آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و هشتم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Alcest – Kodama

«کوداما» عنوان پنجمین آلبوم گروه پست متال فرانسوی، «آلسست»، محصول 2016 است. آنها در آلبوم قبلی تا آنجا که توانسته بودند از موسیقی پست متال فاصله گرفته و به پست راک نزدیک شده بودند: ملودی‌های عمدتاً آرام همراه با سافت وکال در بعضی از آهنگها. حالا و در آلبوم جدید آلسست دوباره، البته نه به اندازه‌ی قبل، به سمت موسیقی پست متال بازگشته است. هارش وکال، آن چیزی که عمدتاً در ژانر بلکگیز می‌شنویم، در این اثر نقش پررنگی را ایفا می‌کند. عنوان آلبوم، کوداما، در فرهنگ بومی ژاپن به معنای روحی‌ست که در درختها ساکن می‌شود و آلسست برای ساخت این اثر از فیلم «شاهزاده مونونوکه»، اثر هنرمند مشهور ژاپنی، «هایائو میازاکی»، الهام گرفته است و در کل می‌توان آن را بعنوان یک کانسپت آلبوم در خصوص تقابل جهان طبیعی و دنیای انسان‌ها دانست. نتیجه آنکه: این یک اثر تمیز، زیبا، پیچیده، جذاب، سیاه و دوست داشتنی است. تجربه‌اش کنید.

Poets of the Fall – Clearview

«دید واضح» عنوان هفتمین آلبوم گروه فنلاندی، «پوئتس آو د فال»، محصول 2016 است. من چندان این گروه را منظم پیگیری نکرده‌ام و به گمانم تک و توک آلبوم‌های آنها را از دست داده‌ام. چیزی که از آنها در ذهن من ثبت شده بود، یک گروه شسته و رفته‌ی پست گرانج و در بعضی مواقع آلترناتیو راک بود که موسیقی نسبتاً خوبی داشت و می‌شد از شنیدن بعضی آهنگهایش لذت برد. تا اینکه این آلبوم جدید آفتابه را به تمام تصورات ثبت شده در ذهن من گرفت و همه را شست و ریخت دور و آن را با یک گروه پاپ راک بیمزه جایگزین کرد! البته این آلبوم هم چند آهنگی دارد که شنیدنشان خالی از لطف نیست، مخصوصاً آهنگهای ملایمی که صدای «مارکو سارستو» کنترل ماجرا را بر عهده گرفته است، اما آن هم فقط در ژانر پاپ راک. نتیجه آنکه: من که دوستش نداشتم. نتیجه‌گیری با خودتان.

Epica – The Holographic Principle

«قاعده‌ی هولوگرافیک» عنوان هفتمین آلبوم گروه مشهور هلندی ژانر سیمفونیک متال، «اپیکا»، محصول 2016 است. این گروه با محور قرار دادن این تفکر که جهان هستی یک هولوگرام است که بصورت دیجیتالی خلق شده، در طول یک سال، 27 آهنگ ساخت که هجده‌تای آن در آلبوم جدیدشان جا گرفت و باقی آثار منتظر انتشار در آینده شد. این آلبوم نیز یک اثر باشکوه و عظیم دیگر از این گروه دوست داشتنی‌ست که با وجود آنکه مدت زمان زیاد آن شاید کمی خسته کننده باشد، اما در نهایت تمامی آهنگها جذابیت خاص خود را برای شنیدن دارند. احساس می‌کنید که برای ساخت این آلبوم و ضبط آن ده‌ها نفر حضور دارند! همه چیز شلوغ است و در عین حال هر چیزی در جای خود قرار گرفته است. این آلبوم از دو سی‌دی تشکیل شده که به شکل کاملاً محسوسی هر کدام حال و هوای خاص خود را دارند. اولی فضایی سیمفونیک متال و دومی کاملاً آکوستیک. نتیجه آنکه: این شکوه و عظمت را تجربه کنید.

