آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی ششم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی امسال.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

The Cult – Hidden City

«شهر پنهان» عنوان دهمین آلبوم یکی از بزرگان موسیقی هارد راک انگلستان و دنیا، گروه «کالت»، محصول 2016 است. با وجود آنکه کالت گذشته‌ی پر از فراز و نشیبی داشته، اما این آلبومش نیز مانند آثار قبلی می‌تواند نمونه‌ی کامل و بی‌نقصی از موسیقی هیجان انگیز هارد راک باشد (کالت از زمان آغاز فعالیتش تا امروز، یعنی 33 سال، دو بار منحل شده، 13 درامر و 10 بیسیست عوض کرده، اما همچنان دو عضو اصلی خود، ایان آستبری و بیلی دافی، را حفظ کرده است). نتیجه آنکه: این آلبوم هیجان انگیز و دوست داشتنی است و نباید از کنار چیزهای هیجان انگیز و دوست داشتنی به سادگی عبور کنید!

Steve Reich – Reich: Mallet Quartet, Sextet, Nagoya Marimbas & Music for Pieces of Wood

اثر جدیدی از پدر موسیقی مینیمال، «استیو رایش»، به تازگی منتشر شده که اگر با این ژانر از موسیقی چندان آشنا نیستید می‌تواند برایتان جذابیت خاصی داشته باشه. رایش یکی از بنیانگذاران اصلی موسیقی مینیمال در اواسط دهه 60 میلادی و از تاثیرگذارترین‌های این ژانر است. این مجموعه گزیده‌ای از آثار درخشان این هنرمند 80 ساله است که با پرکاشن اجرا شده و در طول حدوداً 60 سال دوران فعالیت او منتشر شده است: Mallet Quartet محصول 2009، Sextet محصول 1984، Nagoya Marimbas محصول 1994 و Music for Pieces محصول 1973. توصیه می‌کنم کمی در خصوص این هنرمند و شیوه‌ی ساخت و اجرای آثارش مطالعه کنید که نکات جذابی در انتظارتان خواهد بود. نتیجه آنکه: این آلبوم تجربه‌ی جدیدی برای آنهایی که با موسیقی مینیمال آشنا نیستد و آلبومی هوشمندانه برای دوستداران این ژانر است.

Låpsley – Long Way Home

«دور از خانه» اولین آلبوم هنرمند 19 ساله‌ی تازه کار انگلیسی، «لاپسلی»، محصول 2016 است. او از آن دخترهای کم سن و سال همه فن حریفی است که می‌سازد و می‌نوازد و می‌خواند و این آلبومش هم تقریباً قابل قبول از آب در آمده است. ژانر او چیزی مابین الکترونیک و آر اند بی است و آوازش می‌تواند شما را یاد خیلی‌ها بیاندازد. با این حال دنیای موسیقی لبریز از رقابت است! اگر آهنگی را انتخاب کنید تا بشنوید، معنی‌اش آن است که آهنگهای زیادی را انتخاب کرده‌اید که نشنوید! برای همین این آلبوم با وجود مقبول بودنش چندان حرف خاص و جدیدی ندارد که فیمیل وکالیست‌های قبلی نگفته باشند. نتیجه آنکه: اگر کنجکاو هستید، گوش کنید. اگر نه که اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد.

The Struts – Everybody Wants

«همه می‌خواهند» اولین آلبوم گروه راک انگلیسی «استراتس»، محصول سال 2014 است! بله، امسال نه! دو سال پیش. این آلبوم، با استایل خاص خود، با موسیقی و ریخت و قیافه‌ی اعضایش، یادآور بزرگان راک کلاسیک است و همین امر سبب شده که این آلبوم با موفقیت فراوانی مواجه شود. به تازگی آنها در سال 2016 تصمیم گرفته‌اند که این آلبوم را یک بار دیگر در آمریکا منتشر کنند، با 5 آهنگ اضافی و ضبط مجدد آهنگهای قبلی، اما با حفظ نام آلبوم و کاور آن. اگر از موسیقی بخواهید بدانید این آلبوم از آن آثاری است که با وجود اولین کار آرتیستش، آنقدر پر و پیمان و شسته و رفته است که انگار سال‌ها تجربه پشت آن نشسته است. نتیجه آنکه: یک آلبوم راک پر از انرژی و تا حدودی پاپیولار را بشنوید و لذت ببرید.

