه‌ای که انتظارش را داشتم برایم جذابیت نداشت و به جز چند ترک نتوانستم ارتباط لازم را با کل آن برقرار کنم. بهترین جایگاهی که این آلبوم موفق شده تصاحب کند، رتبه‌ی چهاردهم در چارت انگستان و سی و یکم در بیلبورد آمریکاست. نتیجه آنکه: اگر کنجکاو هستید، به خودتان مربوط است، در غیر اینصورت به سراغ یک آلبوم دیگر بروید.

The Album Leaf – Between Waves

«در فواصل امواج» عنوان ششمین آلبوم استودیویی عزیز دوست داشتنی، «جیمی لاوال» و پروژه‌ی جذابش، «آلبوم لیف»، محصول 2016 است. برای من آشنایی با ژانر دوست داشتنی پست راک با شناخت این هنرمند و انتشار چهارمین آلبومش در سال 2006 رقم خورد. حالا از آخرین اثر او نزدیک به شش سال می‌گذرد و او با انتشار جدیدترین آلبوم خود مجدداً برای تسخیر دلها آمده است، منتها اینبار با چاشنی الکترونیک به مراتب بیشتر و البته تعداد ترکهای همراه با وکال بیشتر نسبت به آثار گذشته‌اش. اگر احیاناً می‌خواهید اطلاعات بیشتری در خصوص این آلبوم بدانید حواستان باشد که از ویکیپدیا استفاده نکنید! معلوم نیست کدام احمقی این آلبوم را به چهارمین اثر هنرمند پرتغالی، «دیوید فونسکا»، که عنوان مشابهی با این اثر دارد، لینک کرده است! نتیجه آنکه: یک پست راک تمیز، ملو، آرام و جذاب را نباید از دست بدهید.

بعد نوشت: لینک اشتباه را حذف کرده‌اند، بالاخره!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و یکم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Tarja – The Shadow Self

«خود سایه» عنوان چهارمین آلبوم انفرادی هنرمند مشهور فنلاندی، خواننده سابق گروه «نایت ویش»، خانم «تاریا تورونن» محصول 2016 است. شش سال پیش در همین وبلاگ خیلی مختصر از انتشار آلبوم دوم او نوشتم و اینکه تا چه میزان این اثر فاجعه و دوست نداشتنی بود. اما آلبوم جدید یک شاهکار کم نظیر و حیرت انگیز است! یک اثر مسحور کننده‌ی سیمفونیک متال که به صورتی باورنکردنی از المان‌های انواع موسیقی در آن استفاده شده است. شاید هیچ جای دیگر اینقدر حضور پررنگ، جذاب، به‌جا و خیره‌ی کننده پیانو، ساز شخصی تاریا، را در موسیقی سیمفونیک نشنیده باشیم. فضاسازی آهنگها چنان است که هر آهنگ، ثانیه به ثانیه که جلو می‌رود، شما را به درون خود می‌کشد و در خود غرق‌تان می‌کند (حتماً به فضای آهنگ دوم – Demons in You – توجه مضاعف داشته باشید!) وکال تاریا، مانند همیشه عالی، اینبار به اوج تبحر و کنترل خود در تلفیق سوپرانو و سیمفونیک رسیده است (به وکال آهنگ پنجم که کاور آهنگی از میوز است – Supremacy – توجه دوچندان و به ترک هفتم – Diva – توجه سه چندان داشته باشید!). نتیجه آنکه: با این اوصاف مسئولیت نتیجه‌گیری بر عهده‌ی خودتان!

