آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سی و یکم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Empire of the Sun – Two Vines

«دو تاک» عنوان سومین آلبوم گروه سینت پاپ استرالیایی، «امپایر آو د سان»، محصول 2016 است. نگاه به این نکنید که این سومین آلبوم آنهاست. دو عضو گروه هر کدام شهرت خاصی، مخصوصاً در استرالیا، دارند. لوک استیل، خواننده و گیتاریست گروه آلترناتیو راک «اسلیپی جکسون» است و نیک لیتلمور، خواننده گروه استرالیایی «نا» (Pnau) که هر دو فعالیت خود رو از اواخر دهه 90 میلادی آغاز کرده‌اند. موسیقی امپایر آو د سان خمیرمایه‌ی هر دو ژانر، آلترناتیو راک و الکترونیک، را دارد و البته با چاشنی فراوان خوشحالی و شادی! موسیقی آنها کاملا رقصی، با کلی جیغ و خوشحالی‌ست که همین باعث می‌شود شنیدن یک آلبوم کامل از آنها کمی خسته کننده باشد. آلبوم جدیدشان تفاوت خاصی با دو اثر قبلی ندارد، به جز اینکه در آن بانو لیندزی باکینگهام، از گروه فلیت وود مک، نیز با آنها همکاری داشته است. نتیجه آنکه: من از شادی زیاد اوردوز می‌کنم! برای من چند سینگل در شرایط خاص کفایت می‌کند. شما هر طور می‌خواهید عمل کنید.

Alicia Keys – Here

«اینجا» عنوان ششمین آلبوم گل دختر موسیقی آر اند بی و سول، «آلیشیا کیز»، محصول 2016 است. به گفته‌ی کیز او در این آلبوم سریعترین پروسه‎ی ساختی که از خود انتظار داشته را عملی کرده است و توانسته در مدت زمان ده روز در حدود 30 آهنگ را آماده و ضبط کند. با وجود این سرعت در نهایت نتیجه چیزی از آب در آمده است که به جرات می‌توان گفت یک سر و گردن از تمام آثار او بالاتر است. لیریکس آهنگها تاثیرگذار، هدفمند، نکته سنج و جذاب است. صدای او پخته‌تر از همیشه و موسیقی‌اش یک آر اند بی جذاب و دوست داشتنی‌ست. این آلبوم به فاصله‌ی چهار سال از اثر قبلی کیز منتشر شده است. او در این مدت سرگرم تر و خشک کردن فرزند خود که در سال 2014 به دنیا آمده بود و به همین دلیل برای مدتی از دنیای موسیقی فاصله گرفته بود. نتیجه آنکه: این آلبوم یک پیوند جذاب بین موسیقی آر اند بی، سول و پاپ است. برای مزه کردنش لجبازی نکنید!

Katie Melua – In Winter

«در زمستان» عنوان هفتمین آلبوم عزیز دل، هنرمند دوست داشتنی گرجستانی – انگلیسی، «کیتی ملوآ»، محصول 2016 است. این آلبوم جدید از دو جهت اثر درخشانی در تاریخ فعالیت این هنرمند است. اول آنکه قرارداد او با مایک بت (هنرمند و تهیه کننده انگلیسی که یکی از دلایل شهرتش، کشف کتی ملوآ است!) که مبنی بر انتشار شش آلبوم با کمپانی او بود به سر آمد و ملوآ تصمیم گرفت هفتمین اثر خود را بدون حضور او تهیه و منتشر کند. دوم آنکه در این آلبوم ملوآ به شکل کاملاً محسوسی به ریشه‌های گرجستانی خود ناخنک زده است و به در چند جا از گروه کر خانمهای گرجستانی استفاده کرده و حتی یک آهنگ را به زبان گرجستانی اجرا کرده است. این آلبوم در کل به خوبی آثار قبلی ملوآ نیست، اما از آنجایی که قصد کرده روی پای خود بایستد ستودنی‌ست. نتیجه آنکه: دخترمان را تنها نگذارید.

