آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و ششم

بردیا برجسته نژاد: آلبوم پکیجی را که در این پست می‌خوانید به زحمت و محبت «رضا اموری» نوشته شده است. ضمن تشکر از رضای عزیز، لازم است بگویم، هرچند خودتان مطمئناً می‌دانید، که متن نوشته شده بازتاب سلیقه و نظر شخصی رضا اموری است و از آن جهت که هدف اصلی پستهای مرتبط با آلبوم پکیج، معرفی آلبومهای تازه منتشر شده است و نه نقد و بررسی آنها، لذا لزومی ندارد نظر من یا کس دیگری در خصوص این آلبومها دوباره نوشته شود.

Mono – Requiem For Hell

رضا اموری: «مرثیه ای برای جهنم» نام جدیدترین اثر پست – راک بازان ژاپنی، گروه «مونو»، است که به فاصله دو سال از آخرین آلبومشان منتشر شده است. به نظر می‌رسد مونو چندین سال است که مسیر موفقیت را پیدا کرده و همچنان در آسمان ها سر می‌کند. در این آلبوم هم شاهد ملودی‌های پخته، ریتم‌های طولانی و اتمسفر سنگین، که به نوعی امضای این بند به شمار می‌رود هستیم. این آلبوم هم به نوعی پیرو دیگر آلبوم‌های بند به شمار می‌رود و تنها شامل پنج قطعه می‌شود. نتیجه آنکه: اگر طرفدار پست – راک هستید حتما تا الان به این آلبوم گوش کرده‌اید و نیازی به تاکید من وجود ندارد. اگر هم طرفدار پست – راک نیستید، خب، برای شروع چه بندی بهتر از مونو؟

Nick Cave and the Bad Seeds – Skeleton Tree

رضا اموری: صبح است. از خواب بر می‌خیزید. متوجه می‌شوید که بند مورد علاقه‌تان آلبومی جدید منتشر کرده است. بنا بر تجربیات قبلی سعی می‌کنید که صبح به سراغش نروید! چون دوست ندارید که روز را با غم شروع کنید! بند مورد نظر بدون شک «نیک کیو اند بد سید» است. بندی که این توانایی را دارد که شادترین افراد روی زمین را با موسیقی ملانکولی خود غمگین کند. بندی قدیمی و ریشه دار، از دل ملبورن استرالیا که در اوایل دهه 80 میلادی توسط نیک کیو، میک هاروی و بلیکسا بارگلد تاسیس شد . به تازگی شانزدهمین آلبوم رسمی این بند آلترناتیو به نام «درخت اسکلت» منتشر شده است و غوغایی در بازار تقریباً ساکن موسیقی خلق کرده است. نیک کیو در جریان نوشتن این آلبوم بود که خبر فوت پسر 15 ساله‌اش به او رسید. به همین دلیل تم و مضمون بیشتر قطعات این آلبوم مرگ، عزا و از دست دادن عزیزان و نزدیکان است. نتیجه آنکه: اگر از موسیقی ملانکولی و غمگین لذت می‌برید به این آلبوم گوش بدهید. نه! اگر از موسیقی لذت می‌برید این آلبوم را گوش کنید.

Norah Jones – Day Breaks

رضا اموری: «طلوع» نام جدیترین آلبوم منتشر شده از هنرمند دوست داشتنی و خوش قریحه آمریکایی، «نورا جونز» است که در تاریخ 7 اکتبر امسال به صورت رسمی منتشر شد. موسیقی در حد ‌نهایت زیبا، شاعرانه و عاشقانه است و این همان چیزی‌ست که از نورا جونز عزیزمان انتظار داریم. سبک این آلبوم بیشتر حول جز می‌چرخد و گاهی رگه‌های پاپ نیز در آن پدیدار می‌شود‌. آلبوم شامل شانزده قطعه است که چهار تا از آنها بصورت لایو ضبط شده‌اند. در مورد خود شخص نورا جونز نیز می‌توان گفت که او همان آرتیست همیشگی است: نه پیشرفتی حاصل شده و نه پس رفتی‌. ولی خب، ما هم همان نورا جونز همیشگی را دوست داریم! در بازار موسیقی آمریکا که انتظار می‌رود خوانندگان زن موسیقی پلاستیکی و هالیوودی و عامه پسند تولید کنند، نورا جونز یک نعمت است. نتیجه آنکه: این آلبوم به شدت ساده و خوش آیند را حتماً گوش کنید که با گوش‌تان مهربان است. مطمئنا آرامش عجیب این آلبوم را حس خواهید کرد.