OST – They Will Have to Kill Us First

موسیقی فیلم «آنها باید اول ما را بکشند: موسیقی مالی در تبعید» هم منتشر شد. این فیلم مستند به کارگردانی جوانا شوارتز به هماهنگی و برنامه‌ریزی موزیسین‌های کشور مالی برای برگزاری یک کنسرت موسیقی در این کشور، پس از ممنوعیت موسیقی توسط تندروهای اسلامی می‌پردازد. موسیقی آفریقایی همیشه و در هر شرایطی جذاب و شنیدنی است. خونگرم و مهربان، دوست داشتنی و انرژی بخش. این می‌تواند یکی از بهترین چیزهایی باشد که این چند وقت اخیر شنیده‌اید. نتیجه آنکه: حتماً و حتماً و حتماً این مجموعه را مزه مزه کنید.

Circe – Circe

بردیا برجسته نژاد: نیاز به معرفی سیگوروس Sigur Rós نیست: شاخص‌ترین گروه موسیقی ایسلند و یکی از مطرح‌ترین‌های دنیای پست-راک. موسیقی آنها تلفیق اعجاب انگیزی از امبینت و مینیمال است که با فضای موسیقی پست-راک و همراهی جادوی وکال جونسی برگیسون، از گوش شما می‌گذرد و مغزتان را تسخیر می‌کند. سیگوروس را سه جانور تشکیل می‌دهند: جونسی برگیسون، جورج هولم و اوری پال دیریسون. این سه نفر را تا همینجا داشته باشید تا دوباره به سراغشان بازگردیم.

شبکه‌ی BBC فیلم مستندی را تهیه کرده است با عنوان «نمایش نمایش‌ها»، که گزیده‌ای از 100 سال فعالیت سیرکها، واریته‌ها و کارناوال‌ها را نمایش می‌دهد. با وجود آنکه قرار است این فیلم سال بعد به نمایش عمومی در آید، اما دو اکران ویژه از آن در انگلستان، 16 و 17 جولای، در باربیکن سینما و فستیوال لتیتود، برگزار خواهد شد. این فیلم را هم تا همینجا داشته باشید تا برسیم به اصل ماجرا.

Georg Holm and Orri Páll Dýrason

دو عضو گروه سیگوروس، یعنی جورج هولم و اوری پال دیریسون، در کنار کرتان هولم (برادر جورج و گیتاریست کنسرت‌های سیگوروس) و هیلمار اورن هیلمارسون (آهنگساز ایسلندی) پروژه‌ای را تعریف کرده‌اند با عنوان Circe و موسیقی متن فیلم مستند شبکه‌ی BBC را اجرا کرده‌اند. این مجموعه تحت عنوان Circe قرار است 21 آگوست در قالب سی‌دی و وینیل و همچنین دانلود از طریق اینترنت منتشر شود (سرسی، اسطوره‌ی یونانی و خدای جادو، دختر هلیوس و پرسه، به دلیل نفرتش از مردان، هر مردی که به جزیره‌ی او پا می‌گذاشت را به خوک تبدیل می‌کرد)

دو عضو گروه سیگوروس نیز قرار است در هر دو اکران اولیه‌ی این فیلم در ماه جولای، در کنار تهیه‌کننده‌های فیلم و نویسنده‌ی آن، اندرو اسمیت، حضور داشته باشند. این مجموعه به مدت 72 دقیقه و با 14 ترک، در استودیوی اختصاصی سیگوروس با نام کرانک، واقع در رکاویک (پایتخت ایسلند و زادگاه گروه سیگوروس) و به همراه گروه کر جنوب ایسلند ضبط شده است.

