آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی هجدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Photo Ops – Vacation

«مسافرت» را نمی‌دانم آلبوم چندم تری پرایس با نام هنری «فوتو آپس» است! حقیقش را هم بخواهید بعد از آنکه آلبومش را گوش کردم و وقتی دیدم تعداد دفعات اسکرابل شدن آهنگهای او در لست اف ام زیر 16هزار بار است بسیار تعجب کردم! همه چیز بنظر می‌رسد به صورتی است که او خیلی بیشتر از اینها باید مخاطب و طرفدار داشته باشد. موسیقی او دریم پاپی است که کمی چاشنی ایندی را در خود حفظ کرده و مجموعه‌ای را پدید آورده که گرما و روشنی و حس مثبت از سر و رویش می‌بارد. نتیجه آنکه: شنیدن این آلبوم از این هنرمند به نسبت ناشناس، که فقط 4600 نفر شنونده در لست اف ام دارد، را پیشنهاد می‌کنم.

Saliva – Love, Lies and Therapy

«عشق، دروغها و تراپی» عنوان نهمین آلبوم گروه نومتال / پست گرانج آمریکایی «سلایوا»، محصول 2016 است. بالاخره در این آلبوم صدای بابی آمارو (خواننده جدیدی که جای جوسی اسکات، خواننده‌ی قبلی و اولیه گروه را گرفت) به دل می‌نشیند و اجرایش توی ذوق نمی‌زند. آهنگهای این آلبوم عموماً حول عشق و دروغ و جدایی و تنهایی می‌چرخد با وجود بیان ساده‌اش، اما جذاب و دلنشین است. یک ترک هم بصورت سورپرایز برایمان تدارک دیده‌اند که کاور آهنگ مشهور و دوست داشتنی سلطان پاپ، مایکل جکسون، یعنیThey Don’t Care About Us است. نتیجه آنکه: من از شنیدن این آلبوم لذت بردم. شما هم ممکن است خوشتان بیاید.

Red Hot Chili Peppers – The Getaway

«گریز» عنوان یازدهمین آلبوم مشهورترین گروه فانک راک حال حاضر دنیا، «رد هات چیلی پپرز»، محصول 2016 است. این اولین آلبوم گروه بعد از اتمام 25 سال همکاری با تهیه کننده قبلی‌شان است و حالا آلبوم جدید توسط «دنجر ماوس» مشهور تهیه شده که اگر کمی موشکافانه به آهنگها گوش کنید ردپای او را در ترکها پیدا می‌کنید. البته روند ساخت آلبوم در سال 2014 آغاز شد و تقریباً بیش از 20 ترک جدید برای تهیه ‌آن تدارک دیده شد که «فلی»، بیسیست فوق دوست داشتنی این گروه، در یک حرکت ژانگولر از روی اسکیت بورد افتاد و دستش شکست و پروسه‌ی تولید آلبوم را حدود هشت ماه به عقب انداخت. از اینها که بگذریم این آلبوم خیلی تمیز است! رکورد و تنظیم عالی، آهنگها دلچسب و خوشمزه، همه چیز به شکل خوبی در سر جای خود قرار دارد و شک نکنید که این از تاثیرات مثبت حضور دنجر ماوس در فرآیند تولید این آلبوم است. نتیجه آنکه: فلفلهای تند قرمز را مزه مزه کنید و لذت ببرید.

