آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و ششم

بردیا برجسته نژاد: آلبوم پکیجی را که در این پست می‌خوانید به زحمت و محبت «رضا اموری» نوشته شده است. ضمن تشکر از رضای عزیز، لازم است بگویم، هرچند خودتان مطمئناً می‌دانید، که متن نوشته شده بازتاب سلیقه و نظر شخصی رضا اموری است و از آن جهت که هدف اصلی پستهای مرتبط با آلبوم پکیج، معرفی آلبومهای تازه منتشر شده است و نه نقد و بررسی آنها، لذا لزومی ندارد نظر من یا کس دیگری در خصوص این آلبومها دوباره نوشته شود.

Mono – Requiem For Hell

رضا اموری: «مرثیه ای برای جهنم» نام جدیدترین اثر پست – راک بازان ژاپنی، گروه «مونو»، است که به فاصله دو سال از آخرین آلبومشان منتشر شده است. به نظر می‌رسد مونو چندین سال است که مسیر موفقیت را پیدا کرده و همچنان در آسمان ها سر می‌کند. در این آلبوم هم شاهد ملودی‌های پخته، ریتم‌های طولانی و اتمسفر سنگین، که به نوعی امضای این بند به شمار می‌رود هستیم. این آلبوم هم به نوعی پیرو دیگر آلبوم‌های بند به شمار می‌رود و تنها شامل پنج قطعه می‌شود. نتیجه آنکه: اگر طرفدار پست – راک هستید حتما تا الان به این آلبوم گوش کرده‌اید و نیازی به تاکید من وجود ندارد. اگر هم طرفدار پست – راک نیستید، خب، برای شروع چه بندی بهتر از مونو؟

Nick Cave and the Bad Seeds – Skeleton Tree

رضا اموری: صبح است. از خواب بر می‌خیزید. متوجه می‌شوید که بند مورد علاقه‌تان آلبومی جدید منتشر کرده است. بنا بر تجربیات قبلی سعی می‌کنید که صبح به سراغش نروید! چون دوست ندارید که روز را با غم شروع کنید! بند مورد نظر بدون شک «نیک کیو اند بد سید» است. بندی که این توانایی را دارد که شادترین افراد روی زمین را با موسیقی ملانکولی خود غمگین کند. بندی قدیمی و ریشه دار، از دل ملبورن استرالیا که در اوایل دهه 80 میلادی توسط نیک کیو، میک هاروی و بلیکسا بارگلد تاسیس شد . به تازگی شانزدهمین آلبوم رسمی این بند آلترناتیو به نام «درخت اسکلت» منتشر شده است و غوغایی در بازار تقریباً ساکن موسیقی خلق کرده است. نیک کیو در جریان نوشتن این آلبوم بود که خبر فوت پسر 15 ساله‌اش به او رسید. به همین دلیل تم و مضمون بیشتر قطعات این آلبوم مرگ، عزا و از دست دادن عزیزان و نزدیکان است. نتیجه آنکه: اگر از موسیقی ملانکولی و غمگین لذت می‌برید به این آلبوم گوش بدهید. نه! اگر از موسیقی لذت می‌برید این آلبوم را گوش کنید.

Norah Jones – Day Breaks

رضا اموری: «طلوع» نام جدیترین آلبوم منتشر شده از هنرمند دوست داشتنی و خوش قریحه آمریکایی، «نورا جونز» است که در تاریخ 7 اکتبر امسال به صورت رسمی منتشر شد. موسیقی در حد ‌نهایت زیبا، شاعرانه و عاشقانه است و این همان چیزی‌ست که از نورا جونز عزیزمان انتظار داریم. سبک این آلبوم بیشتر حول جز می‌چرخد و گاهی رگه‌های پاپ نیز در آن پدیدار می‌شود‌. آلبوم شامل شانزده قطعه است که چهار تا از آنها بصورت لایو ضبط شده‌اند. در مورد خود شخص نورا جونز نیز می‌توان گفت که او همان آرتیست همیشگی است: نه پیشرفتی حاصل شده و نه پس رفتی‌. ولی خب، ما هم همان نورا جونز همیشگی را دوست داریم! در بازار موسیقی آمریکا که انتظار می‌رود خوانندگان زن موسیقی پلاستیکی و هالیوودی و عامه پسند تولید کنند، نورا جونز یک نعمت است. نتیجه آنکه: این آلبوم به شدت ساده و خوش آیند را حتماً گوش کنید که با گوش‌تان مهربان است. مطمئنا آرامش عجیب این آلبوم را حس خواهید کرد.

