آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سی ام

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Metallica – Hardwired…to Self-Destruct

«متصل… به خود تخریبی» عنوان دهمین آلبوم شاهکار دست بشریت، گروه معظم «متالیکا»، محصول 2016 است. این آلبوم به فاصله‌ی هشت سال از اثر قبلی در حالی منتشر شده که این طولانی‌ترین فاصله‌ی زمانی بین دو آلبوم متوالی گروه در تاریخ فعالیت آنهاست. در سال 2003 متالیکا فاجعه‌ای به نام «خشم مقدس» را منتشر کرد که تبدیل شد به لکه‌ی ننگی که هیچ چیز نتوانست تاثیر مخرب آن را از بین ببرد. حتی تلاش مذبوحانه‌ی آنها در آلبوم بعدی، «آهنربای مرگ»، هم نتوانست اثر آن را بشورد. بنظر می‌رسید که متالیکا دیگر تمام شده است. این را خودشان هم می‌دانستند! در کنسرتهای حدوداً 2.5 ساعته‌‌ی آنها تعداد ترکهایی که از مجموع سه چهار آلبوم آخرشان اجرا می‌شد به زور به سه آهنگ می‌رسید و این خود نشان می‌داد که آنها هم ترجیح می‌دهند بیشتر حواسشان به تکرار دهه‌ی هشتاد و البته‌ی موفق‌ترین آلبومشان («آلبوم سیاه» محصول 1991) باشد. و اما در خصوص آلبوم جدید، حرفم را بپذیرید، حرف کسی که حدوداً از سال 1990 که با این گروه آشنا شده تا به امروز از طرفداران محکم آنها بوده است، این یک بازگشت قوی و محکم و جذاب و قابل توجه برای یک گروه قوی و محکم و جذاب و قابل توجه است! «آهنربای مرگ» تلاش می‌کرد که با بازگشت به موسیقی ترش متال دهه 80 کمی طرفداران قدیمی گروه را راضی کند و البته موفق هم نبود. اما آلبوم جدید تلاش نمی‌کند! واقعاً یک موسیقی ترش متال، اما نه از نوع دهه 80، بلکه از ترکیب دهه 90 و 80 متالیکا، است که ارزش چندین بار پشت سر هم شنیدن را دارد. نتیجه آنکه: بچه‌ها، خسته نباشید!

Young the Giant – Home of the Strange

«خانه‌ی غریبه‌» عنوان سومین آلبوم گروه دوست داشتنی ایندی / آلترنتیو راک آمریکایی، «یانگ د جاینت»، محصول 2016 است. موسیقی آنها پر از ملودی، پر قدرت و با لیریکس‌ جذاب است که البته در کنار بزرگترین نقطه‌ی قوت آنها، صدا و وکال رهبر گروه، «سمیر گادیا» جلوه‌ی خاصی دارد. مطلب جالبی که بد نیست بدانید این است که یکی از موسسین اصلی گروه، در همان ابتدای شکل گیری، یعنی زمانیکه اسمشان The Jakes بود، هنرمند ایرانی، نوازنده پیانو و کیبورد و سینتی‌سایزر، «احسان هاشمیان» بود که البته قبل از انتشار اولین آلبوم از آنها جدا شد. این را هم اضافه کنم تقریباً در همان زمانی که هاشمیان قصد رفتن از گروه را داشت، هنرمند ایرانی دیگری به اسم «پیام دوست زاده»، بیسیت و نوازنده سینتی سایزر، به گروه ملحق شد و همچنان در ترکیب اصلی گروه حضور دارد. جدیدترین آلبوم آنها، با وجود آنکه به زیبایی آلبوم قبلی‌شان نیست، اما می‌تواند استانداردهای شما را در خصوص موسیقی ایندی راک تغییر دهد. موضوع آلبوم تاریخچه‌ی مهاجرت اعضای گروه و تلاش برای رسیدن به هویت آمریکایی آنها را تشریح می‌کند. مخصوصاً در خصوص زندگی سمیر گادیا، هنرمند هندی الاصل که با وجود آنکه متولد آمریکاست، اما مشکلات مهاجرین را از نزدیک تجربه کرده است. نتیجه آنکه: این آلبوم ارزش چندین و چند بار شنیده شدن را دارد.

