آ ل ب و م

موسیقی و دیگر هیچ

بایگانی دسته‌ها: Christian Rock

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سی و یکم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

empire-of-the-sun

Empire of the Sun – Two Vines

«دو تاک» عنوان سومین آلبوم گروه سینت پاپ استرالیایی، «امپایر آو د سان»، محصول 2016 است. نگاه به این نکنید که این سومین آلبوم آنهاست. دو عضو گروه هر کدام شهرت خاصی، مخصوصاً در استرالیا، دارند. لوک استیل، خواننده و گیتاریست گروه آلترناتیو راک «اسلیپی جکسون» است و نیک لیتلمور، خواننده گروه استرالیایی «نا» (Pnau) که هر دو فعالیت خود رو از اواخر دهه 90 میلادی آغاز کرده‌اند. موسیقی امپایر آو د سان خمیرمایه‌ی هر دو ژانر، آلترناتیو راک و الکترونیک، را دارد و البته با چاشنی فراوان خوشحالی و شادی! موسیقی آنها کاملا رقصی، با کلی جیغ و خوشحالی‌ست که همین باعث می‌شود شنیدن یک آلبوم کامل از آنها کمی خسته کننده باشد. آلبوم جدیدشان تفاوت خاصی با دو اثر قبلی ندارد، به جز اینکه در آن بانو لیندزی باکینگهام، از گروه فلیت وود مک، نیز با آنها همکاری داشته است. نتیجه آنکه: من از شادی زیاد اوردوز می‌کنم! برای من چند سینگل در شرایط خاص کفایت می‌کند. شما هر طور می‌خواهید عمل کنید.

alicia-keys

Alicia Keys – Here

«اینجا» عنوان ششمین آلبوم گل دختر موسیقی آر اند بی و سول، «آلیشیا کیز»، محصول 2016 است. به گفته‌ی کیز او در این آلبوم سریعترین پروسه‎ی ساختی که از خود انتظار داشته را عملی کرده است و توانسته در مدت زمان ده روز در حدود 30 آهنگ را آماده و ضبط کند. با وجود این سرعت در نهایت نتیجه چیزی از آب در آمده است که به جرات می‌توان گفت یک سر و گردن از تمام آثار او بالاتر است. لیریکس آهنگها تاثیرگذار، هدفمند، نکته سنج و جذاب است. صدای او پخته‌تر از همیشه و موسیقی‌اش یک آر اند بی جذاب و دوست داشتنی‌ست. این آلبوم به فاصله‌ی چهار سال از اثر قبلی کیز منتشر شده است. او در این مدت سرگرم تر و خشک کردن فرزند خود که در سال 2014 به دنیا آمده بود و به همین دلیل برای مدتی از دنیای موسیقی فاصله گرفته بود. نتیجه آنکه: این آلبوم یک پیوند جذاب بین موسیقی آر اند بی، سول و پاپ است. برای مزه کردنش لجبازی نکنید!

katie-melua

Katie Melua – In Winter

«در زمستان» عنوان هفتمین آلبوم عزیز دل، هنرمند دوست داشتنی گرجستانی – انگلیسی، «کیتی ملوآ»، محصول 2016 است. این آلبوم جدید از دو جهت اثر درخشانی در تاریخ فعالیت این هنرمند است. اول آنکه قرارداد او با مایک بت (هنرمند و تهیه کننده انگلیسی که یکی از دلایل شهرتش، کشف کتی ملوآ است!) که مبنی بر انتشار شش آلبوم با کمپانی او بود به سر آمد و ملوآ تصمیم گرفت هفتمین اثر خود را بدون حضور او تهیه و منتشر کند. دوم آنکه در این آلبوم ملوآ به شکل کاملاً محسوسی به ریشه‌های گرجستانی خود ناخنک زده است و به در چند جا از گروه کر خانمهای گرجستانی استفاده کرده و حتی یک آهنگ را به زبان گرجستانی اجرا کرده است. این آلبوم در کل به خوبی آثار قبلی ملوآ نیست، اما از آنجایی که قصد کرده روی پای خود بایستد ستودنی‌ست. نتیجه آنکه: دخترمان را تنها نگذارید.