Chris Tomlin – Never Lose Sight

«هیچوقت بینش‌ت را از دست نده» عنوان یازدهمین آلبوم مرد با خدا، هنرمند آمریکایی ژانر کریسشن راک و مخصوصاً موسیقی ورشیپ، «کریس تاملین»، محصول 2016 است. آشنایی من با این هنرمند و کلاً موسیقی کریشن راک به زمان انتشار پنجمین آلبومش در سال 2002 بر می‌گردد. چند سالی کارهای او را دنبال کردم تا آن اتفاق ناگوار و از دست دادن تمام آرشیو موسیقی رخ داد و بعد از آن به کل او را فراموش کردم! موسیقی کریشن راک را که حتماً می‌شناسید، موسیقی‌ای که معمولاً در خدمت کلیسا نیست، اما به زیبایی از خدا و مسیح و ایمان و امید صحبت می‌کند. اما تاملین یک قدم فراتر از موسیقی کریشن راک رفته و یکی از برترین‌های موسیقی کانتمپرری ورشیپ به حساب می‌آید. موسیقی‌ای که کنسرتهایش بیشتر شبیه یک جلسه‌ی عمومی راز و نیاز و نیایش و عبادت است و او بعنوان رهبر حاضرین را با خدا و مذهب پیوند می‌زند (پیشنهاد می‌کنم حتماً چند اجرای زنده‌ی او را ببینید). من تاملین را تا انتشار همین آلبوم جدید گم کرده بودم! باور کنید این موسیقی آنقدر لطیف، روشن، دل‌نشین و روح نواز است که فارغ از هر دین و مذهبی که دارید کاملاً شما را جذب خودش می‌کند. در نتیجه: بگذارید این آلبوم بر شما بتابد.

Bon Jovi – This House is Not for Sale

«این خانه برای فروش نیست» عنوان سیزدهمین آلبوم گروه هارد راک / پاپ راک مشهور آمریکایی، «بان جووی»، محصول 2016 است. این آلبوم از یک جهت اهمیت خاصی در سابقه‌ی فعالیت این گروه دارد و آن هم اینکه ریچی سامبورا، گیتاریست مشهوری که از اولین آلبوم این گروه در سال 84 یکی از وزنه‌های اصلی گروه بشمار می‌آمد، در آن و در کل در بان جووی حضور ندارد. کاور آلبوم عکس زیبایی از عکاس آمریکایی، جری یولزمن، است که جان بان جووی ایده‌ی اولیه سینگل اصلی و نام آلبوم را از آن الهام گرفته است. در کل اینکه آلبوم جدید کمی نسبت به چند آلبوم اخیر این گروه مقبول‌تر است، اما بنظر می‌رسد دیگر هیچوقت شاهد بان جووی دهه هشتاد و اوایل دهه نود و آن کولاک موسیقی هارد راک نخواهیم بود. نتیجه آنکه: آدم دلش نمی‌آید گوش نکند، هر چقدر هم که به خوبی گذشته نباشد.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سی ام

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Metallica – Hardwired…to Self-Destruct

«متصل… به خود تخریبی» عنوان دهمین آلبوم شاهکار دست بشریت، گروه معظم «متالیکا»، محصول 2016 است. این آلبوم به فاصله‌ی هشت سال از اثر قبلی در حالی منتشر شده که این طولانی‌ترین فاصله‌ی زمانی بین دو آلبوم متوالی گروه در تاریخ فعالیت آنهاست. در سال 2003 متالیکا فاجعه‌ای به نام «خشم مقدس» را منتشر کرد که تبدیل شد به لکه‌ی ننگی که هیچ چیز نتوانست تاثیر مخرب آن را از بین ببرد. حتی تلاش مذبوحانه‌ی آنها در آلبوم بعدی، «آهنربای مرگ»، هم نتوانست اثر آن را بشورد. بنظر می‌رسید که متالیکا دیگر تمام شده است. این را خودشان هم می‌دانستند! در کنسرتهای حدوداً 2.5 ساعته‌‌ی آنها تعداد ترکهایی که از مجموع سه چهار آلبوم آخرشان اجرا می‌شد به زور به سه آهنگ می‌رسید و این خود نشان می‌داد که آنها هم ترجیح می‌دهند بیشتر حواسشان به تکرار دهه‌ی هشتاد و البته‌ی موفق‌ترین آلبومشان («آلبوم سیاه» محصول 1991) باشد. و اما در خصوص آلبوم جدید، حرفم را بپذیرید، حرف کسی که حدوداً از سال 1990 که با این گروه آشنا شده تا به امروز از طرفداران محکم آنها بوده است، این یک بازگشت قوی و محکم و جذاب و قابل توجه برای یک گروه قوی و محکم و جذاب و قابل توجه است! «آهنربای مرگ» تلاش می‌کرد که با بازگشت به موسیقی ترش متال دهه 80 کمی طرفداران قدیمی گروه را راضی کند و البته موفق هم نبود. اما آلبوم جدید تلاش نمی‌کند! واقعاً یک موسیقی ترش متال، اما نه از نوع دهه 80، بلکه از ترکیب دهه 90 و 80 متالیکا، است که ارزش چندین بار پشت سر هم شنیدن را دارد. نتیجه آنکه: بچه‌ها، خسته نباشید!