Testament – Brotherhood of the Snake

«انجمن برادری مار» عنوان یازدهمین آلبوم یکی از سلاطین موسیقی ترش متال، گروه آمریکای «تستمنت»، محصول 2016 است. این اولین آلبوم گروه پس از بازگشت بیسیست سابق گروه، استیو دی جورجیو، به جمع اعضای گروه است. برای من آلبوم جدید اثر سهمگین دیگری از این گروه قدرتمند به حساب می‌آید. خشم ناب صدای چاک بیلی، ملودی‌های جذاب، ضرباهنگ سریع، انگار که در وسط دشت وسیعی باشید و اطراف شما پر از صاعقه باشد! اولش کمی ترسناک است، اما حس قدرتی که منتقل می‌کند مثال زدنی‌ست. عنوان آلبوم، انجمن برادری مار، اشاره به داستانی دارد که در دست نوشته‌های سومری آمده است. ماجرایی که به 6000 سال پیش و پیدایش انسان باز می‌گردد. که موجودات فضایی به دنبال طلا به زمین می‌آیند و دانشمندی به نام ایکی چیزی شبیه انسان را خلق می‌کند که برای آنها بردگی و طلا را استخراج کنند. این موجودات از ماهیت وجودی خود می‌پرسند، ایکی پاسخ آنها را می‌دهد می‌گوید که آفرینش آنها به چه قصدی بوده است.  او از جامعه موجودات فضایی ترد می‌شود و برای مبارزه انجمنی را تاسیس می‌کند و اسمش را می‌گذارد انجمن برادری مار. نتیجه آنکه: حتما در این انجمن عضو شوید!

Antimatter – Welcome to the Machine

«به ماشین خوش آمدی» عنوان سینگل منتشر شده‌ی «میک ماس» و پروژه‌ی غمگینش، «انتای متر»، محصول 2016 است. اگر احساس می‌کنید که اسم این سینگل برایتان آشناست، احتمالاً متوجه شده‌اید که این آهنگ کاور زیبایی از دومین ترک آلبوم سال 1975 گروه «پینک فلوید» و ساخته‌ی راجر واترز است. این سینگل به همراه دو ترک دیگر از ساخته‌های ماس، هر دو اجرای زنده، یکی از آلبوم سال 2015 و دیگری 2007 است. به احتمال زیاد اگر این سینگل را دانلود کرده‌اید (یا قصد دارید دانلودش کنید) آن را به همراه یک سینگل دیگر با عنوان «بسیار دیر» محصول 2014 خواهید یافت که آن هم سه آهنگ از ساخته ماس را در خود دارد. نتیجه آنکه: هم کاور و هم اجراهای زنده بسیار به من چسبید! شما هم آن را به خودتان بچسبانید!

Avenged Sevenfold – The Stage

«صحنه» عنوان هفتمین آلبوم گروه مشهور هوی متال آمریکایی، «اونجد سون‌فولد»، محصول 2016 است. این آلبوم اثر شاخصی در دوران فعالیت این گروه به حساب می‌آید. اول اینکه آلبوم جدید یک کانسپت آلبوم، با موضوع هوش مصنوعی و تخریب یک جامعه توسط خود آن جامعه، است (البته این گروه پیش از این نیز کانسپت آلبوم را تجربه کرده است. بعنوان مثال در پنجمین آلبوم گروه محصول 2010). دوم آنکه این بلندترین آلبوم گروه تا به امروز است، با مدت زمان بیش از 73 دقیقه. سوم آنکه بلندترین آهنگی که تا به امروز از آنها منتشر شده در این آلبوم قرار دارد، با عنوان «خروج» و مدت زمان نزدیک به 16 دقیقه. چهارم آنکه این اولین آلبوم گروه با کمپانی نشر کپیتال است و پنجم آنکه این اولین آلبوم گروه با حضور درامر جدید به شمار می‌آید. از مدت زمان آهنگها و آلبوم هم می‌توان حدس زد که این آلبوم به وضوح از موسیقی هوی متال فاصله گرفته و بیشتر فضای موسیقی پراگرسیو را تجربه کرده است. اگر خاطرتان باشد آلبوم قبلی آنها در سال 2013 را در فهرست بهترین‌های سال گنجانده بودم، اما این آلبوم به آن اندازه نتوانست توجهم را جلب کند. نتیجه آنکه: به توجه من کاری نداشته باشید! این آلبوم را باید شنید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی پانزدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Broods – Conscious