chris-tomlin

Chris Tomlin – Never Lose Sight

«هیچوقت بینش‌ت را از دست نده» عنوان یازدهمین آلبوم مرد با خدا، هنرمند آمریکایی ژانر کریسشن راک و مخصوصاً موسیقی ورشیپ، «کریس تاملین»، محصول 2016 است. آشنایی من با این هنرمند و کلاً موسیقی کریشن راک به زمان انتشار پنجمین آلبومش در سال 2002 بر می‌گردد. چند سالی کارهای او را دنبال کردم تا آن اتفاق ناگوار و از دست دادن تمام آرشیو موسیقی رخ داد و بعد از آن به کل او را فراموش کردم! موسیقی کریشن راک را که حتماً می‌شناسید، موسیقی‌ای که معمولاً در خدمت کلیسا نیست، اما به زیبایی از خدا و مسیح و ایمان و امید صحبت می‌کند. اما تاملین یک قدم فراتر از موسیقی کریشن راک رفته و یکی از برترین‌های موسیقی کانتمپرری ورشیپ به حساب می‌آید. موسیقی‌ای که کنسرتهایش بیشتر شبیه یک جلسه‌ی عمومی راز و نیاز و نیایش و عبادت است و او بعنوان رهبر حاضرین را با خدا و مذهب پیوند می‌زند (پیشنهاد می‌کنم حتماً چند اجرای زنده‌ی او را ببینید). من تاملین را تا انتشار همین آلبوم جدید گم کرده بودم! باور کنید این موسیقی آنقدر لطیف، روشن، دل‌نشین و روح نواز است که فارغ از هر دین و مذهبی که دارید کاملاً شما را جذب خودش می‌کند. در نتیجه: بگذارید این آلبوم بر شما بتابد.

bon-jovi

Bon Jovi – This House is Not for Sale

«این خانه برای فروش نیست» عنوان سیزدهمین آلبوم گروه هارد راک / پاپ راک مشهور آمریکایی، «بان جووی»، محصول 2016 است. این آلبوم از یک جهت اهمیت خاصی در سابقه‌ی فعالیت این گروه دارد و آن هم اینکه ریچی سامبورا، گیتاریست مشهوری که از اولین آلبوم این گروه در سال 84 یکی از وزنه‌های اصلی گروه بشمار می‌آمد، در آن و در کل در بان جووی حضور ندارد. کاور آلبوم عکس زیبایی از عکاس آمریکایی، جری یولزمن، است که جان بان جووی ایده‌ی اولیه سینگل اصلی و نام آلبوم را از آن الهام گرفته است. در کل اینکه آلبوم جدید کمی نسبت به چند آلبوم اخیر این گروه مقبول‌تر است، اما بنظر می‌رسد دیگر هیچوقت شاهد بان جووی دهه هشتاد و اوایل دهه نود و آن کولاک موسیقی هارد راک نخواهیم بود. نتیجه آنکه: آدم دلش نمی‌آید گوش نکند، هر چقدر هم که به خوبی گذشته نباشد.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و سوم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

message-to-bears

Message to Bears – Carved from Tides

«حک شده بر اثر جزر و مد» عنوان چهارمین آلبوم پروژه‌ی تک نفره‌ی «جروم الکساندر» انگلیسی، «مسیج تو برز» محصول 2016 است. موسیقی او مثل یک سوپ داغ و ساده است، که از الکترونیک و امبینت با چاشنی پست راک درست شده و جان می‌دهد برای آنکه آن را  آهسته، در آرامش، با چشمان بسته، سر بکشید و از طعم آن لذت ببرید. آلبوم جدیدش یک تفاوت نسبتاً شاخص نسبت به آثار قبلی دارد و آن هم اینکه در آن به مراتب از وکال بیشتری استفاده شده است، تا جایی که در ترک چهارم «جما الکساندر»، خواهر جروم، با او هم آواز می‌شود. نتیجه آنکه: این آلبوم را سر بکشید!

skillet

Skillet – Unleashed

«رها شده» عنوان دهمین آلبوم گروه کریسشن متال / هارد راک آمریکایی، «اسکیلت»، محصول 2016 است. شاید به شمار آوردن آنها بعنوان یک گروه متال نیاز به مقدار قابل توجهی تردید داشته باشد. موسیقی رقصی پاپ گونه، با ملودی‌های پاپ راک، با وکال ایندی راک طور، کلاً یک چیزی مناسب برای خوشحالی و شادی کردن است که اگر به من باشد اسمش را می‌گذارم «هپی متال»! آلبوم جدید آنها از این نظر شبیه همه‌ی آن چیزهایی‌ست که پیش از این از آنها شنیده‌ایم. شلوغ و باحال و شاد و خوشحال و البته نسبتاً سطحی. اگر هم می‌خواهید از شنیدن آن بیشتر لذت ببرید، آن را در هنگام رانندگی، با حفظ قوانین و احتیاط‌های لازم (!)، تجربه کنید. نتیجه آنکه: چرا که نه؟ مگر به ما خوشحال بودن نیامده؟!

