آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سی و چهارم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016. این آخرین بسته‌ی آلبوم‌های معرفی شده در سال 2016 است. منتظر معرفی 30 آلبوم برتر سال 2016 باشید!

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

The Weeknd – Starboy

«پسر مشهور» عنوان سومین آلبوم هنرمند کانادایی ژانر آر اند بی، «ویکند»، محصول 2016 است. این آلبوم به فاصله‌ی حدوداً یک سال از اثر قبلی این هنرمند منتشر شده است. اینطور که بنظر می‌رسد او یک چرخشی نسبتاً ریز اما تاثیر گذار در موسیقی خود داشته و کمی بیشتر به سمت موسیقی پاپ چرخیده است، با ذکر این نکته که این چرخش تا حدودی موثر بوده و موسیقی او بنظرم کمی جذابتر از آثار قبلی‌اش از آب در آمده است. در این آلبوم سه هنرمند صاحب نام در سه آهنگ مختلف با او همکاری داشته‌اند: کندریک لامار، دفت پانک و لانا دل ری (پیش از این ویکند در اولین آلبوم خود در یک آهنگ با دل ری همکاری داشته است). ویکند برای معرفی و تبلیغ آلبوم خود یک فیلم کوتاه 12 دقیقه‌ای نیز منتشر کرده که برای موسیقی آن از آهنگهای همین آلبوم، به ویژه سه آهنگی که سه هنرمند مهمان دارد، استفاده شده است. نتیجه آنکه: اگر این ژانر به کارتان می‌آید، آلبوم بدی نیست.

Martha Wainwright – Goodnight City

«شب بخیر شهر» عنوان هفتمین آلبوم هنرمند پاپ فولک کانادایی، «مارتا وینرایت»، محصول 2016 است. خانواده‌ی وینرایت شهرت خاصی در دنیای موسیقی فولک دارند. پدر، مادر، برادر، خواهر ناتنی، عمو و همسر مارتا وینرایت همگی از ستارگان موسیقی فولک کانادا به شمار می‌آیند. در آخرین آلبوم وینرایت هنرمندان و چهره‌های شاخصی به اشکال مختلف در کنار او حضور دارند: مریل گاربوس (رمان نویس)، بث اورتون (هنرمند فولک انگلیسی)، گلن هنسارد (هنرمند فولک ایرلندی، رهبر گروه‌های The Frames و The Swell Season)، مایکل آنداژ (شاعر و رمان نویس) و چند نفر از اعضای خانواده‌ی وینرایت. با توجه به اصلیت این هنرمند که برای کبک کانادا است، چند ترک فرانسوی نیز در آلبوم گنجانده شده است. من تمام آلبومهای مارتا وینرایت را گوش نکرده‌ام، اما در بین همین سه چهار آلبومی که شنیده‌ام بنظرم این غیر جذابترین اثر این هنرمند است! ملودی‌های حوصله‌سربر و وکالی که تلاش می‌کند کمی فولک و کمی جز باشد و بین این دو معلق باقی می‌ماند. این را هم اضافه کنم که روفس وینرایت، برادر مارتا، هم امسال یک آلبوم عجیب منتشر کرده، به مناسب چهارصدمین سال درگذشت شکسپیر و تعدادی از سوناتهای او را با هنرمندان گوناگون اجرا کرده است. البته که من این آلبوم را نشنیده‌ام! نتیجه آنکه: بیایید بیخیال مارتا بشویم و برویم برادرش را گوش کنیم!

Blueneck – The Outpost

«پاسگاه مرزی» عنوان هفتمین آلبوم گروه پست راک انگلیسی، «بلونک»، محصول 2016 است. موسیقی آنها به شکل کاملا واضحی تاثیر گرفته از بزرگانی نظیر سیگوروس، گادسپید یو بلک امپرور و موگوای است و با وجود آنکه تقریباً چیز منحصر بفرد و خاصی از خود ارائه نمی‌کنند، اما می‌توان آنها را جزو تمیزترین، عمیق‌ترین و تا حدودی غمگین‌ترین پست راکهای همراه با وکال دانست. ملودیهای عموماً تاریک همراه با وکال نجواگونه‌ و خسته‌ی دانکن آتوود باعث می‌شود که هر لحظه‌تان حال و هوای عصر جمعه را پیدا کند! تنها تفاوت آلبوم جدیدشان با آثار قبلی این است که سینتی سایزر به مراتب پررنگ‌تر از گذشته در آن بکار رفته است. نتیجه آنکه: از غم نهفته در این آلبوم لذت ببرید.