Edward Sharpe & the Magnetic Zeros – Person A

«شخص اول» یا «شخصیتها» (بستگی دارد که آن A بزرگ چسبیده را متعلق به پرسن بدانیم یا نه!) عنوان چهارمین آلبوم گروه خوب آمریکایی ایندی فولک «ادوارد شارپ و مگنتیک زیروز» محصول 2016 است. ادوارد شارپ را چندان جدی نگیرید! رهبر این گروه شلوغ ده نفره اسمش «الکس ابرت» است و ادوارد شارپ نام کاراکتر یکی از داستانهایی‌ست که او نوشته است. البته از آن زمانی که آنها این اسم را برای خود انتخاب کرده‌اند چندین سال می‌گذرد و بعید نیست که آلبوم بعدی آنها فقط با عنوان «مگنتیک زیروز» منتشر شود. (این را از آنجایی می‌توان فهمید که در طرح روی جلد آلبوم جدید روی ادوارد شارپ یک خط شلخته‌ی قرمز رنگ کشیده‌اند!) آلبوم جدید آنها طعم شیرین و گرم و هیجان انگیزی دارد. موسیقی ساده، وکال ساده، همه چیز ساده، اما در عین حال بسیار دوست داشتنی است. آنها کاملاً هیپی وار، لشگر گونه، شلوغ کننده و باحال آهنگها را به شکلی اجرا می‌کنند که انگار در کنار ساحل یا در یک جنگل، دور یک آتش نشسته‌اند و چیزی می‌نوشند و ساز هم در کنار هم می‌زنند! نتیجه آنکه: این آلبوم خوشگل است! خوشگلها را باید دوست داشت! اگر هم نرقصیدند مهم نیست!

Chevelle – The North Corridor

«راهروی شمالی» عنوان هشتمین آلبوم یکی از بهترین گروه‌های آلترناتیو متال / گرانج حال حاضر، «شِوِل»، محصول 2016 است. اینکه از نظر موسیقی این آلبوم نسبت به آثار قبلی گروه چیز برتری ندارد را بگذاریم کنار، اما پیت لافلر، خواننده‌ی گروه دیوانه کننده و عصیانگرتر از همیشه است. اصلا مهم نیست در چه حس و حالی باشید، صدای او در کنار موسیقی شول چنان اضطرابی را به جانتان می‌اندازد که قلبتان را در حلقومتان حس کنید. این آلبوم اوج هنر پیت لافلر را به همراه دارد که حالا در ژانر خودش یکی از بهترین‌های دنیاست. نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید و عصبی شوید و از عصبی شدن خود لذت ببرید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی هفدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

The Strumbellas – Hope

«امید» عنوان سومین آلبوم گروه ایندی راک کانادایی «استرامبلاس»، محصول 2016 است. لیریکس‌های جذاب را بگذارید کنار، موسیقی خوب و قوی آنها هم به کنار، سازبندی جذاب و استفاده از ادوات گوناگون را هم فعلا در نظر نگیرید، استرامبلاس یکی از شورانگیزترین گروه‌هایی است که در این چند وقت اخیر با آنها آشنا شده‌ام. شنیدن آثارشان جان می‌دهد برای اینکه هم‌آواز با خواننده شوید، خودتان را تکان بدهید، ذوق کنید، هیجان زده شوید و با موسیقی جذاب آلترناتیو کانتری این آلبوم همراهی کنید. نتیجه آنکه: آلبوم را بشنوید، لیریکس را تا آنجا که حوصله‌اش را دارید حفظ کنید و همزمان با شنیدنش آنرا بلند بخوانید. حالتان هر جور که باشد، حتماً بهتر می‌شود.

Yngwie Malmsteen – World of Fire

«دنیای آتش گرفته» عنوان بیستمین آلبوم انفرادی گیتاریست مشهور موسیقی راک، «اینگوی ملمستین»، محصول 2016 است. او یکی از پیشروان موسیقی نئوکلیسکال متال، از برترین گیتاریستهای حال حاضر دنیا، از اساتید این ساز و یکی از گیتاریستهایی است که من آثارش را به هیچ وجه نمی‌پسندم! تکنیک و قدرت نوازندگی او جای هیچ بحثی ندارد، اما مساله این است که برای من این موضوع هم اهمیت دارد که چه آهنگی با آن تکنیک و قدرت نواخته می‌شود. موسیقی او برای من جذاب نیست، گیتارش جذاب است، اما موسیقی‌اش نه. این آلبوم هم نمی‌تواند آن چیزی باشد که باید باشد، هرچند که با توجه به نقدهای دیگران بنظر می‌رسد که این یکی از ضعیفترین آثار ملمستین تا به امروز است. نتیجه آنکه: من این آلبوم را دوست ندارم. تکلیف شما با خودتان است.