Riverside – Eye of the Soundscape

«چشم گوش سپار» عنوان به اصطلاح هفتمین آلبوم گروه مشهور پراگرسیو راک لهستانی، «ریورساید»، محصول 2016 است. این آلبوم در اصل یک آلبوم استودیویی مستقل به شمار نمی‌رود، بلکه از مجموع سیزده آهنگ آن که در دو سی‌دی پخش شده‌اند، تنها چهار ترک آن جدید هستند و مابقی بازنوازی، میکس، دمو و یا تغییر یافته‌ی آهنگهای قبلی آنها از آلبوم‌های گذشته‌شان است. همچنین این مجموعه آخرین اثری‌ست که گیتاریست درگذشته‌ی گروه، پیوتر گرودزینسکی، در آن حضور دارد. اصطلاح Soundscape یک چیزی شبیه Landscape است! با این تفاوت که آن چشم‌انداز تصویری معنی می‌دهد و این یکی چون اصطلاح فارسی برایش نمی‌توان یافت، واژه‌ی «گوش سپار» را برایش می‌گذارم. مشابه همان چشم انداز، ولی برای موسیقی است. وقتی موسیقی را گوش می‌کنیم، هر جزء آن، تغییر تمپوها، تغییر ملودی، منظره‌ای را در ذهن ما تداعی می‌کنند که از کنار هم قرار دادنشان نتیجه می‌گیرم که یک آهنگ زیباست یا نه. این را همان ساندسکیپ می‌گویند. اثر تازه منتشر شده‌ی ریورساید حال و هوایی کاملا متفاوت از قبل دارد. موسیقی پراگرسیو راک جای خود را داده است به الکترونیک و داون تمپو، با فضاهای بعضاً امبینت. مطمئن باشید که اگر ندانید این آلبوم اثر آنهاست، خالقش را با شنیدن نمی‌توانید تشخیص دهید. نتیجه آنکه: این گروه نیاز به توصیه کردن ندارد. خودتان تکلیف را می‌دانید!

The Seven Mile Journey – Templates for Mimesis

«الگوهای تقلید» عنوان چهارمین آلبوم گروه پست راک دانمارکی «سون مایل جورنی»، محصول 2016 است. موسیقی آنها چیز عجیب و غریب و هیجان انگیزی‌ست! در تمام آلبوم‌هایشان آنقدر با حوصله و با دقت و سر فرصت، آجر به آجر، همه چیز را روی هم می‌گذارند و از جز به کل و از هیچ به همه چیز می‌رسند که اشک مخاطب را از شوق و هیجان در می‌آورند. آلبوم جدید نیز از همین قانون پیروی می‌کند. آلبومی متشکل از تنها 5 ترک که مدت زمان دو تای آنها بیشتر از 20 دقیقه است! آهنگها به شکلی در مغز شما فرو می‌روند که بعد از گذشت مدت زمان طولانی و اتمام‌شان، هنوز شنیده می‌شوند! هنوز طنین‌شان در گوش‌تان زنگ می‌زند. موسیقی آنها سادگی و قدرت عجیبی دارد و آلبوم جدیدشان به اوج رسیدن این توانایی را به اجرا می‌گذارد. نتیجه آنکه: در این سفر هفت مایلی با آنها همراه شوید!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و یکم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Tarja – The Shadow Self

«خود سایه» عنوان چهارمین آلبوم انفرادی هنرمند مشهور فنلاندی، خواننده سابق گروه «نایت ویش»، خانم «تاریا تورونن» محصول 2016 است. شش سال پیش در همین وبلاگ خیلی مختصر از انتشار آلبوم دوم او نوشتم و اینکه تا چه میزان این اثر فاجعه و دوست نداشتنی بود. اما آلبوم جدید یک شاهکار کم نظیر و حیرت انگیز است! یک اثر مسحور کننده‌ی سیمفونیک متال که به صورتی باورنکردنی از المان‌های انواع موسیقی در آن استفاده شده است. شاید هیچ جای دیگر اینقدر حضور پررنگ، جذاب، به‌جا و خیره‌ی کننده پیانو، ساز شخصی تاریا، را در موسیقی سیمفونیک نشنیده باشیم. فضاسازی آهنگها چنان است که هر آهنگ، ثانیه به ثانیه که جلو می‌رود، شما را به درون خود می‌کشد و در خود غرق‌تان می‌کند (حتماً به فضای آهنگ دوم – Demons in You – توجه مضاعف داشته باشید!) وکال تاریا، مانند همیشه عالی، اینبار به اوج تبحر و کنترل خود در تلفیق سوپرانو و سیمفونیک رسیده است (به وکال آهنگ پنجم که کاور آهنگی از میوز است – Supremacy – توجه دوچندان و به ترک هفتم – Diva – توجه سه چندان داشته باشید!). نتیجه آنکه: با این اوصاف مسئولیت نتیجه‌گیری بر عهده‌ی خودتان!