Sting – 57th & 9th

«پنجاه‌وهفتمین و نهمین» عنوان دوازدهمین آلبوم انفرادی اسطوره‌ی انگلیسی، «استینگ»، محصول 2016 است. این اولین آلبوم راک استینگ بعد از گذشت 13 سال به شمار می‌آید. در طول این مدت او علاقه‌ی ویژه‌ای به موسیقی کلاسیک از خود نشان داد و سه آلبوم در این ژانر منتشر کرد. آلبوم قبلی او نیز بیشتر حال و هوای موسیقی جز و بلوز داشت و حالا او در جدیدترین اثر خود به ریشه‌های قدیمی‌اش، موسیقی راک، بازگشته است. سه آهنگ این آلبوم به نسبت آثار شاخص‌تری در مقایسه با کل آلبوم هستند: آهنگ 50هزار که به نوعی ادای احترامی به درگذشتگان سال 2016، دیوید بوئی، پرینس، گلن فری و لمی است، آهنگ انشالله که با تم شرقی و دعاگونه‌ی خود همینطور در کانالهای ایرانی تلگرام دست به دست می‌شود، و آهنگ صندلی خالی که از دزدیده شدن و قتل ژورنالیست آمریکایی، جیمز فولی، به دست داعش الهام گرفته است. با وجود آنکه این آلبوم را نمی‌توان چندان اثر ویژه‌ای در آثار استینگ به شمار آورد، اما شنیدن صدای مجدد او برای طرفدارانش لذت بخش است. نتیجه آنکه: به استینگ احترام بگذارید و این آلبوم را گوش کنید.

iLiKETRAiNS – A Divorce before Marriage

«طلاق قبل از ازدواج» عنوان جدیدترین اثر گروه پست راک انگلیسی، «آی لایک ترینز»، محصول 2016 است. این اثر یک آلبوم جدید از این گروه نیست، بلکه موسیقی فیلمی به همین عنوان در رابطه بافعالیت این گروه است. نکته جالب اینکه چند وقت پیش این گروه قرارداد خود با کمپانی ضبط موسیقی‌اش را از دست داد. دو کارگردان جوان به نامهای مت هاپکینز و بن لنکستر تصمیم گرفتند که از زندگی آنها فیلمی را تهیه کنند که در نهایت این فیلم سه سال زندگی پنج عضو گروه را دنبال می‌کند. تمام پول صرف شده برای این پروژه از کمکهای طرفداران آنها تهیه شده است. آنها در یک فراخوان آنلاین ابتدا رقم 16هزار، سپس 20هزار و در نهایت 25هزار پوند را به عنوان هدف تعریف کردند و تا به امروز موفق شده‌اند نزدیک به 29هزار پوند جمع آوری کنند. موسیقی این فیلم، که تماماً توسط این گروه تهیه شده است، کمی بیش از اندازه آرام و وارفته است و احتمالاً از آنهایی‌ست که جذابیت اصلی خود را روی تصاویر به همراه دارد. نتیجه آنکه: ترجیحاً برویم فیلم را ببینیم که موسیقی را هم بشنویم.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سی و یکم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Empire of the Sun – Two Vines

