بهترینهای 2010 از نگاه من – 1

بردیا برجسته نژاد: حالا زمان معرفی بهترین آلبومهای سال 2010 فرا رسیده است. اجازه بدهید قبل از آنکه سراغ این فهرست برویم، چند توضیح مختصر در این مورد بدهم:

1.  امسال 30 آلبوم بعنوان بهترینها انتخاب و معرفی می شوند. یعنی 6 پست که در هر کدام به 5 آلبوم می پردازد. پست اول شامل 5 آلبوم آخر لیست، پست ششم حاوی 5 آلبوم اول.
2.  دنیای موسیقی بی نهایت و نامحدود است. در این اصل شکی نیست. در نتیجه قاعدتا آلبومهای فراوانی منتشر شده که من موفق به شنیدن آنها و لحاظ کردنشان نشده ام. این را هم در نظر بگیرید که این فهرست بطور کامل بر اساس سلیقهء شخص بنده مرتب شده و ممکن است با خیلی از موارد آن موافق نباشید یا جای خالی چند آلبوم را احساس کنید.
3.  از یک ماه و نیم پیش نوشتن این چند پست آغاز شده. در کل از مجموع تمامی آثار منتشر شده در سال 2010 من موفق شدم  264 تای آنها را گوش کنم. با یک نگاه سریع و کلی از بین آنها 81 آلبوم حذف شد و باقیمانده، یعنی 183 آلبوم دیگر را دوباره و چند باره گوش کردم تا این لیست آنطور که دلم راضی می شود نوشته شود. در آخرین پست فهرست آن 183 آلبوم را نشانتان می دهم.

ممنون از تمام لطفی که در این مدت داشتید و امیدوارم سال جدید هم مانند گذشته در کنار هم موسیقی گوش کنیم. برویم سراغ فهرست امسال:

 

30
Hooverphonic – The Night Before

Hooverphonic را می توان نزدیک ترین گروه به ساختار و سبک Morcheeba (که بارها در موردشان اینجا صحبت کرده ایم) دانست. سبک Dream Pop آمیخته با Trip-Hop آنها، ترکیبی خاص و دوست داشتنی پدید آورده که هر سلیقه ای را راضی نگه می دارد. امسال هر دو گروه آلبوم جدید خود را منتشر کرده اند. Morcheeba بعد از بازگشت Skye به گروه (قبلا در خصوص این آلبوم اینجا کامل صحبت کرده ام) آلبوم خون مانند لیموناد/Blood like Lemonade را منتشر کرد که با وجود تمام زیبایی انتظاراتی که از حضور مجدد Skye داشتم را نتوانست برآورده کند. Hooverphonic نیز هفتمین اثر خود با عنوان شب قبل/ The Night Before را روانه بازار کرد. این گروه دوست داشتنی بلژیکی با آلبوم جدید کمی بیشتر به Pop نزدیک شده و تقریبا اثر مشخصی از Trip-Hop در آن وجود ندارد. اما آهنگها به زیبایی به شما سواری می دهند! شنیدن آهنگهایی مانند ستاره های نروژی/Norwegian Stars یا یک دو سه/One Two Three یا عشق رمزدار/Encoded Love با تمام پاپ بودنشان لذت بخش است و چیزی مانند کافهء جرج/George’s Café همان حال و هوای تریپ هاپ نزدیک به Morcheeba را برایتان به همراه می آورد. البته از آنجایی که هر دو گروه فعالیت خودشان را از 1995 آغاز کرده اند، چندان نمی توان در مورد اینکه کدام بر دیگری تاثیر گذاشته است اظهار نظر کرد. آلبوم جدید که به فاصله سه سال از اثر قبلی منتشر شده توانست جایگاه دوم در چارت بلژیک را تصاحب کند.