Young the Giant – Home of the Strange

«خانه‌ی غریبه‌» عنوان سومین آلبوم گروه دوست داشتنی ایندی / آلترنتیو راک آمریکایی، «یانگ د جاینت»، محصول 2016 است. موسیقی آنها پر از ملودی، پر قدرت و با لیریکس‌ جذاب است که البته در کنار بزرگترین نقطه‌ی قوت آنها، صدا و وکال رهبر گروه، «سمیر گادیا» جلوه‌ی خاصی دارد. مطلب جالبی که بد نیست بدانید این است که یکی از موسسین اصلی گروه، در همان ابتدای شکل گیری، یعنی زمانیکه اسمشان The Jakes بود، هنرمند ایرانی، نوازنده پیانو و کیبورد و سینتی‌سایزر، «احسان هاشمیان» بود که البته قبل از انتشار اولین آلبوم از آنها جدا شد. این را هم اضافه کنم تقریباً در همان زمانی که هاشمیان قصد رفتن از گروه را داشت، هنرمند ایرانی دیگری به اسم «پیام دوست زاده»، بیسیت و نوازنده سینتی سایزر، به گروه ملحق شد و همچنان در ترکیب اصلی گروه حضور دارد. جدیدترین آلبوم آنها، با وجود آنکه به زیبایی آلبوم قبلی‌شان نیست، اما می‌تواند استانداردهای شما را در خصوص موسیقی ایندی راک تغییر دهد. موضوع آلبوم تاریخچه‌ی مهاجرت اعضای گروه و تلاش برای رسیدن به هویت آمریکایی آنها را تشریح می‌کند. مخصوصاً در خصوص زندگی سمیر گادیا، هنرمند هندی الاصل که با وجود آنکه متولد آمریکاست، اما مشکلات مهاجرین را از نزدیک تجربه کرده است. نتیجه آنکه: این آلبوم ارزش چندین و چند بار شنیده شدن را دارد.

Testament – Brotherhood of the Snake

«انجمن برادری مار» عنوان یازدهمین آلبوم یکی از سلاطین موسیقی ترش متال، گروه آمریکای «تستمنت»، محصول 2016 است. این اولین آلبوم گروه پس از بازگشت بیسیست سابق گروه، استیو دی جورجیو، به جمع اعضای گروه است. برای من آلبوم جدید اثر سهمگین دیگری از این گروه قدرتمند به حساب می‌آید. خشم ناب صدای چاک بیلی، ملودی‌های جذاب، ضرباهنگ سریع، انگار که در وسط دشت وسیعی باشید و اطراف شما پر از صاعقه باشد! اولش کمی ترسناک است، اما حس قدرتی که منتقل می‌کند مثال زدنی‌ست. عنوان آلبوم، انجمن برادری مار، اشاره به داستانی دارد که در دست نوشته‌های سومری آمده است. ماجرایی که به 6000 سال پیش و پیدایش انسان باز می‌گردد. که موجودات فضایی به دنبال طلا به زمین می‌آیند و دانشمندی به نام ایکی چیزی شبیه انسان را خلق می‌کند که برای آنها بردگی و طلا را استخراج کنند. این موجودات از ماهیت وجودی خود می‌پرسند، ایکی پاسخ آنها را می‌دهد می‌گوید که آفرینش آنها به چه قصدی بوده است.  او از جامعه موجودات فضایی ترد می‌شود و برای مبارزه انجمنی را تاسیس می‌کند و اسمش را می‌گذارد انجمن برادری مار. نتیجه آنکه: حتما در این انجمن عضو شوید!