Bon Iver – 22, A Million

رضا اموری: «22، یک میلیون» نام آخرین آلبوم بند فولک – ایندی راک آمریکایی، «بون ایور»، به تازگی منتشر و روانه بازار شده است. آلبوم دارای 10 قطعه است که به شکل عجیبی نامگذاری شده‌اند. بعنوان مثال ترک اول عنوانش «22 (OVER S∞∞N)»   است، به همین شکلی که می‌بینید و ترک دوم «10 d E A T h b R E a s T ⚄ ⚄»    نام دارد و در ادامه هر ترک با اسمی عجیبتر از قبلی. به طور کلی با یکی از خاص ترین و عجیب ترین آلبوم های سال طرف هستیم، آلبوم که به نحوی لیریکس آن ریشه در مضامین دینی دارد. این گروه در این آلبوم مقداری از فولک بودن خود فاصله گرفته و عناصر الکترونیک کم و بیش در آن خودنمایی می‌کنند. شخصا کارهای اولیه این بند را بیشتر می‌پسندیدم و جدیداً فقط احساس می‌کنم که جاستین ورنون (بنیانگذار – گیتاریست – ووکالیست) فقط تبدیل به یک نسخه آمریکایی از دیمین رایس شده است. نتیجه آنکه: یک بار شنیدنش ضرر ندارد. دو بار هم شد اشکال ندارد!

Devin Townsend Band – Transcendence

رضا اموری: «برتری» نام هفدهمین آلبوم رسمی موزیسین کهنه کار، دوین تونسند، است و همچنین هفتمین آلبوم از سری کارهایی که این هنرمند کانادایی در غالب پروژه موسیقیایی خود، دوین تونسند پراجکت، انجام داده است. این آلبوم در ماه سپتامبر 2016 و در غالب دو سی دی منتشر شد که یکی از آن ها شامل دموهای استفاده نشده‌ی او در سال‌های گذشته است. ژانر کلی آلبوم مطابق انتظار پراگرسیو است که گاهی راک می‌شود، گاهی متال و حتی گاهی سمت و سوی سیمفونیک و اورکسترال می‌گیرد. آلبوم فضایی شدیداً آپ بیت دارد که اگر با کارهای قبلی دوین تونسند آشنا باشید کاملا به نظرتان آشنا خواهد رسید. تمامی قطعات (به جز یک قطعه) توسط خود دوین تونسند ساخته شده‌اند و می‌توان این برداشت را داشت که آلبوم بیشتر موسیقی محور است و آواز در حاشیه می‌ماند، هرچند صدای فریاد گونه‌ی دوین تونسند هم کاملاً دوست داشتنی و جذاب است. به طور کلی می‌توان گفت که این آلبوم دقیقاً همان چیزی‌ست که باید باشد و تمام اجزای تشکیل دهنده آن با یکدیگر به هارمونی فوق العاده‌ای رسیده‌اند و مکمل یکدیگرند. نتیجه آنکه: بدون شک با یکی از بهترین آلبوم‌های سال در سبک پراگرسیو طرف هستید.

