آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سی و دوم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Caspian – Castles High, Marble Bright

«قلعه‌ها بلند، مرمر روشن» یا یک همچنین چیزی عنوان مجموعه‌ای شامل دو ترک از گروه پست راک آمریکایی، «کاسپین»، محصول 2016 است. آخرین آلبوم آنها سال گذشته با موفقیت چشمگیری همراه بود. چند تور مختلف، بیش از 50 اجرا در آمریکا، چند اجرا در چین و تایوان و اولین اجرای گروه در ژاپن، و این در حالی بود که بلیت‌های اکثر اجراها در همان چند ساعت اول به طور کامل خریداری شد. اثر جدید آنها در اصل با یک فیلم کوتاه همراه است که آن را می‌توانید در یوتیوب ببینید. همچنین آنها در اولین اجرای زنده‌ی این آهنگ، آن را بعنوان آخرین ترک در کنسرتی که بمناسبت ده ساله شدنشان برگزار شده بود اجرا کردند. نتیجه آنکه: این فقط یک مجموعه با دو آهنگ است، در دریای آثار این گروه هم چندان اثر شاخصی نیست، اما شنیدنش حس و حال خاص خود را دارد.

Stars as Lights – Constellations

«صور فلکی» عنوان سومین آلبوم پروژه‌ی تک نفره‌ی هنرمند ناشناس فنلاندی ژانر امبینت و پست راک، «استارز از لایتس»، محصول 2016 است. خود این هنرمند بهترین توصیف را در یک جمله‌ از موسیقی خود دارد: موسیقی بکگراند برای لحظات زیبای زندگی. واژه‌ی بکگراند شاید کلیدی‌ترین برچسب برای موسیقی این هنرمند باشد. موسیقی او، چه در گذشته و چه در آلبوم جدید، نه قدرت خاصی دارد و نه پیچیدگی عجیب و غریبی را ارائه می‌کند. این آلبوم جان می‌دهد برای آنکه در یک روز روشن و آفتابی، که نور خودش را پخش کرده روی شما، در بکگراند پخش و تبدیل به موسیقی متن لحظاتتان شود. این را هم بگویم که از آن جهت به او لقب هنرمند ناشناس را داده‌ام که تعداد شنوندگانش در سایت لست اف ام، بعد از انتشار سه آلبوم، هنوز به هزار نفر نرسیده است. نتیجه آنکه: این بنده خدا را به هزار نفر برسانید!

Esben and the Witch – Older Terrors

«وحشتهای قدیمی‌تر» عنوان چهارمین آلبوم گروه باور نکردنی انگلیسی، «اسبن اند د ویچ»، محصول 2016 است. باور کنید که این گروه باور نکردنی‌ست! وقتی اجرای زنده‌ی آنها را در سال 2011 در فستیوال راک ان کک دیدم، زمانی که به تازگی اولین آلبومشان را منتشر کرده بودند، هیچوقت فکر نمی‌کردم که روزی تبدیل بشوند به یکی از دوست داشتنی‌ترین گروه‌هایی که می‌شناسم. موسیقی آنها از اولین آلبوم تا به امروز دستخوش تغییرات حیرت انگیزی بوده است. حالا دیگر آنها را می‌توان سردمدار موسیقی گاتیک پاپ یا به قول خودشان «نایتمر پاپ» دانست. آلبوم به آلبوم موسیقی آنها پخته‌تر، قوی‌تر، جذابتر و تاثیرگذارتر و صدای ریچل دیویس روح‌نوازتر، جادویی‌تر و رویایی‌‌تر می‌شود. آلبوم جدیدشان یک تفاوت بزرگ با آثار قبلی‌شان دارد و آن هم اینکه تنها چهار ترک در آن گنجانده شده که هر چهارتای آنها مدت زمانی بیشتر از ده دقیقه دارند. همه چیز سر فرصت است! فضاسازی‌ها، عروج و فرودها، وکال و در کل همه چیز کاملاً آزادانه و بدون محدودیت زمانی ساخته و پرداخته می‌شوند و در کنار هم یک آرام‌پزی را تشکیل می‌دهند که با شنیدنش، بدون آنکه متوجه بشوید، در زمانی نسبتاً طولانی پخته می‌شوید! نتیجه آنکه: لعنتی‌ها! همین حالا بروید پخته بشوید!