Bon Iver – 22, A Million

رضا اموری: «22، یک میلیون» نام آخرین آلبوم بند فولک – ایندی راک آمریکایی، «بون ایور»، به تازگی منتشر و روانه بازار شده است. آلبوم دارای 10 قطعه است که به شکل عجیبی نامگذاری شده‌اند. بعنوان مثال ترک اول عنوانش «22 (OVER S∞∞N)»   است، به همین شکلی که می‌بینید و ترک دوم «10 d E A T h b R E a s T ⚄ ⚄»    نام دارد و در ادامه هر ترک با اسمی عجیبتر از قبلی. به طور کلی با یکی از خاص ترین و عجیب ترین آلبوم های سال طرف هستیم، آلبوم که به نحوی لیریکس آن ریشه در مضامین دینی دارد. این گروه در این آلبوم مقداری از فولک بودن خود فاصله گرفته و عناصر الکترونیک کم و بیش در آن خودنمایی می‌کنند. شخصا کارهای اولیه این بند را بیشتر می‌پسندیدم و جدیداً فقط احساس می‌کنم که جاستین ورنون (بنیانگذار – گیتاریست – ووکالیست) فقط تبدیل به یک نسخه آمریکایی از دیمین رایس شده است. نتیجه آنکه: یک بار شنیدنش ضرر ندارد. دو بار هم شد اشکال ندارد!

Devin Townsend Band – Transcendence

رضا اموری: «برتری» نام هفدهمین آلبوم رسمی موزیسین کهنه کار، دوین تونسند، است و همچنین هفتمین آلبوم از سری کارهایی که این هنرمند کانادایی در غالب پروژه موسیقیایی خود، دوین تونسند پراجکت، انجام داده است. این آلبوم در ماه سپتامبر 2016 و در غالب دو سی دی منتشر شد که یکی از آن ها شامل دموهای استفاده نشده‌ی او در سال‌های گذشته است. ژانر کلی آلبوم مطابق انتظار پراگرسیو است که گاهی راک می‌شود، گاهی متال و حتی گاهی سمت و سوی سیمفونیک و اورکسترال می‌گیرد. آلبوم فضایی شدیداً آپ بیت دارد که اگر با کارهای قبلی دوین تونسند آشنا باشید کاملا به نظرتان آشنا خواهد رسید. تمامی قطعات (به جز یک قطعه) توسط خود دوین تونسند ساخته شده‌اند و می‌توان این برداشت را داشت که آلبوم بیشتر موسیقی محور است و آواز در حاشیه می‌ماند، هرچند صدای فریاد گونه‌ی دوین تونسند هم کاملاً دوست داشتنی و جذاب است. به طور کلی می‌توان گفت که این آلبوم دقیقاً همان چیزی‌ست که باید باشد و تمام اجزای تشکیل دهنده آن با یکدیگر به هارمونی فوق العاده‌ای رسیده‌اند و مکمل یکدیگرند. نتیجه آنکه: بدون شک با یکی از بهترین آلبوم‌های سال در سبک پراگرسیو طرف هستید.

 

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی نوزدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Jizue – Story

«داستان» عنوان به گمانم پنجمین آلبوم عزیزان دل، «جیزو»، یک گروه قشنگ ژاپنی در ژانر نو جز است که اساس موسیقی‌شان بر روی پیانو بنا شده و آنقدر خوب هستند دلتان می‌خواهد از خوشگلی ماچش کنید! اینکه به گمانم این پنجمین آلبوم آنها باشد برای این است که من قبل از این چهار آلبوم از آنها شنیده‌ام، برای همین احتمالاً اگر این وسط چیز دیگری منتشر نکرده باشند، این می‌شود پنجمی. آلبومهایشان که فرق خاصی با یکدیگر ندارند، همان موسیقی نو جز که ساختارش بر اساس موسیقی پست راک تعریف شده، اما همه عالی و جذاب و پر از شور و سرخوشی هستند. نتیجه آنکه: با این آلبوم کیف دو عالم را تجربه کنید.