این احتمال وجود دارد که ارتباط برقرار کردن با موسیقی OST برای اکثر موسیقی دوستان سخت و در بعضی موارد غیر ممکن باشد. موسیقی فیلم از همان ابتدای خلقتش آمیخته با تصویر بوده است. این ارتباط دو طرفه، تاثیر موسیقی بر تصویر و تصویر بر موسیقی، در بعضی موارد آنقدر پررنگ و غیر قابل انکار است که هر کدام بدون حضور دیگری کامل نیست و نمی‌تواند خود واقعی‌ش را بروز دهد. اما مسئله اینجاست که ما از اثری صحبت می‌کنیم که دو سوم سیگوروس را در خود دارد! روی تک تک نت‌های موسیقی آنها تصویر سوار شده! فرق نمی‌کند چشمانتان باز باشد یا آنها رو ببندید. تصاویر در پیش روی شما رژه می‌روند، چه فیلم مستندی باشد که BBC آنرا ساخته و چه تصاویر درهم و برهمی که ذهن شما کارگردانی‌اش می‌کند.

چیزی که در این مجموعه می‌شنوید تفاوت چندانی با همان سیگوروسی که میشناسیم ندارد. فقط در اینجا از صدای خاص و ملودیک جونسی خبری نیست. با وجود اینکه این اولین تجربه‌ی دو عضو سیگوروس در ساخت موسیقی برای فیلم است، اما جونسی در این زمینه کارنامه‌ی پر بار تری دارد: موسیقی فیلم We Bought a Zoo (ساخته‌ی کامرون کرو و با بازی مت دیمون و اسکارلت جوهانسون) و همچنین قسمت دوم انیمیشن How to Train Your Dragon. اینکه به چه علتی جونسی در این آلبوم در کنار دو یار خود حضور ندارد مشخص نیست، با این وجود Circe بدون حضور او نیز اثری درخشان و در خور توجه از آب در آمده است.

اولین ترک از این مجموعه در تاریخ 22 جولای با عنوان Lila منتشر شد. ویدئوی این آهنگ تصاویری‌ست سیاه و سفید که اجرای رقص واریته‌ای مربوط به نیمه‌ی اول قرن بیستم است. در ساخت این ویدئو به طور مشخص از بخشهایی از فیلم «نمایش نمایش‌ها» (The Show of the Shows) استفاده شده است و در آن تصویر زنی را می‌بیند که در حالیکه یک صندلی چوبی را با دندان خود نگه داشته، می‌رقصد!

در حال حاضر، با وجود اینکه هنوز بیش از یک هفته تا تاریخ انتشار رسمی این مجموعه باقی مانده، این اثر در فضای مجازی پخش شده و می‌توانید از شنیدن آن لذت ببرید.

Sieber, Kammen, Fulton and Schatz – Music from Braid

توضیح: قصدم این است که در سال جدید چندان تاکیدی بر جدید بودن آلبومهای معرفی شده نداشته باشم و کمی از اهمیت تاریخ انتشار هر آلبوم کم کنم. به گمانم لازم است هر از گاهی سری هم به سالهای قبل بزنیم و در مورد آلبومهایی که از زمان انتشارشان گذشته، اما همچنان برای شنیدن داغ و تازه هستند، صحبت کنیم.

