Yngwie Malmsteen – Relentless

ملمستین از اون دست هنرمندایی هست که اسمش با موسیقی متال آمیخته شده و هر وقت صحبت از بزرگترینهای گیتار این ژانر به زبون میاد، بی شک یادی هم از این هنرمند 47 ساله، اینگوی ملمستین، میشه. بیشترین دلیل شهرت این اسطوره موسیقی سوئدی ترکیب اعجاب انگیز موسیقی نئوکلاسیک با هوی متال هست. این موسیقی به نام ملمستین ثبت شده و اون پیشرو چنین سبکی در اوایل دهه 80 بود و عنوان «باروک اند رل» براش انتخاب کرد (چیزی بر وزن راک اند رل، اگه یادتون باشه قبلا توی پستی که در مورد آلبوم آخر Arcade Fire – اینجا – گذاشته بودم توضیح دادم که موسیقی باروک چی هست). البته فراموش نکنین، جناب ملمستین یکی از پیشروان اصلی سبک Shred Guitar در نوازندگی گیتار هست (تکنیکی عجیب و غریب و فضایی در نواختن گیتار که سرعتی فراتر از تصور داره و حتی بعضی وقتها موقع دیدنش ممکنه انگشتهای نوازنده رو گم کنی!!. برین توی Youtube، بعد اونجا Shredding رو سرچ کنین و چند نمونه – مخصوصا مال خود ملمستین – رو ببینین). احتمالا اونهایی هم که با این هنرمند چندان آشنایی ندارین اسمش رو توی مجموعه اجراهای G3 در کنار جو ستریانی و استیو وای شنیدن و کنسرتهای خفن اونها رو دیدن.

ملمستین از سال 1984، بعد از انتشار یک آلبوم با گروه Steeler و یک آلبوم با گروه Alcatrazz هر دو در سال 83، فعالیت انفرادی خودش رو شروع کرد. حالا ملمستین به تازگی هجدهمین آلبوم انفرادی خودش رو با عنوان Relentless در سبک همیشگی نئوکلاسیکال متال منتشر کرده. در این آلبوم هم تیم ریپر اونز بعنوان خواننده ملمستین رو همراهی میکنه. اونز، خواننده سابق گروه های مشهور Judas Priest و Iced Earth، بعد از همکاری موفقیت آمیزی که در آلبوم سال 2008 ملمستین با عنوان Perpetual Flame داشت، دوباره در آلبوم جدید به همکاری دعوت شده. این آلبوم توسط شخص ملمستین تهیه و در استودیوی شخصیش، Rising Ford Records ضبط  و همینطور تمامی آهنگها هم توسط خودش نوشته و ساخته شده. امیدوار دوستش داشته باشین.

Apocalyptica – 7th Symphony

شک نکنین که Apocalyptica یکی از گروه های استثنایی موسیقی جهان هست. بذارین برگردیم به زمان شکل گیری گروه. سال 1993 چهار جوان فنلاندی و نوازنده چیره دست ویالن سل دور هم جمع میشن و یه کنسرت عجیب و غریب از آهنگهای Metallica رو توی دانشگاه موسیقی سیبلیوس برگزار میکنن. این همکاری و ایدهء شگفت انگیز (اجرای موسیقی متال فقط با حضور چهار ویالن سل) منجر به تاسیس گروه آپوکالیپتیکا و انتشار اولین آلبومشون در سال 1996 میشه که سر و صدای زیادی به راه انداخت و به سرعت جای خودش رو بین موسیقی دوستان باز کرد. این آلبوم با عنوان «نواختن متالیکا با چهار ویالن سل» همون زمان توی ایران هم، بخاطر محبوبیت گروه متالیکا، مخاطبین خودش رو پیدا کرد. هشت تا آهنگ توی این آلبوم اجرا شده بود: Enter Sandman , Master of Puppets , Harvester of Sorrow , The Unforgiven , Sad But True , Creeping Death , Wherever I May Roam و Welcome Home . درسته که قبل از این آلبوم گروه Rasputina چیزی به اسم Cello Metal رو به شکل امروزی در آورد، اما آپوکالیپتیکا اون رو با آلبوم اولش جهانی کرد. اونها با کمی تغییر در ترکیب اعضای گروه تا سال 2002 سه تا آلبوم منتشر کردن و فعالیت اونها در سال 2003 با یه تغییر مهم و بزرگ همراه شد. از تعداد 4 ویالن سل گروه یدونه کم شد و بجاش یه درامر به گروه پیوست. اونها بعد از این تغییر 3 آلبوم دیگه منتشر کردن که آخرین اونها در سال 2007 به اسم Worlds Collide رتبهء هفتم در چارت بیلبورد آلبومهای راک رو تصاحب کرد.

آپوکالیپتیکا توی این دو دهه فعالیت، علاوه بر کاور کردن آهنگهای متالیکا توی یه آلبوم مجزا، به طور پراکنده آهنگهایی از گروه هایی مثل: Black Sabbath , David Bowie , Pantera , Rammstein , Sepultura , Slayer و Faith No More رو هم کاور کرده. تا الان هم خواننده های زیادی بعنوان مهمان تو اجرای آهنگها با اونها همراه بودن. مثل: کوری تیلور (Slipknot/Stone Sour) ، کریستینا اسکابیا (Lacuna Coil) ، لاری یونن (The Rasmus) ، مت تاک (Bullet For My Valentine) ، مکس کاوالرا (Soulfly/Sepultura) ، تیل لیندمان (Rammestein) و ویله والو (HIM).

به تازگی هفتمین آلبوم گروه به اسم هفتمین سمفونی (7^th Symphony) منتشر شده. توی این آلبوم 4 آهنگ با خوانندهء مهمان همراه هست و بقیه آهنگها مثل اکثر کارهاشون بصورت Instrumental (بدون کلام) اجرا شده. آهنگ دوم به اسم End of Me با حضور خواننده گروه Bush ، گوین روسدیل اجرا شده. در آهنگ سوم به نام Not Strong Enough برنت اسمیت از گروه Shinedown بعنوان خواننده حضور داره. لیسی استورم از گروه Flyleaf در آهنگ هفتم به اسم Broken Pieces و جو دوپلانتیر از گروه Gojira در آهنگ نهم به اسم Bring Them To Light مسئولیت خوندن رو به عهده دارن. این آهنگ آخر در اصل برای آلبوم قبلی نوشته شده بود. اما از اونجایی که هم اعضای گروه و هم خود دوپلانتیر از نتیجه کار راضی نبودن، برای همون اون رو موکول کردن به آلبوم بعدی یعنی همین آلبومی که داریم در موردش صحبت میکنیم. در بین آهنگهای بدون کلام، Track شماره 4 به اسم 2010 با حضور دیو لومباردو، درامر گروه Slayer، اجرا شده.

دوستان زحمت گذاشتن لینک رو برای استفاده بقیه توی بخش کامنت بکشین. امیدوارم لذت ببرین از این آلبوم زیبا.