Fates Warning – Theories of Flight

«نظریات پرواز» عنوان دوازدهمین آلبوم یکی از پیشگامان موسیقی پراگرسیو متال، «فِیتس وارنینگ»، محصول 2016 است. شاید اسم آنها برایتان چندان آشنا نباشد. آنها از بزرگانی هستند که دیگر بال و پرشان ریخته، وگرنه در دهه‌ی هشتاد برای خودشان بیا و برویی داشته‌اند. نمی‌دانم چرا برای من آلبوم‌های جدید آنها کمی کسل کننده است! نه اینکه فقط این موضوع متوجه این گروه باشد. جدیداً برایم بزرگانی که یک زمانی جذاب و هیجان انگیز بوده‌اند، بسکه خودشان را تکرار کرده‌اند، بورینگ و تکراری شده‌اند و حوصله‌ام را سر می‌برند. این آلبوم هم یکی از همان آلبومهاست. نتیجه آنکه: اگر آنها را نمی‌شناسید حتماً باید آلبوم را گوش کنید. اگر هم می‌شناسید، خب شنیدن این آلبوم ضرری برایتان ندارد.

Invent, Animate – Stillworld

«Stillworld» که نمی‌دانم باید آن را به چی ترجمه کنم، عنوان دومین آلبوم گروه متالکور آمریکایی، «اینونت، انیمیت»، محصول 2016 است. دو حالت دارد، یا جیغ و فریاد و داد و هوار را دوست دارید و برایتان جذاب است، یا اینکه اعصابتان را از توی جوب پیدا نکرده‌اید که با شنیدن جیغ آن را خراش بدهید! من البته چون بیشتر تمایلم به دسته‌ی دوم است به هیچ وجه نمی‌توانیم با این موسیقی ارتباط برقرار کنم. اما شک نکنید اگر دوستدار ژانر متالکور هستید، حتماً این آلبوم برایتان جذاب خواهد بود. نتیجه آنکه: شما هم حوصله داریدها!

Be’lakor – Vessels

«ظروف» عنوان چهارمین آلبوم گروه ملودیک دث متال استرالیایی «بلاکور»، محصول 2016 است. اینکه موسیقی به این جذابی و خوبی را با وکال هارش خراب می‌کنند جای ناراحتی دارد! یعنی تا قبل از اینکه وکال دهانش را باز کند، از شنیدن آن چیزی که می‌شنوید حسابی کیف می‌کنید، اما وکال هارش کار را خراب می‌کند و باعث می‌شود ارتباطی که خود به خود با آهنگ برقرار کرده بودید، خود به خود از بین برود! نتیجه آنکه: اگر وکال هارش دوست دارید، این آلبوم برای شماست. در هر حال برای من که نیست!

Terra Tenebrosa – The Reverses

«وارونه‌ها» عنوان چهارمین آلبوم گروه عجیب آوانگارد متال سوئدی «ترا تنبروسا»، محصول 2016 است. از موسیقی آوانگارد چیزی به جز عجیب بودن نمی‌توان انتظار داشت. هرچند که این گروه را می‌توان به نوعی در پست هاردکور هم جا داد. اما به هر حال هیچ چیز در موسیقی آنها آن طور که انتظارش را دارید پیش نمی‌رود. فضا سازی‌ها وهم گونه و گنگ است و وکال افکت ناشناخته‌ای دارد، اما نتیجه معمولا برای آلبوم‌های این گروه درخشان از آب در میاد. مطلب دیگری که باید در مورد آنها بدانید این است که اعضای این گروه هم جزو آن دسته از گروه‌هایی هستند که چهره‌ی خود را پنهان و با ماسک موسیقی‌شان را اجرا می‌کنند. نتیجه آنکه: آنها را تجربه کنید. لازم نیست خوشتان بیاید. فقط تجربه‌شان کنید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی پانزدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Broods – Conscious