 

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و پنجم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Lisa Hannigan – At Swim

«شناور» عنوان سومین آلبوم هنرمند ژانر ایندی فولک ایرلندی، خانم «لیزا هنیگان»، محصول 2016 است. او را حتما می‌شناسید! ایشان همان بانوی دوست داشتنی‌ای هستند که صدایش را در چندین آهنگ «دیمین رایس» شنیده‌اید. او برای رایس می‌خواند، در تورهایش شرکت می‌کرد، گیتار می‌زد، پشت درامز می‌نشست و بیس می‌نواخت، تا زمانیکه رایس او را به شکل نه چندان مودبانه‌ای از گروهش اخراج کرد. فعالیت انفرادی هنیگان از همان زمان آغاز شد که منجر به انتشار سه آلبوم تا به امروز شده است. اما انتشار آلبوم جدید حکایت خاص خود را دارد. چشمه‌ی هنر او پس از انتشار دومین آلبومش خشک شد! او از شهرش، دوبلین، به پاریس رفت، مدتی را در آنجا سر کرد، بعد به لندن رفت، کمی هم آنجا وقت گذراند، اما نتیجه‌ای حاصل نشد و چیز جدیدی در او نجوشید! او به دوبلین بازگشت، اسباب و اثاثیه‌ش را جمع کرد و رفت و ساکن لندن شد. هیچ اتفاقی نیافتاد تا زمانیکه ایمیلی از «آرون دسنر»، یکی از اعضای اصلی گروه The National، دریافت کرد که به او پیشنهاد همکاری داده بود. این دو نفر با الهام گیری از اشعار شاعر ایرلندی، «شیموس هینی»، و همکاری یکدیگر و البته تهیه کنندگی دسنر، آلبومی را منتشر کردند که می‌توان گفت شاخصترین اثر او تا به امروز است. تا جایی که اکسکلیم! این آلبوم را «رویایی که نمی‌خواهید از آن بیدار شوید» نامیده است. نتیجه آنکه: آرامش را می‌توانید در صدا، موسیقی و آلبوم جدید هنیگان پیدا کنید.

Ingrid Michaelson – It Doesn’t Have to Make Sense

«لزوماً نباید قابل فهم باشد» عنوان هفتمین آلبوم هنرمند ژانر فولک پاپ / راک آمریکایی، «اینگرید مایکل سان»، محصول 2016 است. من در سال 2012 و در زمان انتشار پنجمین آلبوم این هنرمند با او آشنا شدم، آنقدر دوستش داشتم که کارهای بعدی‌اش را دنبال کنم، اما آنقدرها هم دوستش نداشتم که به سراغ چهار آلبوم قبلی‌اش بروم! موسیقی او، آنجایی که در فضای فولک پرسه می‌زند، جذاب و روح انگیز است و وقتی هوس می‌کند وارد دنیای موسیقی پاپ شود، کمی لوس و بی‌مزه می‌شود. آلبوم جدید از هر دو تای این‌ها چندین مورد را در خود جای داده و برای همین شاید لذت بردن از چند آهنگ منطقی‌تر از کل آلبوم باشد. نتیجه آنکه: گفتنی‌ها را من گفتم. تصمیم‌گرفتنی‌ها با خودتان.

AlunaGeorge – I Remember

«به خاطر می‌آورم» عنوان دومین آلبوم گروه سینتپاپ انگلیسی، «الوناجورج»، محصول 2016 است. آنها در سال 2012، یعنی قبل از انتشار اولین آلبومشان، توانستند در فهرست کوتاه منتقدین در بریت اواردز 2013 قرار بگیرند. همچنین شبکه بی‌بی‌سی در «ساند آو 2013» آنها را در جایگاه دوم قرار داد. آلبوم اولشان در سال 2013 اثر جالب و دوست داشتنی و خوبی بود که می‌توانست وقتی شما مشغول کاری هستی، به عنوان موسیقی بکگراند، کار خودش را به خوبی انجام دهد. اما آلبوم جدیدشان آنقدر به نظرم نچسب و لوس و بی‌مزه و مسخره آمد که مجبور شدم یک بار دیگر آلبوم اول را گوش کنم تا ببینم این وسط چه اتفاقی افتاده است، آن زمان جوگیر شده بودم یا حالا آنها بد شده‌اند. نتیجه آنکه: بله! آن موقع جوگیر شده بودم! آلبوم اولشان هم آنقدرها چیز خاصی نبود!