بردیا برجسته نژاد: هیچوقت اهل بازیهای کامپیوتری نبوده‌ام. البته دلیلش این نبود که در آن زمان اتم می‌شکافتم یا شاتل هوا می‌کردم. علت ساده‌ای داشت: هیچکدام از کنسولهای بازی را نداشتم و همیشه کامپیوترم عقبتر از احتیاجات مورد نیاز بازیهای روز بود! برای همین نه بازیها را دنبال می‌کردم و نه در جریان آنها بودم. این توضیح را دادم تا این را بدانید به شخصه نمی‌دانم Braid چیست. اینطور که معلوم است یک بازی کامپیوتری مشهور برای Xbox360 است که به فاصله‌ی کمتر از یکسال نسخه‌های آن برای ویندوز و بعد هم Mac منتشر شد. داستان بازی از این قرار است که قهرمانی به نام تیم قصد دارد پرنسس زیبارو را از چنگال هیولای بدذات نجات دهد. این بازی بخاطر مراحل پیچیده و سرنخهای هیجان‌انگیز برای رمزگشایی در دسته‌ی بازیهای پازل و فکری جای می‌گیرد. حالا اینها چه ارتباطی به ما دارد را الان متوجه می‌شوید.

این بازی یک مجموعه‌ی موسیقی متن دارد که در نوع خودش شاهکار و فوق‌العاده است. این آلبوم با مجموع 8 آهنگ از 3 هنرمند می‌تواند یکی از بهترین OSTهایی باشد که تا به امروز شنیده‌اید. ژانر اکسپریمنتال، امبینت و فولک – کلاسیک معاصر به گونه‌ای در هم تنیده شده‌اند که حتی بدون آنکه بازی را دیده باشید می‌توانید حال و هوای ویژه‌ای را در ذهنتان تجسم کنید. بگذارید اول کمی در مورد این 3 نفر صحبت کنیم:

جمی سیبر، هنرمند آمریکایی و چهره‌ای شناخته در نوازندگی ویالن سل. او را زنی معرفی می‌کنند که جسم بی‌جان ویالن در دستانش جان می‌گیرد و عشق را تبدیل به شعری برای روح و روان می‌کند. او در این آلبوم نقش رهبر را بازی می‌کند. موسیقی او را می‌توانید بیش از همه جا در پروژه‌های گوناگون رقص بشنوید. او پیش از این سابقه عضویت تمام وقت در گروه پراگرسیو راک Rumors of the Big Wave و اجراهای دونفره موسیقی فولک با چارلی مورفی را دارد. اما فعالیت او بعنوان یک سولو آرتیست و انتشار شش آلبوم انفرادی توانست شهرت قابل توجهی را نصیبش کند. برای موسیقی این بازی آهنگ Maenam از آلبوم Hidden Sky، آهنگهای Undercurrent و The Darkening Ground از آلبوم Lush Mechanique و آهنگهای Tell it by Heart و Long Past Gone از آبوم Second Sight جمی سیبر انتخاب شده‌اند.

شیرا کامن، هنرمند آمریکایی و نوازنده‌ی چیره‌دست ویالن، نصف عمرش را صرف گشت و گذار دورر دنیا و بررسی موسیقی ملل کرده است. نام او را می‌توانید در پروژه‌های مختلف موسیقی کهن و حضور در کنار هنرمندان موسیقی بالکان و در کل همکاری با بیش از 15 گروه و پروژه و هنرمند مختلف ببینید. او یکی از اساتید صاحب نام موسیقی دانشگاه‌های Yale ، Case Western و Oregan است و تاکنون سمینارهای مختلفی را در Fondazione Cini واقعا در ونیز ایتالیا و Scuola Cantorum Basiliensis سوییس برگزار کرده است. برای موسیقی این بازی آهنگ Downstream از آلبوم Music of Waters و آهنگ Lullaby Set از آلبوم مشترک با پم سوان (نوازنده پیانو) Wild Wood شیرا کامن انتخاب شده‌اند.