Steve Vai – Modern Primitive

«انسان اولیه‌ی مدرن» عنوان نهمین آلبوم انفرادی گیتاریست مشهور موسیقی راک، شاگرد جو ستریانی، جناب «استیو وای»، محصول 2016 است. مجله‌ی معتبر «دنیای گیتار» در فهرست برترین گیتاریستهای دنیا، رتبه‌ی دهم را به وای داده است. اما برای من در نهایت او هم یک هنرمند و نوازنده‌ی چیره دست مانند ملمستین است که هنر و تکنیکش را تحسین می‌کنم، اما از شنیدن موسیقی‌اش لذت نمی‌برم. نتیجه آنکه: من این آلبوم را هم دوست ندارم. تکلیف شما همچنان با خودتان است.

Vinyl – Music from the HBO® Original Series

چندین بار در خصوص سریال خوش ساخت «وینیل» صحبت کرده‌ام. سریالی که در فهرست خالقین آن دو اسم «مارتین اسکورسیزی» و «میگ جگر» درخشش ویژه‌ای داشتند. مجموعه‌ای منتشر شده که حاوی موسیقی بکار رفته در این سریال است و تصور کنید وقتی این سریال در خصوص موسیقی راک دهه 70 است، این مجموعه چه چیز هیجان انگیزی خواهد بود. متاسفانه HBO اعلام کرده که ساخت این سریال لغو شده و فصل دومی در کار نخواهد بود. اما شک نکنید که اگر این سریال را ندیده‌اید همان یک فصل هم ارزش دیدن را حتما دارد. نتیجه آنکه: سریال به کنار، موسیقی آن را دانلود کنید و از شنیدنش لذت دو جهان را ببرید.

DIIV – Is the Is Are

آلبومی که نامش را در بالا می‌بینید و چندان قابلیت فارسی شدن ندارد، عنوان دومین آلبوم گروه راک آمریکایی «دایو» محصول 2016 است. اینکه می‌گویم 2016 منظورم این است که این آلبوم امسال منتشر شده، اما باید بدانید که پروسه ساخت و ضبط آن در سال 2013 انجام شده است که به دلایل متعددی تا به امسال انتشار آن به تاخیر افتاده است (اول آنکه چت جی‌آر وایت، خواننده گروه گرلز قرار بود با آنها همکاری کند که دستشان را توی پوست گردو گذاشت! دوم آنکه رهبر گروه، زاخاری کول اسمیت، آنقدر شدت اعتیادش زیاد شد که به کل از همه چیز وا ماند، سوم آنکه اسمیت دستگیر هم شد که معلوم نیست چه کاری کرده بود، چهارم آنکه دوین روبین پرز، گیتاریست گروه، در اینترنت اظهارنظرهای عجیب و غریبی کرده بود که جنجال ساز شد، پنجم آنکه درامر گروه، کولبی هویت، هم اعتیادش زد بالا و از گروه جدا شد). خلاصه همه چیز دست به دست هم داد تا این آلبوم با سه سال تاخیر منتشر شود. این آلبوم با وجود آنکه ترکهای شبیه هم بسیار دارد، اما جذاب و جالب است. موسیقی کرات راک و ایندی راک  و دریم پاپ تر و تمیز و مهربانی که هر سلیقه‌ای را می‌تواند راضی نگه دارد. نتیجه آنکه: بیخیال تمام مشکلاتشان، آلبومشان ارزش شنیدن را دارد.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی شانزدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Paul Simon – Stranger to Stranger