Michael Bublé – Nobody But Me

«هیچکس به جز من» عنوان نهمین آلبوم هنرمند ژانر سوئینگ و تردیشنال پاپ کانادایی، «مایکل بوبله»، محصول 2016 است. وقتی اولین ترک آلبوم را شنیدم بنظرم آمد که یک چیزی اشتباه شده است! این بیشتر شبیه موسیقی جوناس برادرز یا یک چیزی در همین مایه‌ها است! یک پاپ نسبتاً بیمزه که از بوبله بعید است. دومین آهنگ همان بوبله‌ی همیشگی بود. همان اجرای جذاب موسیقی پاپ قدیمی. ترک سوم دوباره ماجرایش متفاوت شد و البته بعد از آن باز همه چیز به حالت نرمال بازگشت! قضیه از این قرار است که ترک اول و سوم آلبوم از ساخته‌های خود بوبله است که معلوم نیست چرا اینقدر با ژانر همیشگی‌اش فرق دارد و باقی آهنگهای آلبوم مثل همیشه اجرای مجدد آثار مشهور بزرگان موسیقی سوئینگ، تردیشنال پاپ و وکال جز است. شاخص‌ترین وجه این آلبوم هم مثل همیشه توانایی بازی بوبله با صدای خود است. همچنین این آلبوم آهنگی دارد به اسم Someday که ساخته‌ی مگان ترینور است و با همکاری خود او نیز اجرا شده است. این تنها آهنگ اوریجینال در تاریخ فعالیت بوبله است که توسط او ساخته نشده است. نتیجه آنکه: چند ترک ناخالص را بیخیال شوید، آن آهنگهایی که سوئینگ یا تردیشنال پاپ هستند، فوق العاده‌اند.

Crippled Black Phoenix – Bronze

«برنز» عنوان نهمین آلبوم سوپر گروه استثنایی موسیقی پراگرسیو، «کریپلد بلک فونیکس»، محصول 2016 است. پیش از این آنقدر از این گروه و آثارش صحبت کرده‌ام که دیگر نیازی به توصیف مجدد آنها نیست. جدیدترین اثر آنها (که نمی‌دانم چرا هنوز اسمش در ویکی پدیا اضافه نشده است) یک تفاوت بسیار شاخص با آثار قبلی آنها دارد و آن هم وکال به شدت پررنگ و پراهمیت در تقریباً تمامی آهنگهاست. پیش از این شاید آن چیزی که خیلی اهمیت داشت موسیقی اعجاب انگیز آنها و اجرای کم نظیرشان بود و وکال همیشه به عنوان تزئین بعضی از آهنگها در گوشه‌ای حضور داشت. اما در آلبوم جدید وکال، اهمیت صد چندان پیدا می‌کند. این آلبوم توانسته نظر منتقدین را نیز به خود جلب کند. مجلات پاورپلی، گوست کالت و ساوندسکیپ امتیاز 9 از 10 را برای آن در نظر گرفته‌اند و مجلات نیونویز و هوی‌پاپ نیز به آن امتیاز 4 از 5 را داده‌اند. نتیجه آنکه: شاهکار دیگری از این گروه را حتماً تجربه کنید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی چهاردهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Ihsahn – Arktis

«شمالگان» عنوان ششمین آلبوم انفرادی هنرمند مشهور نروژی، «ایشا»، محصول 2016 است. اگر سن و سال و البته سلیقه‌تان به موسیقی بلک متال دهه 90 قد بدهد، حتماً با گروه بسیار مشهور Emperor آشنایی دارید. این گروه در سال 1991 فعالیت خود را آغاز و پس از گذشت ده سال و انتشار چهار آلبوم، در سال 2001 منحل شد. «ایشا»، رهبر گروه امپرور، اولین آلبوم انفرادی خود را در سال 2006 منتشر کرد. واژه‌ی انفرادی را کمی بیشتر از حد معمول جدی بگیرید! چرا که او فقط یک درامر مهمان دارد که در استودیو همراهی‌اش می‌کند. و خود به عنوان آهنگساز، تنظیم کننده، وکالیست، گیتاریست، بیسیست و کیبوردیست باقی وظایف را به دوش می‌کشد. موسیقی ایشا بعد از امپرور کمی تعدیل یافته و در این آلبوم هم مانند گذشته بیشتر با موسیقی پراگرسیو متال طرف هستیم. نتیجه آنکه: اگر متال برایتان ارزشمند است، نمی‌توانید از این آلبوم صرفنظر کنید.