«دو تاک» عنوان سومین آلبوم گروه سینت پاپ استرالیایی، «امپایر آو د سان»، محصول 2016 است. نگاه به این نکنید که این سومین آلبوم آنهاست. دو عضو گروه هر کدام شهرت خاصی، مخصوصاً در استرالیا، دارند. لوک استیل، خواننده و گیتاریست گروه آلترناتیو راک «اسلیپی جکسون» است و نیک لیتلمور، خواننده گروه استرالیایی «نا» (Pnau) که هر دو فعالیت خود رو از اواخر دهه 90 میلادی آغاز کرده‌اند. موسیقی امپایر آو د سان خمیرمایه‌ی هر دو ژانر، آلترناتیو راک و الکترونیک، را دارد و البته با چاشنی فراوان خوشحالی و شادی! موسیقی آنها کاملا رقصی، با کلی جیغ و خوشحالی‌ست که همین باعث می‌شود شنیدن یک آلبوم کامل از آنها کمی خسته کننده باشد. آلبوم جدیدشان تفاوت خاصی با دو اثر قبلی ندارد، به جز اینکه در آن بانو لیندزی باکینگهام، از گروه فلیت وود مک، نیز با آنها همکاری داشته است. نتیجه آنکه: من از شادی زیاد اوردوز می‌کنم! برای من چند سینگل در شرایط خاص کفایت می‌کند. شما هر طور می‌خواهید عمل کنید.

Alicia Keys – Here

«اینجا» عنوان ششمین آلبوم گل دختر موسیقی آر اند بی و سول، «آلیشیا کیز»، محصول 2016 است. به گفته‌ی کیز او در این آلبوم سریعترین پروسه‎ی ساختی که از خود انتظار داشته را عملی کرده است و توانسته در مدت زمان ده روز در حدود 30 آهنگ را آماده و ضبط کند. با وجود این سرعت در نهایت نتیجه چیزی از آب در آمده است که به جرات می‌توان گفت یک سر و گردن از تمام آثار او بالاتر است. لیریکس آهنگها تاثیرگذار، هدفمند، نکته سنج و جذاب است. صدای او پخته‌تر از همیشه و موسیقی‌اش یک آر اند بی جذاب و دوست داشتنی‌ست. این آلبوم به فاصله‌ی چهار سال از اثر قبلی کیز منتشر شده است. او در این مدت سرگرم تر و خشک کردن فرزند خود که در سال 2014 به دنیا آمده بود و به همین دلیل برای مدتی از دنیای موسیقی فاصله گرفته بود. نتیجه آنکه: این آلبوم یک پیوند جذاب بین موسیقی آر اند بی، سول و پاپ است. برای مزه کردنش لجبازی نکنید!

Katie Melua – In Winter

«در زمستان» عنوان هفتمین آلبوم عزیز دل، هنرمند دوست داشتنی گرجستانی – انگلیسی، «کیتی ملوآ»، محصول 2016 است. این آلبوم جدید از دو جهت اثر درخشانی در تاریخ فعالیت این هنرمند است. اول آنکه قرارداد او با مایک بت (هنرمند و تهیه کننده انگلیسی که یکی از دلایل شهرتش، کشف کتی ملوآ است!) که مبنی بر انتشار شش آلبوم با کمپانی او بود به سر آمد و ملوآ تصمیم گرفت هفتمین اثر خود را بدون حضور او تهیه و منتشر کند. دوم آنکه در این آلبوم ملوآ به شکل کاملاً محسوسی به ریشه‌های گرجستانی خود ناخنک زده است و به در چند جا از گروه کر خانمهای گرجستانی استفاده کرده و حتی یک آهنگ را به زبان گرجستانی اجرا کرده است. این آلبوم در کل به خوبی آثار قبلی ملوآ نیست، اما از آنجایی که قصد کرده روی پای خود بایستد ستودنی‌ست. نتیجه آنکه: دخترمان را تنها نگذارید.