«هوشیار» عنوان دومین آلبوم گروه خانوادگی و دو نفره‌ی «برودز» محصول 2016 است. ژانر این خواهر و برادر نیوزیلندی چیز ساده و غیر پیچیده‌ای است در میان ایندی پاپ و الکتروپاپ، و این یعنی هر چیزی که باشد مطمئناً بخشی از آن موسیقی پاپ است. اما برای من مساله اینجاست که امثال برودز باعث می‌شوند که نتوانم با قاطعیت موسیقی پاپ را لعن و نفرین کنم و آن را از پلی لیست‌های روزانه‌ام حذف کنم. شاید هم بتوان بخشی از خوب بودن برودز را مدیون جوئل لیتل دانست. تهیه کننده‌ای که بیشتر توجه‌ش روی موسیقی پاپ است و البته با هنرمندانی کار می‌کند که سرشان به تنشان می‌ارزد (افرادی مانند لورد، سم اسمیت و الی گولدینگ). نتیجه آنکه: فکر کنم اگر حساسیت به خرج ندهید بتوانید از شنیدن این آلبوم لذت ببرید.

Airbag – Disconnected

«ارتباط قطع شده» معجزه‌ی دیگری از گروه پراگرسیو راک نروژی «ایربگ» محصول 2016 است. موسیقی مسحور کننده‌ی آنها آلبوم به آلبوم جذابتر و دوست داشتنی‌تر می‌شود، سولوهای گیتار که یکی از شاخصه‌های آثار این گروه است در این آلبوم خودنمایی کمتری نسبت به اثر قبلی دارند، با این حال همه چیز آنقدر بهتر از قبل است که ایربگ دوباره محبوب پلی لیست این روزها‌تان خواهد شد!. مطمئن باشید که در انتهای سال این آلبوم را در فهرست برترین‌های سال 2016 وبلاگ «آ ل ب و م» خواهید دید. نتیجه آنکه: روزی دوبار به مدت حداقل یک هفته شنیدن کل آلبوم تجویز می‌شود!

Gojira – Magma

«ماگما» درخشش تازه‌ی گروه پراگرسیو متال فرانسوی «گوجیرا» محصول 2016 است. اگر آنها را می‌شناسید که هیچ، اما اگر هنوز این سعادت را نداشته‌اید بدانید که با گروه ویژه‌ای طرف هستید. برای موسیقی آنها چندان عنوان مشخصی را نمی‌توان انتخاب کرد. پراگرسیو متال یا گروو متال، یا هر چیز دیگر، فرقی نمی‌کند. مهم این است که گوجیرا مهیب است! سهمگین است! مقتدر و پرقدرت است و موسیقی‌اش می‌تواند شما را در آغوش گرفته و آنقدر فشارتان بدهد که هر چه در درون دارید به بیرون تراوش کند. ششمین آلبوم آنها نسبت به آثار دیگرشان پروسه‌ی ساخت طولانی‌تری داشته که علت آن بیماری و مرگ مادر دو عضو اصلی گروه، برادران دوپلانتیه، بوده است. منتقدین معتقدند که همان اتفاقی که سر Black Album از متالیکا و The Hunter از مستودون افتاده، اینجا نیز رخ داده است. یعنی آنها در این اثر نسبت به آثار دیگرشان احساس درونی بیشتری را دستمایه قرار داده‌اند. نتیجه آنکه: اگر متال باز هستید، این آلبوم را ببازید!

