آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی دهم

بردیا برجسته نژاد: حواس پرتی مسخره ای باعث شد که این پستی که از زمان نوشتن آن حدود 10 روز می گذرد اشتباهی ارسال نشود. با کمی تاخیر نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Cauldron – In Ruin

«در تباهی» عنوان چهارمین آلبوم گروه هوی / پاور متال کانادایی، «کالدرون»، محصول 2016 است. آنها را می‌توان یکی از بهترین گروه‌های موج نوی موسیقی هوی متال قدیمی دانست. (این موج که معمولاً بصورت NWOTHM نوشته می‌شود، به حرکت نسبتاً جوان در موسیقی متال اشاره دارد که کاملاً و دقیقاً تاثیر گرفته از موسیقی هوی متال کلاسیک و قدیمی، مخصوصاً اواخر دهه‌ی هفتاد و اوایل دهه‌ی هشتاد، است و به نوعی بازگشت به دوران طلایی موسیقی راک و متال محسوب می‌شود. برای همین با وجود اینکه کالدرون بعنوان یک گروه نسبتاً تازه نفس، کمتر از 10 سال از آغاز فعالیتش می‌گذرد، اما شنیدن این آلبوم دانش‌تان را به چالش می‌کشد و می‌گوید: نه! اینها حتما بالای 30 سال سابقه دارند! نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید. حتی اگر به موسیقی متال علاقه‌ای ندارید. این متال احتمالاً با اون چیز خشن و عجیبی که در ذهنتان حک شده است زمین تا آسمان فرق دارد.

Neal Morse – To God be the Glory

«نیل مورس» اسطوره‌ای را بیشتر بخاطر تاثیرش بر موسیقی پراگرسیو راک می‌شناسیم. اما او هر از گاهی در آثار سولوی خود رگه‌های مذهبی‌اش بالا می‌زند و قدم به ژانر کریسشن راک می‌گذارد. آلبوم جدید او نیز یکی دیگر از همین دست آثار بی‌مزه‌ی او در این ژانر است! اصولا ژانر کریسشن راک سالهای خیلی دور یکی از ژانرهای مورد علاقه‌ی من بود، البته نه بخاطر مضمون کاملاً مذهبی آن، بلکه بخاطر آنکه همیشه رد پایی از موسیقی کانتری نیز در خود دارد. اما از آن زمان خیلی گذشته و این ژانر لوس‌تر از آن است که جذابیت شنیداری خاصی داشته باش، حتی لوس‌تر از کانتری!. نتیجه آنکه: برای تنوع‌ بد نیست. در همین حد!

Explosions in the Sky – The Wilderness

گروه Explosions in the Sky یکی از شاخص‌ترین گروه‌های موسیقی پست راک آمریکاست. هفتمین آلبوم آنها با عنوان «طبیعت وحش» توانسته نظر منتقدین را به خود جلب کند و نقدهای اکثراً مثبتی را به خود اختصاص بدهد. هرچند این آلبوم آن جلال و شکوه آثار اولیه گروه (دقیقاً منظورم سه آلبوم اول گروه است) را ندارد، اما آنقدر تمیز از آب در آمده که نمی‌توان نادیده‌اش گرفت. معلوم نیست اول کدام یک برای این آلبوم در نظر گرفته شده: عنوان طبیعت وحش و یا آهنگها. هرکدام که بوده، هم‌نشینی و هم‌پوشانی این دو کاملاً به جا و مناسب و جذاب است. نتیجه آنکه: مگر می‌شود آلبوم‌های این گروه را نشنید؟ خوب و بدش مهم نیست، این انفجاری در آسمان است!