«غریبه به غریبه» عنوان سیزدهمین آلبوم انفرادی هنرمند پرآوازه‌ی ژانر راک و فولک، جناب «پل سایمون»، محصول 2016 است. لازم است سه نکته را در مورد این آلبوم بدانید. اول اینکه سایمون تا آنجا که توانسته از سازهای عجیب و غریب در این آلبوم استفاده کرده است (در بین تمام آنها سازهای کاملا دست ساز و منحصر بفرد – از اختراعات تئوریسین مشهور موسیقی، آقای هری پارچ – جذابیت ویژه‌ای دارند). دوم آنکه در سه ترک از این آلبوم سایمون با هنرمند ایتالیایی موسیقی الکترونیک، Clap! Clap!، همکاری کرده. و سوم آنکه این آلبوم موفق‌ترین آلبوم سایمون تا به امروز، از لحاظ جایگاهش در چارت، بشمار می‌آید که توانسته در بیلبورد رتبه‌ی سوم و در انگلستان رتبه‌ی اول را کسب کند. نتیجه آنکه: این آلبوم را باید حتماً، حداقل بخاطر شنیدن سازهای آن، گوش کرد.

Bob Dylan – Fallen Angels

«فرشتگان افتاده» عنوان سی و هفتمین آلبوم اسطوره‌ی موسیقی فولک، هنرمند هفتاد و پنج ساله، «باب دیلن»، محصول 2016 است. نکته‌ی مهمی که در این آلبوم وجود دارد این است که این اثر هم مانند آلبوم قبلی دیلن، «سایه‌ها در شب»، تماماً کاور آثار کلاسیک موسیقی کلاسیک آمریکایی از هنرمندان صاحب ناب سال‌های دور، مانند جانی مرسر، هرولد آرلن، سمی کان و کلورین لی است. شباهت دیگر این اثر با آلبوم قبلی در این است که در «فرشتگان افتاده» نیز تمام آهنگها (البته به جز Skylark) یک بار هم توسط فرانک سیناترا اجرا شده‌اند. این آلبوم به شدت مورد استقبال منتقدین مواجه شده و وکال و اجرا و کیفیت تولید و تنظیم آهنگها مورد ستایش قرار گرفته است. اما متاسفانه و با عرض پوزش، دیلن هیچوقت برای من هنرمند هیجان انگیزی نبوده است. نه این که موسیقی فولک را دوست نداشته باشم، اما دیلن همیشه برایم جوابگو نیست. نتیجه آنکه: شما حتما دیلن را دوست دارید. پس لازم نیست شنیدنش را توصیح کنم.

Band of Horses – Why Are You OK

«چرا حالت خوب است» عنوان پنجمین آلبوم یکی از مشهورترین گروه‌های ایندی راک حال حاضر، «بند آو هورسز»، است. اگر خاطرتان باشد (شاید هم نباشد!) سال گذشته رهبر گروه بند آو هورسز، بن بریدول، به همراه سم بین (مرد دوست داشتنی پروژه‌ی Iron and Wine) یک آلبوم مشترک دو نفره با عنوان Sing into My Mouth منتشر کردند که مجموعه‌ای تمام کاور از هنرمندان مختلف بود. حالا به آن آلبوم کار نداریم، اما این آلبوم، این هم یکی دیگر از کارهای بند آو هورسز است که تفاوتی با آثار قبلی ندارد و یکی از شباهتهای بزرگش با آنها این است که این یکی را هم دوست ندارم! دوست نداشتن آنها کاملا سلیقه‌ای است و فقط هدفم این بود که بگویم آلبوم جدیدشان آمده! نتیجه آنکه: خودتان تصمیم بگیرید که می‌خواهید گوشش کنید یا نه!