Rob Zombie – The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser

آلبومی که عنوانش را در بالا می‌خوانید (که حال چیدن کلمات و ترجمه‌ی فارسی معقول برایش را ندارم!) ششمین آلبوم استودیویی هنرمند مشهور دنیای موسیقی و سینما، آقای «راب زامبی»، محصول 2016 است. زامبی ادعا کرده که این جدی‌ترین و سنگین‌ترین هیولای موسیقی او تا به امروز است. اصولاً راب زامبی جزو آن دسته از هنرمندان شجاع و پرادعا بشمار می‌رود. این را هم می‌توان از فیلمهای متفاوتی که ساخته تشخیص داد، و هم از ادعایی که در خصوص آخرین آلبومش دارد! این اثر هم یکی دیگر از سیرکهای اینداستریال متال این هنرمند است که چندان وجه تمایزی با آثار گذشته‌اش ندارد. در این آلبوم مثل همیشه (البته به جز ترک آخر) مدت زمان هیچکدام از آهنگها حتی به سه دقیقه هم نمی‌رسد! زامبی همچنان بی‌حوصله‌ است و چندان تمایلی به پرداخت بیشتر ندارد و همین باعث می‌شود من نتوانم ارتباط لازم را با آثار او برقرار کنم. با این حال باز هم می‌توان از همان چند دقیقه هم لذت برد. نتیجه آنکه: این دیوانه را باید شنید، فیلمهایش را باید دید، هرچند که قبل از رسیدن به اوج آهنگ تمام شود.

Wild Belle – Dreamland

«سرزمین رویا» عنوان دومین آلبوم گروه سایکدلیک پاپ آمریکایی، «وایلد بل»، محصول 2016 است. این خواهر و برادر دوست داشتنی با اولین آلبومشان حسابی دلبری کردند و حالا آلبوم دوم آنهاست که یک سر و گردن بهتر از اثر قبلی از آب در آمده است. موسیقی آنها جزو آن دسته از آثار موسیقی پاپ است که نه تنها از شنیدنش احساس بیهودگی نمی‌کنید، بلکه آرامش خاصی شما را در بر خواهد گرفت. این از آن آلبومهای ساده و غیر پیچیده‌ای است که حرف خاصی نمی‌توان در موردش زد. فقط باید گوشش داد! نتیجه آنکه: واضح است! این آلبوم را گوش کنید.

James Blake – The Colour in Anything

«رنگ در هر چیز» نام سومین آلبوم هنرمند جوان انگلیسی، «جیمز بلیک»، محصول 2016 است. اینکه دقیقاً ژانری که بلیک کار می‌کند را باید چه نامید خود جای بحث دارد. می‌توان رد پای الکترونیک، سول، داون تمپو، داب استپ، حتی آی‌دی‌ام را در آثار او پیدا کرد و با این حال همچنان تردید داشت که آن را باید چه چیزی نامید. سومین آلبوم او، با وجود آنکه هفده آهنگ درست و حسابی و مدت زمانی نزدیک به 76 دقیقه دارد، اما به اندازه‌ی دو اثر قبلی او با استقبال در چارتهای مختلف مواجه نشده است. این اثر به مراتب تیره‌تر، مینیمال‌تر و خسته‌تر از دو آلبوم قبلی‌ست و شاید همین امر سبب جذب کمتر مخاطب عام به آن باشد. نتیجه آنکه: این آلبوم برایتان یکی از پر شنیده شده‌ترین آلبومهای سال 2016 خواهد شد.