Laleh – Kristaller

«کریستال‌ها» (به زبان سوئدی) عنوان ششمین آلبوم هنرمند ایرانی الاصل، «لاله»، محصول 2016 است. لاله پورکریم، خواننده، آهنگساز، تهیه کننده، گیتاریست، پیانیست، بازیگر و مدیر کمپانی ضبط موسیقی، متولد بندر انزلی، مدتهاست که به عنوان یکی از ستارگان موسیقی ایندی سوئد دارای شهرتی جهانی است. ششمین آلبوم او یک تفاوت عمده با آثار قبلی‌اش دارد و آن هم اینکه بر خلاف همیشه بیش از نصف آهنگهای آن به زبان سوئدی اجرا شده است. آلبوم جدید مانند اکثر آثار او، جذاب، خوش ساخت و دوست داشتنی است. نتیجه آنکه: ایرانی بودنش به جای خود، بدون پارتی بازی، این آلبوم زیبا را حتماً گوش کنید.

Warpaint – Heads Up

«پیش هشدار» عنوان سومین آلبوم گروه زنانه‌ی ایندی راک آمریکایی، «وارپینت»، محصول 2016 است. از زمان انتشار آلبوم دوم در سال 2014، هر کدام از این چهار خانم فعالیت‌های مستقل خود را در پی گرفتند: امیلی کوکال (خواننده و گیتاریست) با پال برگمان همکاری و یک آلبوم منتشر کرد، ترسا ویمن (خواننده و گیتاریست) سوپرگروهی با عنوان «باس» تاسیس کرد، استلا موزگاوا (درامر) با چند هنرمند از جمله کرت وایل و کیم گوردون همکاری کرد و جنی لی لیندبرگ (بیسیست) اولین آلبوم انفرادی‌اش را منتشر نمود. به گفته‌ی آنها همین فعالیت‌های مجزا باعث شد که رویکرد متفاوتی نسبت به کار گروهی پیدا کنند و آلبوم جدیدشان تاثیر گرفته از همین جدایی باشد. این آلبوم جذابیت‌های خاص خود را دارد. البته اگر دنبال فراز و فرود و اوج و قعر و تمپوهای مختلف و ریتم‌های گوناگون هستید، این آلبوم چندان مناسب حالتان نیست. نتیجه آنکه: اگر در ترکهای ملایم به هنرمندانی نظیر لانا دل ری و یا لاندن گرامر و در ترکهای نسبتاً با تمپوی سریعتر به جوی دیویژن و دپش مُد علاقه دارید، این آلبوم نه از لحاظ سبک، اما به همان شکل برایتان جذاب خواهد بود.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی هجدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Photo Ops – Vacation

«مسافرت» را نمی‌دانم آلبوم چندم تری پرایس با نام هنری «فوتو آپس» است! حقیقش را هم بخواهید بعد از آنکه آلبومش را گوش کردم و وقتی دیدم تعداد دفعات اسکرابل شدن آهنگهای او در لست اف ام زیر 16هزار بار است بسیار تعجب کردم! همه چیز بنظر می‌رسد به صورتی است که او خیلی بیشتر از اینها باید مخاطب و طرفدار داشته باشد. موسیقی او دریم پاپی است که کمی چاشنی ایندی را در خود حفظ کرده و مجموعه‌ای را پدید آورده که گرما و روشنی و حس مثبت از سر و رویش می‌بارد. نتیجه آنکه: شنیدن این آلبوم از این هنرمند به نسبت ناشناس، که فقط 4600 نفر شنونده در لست اف ام دارد، را پیشنهاد می‌کنم.