Chris Tomlin – Never Lose Sight

«هیچوقت بینش‌ت را از دست نده» عنوان یازدهمین آلبوم مرد با خدا، هنرمند آمریکایی ژانر کریسشن راک و مخصوصاً موسیقی ورشیپ، «کریس تاملین»، محصول 2016 است. آشنایی من با این هنرمند و کلاً موسیقی کریشن راک به زمان انتشار پنجمین آلبومش در سال 2002 بر می‌گردد. چند سالی کارهای او را دنبال کردم تا آن اتفاق ناگوار و از دست دادن تمام آرشیو موسیقی رخ داد و بعد از آن به کل او را فراموش کردم! موسیقی کریشن راک را که حتماً می‌شناسید، موسیقی‌ای که معمولاً در خدمت کلیسا نیست، اما به زیبایی از خدا و مسیح و ایمان و امید صحبت می‌کند. اما تاملین یک قدم فراتر از موسیقی کریشن راک رفته و یکی از برترین‌های موسیقی کانتمپرری ورشیپ به حساب می‌آید. موسیقی‌ای که کنسرتهایش بیشتر شبیه یک جلسه‌ی عمومی راز و نیاز و نیایش و عبادت است و او بعنوان رهبر حاضرین را با خدا و مذهب پیوند می‌زند (پیشنهاد می‌کنم حتماً چند اجرای زنده‌ی او را ببینید). من تاملین را تا انتشار همین آلبوم جدید گم کرده بودم! باور کنید این موسیقی آنقدر لطیف، روشن، دل‌نشین و روح نواز است که فارغ از هر دین و مذهبی که دارید کاملاً شما را جذب خودش می‌کند. در نتیجه: بگذارید این آلبوم بر شما بتابد.

Bon Jovi – This House is Not for Sale

«این خانه برای فروش نیست» عنوان سیزدهمین آلبوم گروه هارد راک / پاپ راک مشهور آمریکایی، «بان جووی»، محصول 2016 است. این آلبوم از یک جهت اهمیت خاصی در سابقه‌ی فعالیت این گروه دارد و آن هم اینکه ریچی سامبورا، گیتاریست مشهوری که از اولین آلبوم این گروه در سال 84 یکی از وزنه‌های اصلی گروه بشمار می‌آمد، در آن و در کل در بان جووی حضور ندارد. کاور آلبوم عکس زیبایی از عکاس آمریکایی، جری یولزمن، است که جان بان جووی ایده‌ی اولیه سینگل اصلی و نام آلبوم را از آن الهام گرفته است. در کل اینکه آلبوم جدید کمی نسبت به چند آلبوم اخیر این گروه مقبول‌تر است، اما بنظر می‌رسد دیگر هیچوقت شاهد بان جووی دهه هشتاد و اوایل دهه نود و آن کولاک موسیقی هارد راک نخواهیم بود. نتیجه آنکه: آدم دلش نمی‌آید گوش نکند، هر چقدر هم که به خوبی گذشته نباشد.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی شانزدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Paul Simon – Stranger to Stranger

«غریبه به غریبه» عنوان سیزدهمین آلبوم انفرادی هنرمند پرآوازه‌ی ژانر راک و فولک، جناب «پل سایمون»، محصول 2016 است. لازم است سه نکته را در مورد این آلبوم بدانید. اول اینکه سایمون تا آنجا که توانسته از سازهای عجیب و غریب در این آلبوم استفاده کرده است (در بین تمام آنها سازهای کاملا دست ساز و منحصر بفرد – از اختراعات تئوریسین مشهور موسیقی، آقای هری پارچ – جذابیت ویژه‌ای دارند). دوم آنکه در سه ترک از این آلبوم سایمون با هنرمند ایتالیایی موسیقی الکترونیک، Clap! Clap!، همکاری کرده. و سوم آنکه این آلبوم موفق‌ترین آلبوم سایمون تا به امروز، از لحاظ جایگاهش در چارت، بشمار می‌آید که توانسته در بیلبورد رتبه‌ی سوم و در انگلستان رتبه‌ی اول را کسب کند. نتیجه آنکه: این آلبوم را باید حتماً، حداقل بخاطر شنیدن سازهای آن، گوش کرد.