Katatonia – The Fall of Hearts

«سقوط قلبها» عنوان جدیدترین شاهکار گروه پراگرسیو راک سوئدی، «کاتاتونیا»، محصول 2016 است. این اولین آلبوم آنها طی چهار سال اخیر و پس از تعویض درامر و گیتاریست گروه است. در این سال‌ها کاتاتونیا همان مسیری که زمانی آناتما آن را بسیار سریع طی کرد را به آرامی و با حوصله می‌گذارند و امروز به جایی رسیده که هیچ ردی از موسیقی دووم و دث متال در آثارش پیدا نمی‌شود و حالا کاملاً می‌توان آنها را یک گروه فوق العاده‌ی پراگرسیو راک نامید. به شخصه، با وجود اینکه همیشه و از بسیار قدیم، طرفدار شدید این گروه بوده‌ام، اما این تغییر در ژانرشان را بسیار می‌پسندم. نتیجه اینکه: شما هم گوش کنید. شما هم خواهید پسندید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی دوازدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

PJ Harvey – The Hope Six Demolition Project

«پروژه‌ی تخریب هوپ6» عنوان نهمین آلبوم بانوی ساختارشکن موسیقی راک، «پی جی هاروی»، است. هاروی این آلبوم را در حین سفرش به کوزوو و افغانستان، به همراه یک کتاب شعر، نوشته است. عنوان آلبوم اشاره به یکی از پروژه‌های عجیب آمریکا با عنوان «هوپ6» دارد که طی آن محله‌هایی که آمار جرم و جنایت در آنها بالا بود را به کل ویران می‌کردند و خانه‌های جدید در آن می‌ساختند. نتیجه این بود که خانواده‌های مقیم آن محله که خانه‌ی خود را به بهای ناچیزی از دست داده بودن، توانایی خرید خانه‌های جدید را نداشتند و به این شکل بافت یک محله به کل پاکسازی و تعداد زیادی بی‌خانمان می‌شدند. مثل همیشه دغدغه‌های خاص و ویژه‌ی هاروی در این آلبوم نیز مشهود است. سیاست برای او همیشه مانند خمیری بوده که آن را در دستانش می‌فشرده و به هر شکلی که دلش می‌خواست در می‌آورده. این آلبوم نیز در کنار مضمون سیاسی خود جذابیت‌های خاص و ویژه‌ی همیشگی هاروی را نیز به همراه دارد. نتیجه آنکه: چرا بحث می‌کنید؟ برای شنیدن پی جی هاروی عزیز تردید نکنید.

All Saints – Red Flag

«پرچم قرمز» عنوان چهارمین آلبوم گروه انگلیسی «آل سِینتس» است. اگر آنها را نمی‌شناسید نشان می‌دهد که سن و سالتان به موسیقی پاپ دهه 90 قد نمی‌دهد! آنها یکی از مشهورترین گرل‌بندهای تاریخ موسیقی هستن. البته که من چندان میانه‌ی خوبی با گرل‌بندها و موسیقی‌شان نداشته و ندارم، اما همیشه برایم دو گروه مستثنی از این قاعده بوده‌اند: All Saints و TLC. فعالیت آل سینتس همیشه با قطع و وصل شدن‌های مکرر همکاری اعضای گروه همراه بوده و این آلبوم هم به فاصله 10 سال از اثر قبلی به بازار آمده است. در این آلبوم نیز موسیقی آنها همچنان پاپ است. انتظار فضایی نباید از آنها داشت که بعد از این همه سال اثر پیچیده‌ای منتشر کنند. اما حالا دیگر 20 ساله نیستند و سن و سالشان از 40 گذشته است. موسیقی‌شان پخته شده و لیریکس‌شان قابل قبول‌تر شده است. نتیجه آنکه: هر از گاهی به خودتان استراحت بدهید و کمی موسیقی پاپ و بی‌دردسر را مزه مزه کنید. البته که اگر با این گروه آشنا نیستید می‌توانید آلبوم دیگری را برای مزه کردن انتخاب کنید!

Deftones – Gore

«لخته‌ی خون» عنوان هشتمین آلبوم گروه مشهور آلترناتیو متال آمریکایی «دفتونز» است. هرچقدر هم که موسیقی این گروه را برای خودم بالا و پایین کنم، هرچقدر که علاقه به خواننده این گروه، چینو مورنو، داشته باشم و هرچقدر که این آلبوم مورد ستایش قرار گرفته باشد، فرقی نمی‌کند! من همچنان موسیقی دفتونز را به هیچوجه دوست ندارم. موسیقی آنها، چه در این آلبوم و چه در گذشته، بیش از حد شلوغ است. نه این که من با موسیقی شلوغ مشکل داشته باشم! نه! موسیقی دفتونز به شکل کاذبی شلوغ است. با این حال این را بدانید که این آلبوم توانست در چارت استرالیا جایگاه اول و در چارت 200تایی بیلبورد آمریکا رتبه‌ی دوم را به خود اختصاص بدهد و این بهترین موقعیت برای آنها در 13 سال اخیر (از آلبوم سال 2003) تا کنون است. نتیجه آنکه: خودتان می‌دانید! فردا من را برای مصرف شدن ترافیک اینترنت‌تان بابت دانلود این آلبوم سرزنش نکنید!