Switchfoot – Where the Light Shines Through

«جایی که نور نمایان است» عنوان دهمین آلبوم گروه آلترناتیو راک آمریکایی «سوئیچ فوت»، محصول 2016 است. سوئیچ فوت را از زمان انتشار دومین آلبومشان تا به امروز همراهی کرده‌ام و در این حدوداً 15 سال آنها جزو گروه‌های مورد علاقه‌ام بوده‌اند. اما حالا دیگر کار به جایی رسیده که دوست داشتنشان برایم سخت شده است. پس از آلبوم سال 2011 (Vice Verses) دو آلبوم منتشر کرده‌اند که یکی از یکی بیمزه‌تر و دم دستی‌تر است تا حدی که انگار یک رقابت خاصی در پاپ‌تر شدن با کلدپلی دارند!. البته که چند آهنگ خوب می‌توان در این میان پیدا کرد، اما کل آلبوم ترکیب بیش از حد پاپ شده‌ی کارهای قبلی آنهاست و به مراتب می‌توان آن را به جای آلترناتیو راک یک آلبوم کاملا پاپ راک در نظر گرفت. نتیجه آنکه: آلبوم خوب است! منتها اگر گروه دیگری به جز سوئیچ فوت آن را منتشر می‌کرد.

Steven Tyler – We’re All Somebody from Somewhere

«ما همگی از جایی آمده‌ایم» عنوان اولین آلبوم انفرادی پیر موسیقی راک، رهبر گروه «ایروسمیت»، جناب آقای «استیون تایلر» محصول 2016 است. حالا بعد از انتشار 15 آلبوم هارد راک با ایروسمیت، تایلر در اولین اثر انفرادی خود سراغ موسیقی کانتری رفته و توانسته در چارت بهترین آلبومهای کانتری رتبه‌ی نخست را تصاحب کند. تایلر در آستانه‌ی 70 سالگی، با آن صدای منحصر بفرد، اینبار کمی متفاوت نسبت به گذشته و در ژانر جدیدی حاضر شده که به حد کفایت مقبول و دوست داشتنی از آب در آمده است. نتیجه آنکه: اینکه موسیقی کانتری و یا کانتری راک را دوست دارید یا نه چندان مهم نیست. مساله این است که تایلر بیش از 45 سال است که دارد برایمان جیغ می‌زند! به احترام جیغ‌هایش این آلبوم را گوش کنید.

Doprah – Wasting

«اتلاف» عنوان اولین آلبوم گروه ناشناخته‌ی تریپ هاپ نیوزیلندی «دوپرا»، محصول 2016 است. این گروه پنج نفره دو عوض کلیدی و مهم دارد: «استفان مار» (آهنگساز اصلی، مهندس صدا، تهیه کننده و خواننده) و «ایندیرا فورس» (خواننده و نوازنده سینتیسایزر). موسیقی آنها، که از درون استفان مار می‌جوشد، اعجاب انگیز و رویایی و در عین حال تیره و سنگین است. فضاسازی حیرت انگیزی در آثارشان وجود دارد که صدای خاص ایندیرا فورس بر روی آن حالت وهم گونه‌ای را القا می‌کند. این گروه احتمالاً می‌تواند یکی از بهترین تریپ هاپ‌هایی باشد که تا کنون شناخته و شنیده‌اید. نتیجه آنکه: به ناشناس بودنشان کار نداشته باشید. از شناختنشان پشیمان نخواهید شد.

Dr. Dog – The Psychedelic Swamp

«باتلاق روانگردان» عنوان هشتمین آلبوم گروه ایندی راک آمریکایی «دکتر داگ»، محصول 2016 است. موسیقی آنها طیف نسبتاً گسترده‌ای از ژانرها را شامل می‌شود: ایندی راک، سایکدلیک راک، باروک پاپ، ایندی پاپ و حتی در آثار قدیمی‌شان، لو فای. این آلبوم اما در بین آثار اخیر آنها با کمترین میزان موفقیت مواجه شده است. با وجود آنکه همه چیز تر و تمیز و مرتب است و وکال گروه بسیار نقشش را خوب ایفا می‌کند، اما یک چیزی که نمی‌دانم چیست باعث می‌شود که ترکهای این آلبوم آنطوری که باید چنگی به دل نزنند و روی سطح بمانند و خسته کننده بنظر برسند. شاید چون آلبوم را فقط دو بار گوش کرده‌ام چنین نتیجه‌ای گرفته باشم، شاید نیاز به زمان و دفعات بیشتر داشته باشد. نتیجه آنکه: اینبار شما یک چیزی بگویید تا نظر من عوض شود!