 

29
Shady Bard – Trials

اصولا این آلبوم و این آهنگها از یک گروه ایندی فولک بریتانیایی باید در چنین لیستی با  سبک و سلیقهء من جایگاه خیلی بهتری از این داشته باشد. اما در کنار آهنگهای زیبا و ترانه های ساده و دلچسب، هر طور سعی می کنم نمی توانم صدای خواننده را هضم کنم! اصولا این صدا مانند یک زائده به موسیقی زیبا و خوشگلشان چسبیده و شبیه یک خال گوشتی روی دماغ یک مانکن تمام عیار جلوه می کند! آلبوم دوم آنها با عنوان محاکمات/Trials هیچ چیز اضافه ای نسبت به آلبوم اول در سال 2007 ندارد. به همان شکل و سبک و سیاق و بدون هیچ تغییری نسبت به 3 سال قبل. احتمالا می پرسید پس چرا با تمام این نواقص این آلبوم را دوست دارم. دلیلش ساده است! این آلبوم با تمام کاستی هایش دوست داشتنی ست.

 

28
She & Him – Volume Two

زوئی دشانل، بازیگر دوست داشتنی سینما، در کنار ام وارد، موزیسین مشهور موسیقی فولک، یکی از گروه های جذاب موسیقی ایندی پاپ و ایندی فولک را پدید آورده اند: She & Him. آلبوم اول آنها با عنوان Volume One در سال 2008 آغازی برای فعالیت مشترک این دو نفر بود که هرچند با وجود زیبایی آهنگها نتوانست چندان شهرتی دست و پا کند، اما روی فعالیتهای هر دو نفر (مخصوصا فعالیتهای دشانل در سینما) تاثیر زیادی گذاشت. آلبوم دوم با عنوان Volume Two اثری به نسبت متفاوت و البته موفقتر از آب در آمد. این آلبوم رتبهء ششم بیلبورد آمریکا را تصاحب کرد و توانست به جایگاه اول در چارتهای آلبومهای مستقل، آلبومهای راک و آلبومهای فولک دست یابد. موسیقی آنها اینبار کمی شلوغتر، سریع تر و پخته تر از گذشته است و می توانید یک لبخند زیبا را در هنگام شنیدن آن روی لبهای خود احساس کنید.

 

27
Stone Sour – Audio Secrecy

کوری تیلور به تنهایی دلیل کافی برای حضور آلبوم جدید Stone Sour یعنی رازداری شنودی/Audio Secrecy در فهرست بهترینهای امسالم است. اما جدا از این، آهنگها خوب است! شاید حد نهایت و اوج پست گرانج را نداشته باشید، اما باز هم می گویم، صدای تیلور به تنهایی جذابیت فوق العاده ای به آلبوم داده است. این آلبوم هم مانند دو اثر قبلی گروه تعداد آهنگهای زیادی دارد. از بین 14 آهنگ این آلبوم چندتا مهمترینهایش را استون سور در فستیوال سونیسفر برایمان اجرا کرده بود که باعث شد بی صبرانه منتظر انتشار این آلبوم باشم. این آلبوم مانند همیشه پست گرانج آمیخته با آلترناتیو متال است. چیزی که فقط استون سور می تواند به زیبایی از پس آن بر بیاید. در بعضی آهنگها کاملا می توانید تغییر فضای گرانج به متال را حس کنید (مانند اواسط آهنگ بیا با هم صادق باشیم/Let’s Be Honest). اینطور هم که بنظر می رسد نظرها در مورد آلبوم مثبت بوده. آمازون امتیاز 5 از 5، اویگشد امتیاز 10 از 10، دد پرس و راک ساوند هر کدام امتیاز 9 از 10 و البته آل میوزیک 4 از 5 را به آن اختصاص داده. در مورد این آلبوم قبلا اینجا صحبت کرده ام.