دکتر شریل ان فالتون، هنرمند، مدرس و محقق آمریکایی و نوازنده خبره‌ی هارپ. او یکی از معدود هنرمندانی در دنیاست که توانایی نواختن تریپل هارپ (نوع هارپ خاص که سه ردیف سیم، بجای یک ردیف، دارد و تعداد هنرمندانی که امروزه آن را می‌نوازند انگشت‌شمار است) او را، پس از اجرای انفرادی‌اش در سال 2002 در کنگره‌ی جهانی هارپ در ژنو، بعنوان یکی از بهترین هارپیست‌های دنیا می‌شناسند. او توانست جایزه‌ی معتبر برتون را بخاطر تز دکترای خود با موضوع تاریخ تریپل هارپ دریافت کند و البته این را بگذارید در کنار نشان‌ها و مدارک دیگری که تا کنون کسب کرده است. می‌توانید صدای ساز او را در بیش از 30 آلبوم، از موسیقی فیلم گرفته تا بازی، از کهن تا باروک، از ارکسترال تا معاصر و از سلتیک تا فولک بشنوید. برای موسیقی این بازی آهنگ Romanesca از آلبوم The Once and Future Harp شریل ان فالتون انتخاب شده است.

این را هم اضافه کنم که در انتهای آلبوم دو آهنگ دیگر، علاوه بر این 8 آهنگ‏، وجود دارد که هنرمند ناشناخته‌ای به نام جان شاتز ریمیکس جذابی از دو آهنگ Maenam و Undercurrent جمی سیبر، با محور قرار دادن «زمان»، که یکی از عوامل اصلی در این بازی‌ست، ارائه کرده است.

همانطور که متوجه شده‌اید این یک آلبوم کاملا زنانه است. استفاده از آثار سه موزیسین خانم، آنهم افرادی که موسیقی برایشان از ریشه و اساس جدی‌تر از آن چیزی‌ست که در بین دیگر هنرمندان مرسوم است، دقت و ظرافت بالایی را می‌طلبد. یعنی در اصل هم اگر بخواهید نگاه کنید این یک آلبوم خاص برای یک بازی نیست. آهنگها مستقل از بازی، در زمانهای مستقل، توسط هنرمندان مستقل و برای آلبومهای مستقل ساخته شده‌اند. تنها اتفاقی که اینجا افتاده یک گرداوری خاص و ویژه است که توانسته مجموعه‌ای را برای یک بازی کامپیوتری فراهم کنم. همین مسئله صحبت در این مورد را مشکل می‌کند. اینکه بشینم و برایتان از ارتباط آهنگها حرف بزنم ممکن نیست، چون آهنگها با یک تفکر واحد ساخته نشده‌اند. اگر هم بخواهم از حال و هوای آهنگها و ارتباطشان با تصویر بگویم، باز هم ممکن نیست چون من بازی را ندیده‌ام. تنها کاری که توانستم بکنم دیدن چندین ویدئوی مختلف در یوتیوب از مراحل بازی بود تا شاید بتوانم ارتباط معنایی بین موسیقی و بازی پیدا کنم. فارغ از تمام این حرفها، حتما این مجموعه را گوش کنید. مطمئنم که از شنیدنش لذت خواهید برد.

تریلر این بازی را در یوتیوب ببینید

آهنگها را در مگناتون گوش کنید

Clint Mansell – Black Swan

اجازه بدهید یک مقدار به گذشته برویم. اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 یک گروه آلترناتیو راک ناشناس به نام Pop Will Eat Itself در انگلستان برای خودش آلبوم منتشر می کرد. آنها بعد از تجربه کردن موسیقی آلترناتیو قدم به دنیای اینداستریال گذاشتند اما هیچوقت نتوانستند شهرتی را برای خود دست و پا کنند. گروه در سال 1996 منحل شد و اعضای آن هر کدام به دنبال پروژه های شخصی خود رفتند. خواننده این گروه به واسطه رفاقتش با کارگردان جوانی به نام دارن آرونوفسکی وارد صنعت سینما می شود و ساخت موسیقی اولین فیلم او با عنوان π را به عهده می گیرد. دو سال بعد (2000) او موسیقی دومین فیلم آرنوفسکی، یعنی مرثیه ای برای یک رویا (Requiem for a Dream) را می سازد و تبدیل به یک چهره جهانی می شود. بله! او کسی نیست جز کلینت منسل، آهنگساز اسطوره ای سینما که با شاهکارهایی که خلق می کند فیلم را از قاب و تصویر جدا کرده و با نت و ملودی به شما معرفی می کند.

