آ ل ب و م

موسیقی و دیگر هیچ

بایگانی برچسب‌ها: M83

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی یازدهم

بردیا برجسته نژاد: از انتشار آلبوم جدید ریدیوهد خبر دارم! دنبال این آلبوم در بسته‌های معرفی نگردید. جایگاه‌ش بالاتر و ویژه‌تر از آن است که بخواهم توصیه‌ای در موردش داشته باشم. پس نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Sturgill Simpson

Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide to Earth

«راهنمای ملوان به سوی زمین» عنوان سومین آلبوم «استرگیل سیمپسون»، هنرمند آمریکایی ژانر کانتری و روت راک، محصول 2016 است. این آلبوم عجب چیز عجیب و خوبی‌ست! هرچند من چندان علاقه‌ای به ژانر حوصله سر بر کانتری ندارم، اما موسیقی او که بیشتر تنه به روت راک می‌زند و آن سولوهای درخشان به حد کفایت جذاب و دوست داشتنی هستند. در این آلبوم او ادای دینی به کرت کوبین نیز کرده و آهنگ In Bloom از نیروانا را کاور کرده است. متوسط امتیاز کسب شده در متاکریتیک برای این آلبوم 88 از 100 است (اگر متاکریتیک را بشناسید می‌دانید که این یعنی خیلی!). نتیجه آنکه: نگذارید این آلبوم شما را از دست بدهد!

Edward Sharpe and the Magnetic Zeros

Edward Sharpe and the Magnetic Zeros – PersonA

«شخص اول» عنوان چهارمین آلبوم گروه «ادوارد شارپ و مگنتیک زیروز»، محصول 2016 است. موسیقی این گروه حالت خاصی از ایندی و فولک با ترکیب بندی‌های مختلف از قبیل ایندی فولک، ایندی راک، فولک راک، سایکدلیک فولک یا هر چیز دیگری‌ست. ترک به ترک ژانر آنها را تغییر می‌کند و هر کدام جذابیت و زیبایی خاص خود را دارد. موسیقی آنها جذاب، آرامش بخش، عمیق، بعضاً تیره و گاهاً روشن است! از رهبر گروه، «الکس ابرت»، پرسیده‌اند که چرا در کاور آلبوم روی ادوارد شارپ خط کشیده‌اید؟ (شخصیتی خیالی که ابرت در کتابش آن را خلق کرده است) و او پاسخ داده او در این آلبوم هیچ حضوری ندارد و فقط مقدمه‌ای بوده برای آغاز. نتیجه آنکه: با ادوارد یا بدون او، این آلبوم ارزش شنیدن را دارد.

Bear Hands

Bear Hands – You’ll Pay For This

«برای این هزینه خواهی کرد» عنوان سومین آلبوم گروه آمریکایی «بیر هندز» محصول 2016 است. موسیقی این گروه را می‌توان ایندی راکی دانست که هر از گاهی سرک می‌کشد به موسیقی پانک. موسیقی آنها قابل قبول است، منتها چیزی که توی ذوق می‌زند وکال لوس و بیمزه‌ی آن است که آنها را در سطح یک گروه تینیجری پایین آورده است. وکال آزار دهنده نیست، جیغ نمی‌زند و زوزه نمی‌کشد، فقط لوس است! این آلبوم را احتمالاً اگر یک دختر بچه‌ی 16-17 ساله‌ی راک دوستِ علاقه‌مند به پاپ گوش کند بسیار از آن لذت می‌برد. نتیجه آنکه: حالا اینقدر هم سختگیری نکنید! دو سه ترک اشکالی ندارد!