 

26
Katie Melua – The House

از خودم سئوال می کنم شاید بخاطر علاقه ویژه ای که به این دختر دارم انتخابش کرده ام. اما نه! کتی ملوآ یکی از آن هنرمندانی ست که مطمئن باشید اگر بهشت وجود داشته باشه، از ابتدای صبح تا انتهای شب صدای او را در آنجا خواهید شنید! ملوآ در آلبوم چهارمش آشکارا از موسیقی جز و فولک فاصله گرفته و قدم به دنیای پاپ و راک گذاشته است. شاید بتوانید اوج این موضوع را در آهنگ خدا درامز میزند، شیطان بیس/God on the Drums, Devil on the Bass و یا شاید پیچیده/Twisted بشنوید. اما هنوز هم آهنگهایی مثل خانه/The House و لحظهء دیوانگی/A Moment of Madness کاملا شما را به حال و هوای آلبوهای قبلی کتی ملوآ میبرد. این دخترک دوست داشتنی حرکت رو به جلوی خود را همچنان حفظ کرده و هر آلبومش جذابتر از اثر قبلی اش از آب در آمده است. قبلا خیلی مختصر در مورد این آلبوم اینجا حرف زده ام.

…ادامه دارد

نفسهای آخر سال 2010

از اونجایی که وبلاگ آ ل ب و م به موسیقی بین الملل می پردازه، در نتیجه سال میلادی برای ما یک مبدا زمانی بحساب میاد. از همه شما ممنونم که تو سال 2010 هم وبلاگ خودتون رو همراهی کردین و با تمام کاستیها و کم کاریها تنهاش نذاشتین. این رو اضافه کنم که پستهای مربوط به بهترینهای 2010 حاضر و آماده ست و فقط باید پابلیش بشه. منتها من فردا یه سفر 3 روزه در پیش دارم و چون می خوام خودم باشم و بتونم بحثها رو کنترل و نظارت کنم، برای همین بعد از سفر بحث مربوط به بهترینهای سال 2010، که ازتون میخوام بهترین بحث این وبلاگ بشه، رو راه میندازیم.

توی سال جدید میخوام که همکاری شما دوستان توی نوشتن پستها بیشتر بشه تا بتونیم پوشش بیشتری نسبت به تازه های موسیقی داشته باشیم. حالا اینکه این مسئله چطور صورت میگیره در موردش صحبت خواهیم کرد، اما یه همچین چیزی از الان توی ذهنتون باشه. دوستانی هم که از طریق گوگل ریدر اینجا رو دنبال میکنن، تعدادتون کم نیست، اما حضورتون کاملا نامحسوسه!! آیتمها و پستها رو Share کنین بابا جان، بذارین مخاطبین بلاگ از اینی که هست بیشتر بشه. خلاصه بگم، سال جدید میخوام که دور هم بترررررکونیم!!

Cloverseeds – The Opening

 

Cloverseeds از گروه های تازه وارد به دنیای پراگرسیو هست.این گروه فرانسوی کار خودش رو با دو آلبوم پیاپی در سال های 2009 به اسم Innocence و 2010 با عنوانThe Opening  شروع کرده. گروه شامل پنج عضو به اسم های Cacdric  به عنوان خواننده، Pierre  گیتار لید، Christophe  درامز، Stacphane گیتار بیس و Fabrice گیتارریتم هست و همونطور که ملاحظه می کنین کیبرد در ترکیب سازها وجود نداره و فضای خالی آهنگ ها با گیتار ریتم پر میشه. هر دو آلبوم از نظرموسیقی در سطح قابل قبولی هستن. فضای اکثر آهنگ ها تاریکه و صدای خواننده روی آهنگ ها به زیبایی نشسته.Cloverseeds رو تاثیر گرفته از بزرگانی نظیر Tool ، Porcupine Tree ، Riverside Anathema و Radiohead می دونن که البته من فقط رد سه گروه اول رو توی کارشون دیدم.