russian-circles

Russian Circles – Guidance

«راهنمایی» عنوان ششمین آلبوم گروه پست راک آمریکایی «راشن سرکلز» محصول 2016 است. گول اسم گروه را نخورید که هیچ ارتباطی به روسیه ندارد و فقط نام یکی از حرکتهای تمرینی در هاکی روی یخ است! این گروه یکی از اولین گروه‌های‌ست که باعث آشنایی من با ژانر پست راک شد و به همین دلیل همیشه آثارشان برایم ارزش دو چندان داشته است. موسیقی آنها سهمگین است، مانند آوار بر سرتان خراب می‌شود و شما را در زیر حجم عظیمی از هر آن چیزی که بر روح‌تان سنگینی می‌کند دفن می‌کند. آلبوم جدید آنها نیز یک اثر باشکوه دیگر است. مجموعه‌ای که توانسته از گاردین امتیاز 5 از 5 و از اکسکلیم و دراون این ساوند امتیاز 9 از 10 را بگیرد. یک آلبوم با اسم تک کلمه‌ای، مثل همیشه، با آهنگهایی همه تک کلمه‌ای، مثل همیشه. نتیجه آنکه: توصیه می‌کنم زیر این آلبوم خراب بشوید!

nosound

Nosound – Scintilla

«جرغه» عنوان پنجمین آلبوم گروه پراگرسیو راک ایتالیایی «نوساند»، محصول 2016 است. این گروه سابقاً دوست داشتنی با آثار پر احساس و موسیقی غمگین و در عین حال جذابش توانست توجه بسیاری را، مخصوصاً در ایران، به خود جلب کند. اما چیزی که در دو آلبوم اخیر آنها، مخصوصاً همین آخری، احساس می‌شود این است که کفگیر آنها به معنای واقعی به ته دیگ خورده است! موسیقی دم دستی، ملودی‌های بیش از اندازه ساده و قالباً تکراری، و صد البته مانند همیشه لهجه‌ی بد ژانکارلو ارا در اجرای آهنگها، همه و همه باعث می‌شود که نه تنها این آلبوم را دوست نداشته باشم، بلکه با حس عجیبی از آن بدم هم بیاید! نتیجه آنکه: من هر چه بگویم، در نهایت باز هم شما این آلبوم را گوش خواهید کرد!

shearwater

Shearwater – Shearwater Plays Lodger

«شیرواتر «مستاجر» را اجرا می‌کند» عنوان جدیدترین اثر گروه ایندی راک آمریکایی «شیرواتر»، محصول 2016 است. این اثر را چندان نمی‌توان به عنوان یک آلبوم جدید از این گروه به حساب آورد. کاری که آنها کرده‌اند این است که تمامی 10 ترک آلبوم «مستاجر»، سیزدهمین اثر اسطوره‌ی موسیقی، «دیوید بوئی»، محصول 1979 را از ابتدا تا انتها کاور کرده‌اند. جمع کثیری از منتقدین این آلبوم را بهترین اثر بوئی در تمام دوران فعالیتش می‌دانند و شیرواتر هم دست روی آن گذاشته، به کلاب A.V رفته و بصورت زنده تمام آهنگها را کاور کرده و از اجرای آن یک ویدئو هم منتشر کرده است. نتیجه آنکه: اگر طرفدار هر کدام از این دو باشید، بوئی یا شیرواتر، به گمانم این آلبوم بتواند توجه‌تان را جلب کند.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیستم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Emarosa

Emarosa – 131

«131» عنوان چهارمین آلبوم گروه آلترناتیو راک / پست هاردکر آمریکایی «اماروسا» محصول 2016 است. با اینکه این ژانر (پست هاردکر) جذابیت خاصی برای من ندارد، اما آهنگهای این گروه عموماً ارزش شنیده شدن را دارند. فضا کاملا عصبی و پر تنش و ناراحت است و همین امر ممکن است باعث شود تا بعضی مواقع و در شرایط خاصی شنیدنش لذت بخش باشد. نکته‌ای که باید بدانید این است که این آلبوم اولین اثر آنها بعد از جدا شدن درامر، بیسیست و گیتاریست گروه است و در کل با یک ترکیب کاملا تازه است. همچنین این سومین آلبوم پیاپی آنهاست که در کاور آن به شکل خوشگلی از روباه استفاده شده است. نتیجه آنکه: ترکهای خوبی را می‌توان در این آلبوم پیدا کرد.

