بردیا برجسته نژاد: می خواهم برایتان یک داستان تعریف کنم! اما پیش از شروع لازم است با هم کاراکترهای این داستان را مرور کنیم:
1. میک جگر/ جانوری که کم کم دارد به هفتاد سالگی می رسد/ اسطورهء موسیقی راک اند رول/ خواننده گروه جاودانهء The Rolling Stones.
2. جاس استون/ موسیقی دان و بازیگر 24 ساله/ استعداد جوان موسیقی سول و R&B/ کسی که در 17 سالگی جایزهء مرکوری را دریافت کرد و البته جوانترین دختر پولدار انگلستان در سال 2006.
3. دیمین مارلی/ هنرمند 33 سالهء جامائیکایی/ چهرهء موسیقی Reggae و هیپ هاپ/ جوانترین فرزند اسطورهء موسیقی رگه، باب مارلی/ برندهء سه جایزه گرمی.
4. دیو استوارت/ یک همه فن حریف ِ 60 ساله/ مشهور بخاطر همکاری با Eurythmics/ نوازندهء گیتار، بیس گیتار، پیانو، سیتار، ارگ، سینتی سایزر/ خواننده، آهنگساز و تهیه کنندهء موسیقی.
5. ای آر رحمان/ هنرمند هندی 45 ساله/ آهنگساز فیلم و تئاتر/ تهیه کننده، کارگردان، برنامه ریز، نوازنده/ منتخب مجلهء Time در سال 2009 بعنوان یکی از تاثیرگذارترین چهره ها/ کسی که چند ماه پیش مجلهء World Music به او لقب «چهرهء آیندهء موسیقی World» لقب داد.
داستان از آن جایی شروع می شود که دیو استوارت وقتی که در خانه اش، در کنار ساحلی در جامائیکا، نشسته بود و به هجوم موسیقی خاص جامائیکایی گوش می داد، ایدهء یک پروژهء جدید موسیقی به ذهنش رسید. استوارت موضوع را با میک جگر در میان گذاشت، ایدهء خامی که از تلفیق موسیقی رگه و راک بوجود می آمد. استوارت همچنین دلش می خواست که می توانست به نوعی از موسیقی مورد علاقه اش، موسیقی هندی، نیز استفاده ببرد. اینجا بود که ای آر رحمان به آنها پیوست. قرار شد وزن موسیقی رگه را بسپارند به دیمین مارلی که برای خودش شخصیتی در این ژانر به حساب می آید. چیزی که هنوز مانده بود حضور یک خوانندهء متفاوت برای اجرای R&B بود که میک جگر، جاس استون را که پیش این با او در چند کار همکاری داشت را پیشنهاد کرد. و اینجا بود که سوپر گروه جدیدی متشکل از 5 چهرهء شاخص موسیقی به نام SuperHeavy شکل گرفت.
اوایل سال 2009 این 5 نفر به همراه آنماری کالهون (ویالن) شیا کور(بیس) و کورتنی دیدریک (درامز) با شعار «آهنگی بسازیم که معنی داشته باشد» وارد استودیوئی در لس آنجلس شدند تا ایده هایشان را به اشتراک بگذارند. چیزی که همراهشان بود چند ریف گیتار، چند قطعه لیریکس و تا دلتان بخواهد ایده بود. روند کار سریعتر از آن چیزی که فکرش را بکنید صورت گرفت: 29 اهنگ در 10 روز، تا جایی که مدت زمان بعضی از آهنگها به 1 ساعت می رسید! در نهایت 35 ساعت موسیقی بدست استوارت سپرده شد تا از آن یک آلبوم بیرون بکشد. نکتهء جالب اینجاست که SuperHeavy در سال 2009 تشکیل و آهنگهایش هم ساخته و ضبط شد. اما خبر تاسیس چنین سوپرگروهی محرمانه باقی ماند و تازه 4 ماه پیش بواسطهء میک جگر منتشر شد.
استوارت در نهایت از آن 35 ساعت موسیقی، 53 دقیقه را در قالب 12 آهنگ برای انتشار اولین آلبومشان انتخاب کرد، آلبومی که در حدود 2 هفتهء پیش منتشر شد و توانست رتبهء اول در چارت آلمان و سیزدهم را در انگلستان تصاحب کند. چیزی که می شنوید یک ترکیب خاص و تلفیق منحصر بفرد از موسیقی راک، رگه، هندی، سول و آر ند بی است. اثری که در اکثر آهنگهایش تاثیر تک تک اعضای آن را به خوبی حس می کنید. این را هم بدانید که نسخهء Deluxe که در آلمان، ایرلند، انگلستان، هند، آمریکا، ژاپن و استرالیا منتشر شد 20 دقیقه (5 آهنگ) موسیقی بیشتر از نسخهء استاندارد دارد.