Bob Dylan – Fallen Angels

«فرشتگان افتاده» عنوان سی و هفتمین آلبوم اسطوره‌ی موسیقی فولک، هنرمند هفتاد و پنج ساله، «باب دیلن»، محصول 2016 است. نکته‌ی مهمی که در این آلبوم وجود دارد این است که این اثر هم مانند آلبوم قبلی دیلن، «سایه‌ها در شب»، تماماً کاور آثار کلاسیک موسیقی کلاسیک آمریکایی از هنرمندان صاحب ناب سال‌های دور، مانند جانی مرسر، هرولد آرلن، سمی کان و کلورین لی است. شباهت دیگر این اثر با آلبوم قبلی در این است که در «فرشتگان افتاده» نیز تمام آهنگها (البته به جز Skylark) یک بار هم توسط فرانک سیناترا اجرا شده‌اند. این آلبوم به شدت مورد استقبال منتقدین مواجه شده و وکال و اجرا و کیفیت تولید و تنظیم آهنگها مورد ستایش قرار گرفته است. اما متاسفانه و با عرض پوزش، دیلن هیچوقت برای من هنرمند هیجان انگیزی نبوده است. نه این که موسیقی فولک را دوست نداشته باشم، اما دیلن همیشه برایم جوابگو نیست. نتیجه آنکه: شما حتما دیلن را دوست دارید. پس لازم نیست شنیدنش را توصیح کنم.

Band of Horses – Why Are You OK

«چرا حالت خوب است» عنوان پنجمین آلبوم یکی از مشهورترین گروه‌های ایندی راک حال حاضر، «بند آو هورسز»، است. اگر خاطرتان باشد (شاید هم نباشد!) سال گذشته رهبر گروه بند آو هورسز، بن بریدول، به همراه سم بین (مرد دوست داشتنی پروژه‌ی Iron and Wine) یک آلبوم مشترک دو نفره با عنوان Sing into My Mouth منتشر کردند که مجموعه‌ای تمام کاور از هنرمندان مختلف بود. حالا به آن آلبوم کار نداریم، اما این آلبوم، این هم یکی دیگر از کارهای بند آو هورسز است که تفاوتی با آثار قبلی ندارد و یکی از شباهتهای بزرگش با آنها این است که این یکی را هم دوست ندارم! دوست نداشتن آنها کاملا سلیقه‌ای است و فقط هدفم این بود که بگویم آلبوم جدیدشان آمده! نتیجه آنکه: خودتان تصمیم بگیرید که می‌خواهید گوشش کنید یا نه!

Lacuna Coil – Delirium

«هذیان» عنوان هشتمین آلبوم گروه مشهور گاتیک متال ایتالیایی، «لاکونا کویل»، محصول 2016 است. این آلبوم سه وجه تمایز نسبت به آثار قبلی گروه دارد. اول اینکه این اولین آلبوم گروه بعد از بازنشستگی درامر و جدایی گیتاریست گروه از آنهاست. دوم آنکه این اولین آلبوم گروه است که پروسه‌ی ضبط آن بطور کامل در کشور زادگاه گروه، ایتالیا، انجام شده است. و سوم و از همه مهمتر آنکه این اولین آلبوم گروه است که در آن «آندره فرو»، رهبر و خواننده‌ی مرد گروه، بیشتر از گذشته و حتی در بعضی آهنگها بیشتر از «کریستینا اسکابیا» آواز را بر عهده گرفته و در چندتای آن نیز از وکال نسبتاً هارش استفاده کرده است. این اثر را می‌توان یک کانسپت آلبوم به شمار آورد که به داستان هذیان‌های دیوانه‌وار یک آسایشگاه روانی می‌پردازد. این اثر یک شاهکار است! ساختاریافته‌ترین و مسنجم‌ترین آلبومی که تا به امروز این گروه منتشر کرده است. نتیجه آنکه: این آلبوم را دیوانگی کنید، این آلبوم را دیوانه شوید.

Blue Man Group – Three

«سه» عنوان دهمین مجموعه‌ی منتشر شده از پروژه‌ی نمایشی – هنری «بلو من گروپ» محصول 2016 است. حتما آنها را می‌شناسید. هنرمندانی که صورت‌های خود را آبی می‌کنند، با لوله و چوب و هر چیزی که به دستشان می‌آید موسیقی می‌نوازند و اجراهای زنده‌شان هوش از سرتان می‌برد. آنها جزو توانمندترین پرفورمرهایی هستند که تا به حال شناخته‌ام. با این حال آلبوم جدیدشان، وقتی حرکات و نمایش و اجرای فیزیکی‌شان همراه آن نباشد، کمی یکنواخت و کسل کننده است. شنیدن کارهایشان به دلچسبی دیدن نمایششان نیست و همین باعث می‌شود که این اثر آنطور که باید و شاید نتواند محبوب واقع شود. نتیجه آنکه: صبر کنید تا فیلم اجرای این اثر بیاید و بعداً آنرا هم ببینید و هم بشنوید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی دوازدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