Sabaton – The Stand Stand

«آخرین مقاومت» عنوان آلبوم هشتم گروه هوی / پاور متال سوئدی، «سباتون»، محصول 2016 است. چیزی که این گروه را نسبت به هم ژانری‌های خود متمایز می‌کند موسیقی آنها نیست، بلکه مضمون آهنگهایشان است. آنها در تمام آلبوم‌های خود تا به امروز دست گذاشته‌اند بر روی نبردها و جنگهای تاریخی و داستان شجاعت‌ها، بزدلی‌ها، خیانتها، رشادت‌ها و هر چیز دیگری که به آن مربوط می‌شود را بازگو می‌کنند. آلبوم جدید نیز از این قاعده مستثنی نیست و البته توجه ویژه را معطوف جنگهایی کرده که تا آخرین لحظه در مقابل دشمن مقاوت شده و در نهایت به شکست انجامیده است. در این آلبوم داستان‌هایی از نبرد ترموپیل (جنگ ایران و یونان در زمان خشایارشا)، دراگوتین گاوریلویچ (سرباز مشهور ارتش یوگسلاوی)، شکست بتلیون (جنگ جهانی اول)، نبرد شیرویاما (از سری جنگهای سامورایی‌)، نبرد قلعه‌ی ایتر (جنگ جهانی دوم) و چندین جنگ مشهور دیگر روایت می‌شوند. نتیجه آنکه: این آلبوم جالب است. قوی نیست، اما جالب است.

Rage – The Devil Strikes Again

«شیطان دوباره ضربه می‌زند» بیست و دومین آلبوم گروه مشهور هوی متال آلمانی، «ریج»، محصول 2016 است. این آلبوم یک ویژگی خاص دارد و آن هم اینکه فقط رهبر گروه، یعنی وکالیست و بیسیست، آقای پیوی واگنر، را از گذشته به همراه دارد و دو عضو دیگر گروه تازه سال گذشته به ریج پیوسته‌اند. با این حال هیج اتفاقی برای کیفیت آهنگها رخ نداده است. موسیقی همچنان یکدست، نه چندان خاص و نه البته ضعیف، همان چیزی که همیشه بوده، باقی مانده است. مساله این است سایه‌ی واگنر بر روی ریج آنقدر سنگین است که باقی اعضای آن تقریباً فقط نقش نوازنده را بازی می‌کنند و این شاید یکی از دلایل اصلی باشد که این گروه چندان علاقه‌ای به حفظ اعضای خود ندارد. نتیجه آنکه: اگر گوش کنید خوشتان می‌آید، اگر نه، چیزی را از دست نمی‌دهید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سیزدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Avatar – Feathers & Flesh

«پر و گوشت» ششمین آلبوم گروه هوی متال / ملودیک دث متال سوئدی، «آواتار»، محصول 2016 است. این آلبوم بصورت یک کانسپت آلبوم (مجموعه‌ای که ترکها به ترتیب و حاوی یک داستان مشخص و مرتبط به هم هستند) تهیه شده است که حکایت جغدی‌ست که وارد جنگ با دنیا می‌شود تا بتواند جلوی تابش خوردشید را بگیرد. عموماً در این آلبوم نیز با هارش وکال مواجه هستیم، اما موسیقی آنها همچنان پر قدرت، پر از صلابت و محکم و استوار است. نتیجه آنکه: اگر وکال هارش دوست دارید این آلبوم یکی از خوبهای امسال‌تان خواهد بود.

Iamthemorning – Lighthouse

«فانوس دریایی» عنوان سومین آلبوم گروه فولک / پراگرسیو راک روسی «آی ام د مورنینگ»، محصول 2016، است. آنها را نباید دست کم گرفت. درست است که یک گروه کوچک و جمع و جور در روسیه هستند، اما کافی است که بدانید در دومین آلبومشان «گوین هریسون»، درامر گروه پورکوپاین تری حضور داشته و سومین آلبوم نیز علاوه بر گوین هریسون، «کالین ادوین»، بیسیست گروه پورکوپاین تری و ماریوس دودا، «خواننده گروه ریورساید» را در خود داشته است. این آلبوم چندان فضای پراگرسیوی ندارد و بیشتر حول موسیقی چمبر و فولک می‌گذرد. همانطور که حال و هوای این اثر تفاوت آشکاری با دو آلبوم قبلی دارد، زیبایی آن نیز از جنس دیگر و همراه با فضای متفاوتی است. نتیجه آنکه: لذت شنیدن این آلبوم را از خود دریغ نکنید.