«هوشیار» عنوان دومین آلبوم گروه خانوادگی و دو نفره‌ی «برودز» محصول 2016 است. ژانر این خواهر و برادر نیوزیلندی چیز ساده و غیر پیچیده‌ای است در میان ایندی پاپ و الکتروپاپ، و این یعنی هر چیزی که باشد مطمئناً بخشی از آن موسیقی پاپ است. اما برای من مساله اینجاست که امثال برودز باعث می‌شوند که نتوانم با قاطعیت موسیقی پاپ را لعن و نفرین کنم و آن را از پلی لیست‌های روزانه‌ام حذف کنم. شاید هم بتوان بخشی از خوب بودن برودز را مدیون جوئل لیتل دانست. تهیه کننده‌ای که بیشتر توجه‌ش روی موسیقی پاپ است و البته با هنرمندانی کار می‌کند که سرشان به تنشان می‌ارزد (افرادی مانند لورد، سم اسمیت و الی گولدینگ). نتیجه آنکه: فکر کنم اگر حساسیت به خرج ندهید بتوانید از شنیدن این آلبوم لذت ببرید.

Airbag – Disconnected

«ارتباط قطع شده» معجزه‌ی دیگری از گروه پراگرسیو راک نروژی «ایربگ» محصول 2016 است. موسیقی مسحور کننده‌ی آنها آلبوم به آلبوم جذابتر و دوست داشتنی‌تر می‌شود، سولوهای گیتار که یکی از شاخصه‌های آثار این گروه است در این آلبوم خودنمایی کمتری نسبت به اثر قبلی دارند، با این حال همه چیز آنقدر بهتر از قبل است که ایربگ دوباره محبوب پلی لیست این روزها‌تان خواهد شد!. مطمئن باشید که در انتهای سال این آلبوم را در فهرست برترین‌های سال 2016 وبلاگ «آ ل ب و م» خواهید دید. نتیجه آنکه: روزی دوبار به مدت حداقل یک هفته شنیدن کل آلبوم تجویز می‌شود!

Gojira – Magma

«ماگما» درخشش تازه‌ی گروه پراگرسیو متال فرانسوی «گوجیرا» محصول 2016 است. اگر آنها را می‌شناسید که هیچ، اما اگر هنوز این سعادت را نداشته‌اید بدانید که با گروه ویژه‌ای طرف هستید. برای موسیقی آنها چندان عنوان مشخصی را نمی‌توان انتخاب کرد. پراگرسیو متال یا گروو متال، یا هر چیز دیگر، فرقی نمی‌کند. مهم این است که گوجیرا مهیب است! سهمگین است! مقتدر و پرقدرت است و موسیقی‌اش می‌تواند شما را در آغوش گرفته و آنقدر فشارتان بدهد که هر چه در درون دارید به بیرون تراوش کند. ششمین آلبوم آنها نسبت به آثار دیگرشان پروسه‌ی ساخت طولانی‌تری داشته که علت آن بیماری و مرگ مادر دو عضو اصلی گروه، برادران دوپلانتیه، بوده است. منتقدین معتقدند که همان اتفاقی که سر Black Album از متالیکا و The Hunter از مستودون افتاده، اینجا نیز رخ داده است. یعنی آنها در این اثر نسبت به آثار دیگرشان احساس درونی بیشتری را دستمایه قرار داده‌اند. نتیجه آنکه: اگر متال باز هستید، این آلبوم را ببازید!

Sabaton – The Stand Stand

«آخرین مقاومت» عنوان آلبوم هشتم گروه هوی / پاور متال سوئدی، «سباتون»، محصول 2016 است. چیزی که این گروه را نسبت به هم ژانری‌های خود متمایز می‌کند موسیقی آنها نیست، بلکه مضمون آهنگهایشان است. آنها در تمام آلبوم‌های خود تا به امروز دست گذاشته‌اند بر روی نبردها و جنگهای تاریخی و داستان شجاعت‌ها، بزدلی‌ها، خیانتها، رشادت‌ها و هر چیز دیگری که به آن مربوط می‌شود را بازگو می‌کنند. آلبوم جدید نیز از این قاعده مستثنی نیست و البته توجه ویژه را معطوف جنگهایی کرده که تا آخرین لحظه در مقابل دشمن مقاوت شده و در نهایت به شکست انجامیده است. در این آلبوم داستان‌هایی از نبرد ترموپیل (جنگ ایران و یونان در زمان خشایارشا)، دراگوتین گاوریلویچ (سرباز مشهور ارتش یوگسلاوی)، شکست بتلیون (جنگ جهانی اول)، نبرد شیرویاما (از سری جنگهای سامورایی‌)، نبرد قلعه‌ی ایتر (جنگ جهانی دوم) و چندین جنگ مشهور دیگر روایت می‌شوند. نتیجه آنکه: این آلبوم جالب است. قوی نیست، اما جالب است.

