Thievery Corporation – Culture of Fear

یک دیگ بزرگ را تصور کنید که دو آشپز به نامهای راب گارزا و اریک هیلتون در مقابلش ایستاده اند. اول کمی تریپ هاپ (Trip-Hop) ، بعد رگه (Reggae)، کمی داون تمپو (Downtempo) ، یک مقداری اسید جز (Acid Jazz)، چند تکه لانژ (Lounge)، چاشنی شرقی و در کنارش ادویهء باسانوای برزیلی (Bossa Nova). این دو نفر خوراکی را برایتان تهیه می کنند به نام Thievery Corporation که تا مدتها طعم آن را فراموش نخواهید کرد.

موسیقی تیوری کورپوریشن از آن دست موسیقی لانژ به شمار می آید که می توانید هر استفاده ای که می خواهید از آن بکنید. می توانید مشغول انجام کاری باشید، می توانید در چیزی بنویسید، می توانید با معشوقتان عشق بازی کنید، می توانید روی مبل لم بدهید و استراحت کنید، می توانید به فکر فرو بروید، می توانید خستگی در کنید و حتی می توانید برقصید.

آلبومهای آنها همیشه پر است از خوانندگان و هنرمندان مهمان. از نوای سیتار حیرت انگیز آنوشکا شانکار گرفته تا آواز خوانندهء برزیلی، سئو یورگ. از حضور هنرمند بزرگ هندوستان، استاد سلطان خان، گرفته تا همکاری با اعضای باقیماندهء The Doors. از نورا جونز آمریکایی گرفته تا لولوی ایرانی. موسیقی آنها معجونی ست از موسیقی شرق و غرب که به زیبایی در هم تنیده شده اند.

حالا بعد از گذشته سه سال از آلبوم سال 2008 آنها با عنوان Radio Retaliation که با آن مضمون خاص و عکس روی جلدش (تصویری از شورشی مشهور مکزیکی، سابکومندانته مارکوس) سیاسی ترین اثر آنها تا به امروز به شمار می رود، به تازگی ششمین آلبوم استودیویی آنها با عنوان Culture of Fear منتشر شده است. شما با یک آلبوم فضایی روبرو خواهید بود! در این آلبوم توجه شما را جلب می کنم به آهنگ شماره 10 با عنوان Safar که به زبان فارسی توسط لولو اجرا شده است. لولو پیش از این یک آهنگ فارسی زبان دیگر به نام Omid را با تیوری کورپوریشن در آلبوم The Richest Man on Babylon (سال 2002) کار کرده. البته می توانید صدای او را به زبان انگلیسی در آهنگ Sweet Tides و فرانسوی در آهنگ La Femme Parallel (هر دو از آلبوم Radio Retaliation) بشنوید. اگر دوستدار این ژانر از موسیقی هستید، از دستش ندهید.

پ.ن: سه هفته دیگر تیوری کورپوریشن در استانبول، فستیوال راک ان کک، اجرا خواهد داشت. البته متاسفانه برنامهء آنها همزمان شده با اجرای Moby در یک استیج دیگر. اجرای قبلی آنها در آتن (یونان) و اجرای بعدشان در به همراه دیو متئوس در آتلانتیک سیتی (نیوجرسی – آمریکا) خواهد بود.

J U L Y

1.  هفتمین آلبوم استودیویی Incubus با عنوان ?If Not Now, When دوازدهم جولای منتشر خواهد شد. این گروه را می توان یکی از مشهورترین گروه های آلترناتیو راک آمریکا دانست. آلبوم قبلی آنها با عنوان Light Grenades در سال 2006  در هفته اول به فروش 359هزار نسخه دست یافت و توانست رتبهء اول در چارت بیلبورد را تصاحب کند. این 5 سال طولانی ترین مدتی ست که بین دو آلبوم Incubus فاصله انداخته است. عنوان آلبوم از یک جملهء مشهور یهودی استخراج شده است «اگر برای خودم نباشم، برای چه کسی باشم؟ و وقتی برای خودم هستم، چه کسی هستم؟ و اگر اکنون نه، پس کی؟» اینطور که بنظر می رسد بعد از این همه وقت با یک آلبوم حسابی طرف خواهیم بود.