Cyndi Lauper

Cyndi Lauper – Detour

«انحراف» عنوان یازدهمین آلبوم هنرمند 62 ساله‌ی آمریکایی، خانم «سیندی لاپر»، است. ایشان را حتماً می‌شناسید. یکی از مشهورترین چهره‌های موسیقی دهه 80. او حالا به فاصله شش سال از آلبوم قبلی خود با موسیقی جدید بازگشته است. می‌پرسید جدید از چه نظر؟ عرض می‌کنم! اجازه بدهید خیلی عقب نروم. دو آلبوم قبلی او محصول سال 2008 یک اثر شسته و رفته در ژانر پاپ راک و دنس پاپ بود. آلبوم قبلی ایشان محصول 2010 اثری در ژانر بلوز بود و این آلبوم جدید، «انحراف»، اثری در ژانر کانتری است. اصولاً او علاقه‌ی شدیدی به چرخش و گردش در ژانرهای مختلف دارد و الحق در اکثر آنها نیز خوب ظاهر شده است. با وجود آنکه کانتری چندان ژانر مورد پسند من نیست (چقدر این جمله را تکرار کرده‌ام!)، اما توانستم در این آلبوم چند آهنگ جذاب و خوب پیدا کنم. نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید، از هنرمندی که بعد از این همه سال در حد و اندازه‌ی خودش سعی می‌کند درجا نزند.

M83

M83 – Junk

بالاخره گروه فرانسوی M83 در هفتمین آلبومش تکلیف خود و دیگران را مشخص کرد و بطور کامل موسیقی پست راک را بوسید و کنار گذاشت! این گروه همیشه بین ژانرهای بی‌ربط پست راک و سینت پاپ و امبینت و دریم پاپ در نوسان بود، اما در جدیدترین اثر خود بطور کامل به سمت موسیقی دریم و سینت پاپ چرخیده و آلبومی را منتشر کرده که شاید برای مخاطبین قدیمی‌اش بیش از اندازه پاپ بنظر برسد، اما اثر تر و تمیز و به نسبت خوبی از آب در آمده است. احتمالا یک دلیل اصلی این تغییر خروج عضو اصلی، مورگان کیبی، از گروه است که در زمان خودش بار اصلی را به دوش می‌کشید. نتیجه آنکه: بد نیست این آلبوم لطیف و نسبتاً پاپ و حدوداً الکترونیک را گوش کنید.

برترین های 2011 از نگاه خوانندگان آ ل ب و م – بخش پنجم

بردیا برجسته نژاد: با توجه به فراخوانی که در خصوص معرفی بهترین آلبومهای سال 2011 از نگاه شما صورت گرفت، هر کدام از دوستان سه آلبوم برتر خود را در ادامه معرفی کرده اند. لازم به ذکر یادآوری ست که آلبومهای انتخاب شده و توضیحات مربوط به آن نظر شخصی نویسنده بوده و ممکن است با نظر وبلاگ آ ل ب و م در تضاد باشد.

میلاد ملک پور

01
Hazmat Modine – Cicada

Hazmat Modine نام یک گروه نیویورکی‌ ژانر جز، بلوز و فولک است که سال 2007 اولین آلبومش را منتشر کرد. آن‌ها آلبوم دوم‌شان را سال 2011 با نام Cicada منتشر کردند. وقتی صدای وید شومن خواننده‌ی گروه را می‌شنوید احساس می‌کنید شاید یک سیاه‌ پوست دارد می‌خواند اما او یک سفیدپوست موبور است! در آهنگ سوم این آلبوم Two Forty Seven صدایی از حنجره‌ی این آدم خارج می‌شود که امکان ندارد مشابه ‌اش را جای دیگری شنیده باشید! بیشتر آهنگ‌ها شادند و فضای کلی‌ آلبوم پرتحرک است، هر چند که آهنگ‌های آرام هم حضور بسیار قوی‌ای در آلبوم دارند. سازهای بادی در این آلبوم غوغا کرده‌ اند اما از ویژه‌گی‌ های این آلبوم استفاده ‌ی عالی از سازدهنی و دودوک است که این آلبوم را کاملاَ منحصر به فرد کرده است. موسیقی این آلبوم پر از جزییات و لحن ‌شان پر از شوخ‌ طبعی ست. اگر از سبک جز و بلوز و فولک و فیوژن خوش‌ تان می‌آید به هیچ وجه این آلبوم را از دست ندهید.