Rage – The Devil Strikes Again

«شیطان دوباره ضربه می‌زند» بیست و دومین آلبوم گروه مشهور هوی متال آلمانی، «ریج»، محصول 2016 است. این آلبوم یک ویژگی خاص دارد و آن هم اینکه فقط رهبر گروه، یعنی وکالیست و بیسیست، آقای پیوی واگنر، را از گذشته به همراه دارد و دو عضو دیگر گروه تازه سال گذشته به ریج پیوسته‌اند. با این حال هیج اتفاقی برای کیفیت آهنگها رخ نداده است. موسیقی همچنان یکدست، نه چندان خاص و نه البته ضعیف، همان چیزی که همیشه بوده، باقی مانده است. مساله این است سایه‌ی واگنر بر روی ریج آنقدر سنگین است که باقی اعضای آن تقریباً فقط نقش نوازنده را بازی می‌کنند و این شاید یکی از دلایل اصلی باشد که این گروه چندان علاقه‌ای به حفظ اعضای خود ندارد. نتیجه آنکه: اگر گوش کنید خوشتان می‌آید، اگر نه، چیزی را از دست نمی‌دهید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی چهاردهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Ihsahn – Arktis

«شمالگان» عنوان ششمین آلبوم انفرادی هنرمند مشهور نروژی، «ایشا»، محصول 2016 است. اگر سن و سال و البته سلیقه‌تان به موسیقی بلک متال دهه 90 قد بدهد، حتماً با گروه بسیار مشهور Emperor آشنایی دارید. این گروه در سال 1991 فعالیت خود را آغاز و پس از گذشت ده سال و انتشار چهار آلبوم، در سال 2001 منحل شد. «ایشا»، رهبر گروه امپرور، اولین آلبوم انفرادی خود را در سال 2006 منتشر کرد. واژه‌ی انفرادی را کمی بیشتر از حد معمول جدی بگیرید! چرا که او فقط یک درامر مهمان دارد که در استودیو همراهی‌اش می‌کند. و خود به عنوان آهنگساز، تنظیم کننده، وکالیست، گیتاریست، بیسیست و کیبوردیست باقی وظایف را به دوش می‌کشد. موسیقی ایشا بعد از امپرور کمی تعدیل یافته و در این آلبوم هم مانند گذشته بیشتر با موسیقی پراگرسیو متال طرف هستیم. نتیجه آنکه: اگر متال برایتان ارزشمند است، نمی‌توانید از این آلبوم صرفنظر کنید.

Rob Zombie – The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser

آلبومی که عنوانش را در بالا می‌خوانید (که حال چیدن کلمات و ترجمه‌ی فارسی معقول برایش را ندارم!) ششمین آلبوم استودیویی هنرمند مشهور دنیای موسیقی و سینما، آقای «راب زامبی»، محصول 2016 است. زامبی ادعا کرده که این جدی‌ترین و سنگین‌ترین هیولای موسیقی او تا به امروز است. اصولاً راب زامبی جزو آن دسته از هنرمندان شجاع و پرادعا بشمار می‌رود. این را هم می‌توان از فیلمهای متفاوتی که ساخته تشخیص داد، و هم از ادعایی که در خصوص آخرین آلبومش دارد! این اثر هم یکی دیگر از سیرکهای اینداستریال متال این هنرمند است که چندان وجه تمایزی با آثار گذشته‌اش ندارد. در این آلبوم مثل همیشه (البته به جز ترک آخر) مدت زمان هیچکدام از آهنگها حتی به سه دقیقه هم نمی‌رسد! زامبی همچنان بی‌حوصله‌ است و چندان تمایلی به پرداخت بیشتر ندارد و همین باعث می‌شود من نتوانم ارتباط لازم را با آثار او برقرار کنم. با این حال باز هم می‌توان از همان چند دقیقه هم لذت برد. نتیجه آنکه: این دیوانه را باید شنید، فیلمهایش را باید دید، هرچند که قبل از رسیدن به اوج آهنگ تمام شود.

