My Favorite News

بردیا برجسته نژاد: شاید این چند خبری که در هفته‌ی گذشته برای من جالب بوده‌اند و در فیسبوک در موردشان صحبت کرده‌ایم، برای شما هم جالب باشند.

استیون تایلر، خواننده مشهور گروه Aerosmith، همچنان بخاطر مشکلی که در پایش پیش آمده قادر به راه رفتن نیست. او تا چند ماه دیگر چندمین عمل جراحی بر روی زانو را در پیش خواهد داشت و قرار است دوره‌ی چندین ماهه‌ی استراحت را در پیش داشته باشد. اما ماجرای اصلی از این قرار است که بالاخره زمزمه‌هایی مبنی بر انتشار آلبوم انفرادی تایلر شنیده می‌شود. چیزی که او را سخت هیجان زده کرده همکاری جانی دپ در ساخت و اجرای آهنگهای این آلبوم است. این بگذارید در کنار این مطلب که التون جان هم قرار است در این آلبوم حضور داشته باشد. اما باز هم این اصل ماجرا نیست! تایلر به شکل عجیبی از موسیقی الکترونیک و داب استپ حرف می‌زند. او در صحبتهایش عنوان کرده که احتمال دارد از هنرمند سرشناس موسیقی الکترونیک، Deadmau5، و شخص اول موسیقی داب استپ، Skrillex، نیز در ساخت آثار جدیدش نیز استفاده کند. البته تمام اینها منوط به بهبودی او بعد از عمل جراحی‌ست که در پیش دارد، تا ببینیم بالاخره این آلبوم انفرادی چه چیزی از آب در می‌آید.

تصور کنید… دوشنبه کنسرت Slayer در یونان بود. وسطهای اجرا تام آرایا، خواننده‌ی گردن کلفت گروه، رو به حضار اعلام کرده که حالا وقت آن رسیده Birthday Boy به روی استیج بیاید. برث‌دی بوی چه کسی‌ست؟ فیلیپ انسلمو، مردی با حنجره‌ای فولادین، خواننده گروه Pantera که بعد از انحلال این گروه در حال حاضر صدایش را در گروه Down می‌شنویم. او حالا 45 ساله شده، اما هنوز سرش را تیغ می‌اندازد، شلوار کوتاه به پا می‌کند، فریاد می‌زند و از خود بی خود می‌شود و آنقدر میکروفون را بر سر خود می‌کوبد تا از پیشانی‌اش خون جاری شود. دوشنبه شب، در یونان انسلمو به روی استیج آمده، کمی با مردم هیجان زده صحبت کرده، بعد هم با همراهی Slayer آهنگF**king Hostile  را خوانده است. در این لحظه به ذهنم نمی‌رسد که چه چیزی می‌تواند در موسیقی متال از این هیجان انگیز تر باشد! عکسی که می‌بیند برای سالها پیش است و فیلیپ انسلمو را در کنار تام آرایا نشان می‌دهد.

متاسفانه حال ابرمرد موسیقی متال، لمی کیلمستر، رهبر و خواننده‌ی گروه Motorhead، چندان جالب نیست و این باعث لغو شدن تور دور اروپای این گروه تا اطلاع ثانوی شده است. چند هفته‌ی پیش لمی چند عمل قلب دشوار را پشت سر گذاشت که در نهایت منجر به کار گذاشتن باطری درون قلبش شد. اما هنوز مدت کوتاهی از این جراحی نگذشته بود که مشکل دیگری به سراغ او آمد و دچار هماتوما (تومور محتوی خون خارج شده از رگها) شد. البته اینطور که گفته می‌شود ماجرا خطرناک نیست و بعد از چند هفته استراحت دوباره لمی می‌تواند به روی استیج بازگردد. درامر موتورهد، میکی دی، در این خصوص گفته که ضرر بزرگی را بخاطر لغو شدن چندین کنسرت و یک تور بزرگ متحمل شده‌اند، اما این چیزی‌ست که باید پذیرفت. چون سلامتی اعضای گروه مهمتر از هر چیز دیگری‌ست. ما هم آرزوی سلامتی برای این پیرمرد دوست داشتنی موسیقی متال داریم.

البته قبل از هفته‌ی پیش بود، که بالاخره از انتشار آلبوم جدید Nine Inch Nails رفع ابهام شد. آلبوم Hesitation Marks اولین آلبوم ترنت رزنور در قالب NIN بعد از یک سکوت 5 ساله است. قبل از این در سال 2009 رزنور اعلام کرده بود که دیگر قصد ادامه فعالیت بعنوان NIN را نخواهد داشت و قصد دارد تجربه‌های دیگری در زمینه‌های جدید داشته باشد. حالا بعد از یک پروژه‌ی مشترک با همسرش، ساخت موسیقی برای چند فیلم، مزه کردن موسیقی تریپ هاپ، الکترونیک و امبینت، دوباره تصمیم گرفته است به همان چیزی بازگردد که ما از او می‌خواهیم: ناین اینچ نیلز. این آلبوم که 14 ترک خواهد داشت در ترکیبش لیندسی باکینگهام (گیتاریست گروه Fleetwood Mac)، پینو پالیدینو (بیسیست کنسرتهای The Who) و آدرین بلیو (گیتاریست King Crimson) بعنوان نوازنده مهمان بهمراه دارد. اولین ویدئو از این آلبوم به اسم Came Back Haunted هم به کارگردانی رفیق عزیزمان، دیوید لینچ، یک هفته‌ی پیش منتشر شده است. تاریخ انتشار آلبوم هم فعلا سوم سپتامبر امسال تعیین شده و عکسی که می‌بینید احتمالا طرح روی جلد همین آلبوم خواهد بود.