Thousand Foot Krutch

Thousand Foot Krutch – Exhale

«بازدم» عنوان هشتمین آلبوم گروه راک مشهور کانادایی، «تازند فوت کراچ»، محصول 2016 است. چیزی که در خصوص آثار این گروه قابل توجه است ترکیب خاص و نسبتاً منحصر بفردی از موسیقی نومتال و هارد راک با موسیقی کریسشن راک است. یعنی شما استایل و زمختی موسیقی نومتال را بگذارید در کنار موسیقی مذهبی کریسشن راک! نتیجه ترکیبی از آب در آمده که نسبتاً جذاب و قابل قبول است. این را هم بدانید که در این گروه سه نفره، هر کدام در کنار فعالیت مشترکشان پروژه‌های دیگری را نیز دنبال می‌کنند. وکال و درامر گروه بطور مشترک پروژه FM Static را دارند (که در آن هم موسیقی کریسشن راک اما اینبار با موسیقی پاپ ترکیب شده است) و بیسیست گروه نیز پروژه‌ی تک نفره‌ی خود با عنوان The Drawing Room را در اختیار دارد. نتیجه آنکه: آلبوم بدی نیست. خوب هم هست حتی. آن را بشنوید.

DOROTHY

DOROTHY – ROCKISDEAD

«راک مرده است» عنوان اولین آلبوم گروه هارد راک آمریکایی «دروتی»، محصول 2016 است. آنها اولین تک آهنگ خود را در سال 2014 منتشر کردند که توجه بسیاری را به خود جلب نمود و مجله رولینگ استون با قرار دادن آنها در جایگاه چهاردهم فهرست پنجاه‌تایی بهترین هنرمندان تازه کار سال 2014، آنها را «گروهی که باید آن را بشناسید» معرفی کرد. اساس گروه بر روی دروتی مارتین، دختر جوان و جذابی که خوب راک می‌خواند و خوب راک اجرا می‌کند، می‌چرخد. اولین آلبوم آنها پر شر و شور و دوست داشتنی‌ست، می‌توانید خیلی ظریف و ریز کله‌تان را با آهنگها تکان بدهید و از شنید آنها لذت ببرید. نتیجه آنکه: این جزو آلبومهای خوب امسال است. امتحانش کنید.

Waldeck

Waldeck – Gran Paradiso

«گرن پارادیسو» (عنوان کوهی در رشته‌ کوه آلپ) عنوان هفتمین آلبوم عزیز دل، وکیل محترم، جناب آقای «ولدک»، محصول 2016 است. این آلبوم به فاصله‌ی 9 سال از آلبوم قبلی او با همان حال و هوای همیشگی منتشر شده است. بر خلاف اکثر آلبومهایش که با حضور خواننده‌ی مهمان، «زی‌بی»، اجرا شده است، در این آلبوم خواننده‌ی دیگری اهل وین با نام «هایدی» او را در اجرای آهنگها همراهی کرده است. موسیقی ولدک با تمپوی پایین، با حال و هوایی پر از آرامش، با زیبایی و جذابیت خاص موسیقی الکترونیکا، با تم موسیقی تریپ هاپ، با دستبرد به سازهای موسیقی جز، مثل یک فنجان قهوه‌ی داغ در زمستان و یک لیوان موهیتوی خنک در تابستان، مثل یک نوای جادویی ابتدا عضلاتتان را شل، سپس شما را از جایتان بلند و به یک رقص ریز و ناز و مهربان دعوت می‌کند. نتیجه آنکه: اصلاً اگر این آلبوم را مزه نکنید، طعم بسیار جذابی را از دست داده‌اید.