وقتی شروع به گوش کردن آلبوم می کنید شاهد موزیک خوب ولی در عین حال شلوغ هستید و ممکنه این شلوغی باعث بشه قید گوش کردن به بقیه آلبوم رو بزنید ولی اگه کمی حوصله به خرج بدید تازه می فهمید چرا اسم گروه های بزرگ به عنوان کسانی که گروه ازشون الهام گرفتن نام برده شده. فضای آهنگHigher  شما رو یاد Riverside می اندازه و در گیتار لید و درامز تحت تاثیر این گروه بوده. در آهنگ  Innocence وکال با نحوه خوندنش به شما میگه که «من زیاد استیون ویلسون گوش می دم!» و همچنین لید آهنگ Khaos  من رو یاد پینک فلوید انداخت. شما تو ایـــن کلیپ می تونین هنرمندی نوازنده گیتار لید تو ویدئو Higher ببینید.

به نظر من روی هم رفته این دو آلبوم اثر خوبیه که بعضی از ترک هاش از سطح آلبوم بالاترن و نشون میده گروه میتونه در آینده حرف های بیشتری برای گفتن داشته باشه. گروه به تازگی تور خودش رو در فرانسه آغاز کرده و گروه تکرار نشدنیه آناتما قراره گروه رو ساپورت کنه تا طرفداران پراگرسیو بیشتر با این گروه ناشناخته آشنا بشن.

نویسنده: بهزاد.ر

RPWL – The Gentle Art of Music

مطلب زیر توسط جناب سعید نوشته و برای من ارسال شده تا توی وبلاگ بذارم. من این آلبوم رو دو سه ماه پیش گوش کردم و در مجموع اثر خوبی هست. تا حدودی میتونه شما رو به یاد کارهای Gazpacho بندازه. خود جناب سعید توی بخش کامنتها مطمئنا نظر خودشون و احتمالا پاسخ نظرات شما رو خواهند داد.

گروه آلمانی RPWL در سال ۱۹۹۷ به عنوان  گروهی که کارهای پینک فلوید رو کاور میکرد شکل گرفت.اسم گروه از اسم اعضاش یعنی Phik Paul Rissettio , Chris Postl, Karlheinz Walner و Yogi Lang درست شده.

بعد از ۳ سال گروه شروع به ساخت موزیک خودش که تاثیر گرفته از موزیک ERA بود کرد.آلبوم اولشون  – God Has Failed – با استقبال گسترده مردم و منتقدین مجله های پراگرسیو راک روبرو شد. سال ۲۰۰۲ گروه آلبوم  دومشون – Trying To Kiss The Sun – رو منتشر کرد که کمتر از گروه های دیگه تاثیر گرفته بود. آلبوم سومشون که در سال ۲۰۰۳ منتشر شد- Stock- مجموعه  ترک هایی بود که گروه قبل تر ساخته بود اما برای آلبوم اول و دوم انتخاب نشده بود.همینطور کاور آهنگ opel سید برت که  گروه برای ساند چک استفاده کرده بود. سال ۲۰۰۵ چهارمین آلبودم استودیویی گروه با اسم World through my eyes منتشر شد که با استقبال طرفداران روبرو شد.در این آلبوم در آهنگ Roses ,خواننده سابق genesis و stiltskin   , ری ویلسون با عنوان خواننده حضور داشت. همون سال rpwl اولین آلبوم لایو خودش با اسم Live:Start the Fire رو منتشر کرد که اجرای کامل کنسرت Rockpalast بود.در اون آلبوم هم ray wilson در قطعه roses و not about us که در سال ۹۷ با genesis ضبط کرده بودبه عنوان خواننده حضور داشت.این کار ادای دین گروه به genesis بود.گروه دیگه ای که غیر از pink floyd روشون تاثیر گذاشته بود.

در ۹ سپتامبر ۲۰۰۷ (۹/۹/۲۰۰۷) آلبوم ۹ منتشر شد.این آلبوم مجموعه ای از قطعاتی بود که قبلا ساخته شده اما رلیز نشده بود به همراه۳ سینگل از yogi lang, chris postl , manni muller و kalle wallner. این آلبوم در تعداد محدود ۹۹۹ عدد منتشر شد و فقط از طریق  وبسایت rpwl قابل خرید بود. سال ۲۰۰۸ هم آلبوم “The RPWL Experience” منتشر شد. و حالا آلبوم جدید این گروه به اسم The Gentle Art Of Music در ۲ سی دی و در سبک  پراگرسیو راک منتشر شده.من هنوز آلبوم رو گوش نکردم.بعدا نظرم رو درباره ش میگم.