2.  پنجمین آلبوم استودیویی 3Doors Down با عنوان Time of My Life نوزدهم جولای به بازار خواهد آمد. آلبوم قبلی آنها سه سال پیش در سال 2008 توانست رتبهء اول چارت بیلبورد را تصاحب کند و به فروش 706 هزار نسخه دست یابد (که تعداد قابل توجهی برای یک آلبوم پست گرانج به حساب می آید) با وجود موفقیت آلبوم سال 2008 این اثر چندان از نگاه منتقدین ارزشمند نبود. All Music به 2.5 از 5 اکتفا کرد و Bloomberg از 4 ستاره فقط 2 ستاره به آن داد. اما شنیده ها حاکی ست که چند منتقدی که نسخهء اولیهء کار را شنیده اند آن را اثر قابل ملاحظه ای توصیف کرده اند.

3.  The Killers در این سالها به اندازه ای مشهور و محبوب شده که خیلی ها آن را نماد موسیقی ایندی راک مدرن آمریکا می دانند. البته هیچ خبری از انتشار آلبوم جدید آنها نیست. اما درامر گروه، رانی وانوچی جونیور، یک گروهی تشکیل داده که قصد دارد دوازدهم جولای اولین آلبوم خود را منتشر کند. این گروه با عنوان Big Talk یک پروژه مستقل و دو نفره است که وانوچی در آن وکال، درامز، گیتار، کیبورد و بیس را بر عهده دارد و هم گروهی او، تیلور میلن، لید گیتار و بک وکال را عهده دار می باشد.

Father’s Day Rock Songs

بردیا برجسته نژاد: روز پدر در اکثر کشورها مصادف است با سومین یکشنبهء ماه ژوئن. جالب است که امسال روز پدر در ایران (با اختلاف سه روز) هم زمان شده است با این مناسبت. در همین راستا سایت موسیقی About به تازگی اقدام به معرفی 10 آهنگ برتر موسیقی راک در رابطه با پدر کرده است. در این پست، بدون شماره گذاری و اولویت بندی، به آنها و جریان پشتشان نگاهی می اندازیم.

Green Day – Wake Me up When September Ends

از نظر من American Idiot محصول سال 2004 بهترین آلبومی ست که تا به امروز Green Day منتشر کرده است. Wake Me up When September Ends، یکی از بهترین آهنگهای این آلبوم، مضمونی ضد جنگ دارد. میوزیک ویدئوی این آهنگ به رابطهء عاشقانه دختر و پسری بر می گردد که بخاطر اعزام پسر به جنگ عراق تبدیل به فاجعه ای برای هر دویشان می شود. این آهنگ هم مانند آهنگ American Idiot جنگ و بخصوص جنگ عراق را به نقد می کشد. اما شاید کمتر کسی بداند که این آهنگ در اصل برای پدر بیلی جو آرمسترانگ (رهبر گروه Green Day) که در کودکی اش بر اثر ابتلا به سرطان مری فوت کرده، نوشته شده است. بیلی جو ترجیح می دهد توضیح زیادی در مورد این آهنگ ندهد، اما حزن و اندوه صدایش را می توانید در این آهنگ حس کنید که با وجود گذشت سالها هنوز یاد پدر برایش زنده مانده است. این آهنگ و کلیپ زیبا را اینجا بشنوید و ببینید.

Glasvegas – Daddy’s Gone

گروه اسکاتلندی Glasvegas در اولین آلبوم خودش در سال 2008 یک آهنگ شاکی و ناراحت دارد که جیمز الن، خواننده گروه، از دوران کودکی خود می خواند. او از پدری می گوید که آنها را ترک کرده است. الن از کینه ای حرف می زند که از آن دوران در وجودش باقی مانده  و با خودش پیمان می بندد که وقتی بزرگ شد از پدرش انتقام بگیرد: او می خواهد تمام تلاش خود را بکند که در آینده مردی بهتر از پدرش باشد، بهتر از تمام چیزی که پدرش می توانسته. هرچند این آهنگ چندان مناسبتی با روز پدر ندارد، اما بخاطر محور بودن پدر در این در این لیست قرار گرفته است. این آهنگ زیبا و کلیپش را اینجا بشنوید و ببیند.