Tedeschi Truck Band

Tedeschi Truck Band – Let Me Get By

«بگذار به پیش بروم» عنوان سومین آلبوم گروه بلوز راک آمریکایی، «تدشی تراک بند»، محصول 2016 است. بگذارید ماجرای این گروه را برایتان تعریف کنم. حدود سالهای 96-1995 دو گروه جذاب و کم سر و صدا در موسیقی راک شکل گرفتند: «سوزان تدشی بند» و «درک تراک بند». از اسم هر دو گروه مشخص است که اسم رهبر گروه‌ها چیست. سال 2001 سوزان تدشی و درک تراک با یکدیگر ازدواج کردند، اما همچنان هر کدام گروه‌های جداگانه‌ی خودشان را رهبری می‌کردند. تا اینکه در سال 2009 آنها به این نتیجه رسیدند که برای اینکه برنامه‌ی زمانی آنها اینقدر متفاوت نباشد و بتوانند هم کنار هم باشند و هم برای فرزندانشان بهتر نقش پدر و مادر را ایفا کنند، هر دو گروه را تعلیق، یا بهتر بگویم، با هم ترکیب کنند که حاصل شد گروه «تدشی تراک بند». حالا آنها یک گروه 12 نفره دارند و به مراتب حضورشان در کنار هم بسیار جذابتر از کارهای انفرادی‌شان از آب در آمده است. سومین اثرشان تفاوت خاصی با آثار قبلی ندارند، همچنان جذاب و دوست داشتنی، با همان موسیقی یکدست و تمیز راک و بلوز و صدای جذاب سوزان تدشی. نتیجه آنکه: خوب هستند. خوبی‎‌شان را گوش کنید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی دهم

بردیا برجسته نژاد: حواس پرتی مسخره ای باعث شد که این پستی که از زمان نوشتن آن حدود 10 روز می گذرد اشتباهی ارسال نشود. با کمی تاخیر نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

cauldron

Cauldron – In Ruin

«در تباهی» عنوان چهارمین آلبوم گروه هوی / پاور متال کانادایی، «کالدرون»، محصول 2016 است. آنها را می‌توان یکی از بهترین گروه‌های موج نوی موسیقی هوی متال قدیمی دانست. (این موج که معمولاً بصورت NWOTHM نوشته می‌شود، به حرکت نسبتاً جوان در موسیقی متال اشاره دارد که کاملاً و دقیقاً تاثیر گرفته از موسیقی هوی متال کلاسیک و قدیمی، مخصوصاً اواخر دهه‌ی هفتاد و اوایل دهه‌ی هشتاد، است و به نوعی بازگشت به دوران طلایی موسیقی راک و متال محسوب می‌شود. برای همین با وجود اینکه کالدرون بعنوان یک گروه نسبتاً تازه نفس، کمتر از 10 سال از آغاز فعالیتش می‌گذرد، اما شنیدن این آلبوم دانش‌تان را به چالش می‌کشد و می‌گوید: نه! اینها حتما بالای 30 سال سابقه دارند! نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید. حتی اگر به موسیقی متال علاقه‌ای ندارید. این متال احتمالاً با اون چیز خشن و عجیبی که در ذهنتان حک شده است زمین تا آسمان فرق دارد.

Neal Morse

Neal Morse – To God be the Glory

«نیل مورس» اسطوره‌ای را بیشتر بخاطر تاثیرش بر موسیقی پراگرسیو راک می‌شناسیم. اما او هر از گاهی در آثار سولوی خود رگه‌های مذهبی‌اش بالا می‌زند و قدم به ژانر کریسشن راک می‌گذارد. آلبوم جدید او نیز یکی دیگر از همین دست آثار بی‌مزه‌ی او در این ژانر است! اصولا ژانر کریسشن راک سالهای خیلی دور یکی از ژانرهای مورد علاقه‌ی من بود، البته نه بخاطر مضمون کاملاً مذهبی آن، بلکه بخاطر آنکه همیشه رد پایی از موسیقی کانتری نیز در خود دارد. اما از آن زمان خیلی گذشته و این ژانر لوس‌تر از آن است که جذابیت شنیداری خاصی داشته باش، حتی لوس‌تر از کانتری!. نتیجه آنکه: برای تنوع‌ بد نیست. در همین حد!