Wild Belle – Dreamland

«سرزمین رویا» عنوان دومین آلبوم گروه سایکدلیک پاپ آمریکایی، «وایلد بل»، محصول 2016 است. این خواهر و برادر دوست داشتنی با اولین آلبومشان حسابی دلبری کردند و حالا آلبوم دوم آنهاست که یک سر و گردن بهتر از اثر قبلی از آب در آمده است. موسیقی آنها جزو آن دسته از آثار موسیقی پاپ است که نه تنها از شنیدنش احساس بیهودگی نمی‌کنید، بلکه آرامش خاصی شما را در بر خواهد گرفت. این از آن آلبومهای ساده و غیر پیچیده‌ای است که حرف خاصی نمی‌توان در موردش زد. فقط باید گوشش داد! نتیجه آنکه: واضح است! این آلبوم را گوش کنید.

James Blake – The Colour in Anything

«رنگ در هر چیز» نام سومین آلبوم هنرمند جوان انگلیسی، «جیمز بلیک»، محصول 2016 است. اینکه دقیقاً ژانری که بلیک کار می‌کند را باید چه نامید خود جای بحث دارد. می‌توان رد پای الکترونیک، سول، داون تمپو، داب استپ، حتی آی‌دی‌ام را در آثار او پیدا کرد و با این حال همچنان تردید داشت که آن را باید چه چیزی نامید. سومین آلبوم او، با وجود آنکه هفده آهنگ درست و حسابی و مدت زمانی نزدیک به 76 دقیقه دارد، اما به اندازه‌ی دو اثر قبلی او با استقبال در چارتهای مختلف مواجه نشده است. این اثر به مراتب تیره‌تر، مینیمال‌تر و خسته‌تر از دو آلبوم قبلی‌ست و شاید همین امر سبب جذب کمتر مخاطب عام به آن باشد. نتیجه آنکه: این آلبوم برایتان یکی از پر شنیده شده‌ترین آلبومهای سال 2016 خواهد شد.

Katatonia – The Fall of Hearts

«سقوط قلبها» عنوان جدیدترین شاهکار گروه پراگرسیو راک سوئدی، «کاتاتونیا»، محصول 2016 است. این اولین آلبوم آنها طی چهار سال اخیر و پس از تعویض درامر و گیتاریست گروه است. در این سال‌ها کاتاتونیا همان مسیری که زمانی آناتما آن را بسیار سریع طی کرد را به آرامی و با حوصله می‌گذارند و امروز به جایی رسیده که هیچ ردی از موسیقی دووم و دث متال در آثارش پیدا نمی‌شود و حالا کاملاً می‌توان آنها را یک گروه فوق العاده‌ی پراگرسیو راک نامید. به شخصه، با وجود اینکه همیشه و از بسیار قدیم، طرفدار شدید این گروه بوده‌ام، اما این تغییر در ژانرشان را بسیار می‌پسندم. نتیجه اینکه: شما هم گوش کنید. شما هم خواهید پسندید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سوم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده از ابتدای سال 2016 تا کنون.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Shearwater – Jet Plane and Oxbow

«هواپیمای جت و آکسبو» هشتمین آلبوم گروه ایندی راک آمریکایی «شیرواتر» محصول 2016 است. آلبومی که با وجود آنکه تقریباً بیشترین فاصله را با آلبوم قبلی این گروه دارد، به اندازه چند اثر اخیر آنها جذابیت ویژه و منحصر بفردی ندارد. با این وجود بنظر می‌رسد که نظر متاکریتیک کمی با نظر من تفاوت دارد! متاکریتیک امتیاز 82 از 100 را برای این اثر در نظر گرفته که امتیاز قابل توجهی است. درضمن، این را هم بد نیست بدانید که آکسبو اصطلاحاً به مسیری از رودخانه گفته می‌شود که شبیه نعل اسب است و در میان آن تکه‌ای جزیره مانند قرار گرفته است. نتیجه آنکه: این آلبوم هرچند کار فوق العاده‌ای نیست، اما ارزش شنیدن را دارد.