Jane’s Addiction – Had a Dad

این آهنگ از آلبوم Nothing’s Shocking محصول 1988  یکی از همان آهنگهای Jane’s Addiction است که سبک و سیاق عصبی و پر تنش خود را حفظ کرده. پری فارل همان صدای ناراحت خود را دارد و از پدری می گوید که او را در کودکی رها کرده. در اصل ترانهء این آهنگ را بیسیست گروه (اریک اوری) نوشته است، آنهم درست بعد از آنکه می فهمد مردی که فکر می کرده پدرش است در اصل پدر بیولوژیکی او نیست. این آهنگ را اینجا بشنوید.

Black Stone Cherry – Things My Father Said

گروه آمریکایی Black Stone Cherry آهنگی دارد با عنوان «چیزهای که پدرم گفت» در آلبوم Folklore and Superstition محصول سال 2008. کریس رابرتسون، در میان نوای پیانو و گیتار، از پدرش می گوید و از او بابت تمام چیزهایی که به او آموخته تشکر می کند. نکتهء غمگین آهنگ در این است که او سالیان سال است پدرش را از دست داده و این فکر در شما جان می گیرد که باید سپاسگزار محبتهای پدر بود، قبل از اینکه فرصت بیانش از ما گرفته شود. این آهنگ زیبا و کلیپش را اینجا بشنوید و ببینید.

Wilco – On and On and On

جف توئیدی، خواننده و گیتاریست گروه آمریکایی Wilco، این آهنگ را برای پدرش بعد از فوت مادرش نوشته است. این آهنگ صحبتی از روابط پدر و پسر ندارد و فقط سعی می کند با کلامی امیدوار کننده غم پدر را کاهش دهد. او می گوید که غم و درد در نهایت التیام می یابد و سه نفر آنها، پدر و مادر و پسر، همیشه و همیشه در کنار هم خواهند ماند حتی اگر مرگ بین آنها فاصله بیاندازد. On and On and On آخرین آهنگ آلبوم Sky Blue Sky محصول سال 2007 است. این آهنگ زیبا و کلیپش را اینجا بشنوید و ببینید.

Alice in Chains – Rooster

دومین آلبوم گروه Alice in Chains، به نام Dirt محصول 1992 آهنگ ضد جنگی دارد به نام Rooster که جری کانترل، گیتاریست گروه، در مورد جنگیدن پدرش در ویتنام نوشته است. صدای هنرمند فقید، لین استیلی، را می شنوید که از تجربهء سربازی می گوید که در جنگل گیر کرده و تمام تلاش خود را می کند تا زنده بماند و بتواند دوباره همسر و فرزندش را ببیند. با وجود عاشقانه بودن مضمون آهنگ، کانترال در این اثر با بی رحمی خشونت جنگ را به نقد می کشد. این آهنگ زیبا و کلیپش را اینجا بشنوید و ببینید.

Everclear – Father of Mine

سومین آلبوم گروه آمریکایی Everclear، با عنوان So Much for the Afterglow محصول 1997، آهنگی دارد به اسم Father of Mine. اصولا آرت الکساکیس تختصص ویژه ای در آهنگ کردن زندگی خود دارد، از دوران کودکی اش گرفته تا زندگی زناشویی و البته طلاقش. این آهنگ یکی از خصوصی ترین آثار اوست و در آن با پدرش، که در کودکی او را رها کرده، صحبت می کند. اگر فریب ظاهر شاد آهنگ را بخورید، خشم نهفته در آن را متوجه نخواهید شد. اما در عمق آن می توانید گوشه و کنایه های او را در کنار اعترافاتش بشنوید، برای مثال آنجا که می گوید: «پدر برایم اسمی انتخاب کرد، و بعد رهایم کرد و رفت!» این آهنگ و کلیپش را اینجا بشنوید و ببینید.

