
بالاخره فیل کالینز بعد از 8 سال آلبوم جدید و انفرادی خودش رو منتشر کرد. کالینز چندان این سالها حضور پر رنگی توی دنیای موسیقی نداشت. به جز یکی دو تا موسیقی فیلم و دو تا کار مشترک با هنرمندای دیگه و یه تور همراه با جنیسس، اثری از اون دیده نمیشه. شاید بشه دلیل اصلی این کمکاری رو وضعیت جسمانی این هنرمند بزرگ و دوست داشتنی دونست. سال 2000 کالینز اعلام کرد که شنوایی گوش راستش رو از دست داده. اون مجبور شد که کارش رو سبک کنه. موسیقی متن کارتون برادر خرس (Brother Bear) و موسیقی نمایش تارزان در Broadway آخرین کارهاش بود و سال 2003 اعلام کرد که آخرین تورش رو برگزار میکنه. اما این اتفاق نیوفتاد. اون بدون هیچ آهنگ جدیدی یه تور مشترک با جنیسس گذاشت و نشست پشت درامز و همین کار دستش داد. مشکلی توی گردنش به وجود اومد، مجبور شد عمل کنه و این شد که فیل کالینز مجبور شد تا مدتی نامعلوم با نشستن پشت درامز و پیانو خداجافظی کنه.
اما کالینز باز نتونست بیکار بشینه و بعد از گذشت 8 سال از آخرین آلبومش در سال 2002 به اسم Testify، به تازگی هجدهمین آلبومش رو به اسم Going Back منتشر کرد. بنا به گفته کالینز اون سعی نکرده توی این آلبوم کار خاص و عجیبی انجام بده. آهنگها همه بازخونی آثار مشهور سول دهه 60، بدون هیچ دخل و تصرف و تغییری هست. یه کم دقیقتر شیم. ماجرا اول برای کالینز یه شوخی و تفریح بود. اینکه آهنگها سول که اون زمان در انحصار کمپانی Motown بود رو بازخونی کنه. اون برای این کار سراغ سه نفر از گروه مشهور The Funk Brothers رفت. فانک برادرز گروه بسیار مشهوری بود که از سال 1959 تا 1972 تحت برند Motown با عضویت حدود 40 نوازنده مختلف برنامه اجرا می کرد. کالینز با دو گیتاریست با اسامی ری مونت و ادی ویلیس و یه بیسیست به نام باب ببیت صحبت کرد و کار روی آلبوم جدید شروع شد. اول 40 آهنگ انتخاب شد، روی 29 تاشون کار شد، 25 آهنگ ضبط شد و در آخر 18 آهنگ برای نسخه اصلی آلبوم در نظر گرفته شد.

این آلبوم از دو جهت برای من دوست داشتنی بود. اول اینکه همیشه فیل کالینز رو به تنهایی از جنیسس بیشتر دوست داشتم. آلبومهای انفرادیش بیشتر من رو جذب کرده تا کارهای دیگش. حتی موسیقی فیلمهاش رو هم چندان دوست ندارم. کالینز پرکار نیست. با احتساب این آخری توی تمام این مدت 8 تا آلبوم بیشتر منتشر نکرده. فاصله این آلبوم با قبلی (Testify) هشت سال و فاصله اون با قبلی خودش (Dance into the Light) شش سال هست. پس شنیدن صدای کالینز بعد از این همه وقت خوشحال کننده ست. دوم اینکه موسیقی سول قدیمی برای منی که اون دوران رو تجربه نکردم دوست داشتنی و هیجان انگیزه. موسیقی سول، بلوز و جز دهه 50 و 60 چیز عجیب و لذت بخشی بوده، و این آلبوم گزینه خوبی برای شنیدن اونها هست. امیدوارم شما هم ازش لذت ببرین.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...