Explosions in the Sky

Explosions in the Sky – The Wilderness

گروه Explosions in the Sky یکی از شاخص‌ترین گروه‌های موسیقی پست راک آمریکاست. هفتمین آلبوم آنها با عنوان «طبیعت وحش» توانسته نظر منتقدین را به خود جلب کند و نقدهای اکثراً مثبتی را به خود اختصاص بدهد. هرچند این آلبوم آن جلال و شکوه آثار اولیه گروه (دقیقاً منظورم سه آلبوم اول گروه است) را ندارد، اما آنقدر تمیز از آب در آمده که نمی‌توان نادیده‌اش گرفت. معلوم نیست اول کدام یک برای این آلبوم در نظر گرفته شده: عنوان طبیعت وحش و یا آهنگها. هرکدام که بوده، هم‌نشینی و هم‌پوشانی این دو کاملاً به جا و مناسب و جذاب است. نتیجه آنکه: مگر می‌شود آلبوم‌های این گروه را نشنید؟ خوب و بدش مهم نیست، این انفجاری در آسمان است!

Mogwai

Mogwai – Atomic

«اتمی» عنوان نهمین آلبوم مشهورترین گروه موسیقی پست راک دنیا، «موگوای»، محصول 2016 است. این آلبوم در واقع موسیقی متن فیلم مستندی با عنوان «اتمی: زندگی در ترس و وعده»، ساخته‌ی مارک کازینز است که به فاجعه‌ی هیروشیما می‌پردازد. موسیقی اما به گونه‌ای نیست که ندیدن تصاویر خللی در ارتباط برقرار کردن با آن ایجاد کند. همان موسیقی خاص موگوای، همان که همیشه اینسترومنتال بوده و در اینجا نیز ساختار آهنگها تغییری نکرده است. اینجا هم موسیقی همان قدرت همیشگی را دارد، اما اینبار کمی کندتر و حجیم‌تر از گذشته. موگوای را می‌توان مانند همیشه مرکز ثقل قرار داد و موسیقی پست راک را به دور آن چید. این آلبوم هم یکی دیگر از آثار قوی و محکم آنهاست (حتی بهتر از یکی دو مورد قبلی!). این را هم که حتماً می‌دانید، موگوای فعالیت مناسبی در موسیقی متن دارد. معروف‌ترین آثار آنها در این خصوص تا به امروز موسیقی متن فیلم The Fountain (به همراهی کلینت منسل و کرونوس کوارتت) و موسیقی سریال فرانسوی  Les Revenants است. نتیجه آنکه: لازم است که بگویم؟ که حتماً هرچیزی که از این گروه منتشر می‌شود را باید گوش کنید؟

Mamiffer

Mamiffer – The World Unseen

«جهان نادیده» عنوان چهارمین آلبوم «مامیفر»، محصول 2016 است. این گروه در ابتدا بعنوان پروژه‌ای تک نفره و سولو توسط فیث کلوکشیا در سال 2007 آغاز شد. اما پس از انتشار یک آلبوم و حضور آرون ترنر (خواننده و گیتاریست گروه پست متال منحل شده‌ی آیسیس) و کمی بعد ازدواج فیث و آرون، ماجرا کمی تغییر کرد و قضیه مقداری جدی‌تر از آنی که قبلتر بود شد. تا به حال مامیفر پروژه‌ا‌ی کم و بیش پست راک با چاشنی ژانرهای دیگر بود. اما در آلبوم جدید آنها به کل از فضای پست راک فاصله گرفته‌اند و دیگر هیچ رد پایی از آن شنیده نمی‌شود (اصولاً رد پا شنیده نمی‌شود! در بهترین حالت دیده می‌شود!). فضای «جهان نادیده» دنیایی از موسیقی اکسپریمنتال است که با رنگ و بوی امبینت، جهان نادیده‌ای را خلق می‌کند. این بهترین آلبوم این گروه نیست، چیزی کاملاً متفاوت است. نتیجه آنکه: این آلبوم را مزه کنید. مزه‌اش خوب است!

Switchfoot – Vice Verses

پیش از این از Switchfoot گفته ام. برایتان تعریف کرده ام که آنها در مدت زمان فعالیت خود آلترناتیو راک را بوسیده اند، با هارد راک رقصیده اند، با پاپ راک به مهمانی ها دعوت شده اند، با کریسشن راک دعا خوانده اند و با پست گرانج عصبانی شده اند. شهرت جهانی آنها بخاطر انسجام بی نظیرشان و اقتدار مغز متفکر گروه، جان فورمن، و صد البته اجراهای پر از تسلطشان است. این گروه یکی از دوست داشتنی ترین هایی ست می تواند در موسیقی آلترناتیو راک پیدا کنید.