Switchfoot – Where the Light Shines Through

«جایی که نور نمایان است» عنوان دهمین آلبوم گروه آلترناتیو راک آمریکایی «سوئیچ فوت»، محصول 2016 است. سوئیچ فوت را از زمان انتشار دومین آلبومشان تا به امروز همراهی کرده‌ام و در این حدوداً 15 سال آنها جزو گروه‌های مورد علاقه‌ام بوده‌اند. اما حالا دیگر کار به جایی رسیده که دوست داشتنشان برایم سخت شده است. پس از آلبوم سال 2011 (Vice Verses) دو آلبوم منتشر کرده‌اند که یکی از یکی بیمزه‌تر و دم دستی‌تر است تا حدی که انگار یک رقابت خاصی در پاپ‌تر شدن با کلدپلی دارند!. البته که چند آهنگ خوب می‌توان در این میان پیدا کرد، اما کل آلبوم ترکیب بیش از حد پاپ شده‌ی کارهای قبلی آنهاست و به مراتب می‌توان آن را به جای آلترناتیو راک یک آلبوم کاملا پاپ راک در نظر گرفت. نتیجه آنکه: آلبوم خوب است! منتها اگر گروه دیگری به جز سوئیچ فوت آن را منتشر می‌کرد.

Steven Tyler – We’re All Somebody from Somewhere

«ما همگی از جایی آمده‌ایم» عنوان اولین آلبوم انفرادی پیر موسیقی راک، رهبر گروه «ایروسمیت»، جناب آقای «استیون تایلر» محصول 2016 است. حالا بعد از انتشار 15 آلبوم هارد راک با ایروسمیت، تایلر در اولین اثر انفرادی خود سراغ موسیقی کانتری رفته و توانسته در چارت بهترین آلبومهای کانتری رتبه‌ی نخست را تصاحب کند. تایلر در آستانه‌ی 70 سالگی، با آن صدای منحصر بفرد، اینبار کمی متفاوت نسبت به گذشته و در ژانر جدیدی حاضر شده که به حد کفایت مقبول و دوست داشتنی از آب در آمده است. نتیجه آنکه: اینکه موسیقی کانتری و یا کانتری راک را دوست دارید یا نه چندان مهم نیست. مساله این است که تایلر بیش از 45 سال است که دارد برایمان جیغ می‌زند! به احترام جیغ‌هایش این آلبوم را گوش کنید.

Doprah – Wasting

«اتلاف» عنوان اولین آلبوم گروه ناشناخته‌ی تریپ هاپ نیوزیلندی «دوپرا»، محصول 2016 است. این گروه پنج نفره دو عوض کلیدی و مهم دارد: «استفان مار» (آهنگساز اصلی، مهندس صدا، تهیه کننده و خواننده) و «ایندیرا فورس» (خواننده و نوازنده سینتیسایزر). موسیقی آنها، که از درون استفان مار می‌جوشد، اعجاب انگیز و رویایی و در عین حال تیره و سنگین است. فضاسازی حیرت انگیزی در آثارشان وجود دارد که صدای خاص ایندیرا فورس بر روی آن حالت وهم گونه‌ای را القا می‌کند. این گروه احتمالاً می‌تواند یکی از بهترین تریپ هاپ‌هایی باشد که تا کنون شناخته و شنیده‌اید. نتیجه آنکه: به ناشناس بودنشان کار نداشته باشید. از شناختنشان پشیمان نخواهید شد.

Dr. Dog – The Psychedelic Swamp

«باتلاق روانگردان» عنوان هشتمین آلبوم گروه ایندی راک آمریکایی «دکتر داگ»، محصول 2016 است. موسیقی آنها طیف نسبتاً گسترده‌ای از ژانرها را شامل می‌شود: ایندی راک، سایکدلیک راک، باروک پاپ، ایندی پاپ و حتی در آثار قدیمی‌شان، لو فای. این آلبوم اما در بین آثار اخیر آنها با کمترین میزان موفقیت مواجه شده است. با وجود آنکه همه چیز تر و تمیز و مرتب است و وکال گروه بسیار نقشش را خوب ایفا می‌کند، اما یک چیزی که نمی‌دانم چیست باعث می‌شود که ترکهای این آلبوم آنطوری که باید چنگی به دل نزنند و روی سطح بمانند و خسته کننده بنظر برسند. شاید چون آلبوم را فقط دو بار گوش کرده‌ام چنین نتیجه‌ای گرفته باشم، شاید نیاز به زمان و دفعات بیشتر داشته باشد. نتیجه آنکه: اینبار شما یک چیزی بگویید تا نظر من عوض شود!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی دوم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی دیگری بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده از ابتدای سال 2016 تا کنون. عجله بخاطر این است که عقب هستیم!