U2 – Sometimes You Can’t Make It On Your Own

فوت پدر بونو، رهبر گروه U2، که در سال 2001 بخاطر سرطان بود، تاثیر عمیقی در ترانه های او گذاشت. اما در هیچ آهنگی آن را به اندازهء sometimes You Can’t Make It on Your Own درک نخواهید کرد. بونو با پدرش حرف می زند و به او می گوید که لازم نیست همیشه با سرسختی و اصرار ادعا کنی که حالت خوب است، وقتی که می دانی چند روز دیگر بیشتر زنده نیستی. لازم نیست که خودت را بخاطر ما محکم و استوار نشان دهی، در حالیکه می دانیم در درون خرد شده ای. بونو اعتراف می کند که چقدر شبیه پدرش شده است، شبیه مردی که هیچوقت او را درست نفهمید. آنجا که می گوید: «این تو هستی، وقتی خود را در آینه می بینم. و این تو هستی، وقتی جواب تلفن را نمی دهم» . این آهنگ زیبا و کلیپش را اینجا ببینید و بشنوید.

Filter – Take a Picture

ریچارد پاتریک، خواننده و همه کارهء گروه Filter، بعد از آنکه جر و بحث سختی در هواپیما (در حالی که به شدت مست بود) داشت، آهنگی نوشت با عنوان Take a Picture که همراه با آلبوم دوم آنها، Title of Record در سال 1999 منتشر شد. پاتریک در مصاحبه ای به این نکته اشاره می کند که تمام فکر او این بوده که اگر پدرش از ماجرای آن دعوا باخبر شود چه فکری می کند؟ و البته نتیجهء این فکر آهنگی است که تبدیل می شود به یکی از موفق ترین آهنگهای آنها که پاتریک نزد پدر خود از رفتار ناپسندش ابراز شرمندگی می کند. نتیجه هم می شود اینکه پاتریک برای همیشه الکل را کنار می گذارد. این آهنگ دوست داشتنی و کلیپش را اینجا بشنوید و ببینید.

Pearl Jam – Alive

تقریبا می توان گفت که این آهنگ جنجالی از این گروه جنجالی، یکی از پیچیده ترین توصیفهای موسیقی راک از روابط پدر و پسر است. در Alive قهرمان اصلی متوجه می شود که مردی که تا آن روز او را پدر صدا می کرده، در حقیقت پدر واقعی او نیست. البته این چندان مسئلهء عجیب و غریبی بحساب نمی آید. عمق قضیه را زمانی درک می کنید که متوجه می شوید مادر او این مسئله را وقتی به او می گوید که درگیر کشش جنسی به پسرش، بخاطر شباهتی که به پدرش دارد، شده است. این آهنگ دربارهء خشم و سردرگمی قهرمان داستان است و هزاران سئوالی که دربارهء هویتش و مرگ پدری که نمی شناخته در ذهنش ایجاد شده است. Alive در آلبوم Ten، اولین مجموعهء Pearl Jam محصول 1991، منتشر شده است. این آهنگ فوق العاده و کلیپش را اینجا بشنوید و ببینید.

Madeleine Peyroux – Standing On The Rooftop

دختربچه ای را تصور کنید که در یک خانواده هیپی به دنیا آمده است. پدرش موسیقی جز قدیمی گوش می کند و مادرش هم یوکلله می نوازد (همان سازی که در آلبوم جدید Eddie Vedder از آن گفته ام). این دختربچه، که هم موسیقی جز را به خوبی می شناسد و هم در حد خودش نوازندگی می داند، در 13 سالگی بعد از آنکه پدر و مادرش از هم جدا می شوند به دنبال مادر از نیویورک به پاریس می رود. 15 ساله که شد، ابتدا کلاه به دست گرفت و برای یک گروه موسیقی جز خیابانی پول جمع کرد و بعد هم برایشان خواند. 16 سالگی به یک گروه خیابانی دیگر پیوست و اروپا را گشت. این سرآغاز مسیری بود که در سال 1996، در سن 22 سالگی، با انتشار اولین آلبوم، وارد مرحلهء جدیدی شد. چیزی که خواندید سرگشت مدلین پیرو (Madeleine Peyroux)، یکی از مشهورترین هنرمندان موسیقی جز حال حاضر دنیاست.

