آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی دهم

بردیا برجسته نژاد: حواس پرتی مسخره ای باعث شد که این پستی که از زمان نوشتن آن حدود 10 روز می گذرد اشتباهی ارسال نشود. با کمی تاخیر نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Cauldron – In Ruin

«در تباهی» عنوان چهارمین آلبوم گروه هوی / پاور متال کانادایی، «کالدرون»، محصول 2016 است. آنها را می‌توان یکی از بهترین گروه‌های موج نوی موسیقی هوی متال قدیمی دانست. (این موج که معمولاً بصورت NWOTHM نوشته می‌شود، به حرکت نسبتاً جوان در موسیقی متال اشاره دارد که کاملاً و دقیقاً تاثیر گرفته از موسیقی هوی متال کلاسیک و قدیمی، مخصوصاً اواخر دهه‌ی هفتاد و اوایل دهه‌ی هشتاد، است و به نوعی بازگشت به دوران طلایی موسیقی راک و متال محسوب می‌شود. برای همین با وجود اینکه کالدرون بعنوان یک گروه نسبتاً تازه نفس، کمتر از 10 سال از آغاز فعالیتش می‌گذرد، اما شنیدن این آلبوم دانش‌تان را به چالش می‌کشد و می‌گوید: نه! اینها حتما بالای 30 سال سابقه دارند! نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید. حتی اگر به موسیقی متال علاقه‌ای ندارید. این متال احتمالاً با اون چیز خشن و عجیبی که در ذهنتان حک شده است زمین تا آسمان فرق دارد.

Neal Morse – To God be the Glory

«نیل مورس» اسطوره‌ای را بیشتر بخاطر تاثیرش بر موسیقی پراگرسیو راک می‌شناسیم. اما او هر از گاهی در آثار سولوی خود رگه‌های مذهبی‌اش بالا می‌زند و قدم به ژانر کریسشن راک می‌گذارد. آلبوم جدید او نیز یکی دیگر از همین دست آثار بی‌مزه‌ی او در این ژانر است! اصولا ژانر کریسشن راک سالهای خیلی دور یکی از ژانرهای مورد علاقه‌ی من بود، البته نه بخاطر مضمون کاملاً مذهبی آن، بلکه بخاطر آنکه همیشه رد پایی از موسیقی کانتری نیز در خود دارد. اما از آن زمان خیلی گذشته و این ژانر لوس‌تر از آن است که جذابیت شنیداری خاصی داشته باش، حتی لوس‌تر از کانتری!. نتیجه آنکه: برای تنوع‌ بد نیست. در همین حد!

Explosions in the Sky – The Wilderness

گروه Explosions in the Sky یکی از شاخص‌ترین گروه‌های موسیقی پست راک آمریکاست. هفتمین آلبوم آنها با عنوان «طبیعت وحش» توانسته نظر منتقدین را به خود جلب کند و نقدهای اکثراً مثبتی را به خود اختصاص بدهد. هرچند این آلبوم آن جلال و شکوه آثار اولیه گروه (دقیقاً منظورم سه آلبوم اول گروه است) را ندارد، اما آنقدر تمیز از آب در آمده که نمی‌توان نادیده‌اش گرفت. معلوم نیست اول کدام یک برای این آلبوم در نظر گرفته شده: عنوان طبیعت وحش و یا آهنگها. هرکدام که بوده، هم‌نشینی و هم‌پوشانی این دو کاملاً به جا و مناسب و جذاب است. نتیجه آنکه: مگر می‌شود آلبوم‌های این گروه را نشنید؟ خوب و بدش مهم نیست، این انفجاری در آسمان است!

Mogwai – Atomic

«اتمی» عنوان نهمین آلبوم مشهورترین گروه موسیقی پست راک دنیا، «موگوای»، محصول 2016 است. این آلبوم در واقع موسیقی متن فیلم مستندی با عنوان «اتمی: زندگی در ترس و وعده»، ساخته‌ی مارک کازینز است که به فاجعه‌ی هیروشیما می‌پردازد. موسیقی اما به گونه‌ای نیست که ندیدن تصاویر خللی در ارتباط برقرار کردن با آن ایجاد کند. همان موسیقی خاص موگوای، همان که همیشه اینسترومنتال بوده و در اینجا نیز ساختار آهنگها تغییری نکرده است. اینجا هم موسیقی همان قدرت همیشگی را دارد، اما اینبار کمی کندتر و حجیم‌تر از گذشته. موگوای را می‌توان مانند همیشه مرکز ثقل قرار داد و موسیقی پست راک را به دور آن چید. این آلبوم هم یکی دیگر از آثار قوی و محکم آنهاست (حتی بهتر از یکی دو مورد قبلی!). این را هم که حتماً می‌دانید، موگوای فعالیت مناسبی در موسیقی متن دارد. معروف‌ترین آثار آنها در این خصوص تا به امروز موسیقی متن فیلم The Fountain (به همراهی کلینت منسل و کرونوس کوارتت) و موسیقی سریال فرانسوی  Les Revenants است. نتیجه آنکه: لازم است که بگویم؟ که حتماً هرچیزی که از این گروه منتشر می‌شود را باید گوش کنید؟

Mamiffer – The World Unseen

«جهان نادیده» عنوان چهارمین آلبوم «مامیفر»، محصول 2016 است. این گروه در ابتدا بعنوان پروژه‌ای تک نفره و سولو توسط فیث کلوکشیا در سال 2007 آغاز شد. اما پس از انتشار یک آلبوم و حضور آرون ترنر (خواننده و گیتاریست گروه پست متال منحل شده‌ی آیسیس) و کمی بعد ازدواج فیث و آرون، ماجرا کمی تغییر کرد و قضیه مقداری جدی‌تر از آنی که قبلتر بود شد. تا به حال مامیفر پروژه‌ا‌ی کم و بیش پست راک با چاشنی ژانرهای دیگر بود. اما در آلبوم جدید آنها به کل از فضای پست راک فاصله گرفته‌اند و دیگر هیچ رد پایی از آن شنیده نمی‌شود (اصولاً رد پا شنیده نمی‌شود! در بهترین حالت دیده می‌شود!). فضای «جهان نادیده» دنیایی از موسیقی اکسپریمنتال است که با رنگ و بوی امبینت، جهان نادیده‌ای را خلق می‌کند. این بهترین آلبوم این گروه نیست، چیزی کاملاً متفاوت است. نتیجه آنکه: این آلبوم را مزه کنید. مزه‌اش خوب است!