Antimatter – Welcome to the Machine

«به ماشین خوش آمدی» عنوان سینگل منتشر شده‌ی «میک ماس» و پروژه‌ی غمگینش، «انتای متر»، محصول 2016 است. اگر احساس می‌کنید که اسم این سینگل برایتان آشناست، احتمالاً متوجه شده‌اید که این آهنگ کاور زیبایی از دومین ترک آلبوم سال 1975 گروه «پینک فلوید» و ساخته‌ی راجر واترز است. این سینگل به همراه دو ترک دیگر از ساخته‌های ماس، هر دو اجرای زنده، یکی از آلبوم سال 2015 و دیگری 2007 است. به احتمال زیاد اگر این سینگل را دانلود کرده‌اید (یا قصد دارید دانلودش کنید) آن را به همراه یک سینگل دیگر با عنوان «بسیار دیر» محصول 2014 خواهید یافت که آن هم سه آهنگ از ساخته ماس را در خود دارد. نتیجه آنکه: هم کاور و هم اجراهای زنده بسیار به من چسبید! شما هم آن را به خودتان بچسبانید!

Avenged Sevenfold – The Stage

«صحنه» عنوان هفتمین آلبوم گروه مشهور هوی متال آمریکایی، «اونجد سون‌فولد»، محصول 2016 است. این آلبوم اثر شاخصی در دوران فعالیت این گروه به حساب می‌آید. اول اینکه آلبوم جدید یک کانسپت آلبوم، با موضوع هوش مصنوعی و تخریب یک جامعه توسط خود آن جامعه، است (البته این گروه پیش از این نیز کانسپت آلبوم را تجربه کرده است. بعنوان مثال در پنجمین آلبوم گروه محصول 2010). دوم آنکه این بلندترین آلبوم گروه تا به امروز است، با مدت زمان بیش از 73 دقیقه. سوم آنکه بلندترین آهنگی که تا به امروز از آنها منتشر شده در این آلبوم قرار دارد، با عنوان «خروج» و مدت زمان نزدیک به 16 دقیقه. چهارم آنکه این اولین آلبوم گروه با کمپانی نشر کپیتال است و پنجم آنکه این اولین آلبوم گروه با حضور درامر جدید به شمار می‌آید. از مدت زمان آهنگها و آلبوم هم می‌توان حدس زد که این آلبوم به وضوح از موسیقی هوی متال فاصله گرفته و بیشتر فضای موسیقی پراگرسیو را تجربه کرده است. اگر خاطرتان باشد آلبوم قبلی آنها در سال 2013 را در فهرست بهترین‌های سال گنجانده بودم، اما این آلبوم به آن اندازه نتوانست توجهم را جلب کند. نتیجه آنکه: به توجه من کاری نداشته باشید! این آلبوم را باید شنید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و نهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Van Morrison – Keep Me Singing

«من را به خواندن وا می‌دارد» عنوان سی و ششمین آلبوم هنرمند پر آوازه‌ی موسیقی سول، آر اند بی و فولک ایرلندی، پیر عالم موسیقی، آقا «ون موریسون»، محصول 2016 است. موریسون را نمی‌توان دوست نداشت! آلبوم‌هایش نه فراز و فرود خاصی دارند و نه در هفتاد سالگی و بعد از بیش از پنجاه سال فعالیت، تمایل یا نیازی به تغییر در خود می‌بیند. او به همین گونه، با همین ژانر ملایم و گرم و جذاب، دوست داشتنی و عزیز و قابل احترام است. جدیدترین آلبوم او اثر بی‌دردسر دیگری‌ست که توانسته در همان هفته‌ی اول در چارت انگلستان در جایگاه چهارم بنشیند. نتیجه آنکه: عمق و طول و عرض را بیخیال شوید، اگر دنبال احساس و در پی گرما هستید، این آلبوم مانند آثار قبلی این هنرمند کارش را به خوبی انجام می‌دهد.