سال 2009، انتشار هفتمین آلبوم آنها با عنوان Hello Hurricane با موفقیتهای زیادی همراه بود. دریافت جایزهء بهترین آلبوم گاسپل راک در پنجاه و سومین مراسم گرمی و همینطور تصاحب جایگاه دوم در چارت کریسشن راک، هرچند چیزی به شهرتشان اضافه نکرد اما توانست نام آنها را دوباره سر زبانها بیاندازد. و حالا بعد از گذشت 2 سال به تازگی Switchfoot آلبوم جدید خود را با نام Vice Verses منتشر کرده است. اثری که می خواهیم در مورد آن صحبت کنیم.

اولین بار در همان سال 2009 رهبر گروه، جان فورمن، در یکی از نمایشهای انفرادی و آکوستیک خود آهنگ جدیدی به نام Vice Verses را اجرا کرد و البته گفت که این آهنگ در آلبوم بعدی آنها (که آن زمان همان آلبوم Hello Hurricane می شد) نخواهد بود. یک ماه پس از انتشار آن آلبوم آنها اعلام کردند که آلبوم بعدی آنها همان اسم تک آهنگی که فورمن اجرا کرده را خواهد داشت و احتمالا اواخر 2011 به بازار خواهد آمد. سئوال اینجاست که چرا؟ چرا یک گروه باید درست یک ماه بعد از انتشار آلبومش خبر از نام و مشخصات آلبوم بعدی که دو سال بعد قرار است به بازار بیاید بدهد؟ پاسخ این سئوال بسیار ساده است: چون Switchfoot رهبری دارد به نام جان فورمن که از ذهنش همینطور ترانه تراوش می کند و اعضایی که موسیقی جزو وعده های اصلی روزانه شان است که نتیجهء آن بیش از 80 آهنگ حاضرو آماده می شود که برای انتشار 4 آلبوم بعدی آنها کافی ست! و تازه جالب اینجاست که از 2 سال پیش به این طرف اکثر آهنگهایی که برای انتشار آلبوم هشتم انتخاب شده بودند با آثار و ساخته های جدید جایگزین شده اند. و یک نکتهء بامزه اینکه اعضای گروه روند ضبط آلبوم از ابتدا تا انتها را روی توئیترهای خود برای طرفداران می نوشتند.

آلبوم حیرت انگیز است! شما با بهترین، کامل ترین و زیباترین اثر آنها تا به امروز مواجه خواهید بود. گروه کاملا رویه اش را نسبت به آلبوم قبلی تغییر داده، فضای بیشتر به درامز و بیس داده شده، موسیقی الکترونیک یکی از نقش های اصلی را بازی کرده و مضمون کلی آلبوم وارد حیطه ای از جهان بینی شده که سعی در نشان دادن تقارن در ریشه های زندگی دارد (در آهنگ Vice Verses می شنوید: هر نعمتی با مجموعه ای از نفرین می آید). آنها تمام تلاششان را کرده اند که اثری فوق العاده را منتشر کنند. انتخاب از بین 80 آهنگ حاضر و آماده، تغییر و اصلاح آنها، و ضبط و ساخت چند آهنگ جدید نتیجه اش آلبومی شده که به اعتقاد من بهترین ِ آنهاست.

آلبوم با Afterlife شروع می شود: با اقتدار و قدرتی باورنکردنی در موسیقی و صلابتی خاص در صدای جان فورمن که به همراه افکت و ریورب بهترین آغاز برای چنین آلبومی می تواند باشد. در آهنگ دوم The Original شما با یک Switchfoot شیطان و بازیگوش مواجه خواهید بود! فراز و نشیبی که فورمن به صدایش می دهد در کنار موسیقی آلترناتیو بیشتر شبیه کودک خرابکاری ست که می چرخد و همه چیز را بهم می ریزد. آهنگ سوم The War inside یکی از بهترین های آلبوم است. موسیقی الکترونیک خودش را به وضوح نشان می دهد تا جایی که حتی وارد صدای فورمن هم می شود. تا همین جا کافی ست که بفهمید قرار است در تمام آلبوم ریورب و افکت را به همراه وکال داشته باشید، چیزی که تا پیش از این نظیرش در کارهای گروه به ندرت رخ می داد.