Travis – Everything at Once

«همه چیز به یک باره» عنوان هشتمین آلبوم گروه آلترناتیو راک مشهور اسکاتلندی، «ترویس»، محصول 2016 است. ترویس گروه مقبول و دوست داشتنی و قابل احترامی‌ست. آنها یکی از تاثیرگذارترین گروه‌های موج نوی موسیقی آلترناتیو / ایندی / پیانو راک در اواخر دهه 90 بودند که نتیجه‌ش ظهور گروه‌های مانند کلدپلی و کین شد. اما آنها هیچوقت نتوانستند معجزه‌ی آلبوم سوم خود، «گروه نامرئی»، محصول 2001 را تکرار کنند. آلبوم جدید آنها ساختار یک دست و تر و تمیزی دارد و همین مساله باعث شده که کمی کسل کننده بنظر بیاید و گوش دادن کل آهنگها پشت سر هم کمی دشوار باشد. با این حال ترویس در هر حالتی دوست داشتنی و مهربان است. نتیجه آنکه: آلبوم را گوش کنید. اگر خوشتان نیامد، به کسی چیزی نگویید و آبروریزی راه نیاندازید!

Tales of Murder and Dust – The Flow in Between

«جریان در میان» عنوان شاهکار دیگری از گروه سایکدلیک راک دانمارکی، «تیلز آو مردر اند داست»، محصول 2016 است. موسیقی وهم گونه‌ی آنها و ترکیب استثنایی موسیقی سایکدلیک و شوگیزشان مثل یک رویا می‌ماند که تا انتها از آن بیدار و هوشیار نمی‌شوید. فضای این آلبوم به نسبت آثار قبلی‌شان سنگین‌تر است. جان می‌دهد با آن توهم بزنید و خودتان را در موسیقی گم کنید. توالی آهنگ‌ها و فضاسازی هر کدام کاملاً هوشمندانه و شاخص است. این آلبوم جزو آن دسته از آثاری است که وقتی آن را به طور کامل گوش دادید، لازم است همان لحظه دوباره ترک اول را پلی کنید و یک بار دیگر تمام آن را از ابتدا تا به انتها بشنوید. نتیجه آنکه: شک نکنید که این آلبوم یکی از آلبوم‌های بهترین‌های امثال این وبلاگ خواهد بود.

Otep – Generation Doom

«نسل به فنا رفته» عنوان هفتمین آلبوم گروه نومتال/ گاتیک متال آمریکایی، «اوتپ»، محصول 2016 است. اینکه اوتپ را باید یک گروه در نظر بگیریم کمی شاید سخت باشد! بالاخره همه چیز حول ستاره‌ی گروه، «اوتپ شامایا»، می‌چرخد: یکی از چهره‌ترین خانم‌های دنیای موسیقی متال که اگر جایی فهرست زنانه‌ای از بهترین‌ها در هر زمینه‌ای از موسیقی متال تهیه شود، نام او قطعاً جزو چندتای اول خواهد بود. صدای او یک سیرک به تمام معناست! فریاد می‌زند، زجه می‌زند، هارش می‌خواند، عاشقانه می‌شود، رپ می‌کند، ادا در می‌آورد، و خلاصه هر انتظاری که داشته و نداشته باشید را در صدای او پیدا خواهید کرد. آلبوم جدید اوتپ مثل آثار گذشته‌ی اوست و تفاوت چندانی ندارد. اگر اعصاب وکال هارش و موسیقی اکستریم متال را نداشته باشید، احتمالاً بعضی آهنگها برایتان آزاردهنده خواهد بود. اگر او را می‌شناسید که آلبوم را از دست ندهید. نتیجه آنکه: اگر اوتپ را نمی‌شناسید، پیشنهاد می‌کنم با این بانوی عصیانگر آشنا شوید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی دهم