Mothers – When You Walk a Long Distance You Are Tired

«وقتی مسافت زیادی راه می‌روی، خسته هستی» عنوان اولین آلبوم گروه «مادرز» است. یک گروه گرجستانی – یونانی فعالیت خود را در سال 2013، ابتدا به عنوان یک سولوپراجکت و بعدتر در قالب یک گروه آغاز نمود. موسیقی آنها را می‌توان در ژانر فولک راک، با درصد بیشتر فولک و میزان کمتر راک، دسته بندی کرد. چیزی که می‌شنوید نه خلاقیت ویژه‌ای در خود دارد و نه بکر و تازه است. اما مانند اکثر آثار و گروه‌های این ژانر، غم سبک و حال ملایمی که به آدم می‌دهد آن را دوست داشتنی و قابل شنیدن می‌کند. نتیجه آنکه: یک شانسی برای دوست داشتنی بودن به آنها بدهید.

Pierce the Veil – Misadventures

«حوادث ناگوار» عنوان چهارمین آلبوم گروه پست هاردکُر آمریکایی «پیرس د ویل» محصول 2016 است. این گروه می‌تواند یکی از بهترین مثال‌ها برای نشان دادن اهمیت وکال در موسیقی راک باشد! یعنی شما موسیقی نسبتاً خوب و تقریباً قابل قبول را در اختیار یک وکال فنچ و صدای جیغ جیغو بگذارید و آنوقت بیایید و فاجعه تحویل بگیرید! من که آلبوم‌های قبلی این گروه را نشنیده‌ام، اما همین را هم نصفه رها کردم و بیخیال شنیدن بقیه‌ی جیغ زدن‌های تینیجر پسند شدم. نتیجه آنکه: اگر گواهینامه دارید، یا سربازی رفته‌اید، یا دانشجو هستید، یا هر چیز دیگری که نشانه‌ی این باشد که 18 سالگی را رد کرده‌اید، این آلبوم به درد شما نمی‌خورد!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی پنجم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده از ابتدای سال 2016 تا کنون.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Animal Collective – Painting with

«ابزار رنگ آمیزی» یا چیزی توی همین مایه‌ها، دهمین آلبوم گروه اکسپریمنتال پاپ «انیمال کلکتیو» محصول 2016 است. هرچقدر هم که این گروه را ستایش کنند و ساختار شکنی‌هایش را ارج نهند، برای من همچنان موسیقی آنها ملغمه‌ای از اصوات درهم و برهم و افکت‌های گوناگون و غیر جذاب است که حاصلش بیشتر به درد ویدئوهای تبلیغاتی 30 ثانیه‌ای می‌خورد تا یک ترک چند دقیقه‌ای. آلبوم جدید آنها هم از این اصل مستثنی نیست و یک بار شنیدنش را تحمل کردم تا شاید چیز بدرد بخوری عایدم شود، که نشد. نتیجه آنکه: به من چه اصلاً!

The Jezabels – Synthia

«سینتیا» سومین آلبوم گروه ایندی راک استرالیایی «جزبلز» محصول 2016 است. اگر آلبوم دوم این گروه، «حاشیه»، محصول سال 2014 که اثری زیبا و در خور توجه بود را 100 در نظر بگیریم، شک نکنید که این آلبوم به راحتی برایتان هزار خواهد بود! آلبومی که آنقدر خوش ساخت و قدرتمند و محکم است که تک تک آهنگ‌هایش می‌تواند به سادگی به روح و جانتان نفوذ کند و این اثر را تبدیل کند به یکی از بهترین‌های امسالتان. نتیجه آنکه: برای شنیدن این آلبوم تردید نکنید.