آهنگ چهارم، Restless، چیزی شبیه کارهای قبلی گروه است، با این تفاوت که از با بهترینهایشان برابری می کند. این آهنگ به وضوح ریشه های موسیقی کریسشن را در کارهای آنها نشان می دهد و به شکل عجیبی صدای فورمن من رابه یاد آیزاک اسلید (The Fray) می اندازد. مضمون آهنگ اشاره به سفر بیرحمانهء قطرهء باران و بازگشتش به دریا را دارد. فورمن می گوید که وقتی این ایده به ذهنش رسید خودش را در آن سفر با قطره باران همراه کرد. آهنگ پنجم، Blinding Light، یک اثر خاص است در ژانر Reggae Rock که کارهای گروه آمریکایی 311 را برایتان تداعی می کند. آهنگ ششم، Selling The News، عالی ست! شما نشسته اید درون یک سیرک، دلقکها برایتان معلق می زنند و فورمن با صورتی آرایش شده دارد برایتان از اوضاع و احوال را دکلمه می کند. موسیقی به شکل زیبایی مضمون ترانه را پوشش می دهد و همین باعث می شود که این آهنگ جزو بهترین های این آلبوم باشد. توجه شما را جلب می کنم به دقیقهء 2:05 تا 2:40. حالا تصور کنید که برای شما سیرکی به عنوان «اخبار» در حال اجراست!!

آهنگ هفتم، Thrive ، به شکل ویژه ای دوست داشتنی ست. این آهنگ در این دو سال چندین بار در اجراهای آکوستیک جان فورمن به عنوان یکی از آهنگهای اصلی آلبوم اجرا شده است. اثری لطیف و مهربان با صدایی که ترکیبی از حزن و عشق را در خود دارد. آهنگ هشتم، Dark Horses، اولین سینگل منتشر شدهء آلبوم است. این آهنگ چندین بار در سال 2010 در تور Hello Hurricane بر روی صحنه اجرا شده و یکی از آهنگهای مورد علاقهء جان فورمن است. مضمون آهنگ اشاره به کودکان خیابانی زادگاه اعضای گروه، سن دیه گو، دارد. بد نیست این را هم بدانید که اعضای گروه در 5 مرکز انسان دوستانه (از جمله DATA و ONE Campaign) فعالیت دائمی دارند. این آهنگ توانست جایگاه نخست چارت کریسشن راک را تصاحب کند.

آهنگ نهم، Souvenirs، از همان مشخصه های قدیمی گروه است: موسیقی کریسشن و زیبای آنها (این فکر کنم چندمین آهنگ این آلبوم باشد که صدای فورمن برایم شبیه اسلید است! آخه چرا؟!؟!) آهنگ دهم، Rise Above It، با موسیقی آلترناتیو شما را به مهمانی دعوت می کند. توجه داشته باشید که دو آهنگ شاخص آلترناتیو این آلبوم (The Original و Rise Above It) کوتاه ترین مدت زمان را در بین تمامی آهنگهای آلبوم دارند. آهنگ یازدهم، Vice Verses، آهنگ اصلی و مرکزی آلبوم، با سولوی گیتار آکوستیک ترانه ای فوق العاده دارد: «باد می تواند وسواس تازهء من باشد. باد می تواند افسردگی ِ بعدی من باشد. باد به هر جا که دلش می خواهد می رود، کاش می توانستم درسهایش را بیاموزم.» و یا در جای دیگر «خدا در آسمان شب کجاست؟ خدا در روشنایی شهرها کجاست؟ خدا در زمین لرزه کجاست؟ خدا در نسل کشی کجاست؟ تو در کجای قلب شکستهء منی؟ همه چیز از بین رفته، همه چیز نابود شد، بگو که هنوز آنجا هست. می دانم که تمام اینها مفهومی دارد. می دانم که در هر بار سقوطم رستاخیزی نهفته است…» آهنگ دوازدم، Where I Belong، در آن نسخه ای که من دانلود کرده ام نیست!! در نتیجه آخرین آهنگ آلبوم را نشنیده ام!

Vice Verses بهترین یا یکی از بهترین های Switchfoot است. آلبومی منسجم و قوی که ادعای اعضای گروه را تائید می کند: آهنگها از بین ده ها اثر حاضر و آماده انتخاب شده. موسیقی آنها ساده است. انتظار پیچیدگی و فضاهای وهم آلبوم موسیقی پست راک یا پراگرسیو را نداشته باشید. شما با گروهی مواجه هستید که وقتی صحبت از کریسشن یا آلترناتیو راک می شود، یکی از بهترین هاست. این آلبوم را از دست ندهید.