Saliva – Love, Lies and Therapy

«عشق، دروغها و تراپی» عنوان نهمین آلبوم گروه نومتال / پست گرانج آمریکایی «سلایوا»، محصول 2016 است. بالاخره در این آلبوم صدای بابی آمارو (خواننده جدیدی که جای جوسی اسکات، خواننده‌ی قبلی و اولیه گروه را گرفت) به دل می‌نشیند و اجرایش توی ذوق نمی‌زند. آهنگهای این آلبوم عموماً حول عشق و دروغ و جدایی و تنهایی می‌چرخد با وجود بیان ساده‌اش، اما جذاب و دلنشین است. یک ترک هم بصورت سورپرایز برایمان تدارک دیده‌اند که کاور آهنگ مشهور و دوست داشتنی سلطان پاپ، مایکل جکسون، یعنیThey Don’t Care About Us است. نتیجه آنکه: من از شنیدن این آلبوم لذت بردم. شما هم ممکن است خوشتان بیاید.

Red Hot Chili Peppers – The Getaway

«گریز» عنوان یازدهمین آلبوم مشهورترین گروه فانک راک حال حاضر دنیا، «رد هات چیلی پپرز»، محصول 2016 است. این اولین آلبوم گروه بعد از اتمام 25 سال همکاری با تهیه کننده قبلی‌شان است و حالا آلبوم جدید توسط «دنجر ماوس» مشهور تهیه شده که اگر کمی موشکافانه به آهنگها گوش کنید ردپای او را در ترکها پیدا می‌کنید. البته روند ساخت آلبوم در سال 2014 آغاز شد و تقریباً بیش از 20 ترک جدید برای تهیه ‌آن تدارک دیده شد که «فلی»، بیسیست فوق دوست داشتنی این گروه، در یک حرکت ژانگولر از روی اسکیت بورد افتاد و دستش شکست و پروسه‌ی تولید آلبوم را حدود هشت ماه به عقب انداخت. از اینها که بگذریم این آلبوم خیلی تمیز است! رکورد و تنظیم عالی، آهنگها دلچسب و خوشمزه، همه چیز به شکل خوبی در سر جای خود قرار دارد و شک نکنید که این از تاثیرات مثبت حضور دنجر ماوس در فرآیند تولید این آلبوم است. نتیجه آنکه: فلفلهای تند قرمز را مزه مزه کنید و لذت ببرید.

Edward Sharpe & the Magnetic Zeros – Person A

«شخص اول» یا «شخصیتها» (بستگی دارد که آن A بزرگ چسبیده را متعلق به پرسن بدانیم یا نه!) عنوان چهارمین آلبوم گروه خوب آمریکایی ایندی فولک «ادوارد شارپ و مگنتیک زیروز» محصول 2016 است. ادوارد شارپ را چندان جدی نگیرید! رهبر این گروه شلوغ ده نفره اسمش «الکس ابرت» است و ادوارد شارپ نام کاراکتر یکی از داستانهایی‌ست که او نوشته است. البته از آن زمانی که آنها این اسم را برای خود انتخاب کرده‌اند چندین سال می‌گذرد و بعید نیست که آلبوم بعدی آنها فقط با عنوان «مگنتیک زیروز» منتشر شود. (این را از آنجایی می‌توان فهمید که در طرح روی جلد آلبوم جدید روی ادوارد شارپ یک خط شلخته‌ی قرمز رنگ کشیده‌اند!) آلبوم جدید آنها طعم شیرین و گرم و هیجان انگیزی دارد. موسیقی ساده، وکال ساده، همه چیز ساده، اما در عین حال بسیار دوست داشتنی است. آنها کاملاً هیپی وار، لشگر گونه، شلوغ کننده و باحال آهنگها را به شکلی اجرا می‌کنند که انگار در کنار ساحل یا در یک جنگل، دور یک آتش نشسته‌اند و چیزی می‌نوشند و ساز هم در کنار هم می‌زنند! نتیجه آنکه: این آلبوم خوشگل است! خوشگلها را باید دوست داشت! اگر هم نرقصیدند مهم نیست!