Mogwai – Atomic

«اتمی» عنوان نهمین آلبوم مشهورترین گروه موسیقی پست راک دنیا، «موگوای»، محصول 2016 است. این آلبوم در واقع موسیقی متن فیلم مستندی با عنوان «اتمی: زندگی در ترس و وعده»، ساخته‌ی مارک کازینز است که به فاجعه‌ی هیروشیما می‌پردازد. موسیقی اما به گونه‌ای نیست که ندیدن تصاویر خللی در ارتباط برقرار کردن با آن ایجاد کند. همان موسیقی خاص موگوای، همان که همیشه اینسترومنتال بوده و در اینجا نیز ساختار آهنگها تغییری نکرده است. اینجا هم موسیقی همان قدرت همیشگی را دارد، اما اینبار کمی کندتر و حجیم‌تر از گذشته. موگوای را می‌توان مانند همیشه مرکز ثقل قرار داد و موسیقی پست راک را به دور آن چید. این آلبوم هم یکی دیگر از آثار قوی و محکم آنهاست (حتی بهتر از یکی دو مورد قبلی!). این را هم که حتماً می‌دانید، موگوای فعالیت مناسبی در موسیقی متن دارد. معروف‌ترین آثار آنها در این خصوص تا به امروز موسیقی متن فیلم The Fountain (به همراهی کلینت منسل و کرونوس کوارتت) و موسیقی سریال فرانسوی  Les Revenants است. نتیجه آنکه: لازم است که بگویم؟ که حتماً هرچیزی که از این گروه منتشر می‌شود را باید گوش کنید؟

Mamiffer – The World Unseen

«جهان نادیده» عنوان چهارمین آلبوم «مامیفر»، محصول 2016 است. این گروه در ابتدا بعنوان پروژه‌ای تک نفره و سولو توسط فیث کلوکشیا در سال 2007 آغاز شد. اما پس از انتشار یک آلبوم و حضور آرون ترنر (خواننده و گیتاریست گروه پست متال منحل شده‌ی آیسیس) و کمی بعد ازدواج فیث و آرون، ماجرا کمی تغییر کرد و قضیه مقداری جدی‌تر از آنی که قبلتر بود شد. تا به حال مامیفر پروژه‌ا‌ی کم و بیش پست راک با چاشنی ژانرهای دیگر بود. اما در آلبوم جدید آنها به کل از فضای پست راک فاصله گرفته‌اند و دیگر هیچ رد پایی از آن شنیده نمی‌شود (اصولاً رد پا شنیده نمی‌شود! در بهترین حالت دیده می‌شود!). فضای «جهان نادیده» دنیایی از موسیقی اکسپریمنتال است که با رنگ و بوی امبینت، جهان نادیده‌ای را خلق می‌کند. این بهترین آلبوم این گروه نیست، چیزی کاملاً متفاوت است. نتیجه آنکه: این آلبوم را مزه کنید. مزه‌اش خوب است!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی نهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Janis Joplin – Janis, Little Girl Blue OST

در سال 2015 فیلم مستندی با عنوان «جنیس، دختر کوچک غمگین» اکران شد که به زندگی هنری یکی از شاخص‌ترین چهره‌های موسیقی دهه‌ی هفتاد، مشهورترین خانم در کلاب بیست و هفت ساله‌ها (هنرمندانی که در سن 27 سالگی از دنیا رفته‌اند)، خانم «جنیس جوپلین»، پرداخته است. این فیلم به کارگردانی امی برگ و با صدا و کلام هنرمند دوست داشتنی، خانم کت پاور، ساخته شده است. به تازگی موسیقی متن این فیلم منتشر شده که شامل 17 ترک به کار برده شده در این فیلم مستند است. آهنگها را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: آثار انفرادی جنیس جوپلین که شامل چند ترک استودیویی و چندین اجرای زنده (از جمله ووداستاک سال 69) است، و همچنین چند آهنگ که در زمان عضویتش در گروه Big Brother & the Holding Company اجرا کرده است. نتیجه آنکه: اگر جنیس باز هستید که حتما این آهنگها را شنیده‌اید. اگر نه، برای ادای احترام به این هنرمند دوست داشتنی، این مجموعه را گوش کنید.