Lacuna Coil – Delirium

«هذیان» عنوان هشتمین آلبوم گروه مشهور گاتیک متال ایتالیایی، «لاکونا کویل»، محصول 2016 است. این آلبوم سه وجه تمایز نسبت به آثار قبلی گروه دارد. اول اینکه این اولین آلبوم گروه بعد از بازنشستگی درامر و جدایی گیتاریست گروه از آنهاست. دوم آنکه این اولین آلبوم گروه است که پروسه‌ی ضبط آن بطور کامل در کشور زادگاه گروه، ایتالیا، انجام شده است. و سوم و از همه مهمتر آنکه این اولین آلبوم گروه است که در آن «آندره فرو»، رهبر و خواننده‌ی مرد گروه، بیشتر از گذشته و حتی در بعضی آهنگها بیشتر از «کریستینا اسکابیا» آواز را بر عهده گرفته و در چندتای آن نیز از وکال نسبتاً هارش استفاده کرده است. این اثر را می‌توان یک کانسپت آلبوم به شمار آورد که به داستان هذیان‌های دیوانه‌وار یک آسایشگاه روانی می‌پردازد. این اثر یک شاهکار است! ساختاریافته‌ترین و مسنجم‌ترین آلبومی که تا به امروز این گروه منتشر کرده است. نتیجه آنکه: این آلبوم را دیوانگی کنید، این آلبوم را دیوانه شوید.

Blue Man Group – Three

«سه» عنوان دهمین مجموعه‌ی منتشر شده از پروژه‌ی نمایشی – هنری «بلو من گروپ» محصول 2016 است. حتما آنها را می‌شناسید. هنرمندانی که صورت‌های خود را آبی می‌کنند، با لوله و چوب و هر چیزی که به دستشان می‌آید موسیقی می‌نوازند و اجراهای زنده‌شان هوش از سرتان می‌برد. آنها جزو توانمندترین پرفورمرهایی هستند که تا به حال شناخته‌ام. با این حال آلبوم جدیدشان، وقتی حرکات و نمایش و اجرای فیزیکی‌شان همراه آن نباشد، کمی یکنواخت و کسل کننده است. شنیدن کارهایشان به دلچسبی دیدن نمایششان نیست و همین باعث می‌شود که این اثر آنطور که باید و شاید نتواند محبوب واقع شود. نتیجه آنکه: صبر کنید تا فیلم اجرای این اثر بیاید و بعداً آنرا هم ببینید و هم بشنوید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی پانزدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Broods – Conscious

«هوشیار» عنوان دومین آلبوم گروه خانوادگی و دو نفره‌ی «برودز» محصول 2016 است. ژانر این خواهر و برادر نیوزیلندی چیز ساده و غیر پیچیده‌ای است در میان ایندی پاپ و الکتروپاپ، و این یعنی هر چیزی که باشد مطمئناً بخشی از آن موسیقی پاپ است. اما برای من مساله اینجاست که امثال برودز باعث می‌شوند که نتوانم با قاطعیت موسیقی پاپ را لعن و نفرین کنم و آن را از پلی لیست‌های روزانه‌ام حذف کنم. شاید هم بتوان بخشی از خوب بودن برودز را مدیون جوئل لیتل دانست. تهیه کننده‌ای که بیشتر توجه‌ش روی موسیقی پاپ است و البته با هنرمندانی کار می‌کند که سرشان به تنشان می‌ارزد (افرادی مانند لورد، سم اسمیت و الی گولدینگ). نتیجه آنکه: فکر کنم اگر حساسیت به خرج ندهید بتوانید از شنیدن این آلبوم لذت ببرید.

Airbag – Disconnected

«ارتباط قطع شده» معجزه‌ی دیگری از گروه پراگرسیو راک نروژی «ایربگ» محصول 2016 است. موسیقی مسحور کننده‌ی آنها آلبوم به آلبوم جذابتر و دوست داشتنی‌تر می‌شود، سولوهای گیتار که یکی از شاخصه‌های آثار این گروه است در این آلبوم خودنمایی کمتری نسبت به اثر قبلی دارند، با این حال همه چیز آنقدر بهتر از قبل است که ایربگ دوباره محبوب پلی لیست این روزها‌تان خواهد شد!. مطمئن باشید که در انتهای سال این آلبوم را در فهرست برترین‌های سال 2016 وبلاگ «آ ل ب و م» خواهید دید. نتیجه آنکه: روزی دوبار به مدت حداقل یک هفته شنیدن کل آلبوم تجویز می‌شود!