Chevelle – The North Corridor

«راهروی شمالی» عنوان هشتمین آلبوم یکی از بهترین گروه‌های آلترناتیو متال / گرانج حال حاضر، «شِوِل»، محصول 2016 است. اینکه از نظر موسیقی این آلبوم نسبت به آثار قبلی گروه چیز برتری ندارد را بگذاریم کنار، اما پیت لافلر، خواننده‌ی گروه دیوانه کننده و عصیانگرتر از همیشه است. اصلا مهم نیست در چه حس و حالی باشید، صدای او در کنار موسیقی شول چنان اضطرابی را به جانتان می‌اندازد که قلبتان را در حلقومتان حس کنید. این آلبوم اوج هنر پیت لافلر را به همراه دارد که حالا در ژانر خودش یکی از بهترین‌های دنیاست. نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید و عصبی شوید و از عصبی شدن خود لذت ببرید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی هشتم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Basia Bulat – Good Advice

«نصیحت خوب» عنوان چهارمین آلبوم هنرمند کانادایی، «بِیشا بولات»، محصول 2016 است. موسیقی فولکی که بولات ارائه می‌کند وجه تمایز یا برتری ویژه و خاصی نسبت به هنرمندان هم ترازش ندارد. همه فیمیل وکالیستی که نظیرش فراوان است و همان موسیقی که مانندش را بسیار شنیده‌اید. اما بیشا بولات یک برتری و تفاوت با سایرین دارد که علت اصلی شهرت او نیز به شمار می‌رود. او نوازنده‌ی چیزه دست ساز اتوهارپ است و بصورت پررنگ از آن در آثارش استفاده می‌کند. آلبوم جدید نیز اثری تر و تمیز و قابل قبول از آب در آمده است. مخصوصاً آنکه تهیه کننده‌ی این آلبوم، عزیز دل، مرد دوست داشتنی، آقای جیم جیمز (رهبر و خواننده‌ی گروه مای مورنینگ جکت)، است. نتیجه آنکه: این آلبوم شنیدنی و از خیلی چیزهایی که این چند وقته گوش کرده‌اید بهتر است.

Amy Lee – Recover, Vol. 1

لازم به معرفی «امی لی» نیست. رهبر و خواننده‌ی یکی از مشهورترین گروه‌های گاتیک راک بین طرفداران ایرانی، «اوانسنس». خانم امی لی در سال 2014 اقدام به انتشار اولین آلبوم انفرادی خود کرد و حالا در سال 2016 یک ای‌پی شامل چهار آهنگ کاور شده از او منتشر شده است. چهار آهنگ از: پورتیسهد، یوتو، لدزپلین و کریس آیزاک. به جرات و در کمال شجاعت می‌توانم ادعا کنم که این یکی از مزخرفترین مجموعه‌های کاوری است که تا به امروز شنیده‌ام! هیچ چیز انگار سر جایش نیست! ترکیب ژانر ورژن اصلی با آن چیزی که امی لی سعی در ارائه‌ش کرده است، مسخره و بی‌معنی از آب در آمده است. نکته‌ی نگران کننده این است که اسم این مجموعه در انتها Vol. 1 به همراه دارد! یعنی این جنایت قرار است در آینده بر سر چند آهنگ مشهور دیگر نیز بیاید!. نتیجه آنکه: صحبتش را هم نکنید!

Anneke van Giersbergen & Árstíðir – Verloren Verleden

«گذشته‌ی گم شده» عنوان آلبوم مشترکی با همکاری هنرمند جان دل، خانم «انک ون گیرزبرگن» و گروه ایندی فولک ایسلندی «آرستیر»، است. اثری لطیف و درخشان که آثار مشهور کلاسیک و تردیشنال را به زیبایی بازخوانی کرده‌اند. از موسیقی راک خانم گیرزبرگن خبری نیست و در این اثر او خود را به طور کامل در اختیار این گروه ایسلندی و موسیقی فولک قرار داده است. نتیجه آنکه: این موسیقی و آواز زیبا و بهاری را از دست ندهید.