Jeff Buckley – You and I

«جف باکلی» تقریباً بعنوان یک اسطوره در موسیقی شناخته می‌شود. هنرمندی که تنها یک آلبوم منتشر کرد و در سن 30 سالگی غرق شد و از دنیا رفت. همین یک آلبوم شاید کافی بود تا نبوغ او را تا به امروز، که در حدود 20 سال از مرگش می‌گذرد، در یادها نگه دارد. امسال آلبومی با عنوان «تو و من» از باکلی منتشر شده که شامل 10 ترک است: هشت ترک کاور شده با اجرای او که در سال 1993 ضبط شده‌اند، یک دمو از آهنگ Grace (که بعدها در سال 1994 در تنها آلبوم او جای گرفت) و آهنگی با عنوان Dream of You and I که تنها اثر ساخته‌ی باکلی است که تا به امروز منتشر نشده بود. اکثر آهنگهای کاور شده در این مجموعه تحت هیچ شرایطی به زیبایی نسخه‌ی اصل نمی‌رسند و احتمالاً اگر باکلی از دنیا نمی‌رفت، هیچوقت هم فرصت شنیده شدنشان نصیتان نمی‌شد. نتیجه آنکه: این اثر را هم، مانند آلبوم جنیس، برای ادای احترام به هنرمندی که دیگر در بین ما نیست گوش کنید.

Hooverphonic – In Wonderland

«در سرزمین عجایب» عنوان دهمین آلبوم یکی از اولین گروه‌های ژانر تریپ هاپ، «هوورفونیک»، محصول 2016 است. دو بار شنیدن کل آلبوم طول کشید تا متوجه‌ی دلیل اینکه چرا از شنیدنش لذت نمی‌برم بشوم! این آلبوم صدای «نومی ولفز» را کم دارد!. ولفز در سال 2008 جایگزین «گیک آرنارت» شد و در سه آلبوم نیز حضور داشت. اما اینطور که به نظر می‌رسد ولفز اواسط سال 2015 از گروه جدا شده و آلبوم جدید فقط با حضور دو عضو اصلی گروه، بدون فیمیل وکالیست، ساخته و ضبط شده است. همین امر باعث شده که این آلبوم بر خلاف آثار قبلی این گروه چندان چنگی به دل نزند و آن تاثیر همیشگی را نداشته باشد. نتیجه آنکه: شنیدنش ضرر ندارد. اما این هوورفونیک، آن هوورفونیکی نیست که می‌شناسید.

Sarah Neufeld – The Ridge

«برآمدگی» عنوان سومین آلبوم سولوی هنرمند و ویالنیست کانادایی، خانم «سارا نیوفلد»، محصول 2016 است. ایشان را حتما می‌شناسید! اگر نه، لابد نام گروه پست راک کانادایی «Bell Orchestre» که ایشان در آن عضو هستند را شنیده‌اید. اگر باز هم نه، دیگر حتما گروه مشهور «Arcade Fire» که سارا نیوفلد مدت زیادی در آن نوازنده‌ی ویالن بود را می‌شناسید. خانم نیوفلد با آلبوم جدید خود مرزهای موسیقی در دو گروه خود را شکسته و قدم به فضای نئوکلاسیکال و مدرن کلاسیکال گذاشته است. موسیقی این آلبومِ بدون وکال، سحر انگیز و جادویی است. شنیدنش روحیه و شرایط خاصی را می‌طلبد. آن انتظار همیشگی و طنین روح نواز را از ویالن انتظار نداشته باشید! اینجا کمی ماجرای این ساز متفاوت است. نتیجه آنکه: این آلبوم را حتما مزه مزه کنید.

Esperanza Spalding – Emily’s D+Evolution

پنجمین آلبوم خواننده و هنرمند جز فیوژن آمریکایی و بیسیست چیره دست، خانم «اسپرانزا اسپالدینگ» با عنوان Emily’s D+Evolution محصول 2016 است. به شخصه علاقه و ارادت خاصی به موسیقی جز دارم و بنظرم یکی از اصولی‌ترین ژانرهای موسیقی است که می‌توان از آن لذت برد. اسپرانزا اسپالدینگ و به کل موسیقی جز فیوژن و کانتمپروری جز حکایت جداگانه‌ای دارد. ارتباط بر قرار کردن با آن برایم چندان راحت نیست و نمی‌توانم آن طور که لازم است از شنیدنش لذت ببرم. این آلبوم و کلاً آثار این هنرمند و این ژانر ‌خارج از آن چیزی است که با ذائقه‌ی من جور در بیاید. نتیجه آنکه: طعم آن را بچشید. دوست داشته باشید یا نه مهم نیست، مهم این است که با طعم جدیدی آشنا خواهید شد.