PJ Harvey – The Hope Six Demolition Project

«پروژه‌ی تخریب هوپ6» عنوان نهمین آلبوم بانوی ساختارشکن موسیقی راک، «پی جی هاروی»، است. هاروی این آلبوم را در حین سفرش به کوزوو و افغانستان، به همراه یک کتاب شعر، نوشته است. عنوان آلبوم اشاره به یکی از پروژه‌های عجیب آمریکا با عنوان «هوپ6» دارد که طی آن محله‌هایی که آمار جرم و جنایت در آنها بالا بود را به کل ویران می‌کردند و خانه‌های جدید در آن می‌ساختند. نتیجه این بود که خانواده‌های مقیم آن محله که خانه‌ی خود را به بهای ناچیزی از دست داده بودن، توانایی خرید خانه‌های جدید را نداشتند و به این شکل بافت یک محله به کل پاکسازی و تعداد زیادی بی‌خانمان می‌شدند. مثل همیشه دغدغه‌های خاص و ویژه‌ی هاروی در این آلبوم نیز مشهود است. سیاست برای او همیشه مانند خمیری بوده که آن را در دستانش می‌فشرده و به هر شکلی که دلش می‌خواست در می‌آورده. این آلبوم نیز در کنار مضمون سیاسی خود جذابیت‌های خاص و ویژه‌ی همیشگی هاروی را نیز به همراه دارد. نتیجه آنکه: چرا بحث می‌کنید؟ برای شنیدن پی جی هاروی عزیز تردید نکنید.

All Saints – Red Flag

«پرچم قرمز» عنوان چهارمین آلبوم گروه انگلیسی «آل سِینتس» است. اگر آنها را نمی‌شناسید نشان می‌دهد که سن و سالتان به موسیقی پاپ دهه 90 قد نمی‌دهد! آنها یکی از مشهورترین گرل‌بندهای تاریخ موسیقی هستن. البته که من چندان میانه‌ی خوبی با گرل‌بندها و موسیقی‌شان نداشته و ندارم، اما همیشه برایم دو گروه مستثنی از این قاعده بوده‌اند: All Saints و TLC. فعالیت آل سینتس همیشه با قطع و وصل شدن‌های مکرر همکاری اعضای گروه همراه بوده و این آلبوم هم به فاصله 10 سال از اثر قبلی به بازار آمده است. در این آلبوم نیز موسیقی آنها همچنان پاپ است. انتظار فضایی نباید از آنها داشت که بعد از این همه سال اثر پیچیده‌ای منتشر کنند. اما حالا دیگر 20 ساله نیستند و سن و سالشان از 40 گذشته است. موسیقی‌شان پخته شده و لیریکس‌شان قابل قبول‌تر شده است. نتیجه آنکه: هر از گاهی به خودتان استراحت بدهید و کمی موسیقی پاپ و بی‌دردسر را مزه مزه کنید. البته که اگر با این گروه آشنا نیستید می‌توانید آلبوم دیگری را برای مزه کردن انتخاب کنید!

Deftones – Gore

«لخته‌ی خون» عنوان هشتمین آلبوم گروه مشهور آلترناتیو متال آمریکایی «دفتونز» است. هرچقدر هم که موسیقی این گروه را برای خودم بالا و پایین کنم، هرچقدر که علاقه به خواننده این گروه، چینو مورنو، داشته باشم و هرچقدر که این آلبوم مورد ستایش قرار گرفته باشد، فرقی نمی‌کند! من همچنان موسیقی دفتونز را به هیچوجه دوست ندارم. موسیقی آنها، چه در این آلبوم و چه در گذشته، بیش از حد شلوغ است. نه این که من با موسیقی شلوغ مشکل داشته باشم! نه! موسیقی دفتونز به شکل کاذبی شلوغ است. با این حال این را بدانید که این آلبوم توانست در چارت استرالیا جایگاه اول و در چارت 200تایی بیلبورد آمریکا رتبه‌ی دوم را به خود اختصاص بدهد و این بهترین موقعیت برای آنها در 13 سال اخیر (از آلبوم سال 2003) تا کنون است. نتیجه آنکه: خودتان می‌دانید! فردا من را برای مصرف شدن ترافیک اینترنت‌تان بابت دانلود این آلبوم سرزنش نکنید!