Asking Alexandria – The Black

«سیاه» عنوان چهارمین آلبوم گروه متال‌کر بریتانیایی، «اسکینگ الکزندریا»، محصول 2016 است. این اولین آلبوم گروه با حضور خواننده‌ی جدید، دنیس استاف، است که به جای دنی ورسناپ به گروه پیوسته است. همین مساله باعث شد که با وجود آنکه علاقه‌ای به موسیقی این گروه، مخصوصاً وکال آن ندارم، این آلبوم را نیز امتحان کنم و نتیجه آن شد که همچنان موسیقی این گروه برایم قابل تحمل نیست! برای من ارتباط برقرار کردن با موسیقی متال‌کر و مخصوصاً هارش وکال تقریباً نشدنی و محال است. برای همین حتی موفق نشدن یک بار هم آلبوم را تا انتها گوش کنم. نتیجه آنکه: اگر به هارش وکال علاقه دارین، به گفته‌ی خیلی‌ها این گروه یکی از بهترین‌هاست. اما اگر مثل من هارش وکال برایتان قابل تحمل نیست سراغ این آلبوم نروید!

3Doors Down – Us and the Night

«ما و شب» عنوان ششمین آلبوم گروه پست گرانج آمریکایی مشهور، «تری دورز داون»، محصول 2016 است. اینطور که بنظر می‌رسد یک اتفاقی برای اکثر گروه‌های موسیقی پست گرانج رخ داده و آن هم دور شدن از فضای اصلی و وارد شدن به موسیقی پاپ راک است (چیزی که به وضوح با نیکل‌بک تجربه کرده‌ایم). این آلبوم نیز هیچ نشانه‌ای از موسیقی گرانج ندارد و هر آن چیزی که می‌شنوید موسیقی پاپ راک است که در سنگین‌ترین حالت کمی وارد فضای هارد راک و آلترناتیو راک می‌شود و از آن فراتر نمی‌رود. این آلبوم به فاصله‌ی پنج سال از اثر قبلی منتشر شده که بیشتر فاصله میان دو آلبوم برای این گروه است. آن هم با حضور گیتاریست و بیسیست جدید در ترکیب گروه. نتیجه آنکه: اگر از طرفداران قدیمی این گروه هستید، به هیچ وجه این آلبوم نمی‌تواند نظرتان را جلب کند. در غیر اینصورت شنیدن این آلبوم جذاب که نه، مفرح است!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی هفتم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی امسال.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Yndi Halda – Under Summer

دومین آلبوم گروه پست راک انگیسی «ییندی هالدار» با عنوان «تحت تابستان» منتشر شد. اگر بخواهیم کار آنها را با بزرگان این ژانر مقایسه کنیم، چیزی مابین موگوای و سیگوروس شاید بهترین توصیف برای موسیقی آنها باشد. اینکه چرا و به چه علت بین دو آلبوم منتشر شده‌ی آنها در حدود 10 سال فاصله افتاده است را نمی‌دانم. اما چیزی که مشخص است این است که موسیقی آنها به شکل چشم گیری دگرگون شده است. آهنگهای آلبوم اول همگی اینسترومنتال و بدون کلام، با درصد قالب توجه موسیقی الکترونیک بودند. اما در آلبوم جدید وکال نقش مهمی در آهنگها ایفا می‌کند و موسیقی نیز بیشتر تلاش کرده در حالت ملایم و آکوستیک باقی بماند. نتیجه آنکه: این پست راک تر و تمیز و شنیدنی را نباید از دست بدهید.