Seth Lakeman – Ballad of the Broken Few

«تصنیف چندین دل شکسته» عنوان هشتمین آلبوم هنرمند انگلیسی ژانر فولک، «ست لیکمن»، محصول 2016 است. آشنایی من با لیکمن از سال 2008 و زمان انتشار چهارمین آلبومش آغاز شد. از آن وقت تا به حال هر آلبومی که از او منتشر شده را شنیده‌ام و نکته اینجاست که تقریباً هیچ کدام را دوست نداشته‌ام! اینکه چرا دست از سرش بر نداشته‌ام و با وجود اینکه اینگونه موسیقی فولک برایم چندان جذابیت ندارد همچنان آثار منتشر شده‌اش را دنبال می‌کنم، خودم هم نمی‌دانم! موسیقی فولکور آکوستیک انگلیسی که لیکمن اجرا می‌کند برای من کمی بیش از حد روستایی بنظر می‌رسد و ارتباط برقرار کردن با آن، به آن راحتی که از موسیقی فولک انتظار می‌رود، برایم آسان نیست. نتیجه آنکه: در توانمندی لیکمن شکی نیست، من اما دوستش ندارم، شما شاید دوستش داشته باشید.

BANKS – The Altar

«میز کلیسا» عنوان دومین آلبوم هنرمند آمریکایی ژانر الکترو پاپ و آلترناتیو پاپ، «بنکس»، محصول 2016 است. من به این ژانر از موسیقی می‌گویم «موسیقی بی‌آزار»! یعنی نشسته آن گوشه و سر و صدای خفیف خودش را دارد و نه دلش توجه ویژه می‌خواهد و نه می‌گذارد نسبت به آن بی‌توجه باشید. آلبوم اول بنکس اثر مقبولی در ژانر خودش بود و حالا آلبوم دوم، با حفظ همان حال و هوا، البته با موفقیت بیشتری از دید منتقدین مواجه شده است. این را هم اضافه کنم که آلتر در زبان فارسی معادل ندارد! میزی در کلیسا است که در مراسم‌های ویژه روی آن نان و شراب می‌گذارند و باقی ماجرا را مطمئناً خودتان در فیلم‌ها دیده‌اید. نتیجه آنکه: چرا که نه؟ کاری با شما ندارد! بگذارید در پس زمینه‌ی یک روز پاییزی صدایش بیاید و شما به کارهایتان برسید.

Regina Spektor – Remember Us to Life

«زندگی را به یاد ما بیانداز» عنوان هفتمین آلبوم هنرمند نامتعارف روسی – آمریکایی ژانر انتی-فولک، «رجینا اسپکتور»، محصول 2016 است. موسیقی او، هیچوقت، از هیچ قانون مشخصی تبعیت نمی‌کند. یک نوع ساختارشکنی خاصی در همه چیز اوست، از سازبندی‌ها تا لیریکس، از وکال تا پیانو، از ملودی تا ریتم، هیچکدام را نمی‌توانید تعریف کنید یا توضیح بدهید. او به معنای واقعی یک هنرمند انتی فولک است که با نگاه کاملاً متفاوتش به همه چیز جذابیت ویژه‌ای را در خود ایجاد کرده است. آلبوم جدیدش به مراتب نسبت به آثار قبلی غمگین‌تر است، پیانوی بیشتری دارد و به همان اندازه خاص و دوست داشتنی‌ست. نتیجه آنکه: گوشش کنید. دوست داشتنش مهم نیست، شناختنش مهم است.