Mothers – When You Walk a Long Distance You Are Tired

«وقتی مسافت زیادی راه می‌روی، خسته هستی» عنوان اولین آلبوم گروه «مادرز» است. یک گروه گرجستانی – یونانی فعالیت خود را در سال 2013، ابتدا به عنوان یک سولوپراجکت و بعدتر در قالب یک گروه آغاز نمود. موسیقی آنها را می‌توان در ژانر فولک راک، با درصد بیشتر فولک و میزان کمتر راک، دسته بندی کرد. چیزی که می‌شنوید نه خلاقیت ویژه‌ای در خود دارد و نه بکر و تازه است. اما مانند اکثر آثار و گروه‌های این ژانر، غم سبک و حال ملایمی که به آدم می‌دهد آن را دوست داشتنی و قابل شنیدن می‌کند. نتیجه آنکه: یک شانسی برای دوست داشتنی بودن به آنها بدهید.

Pierce the Veil – Misadventures

«حوادث ناگوار» عنوان چهارمین آلبوم گروه پست هاردکُر آمریکایی «پیرس د ویل» محصول 2016 است. این گروه می‌تواند یکی از بهترین مثال‌ها برای نشان دادن اهمیت وکال در موسیقی راک باشد! یعنی شما موسیقی نسبتاً خوب و تقریباً قابل قبول را در اختیار یک وکال فنچ و صدای جیغ جیغو بگذارید و آنوقت بیایید و فاجعه تحویل بگیرید! من که آلبوم‌های قبلی این گروه را نشنیده‌ام، اما همین را هم نصفه رها کردم و بیخیال شنیدن بقیه‌ی جیغ زدن‌های تینیجر پسند شدم. نتیجه آنکه: اگر گواهینامه دارید، یا سربازی رفته‌اید، یا دانشجو هستید، یا هر چیز دیگری که نشانه‌ی این باشد که 18 سالگی را رد کرده‌اید، این آلبوم به درد شما نمی‌خورد!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی نهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Janis Joplin – Janis, Little Girl Blue OST

در سال 2015 فیلم مستندی با عنوان «جنیس، دختر کوچک غمگین» اکران شد که به زندگی هنری یکی از شاخص‌ترین چهره‌های موسیقی دهه‌ی هفتاد، مشهورترین خانم در کلاب بیست و هفت ساله‌ها (هنرمندانی که در سن 27 سالگی از دنیا رفته‌اند)، خانم «جنیس جوپلین»، پرداخته است. این فیلم به کارگردانی امی برگ و با صدا و کلام هنرمند دوست داشتنی، خانم کت پاور، ساخته شده است. به تازگی موسیقی متن این فیلم منتشر شده که شامل 17 ترک به کار برده شده در این فیلم مستند است. آهنگها را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: آثار انفرادی جنیس جوپلین که شامل چند ترک استودیویی و چندین اجرای زنده (از جمله ووداستاک سال 69) است، و همچنین چند آهنگ که در زمان عضویتش در گروه Big Brother & the Holding Company اجرا کرده است. نتیجه آنکه: اگر جنیس باز هستید که حتما این آهنگها را شنیده‌اید. اگر نه، برای ادای احترام به این هنرمند دوست داشتنی، این مجموعه را گوش کنید.