Charles Lloyd and the Marvels – I Long to See You

چارلز لوید از آن پیرمردان دوست داشتنی و عزیز دل موسیقی جز است. از آنهایی که دم مسیحا دارد و وقتی ساکسفون یا فلوت بدست می‌گیرد و در آن می‌دمد، مرده را زنده می‌کند. از انتشار اولین آلبوم او بیش از پنجاه سال می‌گذرد و حالا چهل و سومین آلبوم این هنرمند با عنوان «مشتاق دیدنت هستم» محصول 2016 منتشر شده است. آلبومی جذاب که می‌تواند روزتان را بسازد. اثری تمیز و مقبول که هرچند آنقدرها به عمق نمی‌رود، اما در همان اندازه‌ی خودش زیبا و لذت بخش است. نتیجه آنکه: مقاومت نکنید! این آلبوم ارزش شنیدن را دارد.

Vince Gill – Down to My Last Bad Habit

«تنزل به آخرین عادت بد من» عنوان پانزدهمین آلبوم انفرادی هنرمند مشهور موسیقی کانتری، «وینس گیل» محصول 2016 است. باید موسیقی کانتری را دوست داشته باشید تا از شنیدن چنین چیز معمولی و ساده‌ای لذت ببرید! وینس گیل در ژانر خودش مشهور است. یکی از پر طرفدارترین هنرمند در بین موزیسین‌های دیگر ژانر کانتری که تمایل شدیدی برای اجرای دوئت با او دارند. اما در نهایت آن چیزی که من می‌شنوم یک اثر نچسب و بی‌تاثیر است که حتی ممکن است یک ساعت پس از شنیدنش به کل فراموشش کنید. نتیجه آنکه: اگر طرفدار پر و پا قرص موسیقی کانتری هستید، آنطور که بقیه می‌گویند قاعدتاً باید از شنیدن این اثر لذت ببرید!

Josef Salvat – Night Swim

«شنای شبانه» اولین آلبوم هنرمند ژانر الکتروپاپ استرالیایی، «ژوزف سالوات»، محصول 2016 است. البته شاید این آلبوم را به نوعی بتوان محصول سال 2015 دانست! به این دلیل که این اثر در اکتبر سال گذشته، فقط و فقط در فرانسه، منتشر شد و نمی‌دانم روی چه حسابی با سه و ماه نیم تاخیر، تازه هفته‌ی پیش در کل دنیا پخش شد. چندان دنبال چیز خاصی نباشید! یک آلبوم پاپ با خمیرمایه‌ی الکتروپاپ که اثر تمیزی در ژانر خودش از آب در آمده، فقط در صورتیکه که فراموش نکنید با یک آلبوم راک یا یک ژانر درست و حسابی دیگر طرف نیستید! نتیجه آنکه: اگر موسیقی پاپ را جیز و اخ و بد نمی‌دانید، یک بار شنیدنش خوب است، ولی برای دومین بار پیشنهادش نمی‌کنم!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی چهارم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده از ابتدای سال 2016 تا کنون.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Lissie – My Wild West

«غرب وحشی من» سومین آلبوم هنرمند فولک راک / کانتری «لیزی» محصول 2016 است. اگه بخواهم در یک کلام موسیقی او و این آلبوم را توصیف کنم، می‌توانم واژه‌ی آبرومند را بکار ببرم! چیزی که می‌شنوید نه خاص و ویژه است و نه ضعیف و دم دستی. یک آلبوم شسته و رفته که نه ناامیدتان می‌کند و نه شور و شعف خاصی را در شما بر می‌انگیزد. البته شاید انتظار حرکت خاص و عجیب و غریب از موسیقی کانتری راک هم کمی زیادتر از حد معمول باشد! نتیجه آنکه: شنیدن این آلبوم ضرری ندارد.

Single Soul – Cold Drone Blues Expanded

اینکه چطور این آرتیست بی‌نام و نشان که حتی در سایت لست اف ام هم تعداد شنونده‌هایش به صد نفر نمی‌رسد را پیدا کرده‌ام، خاطرم نیست! اما آلبوم «اندوه وز وز سرد بسط یافته» یا هر چیز دیگری که بتوان آن را ترجمه کرد، محصول 2016 از «سینگل سول»، اثری قابل توجه در ژانر پست راک یا امبینت یا اکسپریمنتال یا هر چیز دیگری که بشود به آن نسبت داد است. می‌توانید این آلبوم را به رایگان از بندکمپ دانلود کنید. توضیح قشنگی در خصوص این اثر در این سایت نوشته شده است: «این آلبوم یک قدم زدن 50 دقیقه‌ای در سکوت روز چهارشنبه است. زمانی که دنیای اطرافت را می‌بینی تا وقتی که باران شروع به باریدن کند و کلاهت را برداری و می‌دانی که نمی‌توانی گریه کنی…» نتیجه آنکه: شنیدن این آلبوم مزه می‌دهد. آن را بچشید.