02
Jeff Bridges – Jeff Bridges

جف بریجز را همه به عنوان یک بازیگر سینما می‌شناسیم و من همیشه اولین تصویری که از او دارم بازی‌اش در فیلم شاهکار Big Lebowski است. اما او امسال یک فیلم با نام Crazy Heart بازی کرد که در آن نقش یک خواننده‌ی کانتری را داشت که رسیده به سال‌های پیری و دیگر موسیقی‌ اش را کسی نمی‌ پسندد. خود این فیلم هم چندان فیلم خوبی نبود اما خود جف بریجز در همین سال آلبومی منتشر کرد که عالی و جالب این که سبک این آلبوم هم کانتری ست. برعکس نقشی که جف بریجز در فیلم امسالش داشت، موسیقی‌اش آن قدر خوب بود که کلی سر و صدا کرد. آلبوم با یک آهنگ شاد شروع می‌شود اما این تنها آهنگ شاد این آلبوم است و بقیه‌ی آهنگ‌ها همه لحنی حزن‌انگیز و غمگین دارند. اما از آن غم‌هایی که آدم روی لبش هم‌ زمان لبخند هم دارد. صدای گرم جف بریجز آدم را به این فکر می‌اندازد که چرا او زودتر آلبوم نداده بود.

 

03
Nicolas Jaar – Space Is Only Noise

می‌خواهم در مورد اولین آلبوم کسی صحبت کنم که سال 2008 اولین EP اش را منتشر کرد و به این کار تا سال 2011 ادامه داد تا این که سرانجام امسال اولین آلبومش را منتشر کرد. یعنی آلبوم Space Is Only Noise از نیکولاس جار. او یک جورهایی نابغه است! سبکش نوعی تلفیقی از موسیقی مینیمال و هاوس است که هر از گاهی با رپ نیز ترکیب می شود، اما نه رپی که حال‌ تان را بد کند! اگر رپ دوست ندارید هم حتماَ این آلبوم را گوش کنید چون برای خودش داستان دیگری ‌ست. این آلبوم پر از آهنگ‌های خوب است و شک ندارم اگر این سبک موسیقی را دوست دارید از آن حتماَ خوش ‌تان خواهد آمد. پیشنهاد می‌ کنم بعد از گوش کردن خود آلبوم سراغ EP های او بروید چون چند آهنگ عالی هم آن جا قایم شده‌اند! و نکته آخر اینکه می‌دانم شاید خیلی‌هایمان را ناامید بکند، اما جار فقط 21 سالش است!

4: Beirut – The Rip Tide / 5: Grails – Deep Politics / 6: Hugh Laurie – Let Them Talk / 7: Laura Marling – A Creature I Don’t Know / 8: Memories Of Machines – Warm Winter / 9: Sleep Dealer – Shadows Of The Past / 10: The Nightwatchman – World Wide Rebel Songs

مجتبی اسحاقی

02
Radiohead – The King of Limbs

ریدیوهد هرگز زیر سایه ی موفقیت های قبلی خود باقی نمانده، با هر آلبوم دریچه ی تازه ای از خلاقیت را به روی مخاطبینش گشوده و تجربه جدیدی را برایشان به ارمغان آورده است.  The King Of Limbsنقطه ی مقابل تمام انتظاراتی ست که طرفداران بعد از  In Rainbows از ریدیوهد داشتند. با این وجود این بار هیچ خبری از In Rainbows نیست، و ما شاهد تاثیر عمیق موسیقی جز و امبینت هستیم، حاصل کار اصواتی بعضا نامفهوم که در ابتدا شاید بی معنی به نظر بیایند اما اگر زود قضاوت نکنیم و به تام یورک و صدای استثنایی اش اجازه دهیم تا کنترل اعصابمان را به دست بگیرد حاصل تبدیل به یکی از ناب ترین تجارب موسقیایی سال 2011 می شود. The King Of Limbs شاید در ابتدا با برخورد سردی از جانب برخی طرفداران مواجه شد اما مدتی زمان لازم بود تا زوایای موسیقی آن بر همه آشکار شود. هشتمین اثر استودیویی ریدیوهد گام بزرگی در موسیقی الکترونیک و اکسپریمنتال به شمار می رود و بی شک با گذشت زمان بیش از پیش بر اهمیت آن در کارنامه کاری گروه افزوده خواهد شد.