Dreamland، اولین آلبوم مدلین پیرو، با وجود آنکه آهنگ خاص و مطرحی نداشت اما توانست با فروش 200هزار نسخه استقبال گرمی از یک هنرمند موسیقی جز ناشناس به عمل آورد. در سال 1999 پیرو ضبط آلبومی با عنوان Got You on My Mind را با همکاری هنرمند مشهور موسیقی جز، ویلیام گلیسون، آغاز می کند که چهار سال به طول می انجامد و حاصل آن می شود بلای جان پیرو! گلیسون و پیرو چندین و چند بار بخاطر مسائل مختلف از یکدیگر شکایت می کنند و نتیجه دعوایی می شود که چندین سال به طول می انجامد. مدلین پیرو در سالهای 2004، 2006 و 2009 آلبومهای بعدی خود را منتشر می کند و تبدیل می شود به چهره ای دوست داشتنی و محبوب در موسیقی جز. سالهاست که مدلین پیرو را با بیلی هالیدی، اسطورهء موسیقی جز، مقایسه می کنند. پیرو تحت تاثیر هنرمندان بزرگی نظیر بسی اسمیت، پتسی کلاین، لئونارد کوهن، چارلی چاپلین و باب دیلن، همراه با توانایی ویژهء خود در ارائه و اجرای موسیقی جز، به همین بسنده نکرده و با فعالیت گسترده در حرکتهای عام المنفعه نیز بر شهرت و محبوبیت خود می افزاید.

ششمین آلبوم مدلین پیرو با عنوان Standin’ on the Rooftop، دو روز دیگر یعنی 14 ژوئن 2011 منتشر خواهد شد. آلبوم با آهنگ Martha, My Dear اثری از The Beatles که با موسیقی جز و نوای بانجو ترکیب شده، آغاز می شود. یک شروع آرام و دوست داشتنی برای آلبومی که 15 آهنگ را در خود جای داده است. این تنها آهنگ کاور شدهء آلبوم نیست. آهنگ شماره 8، Love in Vain، اثری ست از رابرت جانسون که با آکاردئون و گیتار اجرا شده و آهنگ شماره 9، I Threw it all Away، آهنگی ست از باب دیلن.

آهنگ The Kind You Can’t Afford شاخص ترین آهنگ این آلبوم است که به همراه بیسیست سابق گروه Rolling Stones، بیل وایمن، ساخته و اجرا شده. زوزهء گیتار در Fickle Dave به زیبای کنار صدای پیرو جا گرفته و در مقابل در Standing On The Rooftop مادلین را در کنار صدای خفه و تکراری گیتار می شنویم. The Party Ought To Be Coming Soon با نوای پیانو زیبا و Don’t Pick A Fight With A Poet همراه با ملودی دوست داشتنی اش، جزو آثار بیادماندنی آلبوم هستند.

با این وجود چندین آهنگ نه چندان مقبول و به نسبت ضعیف نیز در این آلبوم وجود دارد. بازخوانی آهنگ باب دیلن، I Threw it all Away چندان جذاب بنظر نمی رسد، Lay Your Sleepy Head, My Love (که از شعر ویستن هیو آدن وام گرفته شده) نیز چنگی به دل نمی زند و البته چند آهنگ دیگر که با وجود زیبایی، چندان نمی توانند با مخاطب رابطه برقرار کنند.

مدلین پیرو بخاطر صدایش در بین طرفداران محبوبیت دارد، اما در واقع بزرگترین ویژگی او قدرت انکار ناپذیرش برای ترکیب اجزای گوناگون و ارائه یک اثر هنری ست. پیرو با اجتناب از تکرار موسیقی جز کلاسیک، تمامی آرایه های اصلی را رعایت می کند. پیرو دربارهء این آلبوم می گوید: «به گمانم دوستداران من مشتاق شنیدن اثری متفاوت هستند. موسیقی در جایی دیگر از ذهن من رشد کرده. من همان خواننده ای هستم که در نوجوانی می خواندم، همانی که می خواسته به هر شکلی که شده در موسیقی بزرگ شود. اینبار من چیزی را کنار نگذاشته ام، بلکه به خود اضافه کرده ام» … اگر موسیقی جز شما را نیز قلقلک می دهد این آلبوم را از دست ندهید.