Kaiser Chiefs – Stay Together

«با هم بمانیم» عنوان ششمین آلبوم گروه سابقاً ایندی راک، جدیداً پاپ راک انگلیسی، «کایزر چیفس»، محصول 2016 است. آنها را در زمان انتشار اولین آلبومشان دوست داشتم، تا اینکه در سال 2009 و بعد از انتشار سه آلبوم، توانستم آنها را در فستیوال راک ان کک از نزدیک ببینم و آنجا بود که عاشقشان شدم! موسیقی آنها یک ترکیب جذاب ایندی راک بود که انگار جهش ژنتیکی به آن چاشنی هیجان اضافه کرده باشد و از آن یک موسیقی باحال بزن و بکوب ساخته باشد. این عشق همانجا باقی ماند و با شنیدن دو آلبوم بعدی‌شان به کل محو شد! و حالا زمان انتشار آلبوم ششم رسیده است. ابتدا فکر کردم که آلبوم را اشتباه گرفته‌ام! اینقدر پاپ؟ مگر می‌شود؟ چه بلایی سرشان آمده؟ این آلبوم به کل یک اثر پاپ راک، با کمی تردید در واژه‌ی راک، است که به درد استفاده در ویدئوهایی‌ست که خوشگذرانی‌های تابستانی را در کنار استخر نشان می‌دهد! هیچ اثری از آن چیزی که پیش از این از آنها می‌شناختید در این آلبوم وجود ندارد. هر چقدر آلبوم قبلی از جنگ و سیاست می‌گفت، این یکی چسبیده به عشق و عاشقی و رقص و شادی و آنقدر هم محکم چسبیده که جای هیچ سوءتفاهمی را باقی نمی‌گذارد. نتیجه آنکه: اینها همانها هستند، اما واقعاً همانها نیستند! خودتان ببینید که چه خبر است!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و هشتم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Alcest – Kodama

«کوداما» عنوان پنجمین آلبوم گروه پست متال فرانسوی، «آلسست»، محصول 2016 است. آنها در آلبوم قبلی تا آنجا که توانسته بودند از موسیقی پست متال فاصله گرفته و به پست راک نزدیک شده بودند: ملودی‌های عمدتاً آرام همراه با سافت وکال در بعضی از آهنگها. حالا و در آلبوم جدید آلسست دوباره، البته نه به اندازه‌ی قبل، به سمت موسیقی پست متال بازگشته است. هارش وکال، آن چیزی که عمدتاً در ژانر بلکگیز می‌شنویم، در این اثر نقش پررنگی را ایفا می‌کند. عنوان آلبوم، کوداما، در فرهنگ بومی ژاپن به معنای روحی‌ست که در درختها ساکن می‌شود و آلسست برای ساخت این اثر از فیلم «شاهزاده مونونوکه»، اثر هنرمند مشهور ژاپنی، «هایائو میازاکی»، الهام گرفته است و در کل می‌توان آن را بعنوان یک کانسپت آلبوم در خصوص تقابل جهان طبیعی و دنیای انسان‌ها دانست. نتیجه آنکه: این یک اثر تمیز، زیبا، پیچیده، جذاب، سیاه و دوست داشتنی است. تجربه‌اش کنید.

Poets of the Fall – Clearview

«دید واضح» عنوان هفتمین آلبوم گروه فنلاندی، «پوئتس آو د فال»، محصول 2016 است. من چندان این گروه را منظم پیگیری نکرده‌ام و به گمانم تک و توک آلبوم‌های آنها را از دست داده‌ام. چیزی که از آنها در ذهن من ثبت شده بود، یک گروه شسته و رفته‌ی پست گرانج و در بعضی مواقع آلترناتیو راک بود که موسیقی نسبتاً خوبی داشت و می‌شد از شنیدن بعضی آهنگهایش لذت برد. تا اینکه این آلبوم جدید آفتابه را به تمام تصورات ثبت شده در ذهن من گرفت و همه را شست و ریخت دور و آن را با یک گروه پاپ راک بیمزه جایگزین کرد! البته این آلبوم هم چند آهنگی دارد که شنیدنشان خالی از لطف نیست، مخصوصاً آهنگهای ملایمی که صدای «مارکو سارستو» کنترل ماجرا را بر عهده گرفته است، اما آن هم فقط در ژانر پاپ راک. نتیجه آنکه: من که دوستش نداشتم. نتیجه‌گیری با خودتان.