پ.ن: در معرفی آلبوم هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Damian Wilson & Adam Wakeman – Weir Keeper’s Tale

شاید چندان اسم «دیمین ویلسون» برایتان آشنا نباشد. او یکی از صداهای موسیقی پراگرسیو راک حال حاضر دنیاست و خواننده گروه‌های Threshold، Headspace و Maiden UniteD که هر از گاهی در پروژه‌های دیگر نیز سرک می‌کشد (که معروفترینشان Ayreon است). این را تا اینجا داشته باشید. ریک ویکمن کیبوردیست مشهور گروه Yes است که با او کاری نداریم! او پسری دارد به اسم آدام ویکمن که در حال حاضر کیبوردیست آزی آزبورن است و پیش از این با بزرگانی نظیر ویل یانگ، انی لنوکس و بلک سبت همکاری داشته است. این دو نفر، یعنی دیمین ویلسون و آدام ویکمن اوایل 2016 آلبومی با عنوان «داستان نگهبان خاکریز» منتشر کرده‌اند که روح را از بدنتان خارج می‌کند! آلبومی آکوستیک، دل‌انگیز، نرم، گرم، لطیف و هر آن چیزی که برای در آغوش کشیدن می‌خواهید. نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش نکنید، این آلبوم رو زندگی کنید!

Villagers – Where Have You Been All My Life

«در تمام عمر من تو کجا بوده‌ای؟» عنوان لایو آلبومی از گروه فولک ایرلندی «ویلجرز» محصول 2016 است. این مجموعه اجرای زنده این گروه در استودیوی RAK واقع در لندن در سال 2015 است. ویلجرز گروه نسبتاً جدیدی است که برایان اوبرین پس از جدایی از گروه The Immediate تاسیس کرد که می‌توان آن را تبلور این هنرمند است. این لایو آلبوم جان می‌دهد آنکه روی چمن دراز بکشید، چشمانتان را ببندید و از شنیدنش لذت ببرید. نتیجه آنکه: این آلبوم را نه یک بار، چندین بار گوش کنید.

Rhapsody of Fire – Into the Legend

«به سوی افسانه» یازدهمین آلبوم گروه سمفونیک پاور متال ایتالیایی «رپسودی آو فایر» محصول 2016 است. اگر این گروه را نمی‌شناسید، قبلن اسمش Rhapsody بود! اگر باز هم نمی‌شناید، پیش از آن اسمش Thundercross بود! اگر مجدداً نمی‌شناسید چندان چیز خاصی را از دست نداده‌اید. ممکن است این آلبوم و کلاً آثار این گروه برای کسی که چندان تا به حال با موسیقی سمفونیک و پاور متال آشنایی نداشته است هیجان انگیز و باشکوه باشد. اما اگر مقایسه کنید، متوجه می‌شوید که چندان هم اتفاقی خاصی این وسط رخ نمی‌دهد. نتیجه آنکه: اگر این گروه را نمی‌شناسید و می‌خواهید موسیقی سمفونیک پاور متال را مزه مزه کنید، یک بار شنیدنش اشکالی ندارد. اگر هم که می‌شناسید، تصمیم با خودتان است!

Steve Angello – Wild Youth

بله! گاهی اوقات از دستم در می‌رود و در میان این همه ژانر خوشمزه و دسته اول، سری هم به موسیقی هاوس می‌زنم! «جوانی وحشی» عنوان اولین آلبوم رسمی هنرمند سوئدی، «استیو انجلو»، محصول سال 2016 است. با وجود اینکه اون فعالیتش را از سال 2001 آغاز کرده، اما با حدود 15 سال تاخیر اولین آلبومش را به بازار داده است. این آلبوم اثری تر و تمیز و قابل شنیدن و لذت بردن است. نتیجه آنکه: چه اشکالی دارد؟ از شنیدن هاوس هم می‌شود گاهی اوقات لذت برد.