Gojira – Magma

«ماگما» درخشش تازه‌ی گروه پراگرسیو متال فرانسوی «گوجیرا» محصول 2016 است. اگر آنها را می‌شناسید که هیچ، اما اگر هنوز این سعادت را نداشته‌اید بدانید که با گروه ویژه‌ای طرف هستید. برای موسیقی آنها چندان عنوان مشخصی را نمی‌توان انتخاب کرد. پراگرسیو متال یا گروو متال، یا هر چیز دیگر، فرقی نمی‌کند. مهم این است که گوجیرا مهیب است! سهمگین است! مقتدر و پرقدرت است و موسیقی‌اش می‌تواند شما را در آغوش گرفته و آنقدر فشارتان بدهد که هر چه در درون دارید به بیرون تراوش کند. ششمین آلبوم آنها نسبت به آثار دیگرشان پروسه‌ی ساخت طولانی‌تری داشته که علت آن بیماری و مرگ مادر دو عضو اصلی گروه، برادران دوپلانتیه، بوده است. منتقدین معتقدند که همان اتفاقی که سر Black Album از متالیکا و The Hunter از مستودون افتاده، اینجا نیز رخ داده است. یعنی آنها در این اثر نسبت به آثار دیگرشان احساس درونی بیشتری را دستمایه قرار داده‌اند. نتیجه آنکه: اگر متال باز هستید، این آلبوم را ببازید!

Sabaton – The Stand Stand

«آخرین مقاومت» عنوان آلبوم هشتم گروه هوی / پاور متال سوئدی، «سباتون»، محصول 2016 است. چیزی که این گروه را نسبت به هم ژانری‌های خود متمایز می‌کند موسیقی آنها نیست، بلکه مضمون آهنگهایشان است. آنها در تمام آلبوم‌های خود تا به امروز دست گذاشته‌اند بر روی نبردها و جنگهای تاریخی و داستان شجاعت‌ها، بزدلی‌ها، خیانتها، رشادت‌ها و هر چیز دیگری که به آن مربوط می‌شود را بازگو می‌کنند. آلبوم جدید نیز از این قاعده مستثنی نیست و البته توجه ویژه را معطوف جنگهایی کرده که تا آخرین لحظه در مقابل دشمن مقاوت شده و در نهایت به شکست انجامیده است. در این آلبوم داستان‌هایی از نبرد ترموپیل (جنگ ایران و یونان در زمان خشایارشا)، دراگوتین گاوریلویچ (سرباز مشهور ارتش یوگسلاوی)، شکست بتلیون (جنگ جهانی اول)، نبرد شیرویاما (از سری جنگهای سامورایی‌)، نبرد قلعه‌ی ایتر (جنگ جهانی دوم) و چندین جنگ مشهور دیگر روایت می‌شوند. نتیجه آنکه: این آلبوم جالب است. قوی نیست، اما جالب است.

Rage – The Devil Strikes Again

«شیطان دوباره ضربه می‌زند» بیست و دومین آلبوم گروه مشهور هوی متال آلمانی، «ریج»، محصول 2016 است. این آلبوم یک ویژگی خاص دارد و آن هم اینکه فقط رهبر گروه، یعنی وکالیست و بیسیست، آقای پیوی واگنر، را از گذشته به همراه دارد و دو عضو دیگر گروه تازه سال گذشته به ریج پیوسته‌اند. با این حال هیج اتفاقی برای کیفیت آهنگها رخ نداده است. موسیقی همچنان یکدست، نه چندان خاص و نه البته ضعیف، همان چیزی که همیشه بوده، باقی مانده است. مساله این است سایه‌ی واگنر بر روی ریج آنقدر سنگین است که باقی اعضای آن تقریباً فقط نقش نوازنده را بازی می‌کنند و این شاید یکی از دلایل اصلی باشد که این گروه چندان علاقه‌ای به حفظ اعضای خود ندارد. نتیجه آنکه: اگر گوش کنید خوشتان می‌آید، اگر نه، چیزی را از دست نمی‌دهید.