Epica – The Holographic Principle

«قاعده‌ی هولوگرافیک» عنوان هفتمین آلبوم گروه مشهور هلندی ژانر سیمفونیک متال، «اپیکا»، محصول 2016 است. این گروه با محور قرار دادن این تفکر که جهان هستی یک هولوگرام است که بصورت دیجیتالی خلق شده، در طول یک سال، 27 آهنگ ساخت که هجده‌تای آن در آلبوم جدیدشان جا گرفت و باقی آثار منتظر انتشار در آینده شد. این آلبوم نیز یک اثر باشکوه و عظیم دیگر از این گروه دوست داشتنی‌ست که با وجود آنکه مدت زمان زیاد آن شاید کمی خسته کننده باشد، اما در نهایت تمامی آهنگها جذابیت خاص خود را برای شنیدن دارند. احساس می‌کنید که برای ساخت این آلبوم و ضبط آن ده‌ها نفر حضور دارند! همه چیز شلوغ است و در عین حال هر چیزی در جای خود قرار گرفته است. این آلبوم از دو سی‌دی تشکیل شده که به شکل کاملاً محسوسی هر کدام حال و هوای خاص خود را دارند. اولی فضایی سیمفونیک متال و دومی کاملاً آکوستیک. نتیجه آنکه: این شکوه و عظمت را تجربه کنید.

Riverside – Eye of the Soundscape

«چشم گوش سپار» عنوان به اصطلاح هفتمین آلبوم گروه مشهور پراگرسیو راک لهستانی، «ریورساید»، محصول 2016 است. این آلبوم در اصل یک آلبوم استودیویی مستقل به شمار نمی‌رود، بلکه از مجموع سیزده آهنگ آن که در دو سی‌دی پخش شده‌اند، تنها چهار ترک آن جدید هستند و مابقی بازنوازی، میکس، دمو و یا تغییر یافته‌ی آهنگهای قبلی آنها از آلبوم‌های گذشته‌شان است. همچنین این مجموعه آخرین اثری‌ست که گیتاریست درگذشته‌ی گروه، پیوتر گرودزینسکی، در آن حضور دارد. اصطلاح Soundscape یک چیزی شبیه Landscape است! با این تفاوت که آن چشم‌انداز تصویری معنی می‌دهد و این یکی چون اصطلاح فارسی برایش نمی‌توان یافت، واژه‌ی «گوش سپار» را برایش می‌گذارم. مشابه همان چشم انداز، ولی برای موسیقی است. وقتی موسیقی را گوش می‌کنیم، هر جزء آن، تغییر تمپوها، تغییر ملودی، منظره‌ای را در ذهن ما تداعی می‌کنند که از کنار هم قرار دادنشان نتیجه می‌گیرم که یک آهنگ زیباست یا نه. این را همان ساندسکیپ می‌گویند. اثر تازه منتشر شده‌ی ریورساید حال و هوایی کاملا متفاوت از قبل دارد. موسیقی پراگرسیو راک جای خود را داده است به الکترونیک و داون تمپو، با فضاهای بعضاً امبینت. مطمئن باشید که اگر ندانید این آلبوم اثر آنهاست، خالقش را با شنیدن نمی‌توانید تشخیص دهید. نتیجه آنکه: این گروه نیاز به توصیه کردن ندارد. خودتان تکلیف را می‌دانید!

The Seven Mile Journey – Templates for Mimesis

«الگوهای تقلید» عنوان چهارمین آلبوم گروه پست راک دانمارکی «سون مایل جورنی»، محصول 2016 است. موسیقی آنها چیز عجیب و غریب و هیجان انگیزی‌ست! در تمام آلبوم‌هایشان آنقدر با حوصله و با دقت و سر فرصت، آجر به آجر، همه چیز را روی هم می‌گذارند و از جز به کل و از هیچ به همه چیز می‌رسند که اشک مخاطب را از شوق و هیجان در می‌آورند. آلبوم جدید نیز از همین قانون پیروی می‌کند. آلبومی متشکل از تنها 5 ترک که مدت زمان دو تای آنها بیشتر از 20 دقیقه است! آهنگها به شکلی در مغز شما فرو می‌روند که بعد از گذشت مدت زمان طولانی و اتمام‌شان، هنوز شنیده می‌شوند! هنوز طنین‌شان در گوش‌تان زنگ می‌زند. موسیقی آنها سادگی و قدرت عجیبی دارد و آلبوم جدیدشان به اوج رسیدن این توانایی را به اجرا می‌گذارد. نتیجه آنکه: در این سفر هفت مایلی با آنها همراه شوید!