آلبوم با معرفی شروع می شود: آهنگ SuperHeavy از آلبوم SuperHeavy، اولین آلبوم سوپرگروه SuperHeavy. اولین تعجب احتمالا برای شروع آهنگ دوم، Unbelievable، است. این استایل چندان برای میک جگر آشنا نیست! موسیقی هیپ هاپ، با تمی کاملا شرقی که بیشتر ترجیح می دهد در حواشی موسیقی پاپ گردش کند. اولین سینگل این آلبوم Miracle Worker است که با رتبهء 195 وارد چارت انگلستان شد و به 136 رسید. آهنگی کاملا رگه و دوست داشتنی. در کلیپش شما هر 5 عضو گروه را می بینید که به تنهایی مقابل دوربین حاضر می شوند و در نهایت در انتها در کنار یکدگیر به اجرای برنامه می پردازند. آهنگ چهارم همان خود اسمش است: Energy! واضح ترین حضور موسیقی راک تا به اینجای آلبوم که ترکیبش با رگه هیجان انگیز است. آهنگ پنجم، دومین سینگل این آلبوم، آهنگ زیبای Satyameva Jayathe که از عنوانش هم پیداست، بیشتر از عضو هندی گروه تاثیر گرفته است. از این زیباتر نمی شود! یک تلفیق عالی از موسیقی هندی و رگه و هیپ و هاپ. اینجا همه اعضای گروه را حس می کنید. شروع آهنگ با آواز رحمان است، بعد استون می آید، جگر اضافه می شود، مارلی می خواند، سولوی کیبورد استوارت و بعد هم سولوی ویالن کالهون. آهنگ ششم One Day One Night با ریتمی ملایمتر بیشتر رگه ای می ماند که تا مرز بلوز می رود، وارد نمی شود و برمی گردد، اینجا هم استوارت را با کیبوردش داریم که هنرنمایی می کند.
آهنگ هفتم Never Gonna Change تماماً در اختیار میک جگر است و او وارد آن بخشی از رولینگ استونز می شود که من دوست ندارم! آهنگ هشتم Beautiful People چندان تفاوت خاصی با آهنگ سوم ندارد، با همان تمپو و همان نوع ساختار. آهنگ نهم Rock Me Gently تماماً در اختیار هنرنمایی زیبای دو نفرهء مارلی و استون است. یک دوئت فوق العاده که بنظر می رسد بین این دو نفر، اما در واقع بین رگه و آر اند بی است. آهنگ دهم I Can’t Take It No More دوباره می رود سراغ موسیقی راک. کوتاهترین آهنگ آلبوم و تنها اثری که میک جگر تک نفره آن را نوشته است. آهنگ یازدهم I Don’t Mind یک رگهء مهربان با اجرای راک ِ میک جگر است. آهنگ دوازدهم World Keeps Turning آهنگی ست که انگار برای اختتامیه ساخته شده است!، با حضور همهء اعضای و هم صداییشان.
اصولاً سوپرگروه ها چیز خوبی از آب در نمی آیند. بهترین مثالش هم Chickenfoot است که واقعاً برای تحمل آهنگهایش باید حسابی اعصاب مصرف کنید. تیم فوتبالی را در نظر بگیرید که تشکیل شده از بهترین های جهان. در اکثر مواقع این تیم در برابر تیم های معمولی می بازد چون برآیند بازیکنهای خفن اصولا نتیجهء خفنی در پی ندارد و تنها هدف تشکیل این تیم ها حرکتهای عام المنفعه و نمایشی ست. در یک سوپر گروه هم ترکیب و برآیند تفکر و هنر و ژانرهای مختلف معمولا ایده آل از آب در نمی آید. اما SuperHeavy نمونه ای خاص است. در هیچ کدام از ژانرها افراط نشده، همهء اعضا به طور مشترک این هم گروهی را پذیرفته اند و در یک جهت پیش می روند و این روحیه تا اندازه ای ست که مسن ترین و با سابقه ترین عضو گروه، میک جگر، بیش از همه از ژانر اصلی خود فاصله گرفته است. این آلبوم را از دست ندهید که روحتان را شاد می کند.
موزیک ویدئوی Miracle Worker اولین سینگل آلبوم (5:08)
مراحل ضبط آلبوم در استودیو (5:32)
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
آ ل ب و م 