05
Kauan – Kuu

آنتون بیلوو مرد اول Kauan تنها 22 سال سن دارد و Kuu… چهارمین آلبوم استودیویی اوست! موسیقی   Kauan ریشه در اتمسفریک دووم متال و فضای موسیقی گروه هایی چون Tenhi ، Empirium و Blazing Eternity دارد. دو آلبوم اول با استقبال گسترده ای از جانب طرفداران این سبک موسیقی مواجه می شود و این در حالی ست که بیلوو 17 ساله روز به روز بیشتر در این مسیر جا میوفتد. گروه با Aava Tuulen Maa سومین آلبوم استودیویی اش مسیری نو را آغاز میکند که در Kuu.. ادامه می یابد و به اوج خود می رسد. اینبار بیلوو با حفظ ریشه های موسیقی اتمسفریک دووم و اضافه کردن مایه هایی از امبینت و پست راک به ترکیبی استثنایی از این سه سبک می رسد، ترکیبی که به ندرت نمونه ای از آن را به خاطر دارید. Kuu.. در میان تمام آثار پر سر و صدای امسال برای من یکی از بهترین هاست: آلبومی بی ادعا که اگر بیشتر از این شنیده می شد در بین 10 برتر بسیاری جا خوش می کرد.

10
M83 – Hurry Up, We’re Dreaming

آنتونی گونزالس با پروژه موسیقیایی اش M83 امسال برای ما اثری به ارمغان آورده که بی هیچ اغراقی از شنیدنش سیر نمی شوید. Hurry Up, We’re Dreaming یک ترکیب تر و تمیز در ژانر الکترونیک، ایندی راک و شوگیز است. آلبومی که گستره وسیعی از احساست و عواطف را در خود جای داده و شنیدنش حقیقتا شما را سرحال می آورد. می توانید بارها و بارها Midnight City را با آن سولوی ساکسیفون بینظیرش گوش کنید بدون اینکه حتی بدانید گونزالز از چه در این اهنگ صحبت میکند یا در حین قدم زدن از آرامش Where The Boats Go لذت ببرید در حالی که دنیایی از موسیقی در ترکهای بعدی انتظار شما را می کشد.

Hurry Up, We’re Dreaming شامل طیف گسترده ای از سازهاست: از ماندولین، سینتی سایزر، ارکستر سازهای زهی تا صدای دخترکی 5 ساله که مشغول تعریف داستانی درباره ی یک غورباقه جادویی ست. منتقد پیچفورک درباره ی این آلبوم می نویسد : شاهد آلبومی هستیم که هر کس از هر گوشه ی جهان موسیقی می تواند تکه ای از زندگی اش را در ان بیابد و از آن لذت ببرد این چیزی ست که آخرین اثر آنتونی گونزالس را تبدیل به شاهکاری بی پروا کرده.

1: Adele – 21 / 3: Memories Of Machines – Warm Winter / 4: Man an Ocean – Scenes From Another Day / 6: Steven Wilson – Grace For Drowning / 7: Long Distance Calling – Long Distance Calling / 8: Mogwai – Hardcore Will Never Die, But You Will / 9: Kate Bush – 50 Words For Snow

آ ل ب و م: نظر 11 نفر از دوستان و معرفی آلبومهای برتر سال 2011 از نگاهشان را خواندید. از پست بعدی در مورد بهترینهای سال از دیدگاه وبلاگ آ ل ب و م صحبت خواهیم کرد.

%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: