بردیا برجسته نژاد: پست نوشتن برای اینجا شوخی نیست! هر نوشته در حدود سه ساعت وقت مفید نیاز دارد تا برای انتشار آماده شود. چندین بار گوش کردن دقیق آهنگها، جستجو در سایتها و جمع آوری اطلاعات آلبوم و آرتیست، مشخص کردن خط مشی نوشته، جمله سازی و جمله بندی، انتخاب و ویرایش عکسها، همه‌ی اینها بیشتر از آن چیزی که تصور می‌کنید به زمان و دقت نیاز دارد. یعنی آنکه دیر به دیر آپدیت شدن اینجا بعد از گذشت 7 سال فعالیت عجیب نیست، اجتناب ناپذیر است.
این وسط اتفاق بدی که می‌افتد جا افتادن آلبومهای ارزشمند و مطرحی‌ست که فقط بخاطر زمان‌بر بودن پروسه‌ی آپدیت کردن تک نفره‌ی وبلاگ، مورد بحث و نقد قرار نمی‌گیرند و لا به لای شلوغی بازار انتشار فراموش می‌شوند. و این اتفاق قابل قبول نیست! لذا از این به بعد، اگر این اتفاق افتاد، در چند نوشته‌ی کوتاه معرفی مختصری از این آلبومها خواهیم داشت. حداقل فایده‌ی آن این است که با وجود کم شدن کیفیت پستها، کمیت آلبومهای معرفی شده برای من و شما راضی کننده خواهد بود. البته این را هم بگویم که این فکر بعد از انتشار سه پست مربوط به معرفی 9 آلبوم منتشر شده در دو ماه نخست سال 2013 (نوشته شده توسط آرمین عزیز) شکل گرفت و حالا قرار است با همکاری امیر عزیز برای مستقیم کردن لینکهای دانلود اجرایی شود. امیدوارم دوستان دیگر هم در جهت بالا بردن همزمان کیفیت و کمیت مثل این دوست عزیز با وبلاگ همکاری کنند.
حالا نگاهی می‌اندازیم به چند آلبوم منتشر شده و جا مانده در چند ماه اخیر. این را یادآوری کنم که اگر لینک دانلود آلبومها را پیدا نکردید فعلا می‌توانید از طریق این صفحه اقدام کنید تا بعد به کمک هم راه حل جمع و جورتری برای این مسئله پیدا کنیم.
Aes Dana – Aftermath 2.0 | Archives of Peace
در سال 2001 وینس ویلوس از گروه امبینت ترنس Asura پروژه‌ای را پایه‌ریزی کرد که از همان ابتدا تبدیل به یکی از مطرح‌ترین پروژه‌های موسیقی امبینت شد. Aes Dana با تقابل موسیقی امبینت و داون تمپو به شکلی هنرمندانه جریانی از موسیقی سایکدلیک را به نمایش گذاشت و همین باعث شهرت جهانی او شد. سال گذشته هفتمین آلبوم این گروه با عنوان Pollen منتشر شد، اثری نه چندان متفاوت نسبت به گذشته، اما به همان اندازه قوی و دوست داشتنی. حالا Aes Dana با گذشت کمتر از یک سال از انتشار آخرین آلبومش، دومین آلبوم خود با عنوان Aftermath را ری‌مستر کرده، یک ترک به نام Aftermath #8 به آن اضافه کرده، نامش را به Aftermath 2.0 تغییر داده و دوباره آن را منتشر کرده است. بد نیست بدانید که در زمان پیش فروش این مجموعه، استودیوی تهیه کننده‌ی آن، Ultimae، اعلام کرده بود که هر کسی که از آلبوم اصلی، منتشر شده در سال 2003، عکس بگیرد و برای استودیو ارسال کند جزو اولین افرادی خواهد بود که آلبوم ری‌مستر شده برایش ارسال خواهد شد.
Collapse under the Empire – The Silent Cry
در این وبلاگ از گروه پست راک آلمانی Collapse under the Empire زیاد خوانده‌اید. یک بار نامش را در فهرست بهترین آلبومهای سال 2011، در جایگاه سیزدهم بخاطر آلبوم Shoulders & Giants دیده‌اید، یک بار هم در لیست بهترین آلبومهای سال 2012، در جایگاه هجدهم بخاطر آلبوم Fragments of a Prayer. اگر یادتان باشد گفتیم که آنها بعد از انتشار آلبوم Shoulders & Giants که قرار بود یکی از دو کانسپت آلبومشان باشد، دست به انتشار آلبوم متفرقه‌ای زدند و قرار شد دومین آلبوم کانسپت خود با عنوان Sacrifice & Isolation در سال 2013 منتشر کنند. حالا اینطور که بنظر می‌رسد فعلا قرار نیست این اتفاق بی‌افتد. آنها به تازگی یک EP با عنوان The Silent Cry منتشر کرده‌اند که همان چیزی‌ست که از یکی از بهترین گروه‌های پست راک دنیا انتظار می‌رود. اینطور که بنظر می‌رسد آنها قصد دارند انتظار ما برای انتشار آلبوم جدیدشان را با این مجموعه 23 دقیقه‌ای کمی آسان‌تر کنند.