Jens Buchert – Elevation

«بلندی» جدیدترین آلبوم هنرمند همه فن حریف آلمانی، «ینز بوکرت»، محصول 2016 است. ینز یکی از مشهورترین تهیه کنندگان موسیقی داون تمپو در دنیاست. اما شهرت اصلی او بخاطر همکاری‌اش در پروژه‌های رنگارنگ امبینت و الکترونیک است. آلبوم جدید او یکی از بهترین آثار چیل آوت و داون تمپویی است که در این چند وقت شنیده‌ام. شب که شد، چراغها را خاموش کنید، چند شمع نزدیک دیوار بگذارید، لای پنجره را باز کنید، اجازه بدهید نسیم ملایمی شعله‌ی شمع را به حرکت و نورش را روی دیوار به رقص وا دارد. اولین ترک را پلی کنید، آن وقت وارد غافله شوید و با سبکبالی تا آخرین ترک برقصید. نتیجه آنکه: این آلبوم را باید تجربه کرد.

Within Temptation – The Unforgiving

در سال 2007  آخرین آلبوم گروه مشهور Within Temptation با عنوان The Heart of Everything منتشر شد (دربارهء این گروه و این آلبوم قبلا اینجا صحبت کرده ام). از آن زمان چهار سال می گذرد و گروه به تازگی تا چند روز دیگر پنجمین آلبوم خود را در لیست انتشار دارد. شارون، خواننده و مغز متفکر گروه، در همین فاصلهء چهار ساله، بچهء دوم و سوم خود را به فاصله یک سال بدنیا آورد. همین مسئله باعث شد که فعالیت او به نسبت گذشته تحت تاثیر قرار بگیرد. در نتیجه در سالهای 2008 و 2009 دو مجموعهء اجرای زنده (Live Album) با عناوین Black Symphony و An Acoustic Night at the Theatre از این گروه منتشر و بقیه وقت شارون صرف زندگی خصوصی اش شد. آلبوم جدید با عنوان The Unforgiving در تاریخ 23 مارس 2011 ابتدا در ژاپن و با دو روز تاخیر در هلند منتشر خواهد شد (لینک دانلود دو روزی ست که لو رفته است)

آلبوم جدید برای خودش ماجرای جالبی دارد. ابتدا قرار بر این بود که مجموعه ای برای یک فیلم ساخت شود. اما در بازار نامتعادل انتشار آثار، ممکن است با به تاخیر افتادن زمان انتشار یک فیلم – در بعضی مواقع تا یک سال – زمان انتشار آلبوم نیز تحت تاثیر قرار بگیرد و این ریسک بزرگی برای گروهی که چهار سال از آخرین آلبومش گذشته بحساب می آمد. شارون در این باره گفته است که: «آن چیزی که می خواستیم سرودن چند ترانه برای یک فیلم بود. ما دنبال یک فیلم خود با یک داستان خوب گشتیم و هر گزینه ای که پیدا کردیم تاریخ انتشارش با شرایط ما جور نبود. اگر اتفاقی می افتاد، فیلم می توانست به راحتی برای برای یک سال به تاخیر بیوفتد و ما اصلا قصد نداشتیم این میزان تاخیر را به آلبوممان هم تحمیل کنیم.»   در نتیجه گروه تصمیم عجیب خود را می گیرد و خودش وارد عمل می شود. آنها با یه نویسنده کتابهای کمیک صحبت می کنند و او آنها را به یک کارگردان معرفی می کند. چندین ایده مطرح می شود و مدتها بحث در می گیرد و نتیجه می شود آنکه آلبوم جدید، The Unforgiving، همراه با یک مجموعه کتاب کمیک و یک مجموعه فیلم کوتاه منتشر می شود. آلبوم جدید 12 آهنگ دارد که تمامی آنها توسط شارون و گیتاریست گروه، رابرت وسترهولت، با کمک تهیه کنندهء آلبوم (دنیل گیبسون) ساخته شده است. همچنین در یک DVD تعداد 12 فیلم قرار گرفته: 3 فیلم کوتاه، 4 میوزیک ویدئو، یک فیلم 20 دقیقه از پشت صحنهء ساخت آلبوم و چند چیز دیگر. اولین سینگل آلبوم با نام Faster در تاریخ 21 ژانویه منتشر شد و ده روز بعد، اولین فیلم کوتاه از این مجموعه با نام Mother Maiden به نمایش در آمد.