Daughter – Not to Disappear

«مفقود نشدن» دومین آلبوم گروه ایندی فولک انگلیسی «داتر» محصول 2016 است. آلبومی که تقریباً سر و صدای زیادی در زمان انتشار خود به پا کرد و نقدهای مثبتی را از آن خود ساخت. آلبومی نرم و تر و تمیز که فضا سازی‌اش با وجود آنکه غمگین است، اما آرامش خاصی را در خودش دارد. گیتار به کار برده شده در آن تنه به موسیقی پست راک می‌زند، با اینحال تمپوی پایین آهنگها و وکال ستودنی آن فضای آلترناتیو پاپ را تداعی می‌کند. نتیجه آنکه: این آلبوم را حتماً گوش کنید و سعی کنید با موج نوی موسیقی ایندی فولک و آلترناتیو پاپ رابطه برقرار کنید.

Elton John – Wonderful Crazy Night

«شب دیوانه‌ی فوق العاده» سی و دومین آلبوم هنرمند نام آشنای انگلیسی «التون جان» محصول 2016 است. اینکه این هنرمند و موسیقی و استایلش را دوست داریم یا نه چندان از بزرگی و هنر او کم نمی‌کند. التون جان از آن دست هنرمندانی است که دوستش داشته باشیم یا نه، نمی‌توانیم اسطوره بودنش را منکر شویم. آلبوم جدید او مانند چند اثر قبلی‌اش آنقدر در فضای موسیقی پاپ غرق شده که کمتر می‌توان رد آن موسیقی سافت راک قدیمی‌ را در آن یافت. با این حال همچنان یک چیزی او را به شدت از دیگران متمایز می‌کند و آن هم محوریت پیانو در تمامی آهنگها و رهبری این ساز شگفت‌انگیز است. نتیجه آنکه: احترام بزرگان واجب است! این آلبوم را باید گوش کرد.

Dream Theater – The Astonishing

«عجیب» عنوان سیزدهمین آلبوم گروه پر آوازه‌ی پراگرسیو متال آمریکایی «دریم تیتر» محصول 2016 است. آلبومی با دو عدد سی‌دی و 34 ترک! هیچوقت موفق نشدم ارتباط لازم را با آثار این گروه برقرار کنم. موسیقی آنها بیشتر از آن چیزی که بتواند دست روی احساساتم بگذارد، بعنوان آهنگسازی و نوازندگی برایم قابل ستایش بوده است. این آلبوم هم مستثنی نیست. انگار که هر کدام از اعضای گروه، هر کدام از این ستارگان، بر سر بیشتر پرفروغ بودن دعوا دارند! هر کدام با هنرشان جادو می‌کنند و دیگری را به چالش می‌کشند. کاملاً مشخص است که اساس آهنگسازی نیز بر همین منوال و با توجه به نشان دادن قابلیت تک تک آنها و سولوهای فراوان از هر ساز، انجام شده است. اینکه چرا 34 ترک که اکثر آنها به سه دقیقه هم نمی‌رسند در یک آلبوم پراگرسیو راک که عموماً باید ترکهای طولانی داشته باشد گنجانده شده را نمی‌دانم. اما این هم برای من یه نقطه ضعف دیگر این آلبوم به شمار می‌آید. نتیجه آنکه: به حرف من توجه نکنید! دریم تیتر را باید گوش کرد. خوب بودن یا نبودنش مهم نیست. گوش کردنش واجب است!

Wynonna – Wynonna and the Big Noise

«وینونا و صدای سهمگین» هشتمین آلبوم هنرمند 50 ساله‌ی ژانر کانتری راک «وینونا» است. اینکه چرا و چطور این خانم شهرت عجیبی در این ژانر دارد را نمی‌دانم! نه موسیقی‌اش درخشان است، نه صدای خاصی دارد و نه لیریکس دلچسب مخصوص این ژانر را یدک می‌کشد. این آلبوم جدید او کلکسیونی از هنرمندان موسیقی کانتری را به همراه دارد. عجیب است! با وجود اینکه بیش از 10 نفر در پروسه‌ی آهنگسازی حضور داشته اند و وینونا فقط در یکی از آهنگها بعنوان آهنگساز حضور دارد، اما باز هم نتیجه چندان چنگی به دل نمی‌زند. نتیجه آنکه: بیخیال شنیدن این آلبوم شوید و به جایش یک لیوان شیر بخورید!