The Decemberists – The King Is Dead

The Decemberists را می توان یکی از گروه های صاحب سبک موسیقی فولک راک و ایندی راک دانست. اعضای گروه از آن همه فن حریفهایی هستند که با در اختیار داشن ابزار موسیقی و سواد آن برای رسیدن به یک موسیقی خوب و مستقل استفاده می کنند. شما در میان شنیدن آهنگهای عجیب ایندی راک بطور ناگهانی ممکن است با سازهایی مانند آکاردئون و انواع ارگهای عجیب و غریب (مثل هاموند ارگان و ورلیتزر ارگان) مواجه شوید. ترانه های آنها بر خلاف آن چیزی که در مدرن راک علاقه به شلوغ کردن و هیاهو و سر و صدا دارد، بیشتر به سمت روایت پیش می رود. شما در اکثر آهنگها یک قصه را می شنوید که به زیبایی و ظرافت برایتان تعریف می شود (مثل آهنگ مادر من یک بندباز چینی بود/My Mother Was a Chinese Trapeze Artist). موسیقی آنها را می توان بطور مشخصی با Neutral Milk Hotel مقایسه کرد و البته بنا به حرفهای خودشون گروه های مشهوری نظیر The Postal Service (الان با اسم Dead Cab for Cuties فعالیت میکنه) و The Shins و خیلیهای دیگه تاثیر زیادی روی کار اونها گذاشتن. و اما حالا، بعد از گذشت دو سال از آلبوم The Hazards of Love، ششمین آلبوم The Decemberists با عنوان The King is Deadهفته سوم ژانویه 2011 منتشر خواهد شد.

آلبوم در بهار 2010 ضبط شد، البته در یک بازهء زمانی 6 هفته ای که اعضا در یک مزرعه وسیع در نزدیک زادگاه گروه، پرتلند از ایالت ارگان، به سر می بردند. اسم آلبوم (پادشاه مرده است) بر اساس آلبوم سال 1986 گروه The Smiths (ملکه مرده است/The Queen is Dead) انتخاب شده است. با این حال تاثیرگذارترین گروه در این آلبوم را می توان R.E.M دانست. همین مسئله باعث می شود که در سه آهنگ از مجموع ده آهنگ آلبوم گیتاریست گروه R.E.M یعنی پیتر باک بعنوان نوازنده مهمان حضور داشته باشد. مجلهء رولینگ استون این آلبوم را «روستایی ترین اثر گروه» تا کنون می داند.

اولین سینگل آلبوم با عنوان Down By The Water با هنرمندی پیتر باک بعنوان گیتاریست مهمان و حضور هنرمند مشهور گیلین ولش بعنوان خواننده مهمان منتشر شده است (ولش را بخاطر جوایز متعدش، موسیقی فیلم ای برادر کجایی؟ و همکاری با هنرمندان بزرگی نظیر مارک نافلر، امیلو هریس و ایسون کراس می شناسیم). با وجود آنکه روند کلی آلبوم متمایل به آثار R.E.M عنوان شده اما این آهنگ را با آثار بروس اسپرینگ استین مقایسه می کنند.

اینطور که بنظر می رسد سال 2011 قرار است به خوبی آغاز شود! اول آلبوم جدید Over the Rhine و حالا هم The Decemberists. حالا بعد از شنیدن آلبوم بیشتر در موردش صحبت خواهیم کرد.

پ.ن: دوستانی که صفحات وبلاگ را بهم ریخته و با قالب نصفه و ناقص می بینند، دلیلش فیلتر شدن بخشهایی از وردپرس است. یعنی دوستان خارج از کشور و آنهایی که از فیلترشکن استفاده می کنند قاعدتا مشکلی با قالب وبلاگ ندارند.