Jeff Buckley – You and I

«جف باکلی» تقریباً بعنوان یک اسطوره در موسیقی شناخته می‌شود. هنرمندی که تنها یک آلبوم منتشر کرد و در سن 30 سالگی غرق شد و از دنیا رفت. همین یک آلبوم شاید کافی بود تا نبوغ او را تا به امروز، که در حدود 20 سال از مرگش می‌گذرد، در یادها نگه دارد. امسال آلبومی با عنوان «تو و من» از باکلی منتشر شده که شامل 10 ترک است: هشت ترک کاور شده با اجرای او که در سال 1993 ضبط شده‌اند، یک دمو از آهنگ Grace (که بعدها در سال 1994 در تنها آلبوم او جای گرفت) و آهنگی با عنوان Dream of You and I که تنها اثر ساخته‌ی باکلی است که تا به امروز منتشر نشده بود. اکثر آهنگهای کاور شده در این مجموعه تحت هیچ شرایطی به زیبایی نسخه‌ی اصل نمی‌رسند و احتمالاً اگر باکلی از دنیا نمی‌رفت، هیچوقت هم فرصت شنیده شدنشان نصیتان نمی‌شد. نتیجه آنکه: این اثر را هم، مانند آلبوم جنیس، برای ادای احترام به هنرمندی که دیگر در بین ما نیست گوش کنید.

Hooverphonic – In Wonderland

«در سرزمین عجایب» عنوان دهمین آلبوم یکی از اولین گروه‌های ژانر تریپ هاپ، «هوورفونیک»، محصول 2016 است. دو بار شنیدن کل آلبوم طول کشید تا متوجه‌ی دلیل اینکه چرا از شنیدنش لذت نمی‌برم بشوم! این آلبوم صدای «نومی ولفز» را کم دارد!. ولفز در سال 2008 جایگزین «گیک آرنارت» شد و در سه آلبوم نیز حضور داشت. اما اینطور که به نظر می‌رسد ولفز اواسط سال 2015 از گروه جدا شده و آلبوم جدید فقط با حضور دو عضو اصلی گروه، بدون فیمیل وکالیست، ساخته و ضبط شده است. همین امر باعث شده که این آلبوم بر خلاف آثار قبلی این گروه چندان چنگی به دل نزند و آن تاثیر همیشگی را نداشته باشد. نتیجه آنکه: شنیدنش ضرر ندارد. اما این هوورفونیک، آن هوورفونیکی نیست که می‌شناسید.

Sarah Neufeld – The Ridge

«برآمدگی» عنوان سومین آلبوم سولوی هنرمند و ویالنیست کانادایی، خانم «سارا نیوفلد»، محصول 2016 است. ایشان را حتما می‌شناسید! اگر نه، لابد نام گروه پست راک کانادایی «Bell Orchestre» که ایشان در آن عضو هستند را شنیده‌اید. اگر باز هم نه، دیگر حتما گروه مشهور «Arcade Fire» که سارا نیوفلد مدت زیادی در آن نوازنده‌ی ویالن بود را می‌شناسید. خانم نیوفلد با آلبوم جدید خود مرزهای موسیقی در دو گروه خود را شکسته و قدم به فضای نئوکلاسیکال و مدرن کلاسیکال گذاشته است. موسیقی این آلبومِ بدون وکال، سحر انگیز و جادویی است. شنیدنش روحیه و شرایط خاصی را می‌طلبد. آن انتظار همیشگی و طنین روح نواز را از ویالن انتظار نداشته باشید! اینجا کمی ماجرای این ساز متفاوت است. نتیجه آنکه: این آلبوم را حتما مزه مزه کنید.

Esperanza Spalding – Emily’s D+Evolution

پنجمین آلبوم خواننده و هنرمند جز فیوژن آمریکایی و بیسیست چیره دست، خانم «اسپرانزا اسپالدینگ» با عنوان Emily’s D+Evolution محصول 2016 است. به شخصه علاقه و ارادت خاصی به موسیقی جز دارم و بنظرم یکی از اصولی‌ترین ژانرهای موسیقی است که می‌توان از آن لذت برد. اسپرانزا اسپالدینگ و به کل موسیقی جز فیوژن و کانتمپروری جز حکایت جداگانه‌ای دارد. ارتباط بر قرار کردن با آن برایم چندان راحت نیست و نمی‌توانم آن طور که لازم است از شنیدنش لذت ببرم. این آلبوم و کلاً آثار این هنرمند و این ژانر ‌خارج از آن چیزی است که با ذائقه‌ی من جور در بیاید. نتیجه آنکه: طعم آن را بچشید. دوست داشته باشید یا نه مهم نیست، مهم این است که با طعم جدیدی آشنا خواهید شد.