M. Ward – More Rain

«باران بیشتر» عنوان هشتمین آلبوم انفرادی هنرمند ژانر ایندی فولک آمریکای، «ام وارد»، محصول 2016 است. این هنرمند را بیشتر با پروژه‌ی دو نفره‌‌ی مشترکش با هنرپیشه‌ی دوست داشتنی، خانم «زوئی دشانل»، در «She & Him» می‌شناسیم. این آلبوم با وجود آنکه نظرهای مثبت زیادی را برانگیخته، اما به نظر من جزو آن دسته آثاری به شمار می‌رود که شنیدن یا نشنیدنش چندان تفاوتی ندارد! نه اینکه اشکال از ام وارد باشد! اصولاً موسیقی ایندی فولک می‌تواند خیلی ظریف و باریک وارد فضای بی‌تفاوتی و بکگراند بودن شود و بعنوان یک موسیقی خنثی فقط در فضا حضور داشته باشد. نتیجه آنکه: گوش دادن این آلبوم اشکالی ندارد، گوش ندادنش هم همینطور.

Thao & the Get Down Stay Down – A Man Alive

چهارمین آلبوم استودیویی گروه فولک / آلترناتیو راک آمریکایی «تائو اند د گت داون استی داون» با عنوان «یک مرد زنده» محصول 2016 است. اگر این اثر را با آلبومهای قبلی این گروه مقایسه کنید مطمئناً به این نتیجه خواهید رسید که این اثر یک سر و گردن از آنها بالاتر و جذابتر است. اما در کل اگر بخواهید آنها را در کنار دیگر گروه‌های این ژانر قرار دهید، چندان جایگاه مناسبی برایش پیدا نمی‌کنید. با این وجود تائو، خواننده‌ و رهبر گروهی که حالا فقط دو عضو در آن باقی مانده‌اند، عزیز و دوست داشتنی است. نتیجه آنکه: بخاطر تائو هم که شده این آلبوم را گوش کنید!

Avantasia – Ghostlights

«گوست لایتس» هفتمین آلبوم یکی از استثنایی‌ترین پروژه‌های موسیقی راک اپرا و پاور متال، «اوانتشیا» محصول 2016 است. اگر این را نمی‌شناسید، بهترین مقایسه برای آثار این پروژه‌ی پر از ستاره می‌تواند Ayreon باشد. این پروژه‌ی جانبی توسط توبیاس سامت، خواننده و آهنگساز گروه Edguy، راه اندازی شده است. او در هر آلبوم ستاره‌هایی را به خدمت می‌گیرد که نتیجه‌اش شنیدنی‌تر شدن آثارش، فراتر از تصورتان، است. آلبوم جدید هم مستثنی نیست. در این اثر می‌توانید از حضور یورن لنده (Masterplan)، دی اسنایدر (Twisted Sister)، جفری تات (Queensrÿche)، مایکل کیسک (Helloween)، مارکو هیتالا (Nightwish)، شارون دن ادل (Within Temptation)، باب کاتلی (Magnum)، رانی اتکینز (Pretty Maids)، رابرت میسون (Warrant) و هربی (Sinbreed) لذت فراوان ببرید. نتیجه آنکه: این آلبوم را قورت بدهید! اما قبل از بلعیدن، خوب آن را بجوید که مزه‌اش را کامل حس کنید.

School of Seven Bells – SVIIB

«SVIIB» به احتمال زیاد آخرین آلبوم گروه ایندی راک / دریم پاپ آمریکایی «اسکول آو سون بلز»، محصول 2016، است. این گروه سه نفره در سال 2007 توسط دو خواهر به نام‌های آلخندرا و کلودیا دهزا و نفر سومی به اسم بنجامین کرتیس تاسیس شد. در سال 2010 کلودیا گروه را ترک کرد و در سال 2013 بنجامین کرتیس بدلیل ابتلا به سرطان در سن 35 سالگی درگذشت و آلخندرا در حال حاضر تنها عضو باقیمانده‌ی این گروه است. آلبومی که به تازگی منتشر شده شامل آخرین آثاری است که در زمان حیات کرتیس ساخته و ضبط شده است. این آلبوم آنقدر هم ویژه و خاص نیست، اما چند ترک آن می‌تواند مدهوشتان کند. نتیجه آنکه: بعنوان حسن ختام فعالیت یک گروه موسیقی این آلبوم را گوش کنید.