The Unforgiving، پنجمین آلبوم گروه هلندی Within Temptation، با نظرات مثبت فراوانی همراه بوده است. متالهولیک امتیاز 9.5 از 10 را به آن داده و طرفداران گروه به شدت از آلبوم جدید ابراز رضایت می کنند. شاید در بعضی آهنگها احساس کنید که موسیقی سمفونیک و گاتیک متال گروه با ترکیبهای موسیقی پاپ مخلوط شده، اما این احساس بنظر می آید همان چیزی ست که گروه قصد دارد در شما ایجاد کند و شما را به دوران طلایی موسیقی هارد راک آمیخته با پاپ، دهه 80، ببرد. صدای شارون فراتر از آن چیزی ست که تا کنون شنیده بودید. توانایی کنترل شارون رو صدایش و البته قدرت بقیه اعضای گروه در ارائه موسیقی نسبت به گذشته کاملا چشمگیر و قابل توجه است. هرچند ممکن است ملایم و لطیف بودن آهنگها شمایی را که طرفدار موسیقی گاتیک متال هستید راضی نکند، اما با یک آلبوم خوب طرف هستید. از دستش ندهید.

پ.ن: اولین سینگل آلبوم (Faster) و اولین فیلم کوتاه منتشر شده (Mother Maiden) را می توانید اینجا ببینید.

پ.ن: معمولا بحثها و ویدئو کلیپهای خوبی در صفحهء فیس بوک وبلاگ مطرح می شود. از دست ندهید.

Tarja – What Lies Beneath

شاید حدود 10 سال پیش یکی از معروف ترین و شناخته شده ترین گروه های گوتیک متال بین ایرانیها، گروه فنلاندی Nightwish بود. یادمه همون موقع ها که آلبوم Oceanborn به دستمون رسیده بود داشتیم خودمون رو باهاش خفه می کردیم! چیزی که بیشتر از همه چیز توجه ها رو جلب می کرد، صدای خاص و سوپرانوی زیبای خواننده گروه، تاریا تورونن بود که به شکل اعجاب انگیزی جذاب و دوست داشتنی بنظر میومد. سالها گذشت و از شهرت Nightwish هم با پیدایش گروه های مطرح این سبک کم شد، تا سال 2005 که تاریا گروه رو ول کرد و تصمیم گرفت دنبال کارهای انفرادی خودش بره.

بعد از این اتفاق Nightwish فقط یه آلبوم به اسم Dark Passion Play منتشر کرد که قبلا در موردش تو همین بلاگ صحبت کردم. اما تاریا توی این چند سال حسابی فعال ظاهر شده. سال 2006 و 2007 پشت سر هم دو تا آلبوم منتشر کرد. آلبوم اولش به طور کامل به کریستمس اختصاص داشت و چون آهنگهای فنلاندی زیادی توش بود (6 از 14 آهنگ) چندان با استقبال بین المللی روبرو نشد. مخصوصا اینکه اکثر آهنگها آثار معروف و مشهور مختص به سال نو بودن که تا حالا توسط خیلی از هنرمندها بازخونی شده. آلبوم دوم به اسم My Winter Storm به نسبت اثر خوبی بود. البته چندان موفق نشد فروش قابل قبولی رو داشته باشه. آلبوم توی زادگاهش یعنی فنلاند 29هزار نسخه فروش داشت و فقط تونست توی روسیه به فروش 20هزار نسخه ای برسه.

حالا بعد از گذشت سه سال از انتشار دومین آلبوم، تاریا سومین اثر خودش رو به تازگی منتشر کرده. فاجعه ای به اسم What Lies Beneath !!! اینطور که از مصاحبه ها معلوم هست تاریا خودش از این آلبوم خیلی راضی هست. اون رو یه چیزی تو مایه های انعکاس مخاطبینش عنوان کرده و مدعی شده که یازده آهنگ این آلبوم از بین بیست اثر انتخاب شده. ساده بگم، این آلبوم به نظر من وحشتناک بود! صدای تاریا روی موسیقی نمیشینه! صداها عجیب و نامانوس هست! فضاها گاهی بیش از اندازه و بی معنی شلوغ از آب در اومده، تغییر تمپو و ریتمها اصلا زیبا و خلاقانه نیست! شما گوش کنین و بگین نظرتون در مورد این آلبوم چیه.