Wet – Don’t You

اولین آلبوم گروه آلترناتیو پاپ آمریکایی «وت» محصول 2016 است. وقتی سال 2015 ای‌پی این گروه منتشر شد مجله‌ی فیدر آنها را بعنوان یکی از ستاره‌های آینده‌ی موسیقی حسابی مورد تشویق خود قرار داد. این آلبوم را می‌توان به معنای واقعی ساده دانست. موسیقی آنقدر ساده است و ملودی‌ها آنقدر به گوشتان آشناست که باورتان نمی‌شود. لیریکس به اندازه‌ای پیش پا افتاده است که انگار به بدیهی‌ترین شکل ممکن سروده شده و قافیه‌ها پیدا شده است. با این وجود همین سادگی برای من کاملا گرم، روشن و آفتابی است و همین باعث می‌شود که بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم. یک بعد از ظهر را تصور کنید که در خانه‌ای با پنجره‌های قدی و آفتابگیر حضور دارید، ناهار دلچسبی خورده‌اید و لم داده‌اید روی کاناپه، زیر نور آفتاب، و یک لیوان چای دستتان گرفته‌اید و چشمانتان را بسته‌اید تا نور آفتاب اذیتتان نکند. این موسیقی جان می‌دهد برای چنین موقعیتی! نتیجه آنکه: نباید سختگیر بود و همیشه به دنبال پیچیدگی گشت! گاهی یک اثر ساده هم می‌تواند جذابیت خود را داشته باشد.

Sia – This is Acting

من با «سیا» از زمان انتشار آلبوم سومش در سال 2004 آشنا شدم. در آن زمان بنظر نمی‌آمد که او شخصیت شناخته شده‌ای در سطح بین‌الملل باشد. او یک هنرمند مریض و عجیب و غریب بود که واژه‌ها را به شکلی تلفظ می‌کرد که قابل فهم نبود. اعتیاد شدید داشت، بخاطر فوت دوست پسرش به شدت افسرده بود و به جز در وطن خود، استرالیا، و محل زندگی‌اش، انگلستان، چندان جای دیگری به حساب نمی‌آمد. اما یک زمانی اتفاقی افتاد که آثار او به کل دگرگون شد. موسیقی خاص او جای خود را به موسیقی پاپ و الکتروپاپ داد و شهرتش با کاراکتر جدیدی که برای خود ساخته بود و پوشاندن صورتش در اجراها و لیریکس‌ مبارزه جویانه‌اش با اعتیاد و بیماری اختلال دوقطبی‌اش، دوباره و از نو تعریف شد. هفتمین آلبوم «سیا» با عنوان «این یک نمایش است» همین روند را ادامه می‌دهد و به زیبایی اثری را ارائه می‌کند که می‌تواند آبروی از دست رفته‌ی موسیقی پاپ را تا حدی بازگرداند و بدل شود به پرفروش‌ترین اثر این هنرمند تا به امروز. نتیجه آنکه: تصمیم با خودتان است! من که از شنیدن چندین باره‌ای این آلبوم همچنان لذت می‌برم.

Haywyre – Two Fold Pt. 2

آلبوم «دو برابر – بخش دوم» اثر نمی‌دانم چندم هنرمند نمی‌دانم کجایی ژانر الکترونیک و دابستپ، «هِی‌وایر» محصول 2016 است. این همان چیزی است که باعث می‌شود به هیچ وجه نتوانم موسیقی دابستپ را درک و هضم کنم و از شنیدنش لذت که نبرم هیچ، زجر بکشم! هر ترک را به نصفه نرسیده رها کنم و به سراغ بعدی بروم تا شاید چیز بدرد بخوردی در کل اثر پیدا کنم و در نهایت ناامید باقی بمانم. نتیجه آنکه: اگر دابستپ دوست دارید که تکلیفتان معلوم است! اما اگر دوست ندارید، این اثر به هیچ وجه کمکی به دوست داشتن آن نمی‌کند!