Deep Purple – Now What
ممکن است شما هم تعجب کنید! مگر دیپ پرپل هنوز زنده است؟ وقتی این ابرگروه موسیقی هارد راک و هوی متال در سال 1976 بعد از هشت سال فعالیت به کار خود پایان داد، حتی خودشان هم تصور نمی‌کردند دوباره هشت سال بعد، در سال 1984، دور هم جمع شوند و دوباره دیپ پرپل را زنده کنند. سالها گذشته، دیپ پرپل از ریچی بلکمور تا جو ستریانی را در خود جای داده و در کل با حضور 14 هیولا در ترکیبش همچنان زنده و بی‌رغیب به فعالیت خود ادامه می‌دهد. آنها بعد از هفت سال از انتشار آلبوم قبلی به تازگی نوزدهمین آلبوم دیپ پرپل را روانه بازار کرده‌اند. دو آهنگ Uncommon Man و Above and Beyond تقدیم شده است به جان لورد، یکی از بنیانگذار دیپ پرپل، که در سال 2012 در سن 71 سالگی بر اثر ابتلا به سرطان پانکراس درگذشت. جالب است که بدانید با وجود آنکه این آلبوم از این گروه انگلیسی توانسته در چارتهای آلمان، اتریش، چک و نروژ جایگاه نخست جدول را از آن خود کند، اما در دو چارت انگلیسی زبان چندان موفق ظاهر نشده است. این آلبوم در چارت انگلستان در جایگاه 19 و در چارت آمریکا در جایگاه 115 قرار گرفته است.
Eluvium – Nightmare Ending
متئو کوپر با پروژه‌ی Eluvium نامی شناخته شده در موسیقی امبینت است. طنین دل‌انگیز نوای پیانو در فضای مینیمال آثارش او را تبدیل به یکی از بهترینهای این ژانر کرده است. هفتمین آلبوم او با نام Nightmare Ending به صورت Double-Album و هر کدام مشتمل بر هفت آهنگ به تازگی منتشر شده است: با فضایی وهم‌انگیز مانند تمام کارهای قبلی او و مثل همیشه همراه با عکسهای همسرش، جنی پاسک. در این آلبوم تعداد آهنگهای بیشتر از 6 دقیقه برابر هفت است، یعنی نصف تعداد آهنگهای این مجموعه. مدت زمانی که پیش از کمتر در آثار او مشاهده می‌شد. آخرین آهنگ با عنوان Happiness، حضور آیرا کاپلان، خواننده گروه ایندی راک Yo La Tengo را بعنوان مهمان به همراه دارد. بد نیست یک چیز جالب را در مورد این هنرمند بدانید. او در سال 2008 آلبومی با عنوان Miniatures ساخت که از نظر حال و هوا و حس و حال اثری متفاوت نسبت به آلبومهای دیگرش بود. برای همین او این آلبوم را بجای Eluvium، با نام متئو کوپر منتشر کرد. اگر طرفدار موسیقی امبینت هستید، شاید این چیزی باشد که این روزها دنبالش می‌گردید.
Fabrizio Paterlini – Now
اینطور که بازتاب مخاطبین وبلاگ نسبت به پستهای بهترینهای سال 2012 نشان می‌دهد، یکی از جذابترین معرفی‌ها برای خواننده‌های وبلاگ فابریتزیو پاترلینی و آلبوم حیرت‌انگیزش، Autumn Stories، بود. او آلبوم جدیدش با نام Now را به تازگی منتشر کرده تا باز احساسات شما را به بازی بگیرد. شما در این آلبوم با یک آهنگ متفاوت نیز مواجه خواهید شد. دومین آهنگ، Not from the past, not for the future، علاوه بر پیانو و ویالن همیشگی، درامز را نیز بهمراه دارد! و این چیزی‌ست که به ندرت در آثار پاترلینی می‌شنوید. جالب است که او آثارش را به «یک گیلاس شراب قرمز در یک عصر تابستانی» تشبیه می‌کند. اما شاید بهترین توصیف در مورد این هنرمند و آثارش کامنتی باشد که یکی از طرفدارانش برایش نوشته است: «فقط یک لحظه به موسیقی او گوش کن، آنوقت بر خلاف همیشه دنیای جای قشنگی بنظر خواهد رسید» این آلبوم هم می‌تواند شما را با ظرافت کاملی که در خود دارد پشت و رو کند.
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
آ ل ب و م 