Sonisphere Festival – 3rd Day – Part 1

روز سوم هوا به شدت گرم بود و آفتاب هم بدون هیچ ابری مستقیم می تابید. ما دوباره چند اجرای اول رو بیخیال شدیم و از صبح هم هیچ حرکت خاص و عجیبی که باعث خسته شدنمون بشه انجام نشدیم تا برای 4 اجرای اصلی فستیوال، یعنی Big Four حاضر و آماده و پرانرژی باشیم. نزدیک ساعت 4 بود که رسیدیم به استادیوم. برخلاف دو روز گذشته صف بسیار بلندی روبروی در ورودی تشکیل شده بود. حدودی 45 دقیقه توی این صف معطل شدیم و تونستیم چند دقیقه مونده به شروع اجرای Anthrax وارد استادیوم بشیم.

این گروه که فعالیت خودش رو از سال 1981 شروع کرده یکی از مشهورترین گروه های Thrash Metal دهه 80 بشمار میاد، اما با این وجود نمیشه اون رو در حد محبوبیت گروه های دیگهء این سبک دونست. امسال جوی بلادونا، خواننده قدیمی گروه که یک بار بین سالهای 84 تا 92 و یه بار دیگه 2005 تا 2007 عضو انترکس بود، دوباره به جمع اونها پیوسته و توی اجراهای سونیسفر گروه رو همراه کرده. با این وجود، اسکات ایان، گیتاریست و قدیمی ترین عضو ستارهء استیج بود. چون هیچکدوم ما جزو طرفداران این گروه نبودیم، سر این اجرا عقب واستاده بودیم تا انرژیمون رو جمع کنیم برای اجرای بعدی، Megadeth.

دیو ماستین، اهداف بلند و عجیب غریبی توی سرش داشت. اون زمان که بخاطر اختلاف نظر از ترکیب اولیه Metallica جدا شد، با اینکه هیچوقت نتونست به موفقیتهای این گروه برسه، اما با تشکیل Megadeth یکی از قدرتمندترین گروه های Thrash Metal دهه 80 و تاریخ موسیقی رو پایه گذاری کرد. دیو ماستین، با اون موهای بلند طلایی و پیراهن سفیدی که پوشیده بود تو تابش مستقیم آفتاب شبیه فرشته ها شده بود!!. از اولین روز فستیوال کیفیت صدا (به جز اجرای رمشتاین) اصلا در حد قابل قبولی نبود. اما فاجعه سر اجرای مگادث رخ داد!. صدا به قدری بد و ضعیف کار شده بود که صدای ماستین به گوش نمی رسید و بیس تمام فضا رو پوشونده بود. وقتی هم مردم هم آواز می شدن با آهنگها دیگه به طور کامل صدای ماستین محو می شد!!. با اینحال این گروه تونست فضای بسیار پر هیجانی رو با اجراش ایجاد کنه، مخصوصا سر دو آهنگ  Peace Sells و Symphony of Destruction جمعیت به انفجار رسیده بود.

تا اجرای بعدی به شکل زیبایی مردمی که روی صندلیهای استادیوم نشسته بودن، همراه با تشویق و سر و صدای آدمهای وسط، برای چند دقیقه موج مکزیکی زیبایی راه انداخته بودن که نشون از انرژی شدید اونها و میل به تخلیه شدنش توی اجراهای بعدی بود. تا اینجا گوشه و کنار جمعیت ماش پیت (Mosh Pit) کوچولویی توسط خود ترکها تشکیل میشد. حتما توی فیلمهای کنسرتها دیدین، توی اجراهای عموما متال دایره ای توسط مردم بین جمعیت خالی می شه و آدمها دور اون با ریتم آهنگ شروع به دویدن، تنه زدن و هل دادن می کنن و اصولا خیلی از تلفات این طور کنسرتها تو همون ماش پیت اتفاق میوفته!!. نوبت رسید به اجرای Slayer، یعنی تقریبا خشن ترین گروه این فستیوال. تام آرایا، خوانندهء گروه مثل همیشه با چنان قدرت و صلابتی روی استیج وا میسته و اجرا میکنه که در کنار لذت بردنت از موسیقی ترس بهمراه احترامی در درونت شکل میگیره. اینجا دیگه ماش پیت بزرگی وسط جمعیت شکل گرفته و با به اوج رسیدن موسیقی آدمهای درونش هم دیوانه میشن. اوج هیجان، وحشی گری و شلوغی سر اجرای آخرین آهنگ، Reign in Blood رخ داد که چند نفری هم تلفات به همراه داشت.

آخرین اجرای در آخرین شب فستیوال سونیسفر، Metallica، باشه برای پست بعدی.