منسل نامی شناخته شده برای علاقه مندان سینماست. موسیقی او را در فیلمهای نظیر Moon و Smokin’ Aces شنیده ایم. اما مشهورترین آثار او را می توانید در فیلمهای آرونوفسکی بشنوید. آرونوفسکی تا کنون پنج فیلم را کارگردانی کرده که در تمامی آنها منسل حضور دارد: Pi در سال 1998، Requiem for a Dream در سال 2000، The Fountain در سال 2006، The Wrestler در سال 2008  و Black Swan محصول سال 2010.

Black Swan، با هنرمندی ناتالی پورتمن و میلا کونیس، محصول سال 2010، آخرین همکاری آرنوفسکی و منسل است. منسل برای موسیقی این فیلم از بالهء چایکوفسکی، با اعمال پاره ای تغییرات، استفاده کرده. به همین دلیل بخاطر استفاده از آثار چایکوفسکی این مجموعه نتوانست در مراسم اسکار نامزد دریافت بهترین موسیقی فیلم شود. این را هم اضافه کنم که در فیلم می توانید آثاری از The Chemical Brothers را نیز بشنوید. اما این آهنگها در مجموعهء موسیقی این فیلم منتشر نشده است. این را هم اضافه کنم که دیروز جایزهء بهترین بازیگر زن در مراسم گلدن گلوب به ناتالی پورتمن برای بازی در این فیلم تعلق گرفت.

من هنوز فیلم را ندیده ام. موسیقی که عالی ست. پیشنهاد می کنم از دستش ندهید. لینک دانلود را می توانید در بخش دیدگاه های وبلاگ پیدا کنید.

Trent Reznor and Atticus Ross – The Social Network: Five Track Sampler

در مورد ترنت رزنور تا حالا خیلی صحبت کردم. رزنور بعد از اینکه اعلام کرد تا اطلاع ثانوی بیخیال پروژه مشهور خودش(Nine Inch Nails) شده، به همراه همسرش و هنرمندی به نام اتیکاس راس، اقدام به تاسیس گروهی به اسم How to Destroy Angels کرد. در مورد اتیکاس راس هم قبلا صحبت کردم. اون که به تازگی برای خودش شهرتی به هم زده این اواخر به خاطر موسیقی فیلم The Book of Eli برای سینما دوستان چهره ای شناخته شده هست. اما الان نمیخوام در مورد گروه مشترک این دو نفر صحبت کنم.

رزنور و راس توی یه پروژه مشترک و فارغ از گروه How to Destroy Angels موسیقی متن فیلمی که احتمالا وقتی اکران بشه سر و صدای زیادی به پا می کنه رو نوشتن. دارم در مورد فیلم The Social Network به کارگردانی دیوید فینچر حرف میزنم که داستان پیدایش Facebook رو به تصویر کشیده. فضای الکترونیک کارهای رزنور و راس اینبار کمی از تریپ هاپ فاصله گرفته و با حفظ موقعیت، وارد موسیقی امبینت شده. برای همین میشه تا حدودی این کار رو متمایز از کارهای قبلی این دو نفر دونست. از موسیقی رزنور قبل از این در فیلمها و سریالهای زیادی استفاده شده که شاخص ترین اونها فیلم Man on Fire به کارگردانی تونی اسکات و بازی دنزل واشنگتن هست که 6 آهنگش کار رزنور هست. در مورد کارهای اتیکاس راس هم قبلا صحبت کردم. چیزی که الان میشنوین سمپل و نمونه 5 آهنگ این فیلم هست. امیدوارم از شنیدن اثر مشترک این دو نفر لذت ببرین.