بردیا برجسته نژاد: حواس پرتی مسخره ای باعث شد که این پستی که از زمان نوشتن آن حدود 10 روز می گذرد اشتباهی ارسال نشود. با کمی تاخیر نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Cauldron – In Ruin

«در تباهی» عنوان چهارمین آلبوم گروه هوی / پاور متال کانادایی، «کالدرون»، محصول 2016 است. آنها را می‌توان یکی از بهترین گروه‌های موج نوی موسیقی هوی متال قدیمی دانست. (این موج که معمولاً بصورت NWOTHM نوشته می‌شود، به حرکت نسبتاً جوان در موسیقی متال اشاره دارد که کاملاً و دقیقاً تاثیر گرفته از موسیقی هوی متال کلاسیک و قدیمی، مخصوصاً اواخر دهه‌ی هفتاد و اوایل دهه‌ی هشتاد، است و به نوعی بازگشت به دوران طلایی موسیقی راک و متال محسوب می‌شود. برای همین با وجود اینکه کالدرون بعنوان یک گروه نسبتاً تازه نفس، کمتر از 10 سال از آغاز فعالیتش می‌گذرد، اما شنیدن این آلبوم دانش‌تان را به چالش می‌کشد و می‌گوید: نه! اینها حتما بالای 30 سال سابقه دارند! نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید. حتی اگر به موسیقی متال علاقه‌ای ندارید. این متال احتمالاً با اون چیز خشن و عجیبی که در ذهنتان حک شده است زمین تا آسمان فرق دارد.

Neal Morse – To God be the Glory

«نیل مورس» اسطوره‌ای را بیشتر بخاطر تاثیرش بر موسیقی پراگرسیو راک می‌شناسیم. اما او هر از گاهی در آثار سولوی خود رگه‌های مذهبی‌اش بالا می‌زند و قدم به ژانر کریسشن راک می‌گذارد. آلبوم جدید او نیز یکی دیگر از همین دست آثار بی‌مزه‌ی او در این ژانر است! اصولا ژانر کریسشن راک سالهای خیلی دور یکی از ژانرهای مورد علاقه‌ی من بود، البته نه بخاطر مضمون کاملاً مذهبی آن، بلکه بخاطر آنکه همیشه رد پایی از موسیقی کانتری نیز در خود دارد. اما از آن زمان خیلی گذشته و این ژانر لوس‌تر از آن است که جذابیت شنیداری خاصی داشته باش، حتی لوس‌تر از کانتری!. نتیجه آنکه: برای تنوع‌ بد نیست. در همین حد!

Explosions in the Sky – The Wilderness

گروه Explosions in the Sky یکی از شاخص‌ترین گروه‌های موسیقی پست راک آمریکاست. هفتمین آلبوم آنها با عنوان «طبیعت وحش» توانسته نظر منتقدین را به خود جلب کند و نقدهای اکثراً مثبتی را به خود اختصاص بدهد. هرچند این آلبوم آن جلال و شکوه آثار اولیه گروه (دقیقاً منظورم سه آلبوم اول گروه است) را ندارد، اما آنقدر تمیز از آب در آمده که نمی‌توان نادیده‌اش گرفت. معلوم نیست اول کدام یک برای این آلبوم در نظر گرفته شده: عنوان طبیعت وحش و یا آهنگها. هرکدام که بوده، هم‌نشینی و هم‌پوشانی این دو کاملاً به جا و مناسب و جذاب است. نتیجه آنکه: مگر می‌شود آلبوم‌های این گروه را نشنید؟ خوب و بدش مهم نیست، این انفجاری در آسمان است!

Mogwai – Atomic

«اتمی» عنوان نهمین آلبوم مشهورترین گروه موسیقی پست راک دنیا، «موگوای»، محصول 2016 است. این آلبوم در واقع موسیقی متن فیلم مستندی با عنوان «اتمی: زندگی در ترس و وعده»، ساخته‌ی مارک کازینز است که به فاجعه‌ی هیروشیما می‌پردازد. موسیقی اما به گونه‌ای نیست که ندیدن تصاویر خللی در ارتباط برقرار کردن با آن ایجاد کند. همان موسیقی خاص موگوای، همان که همیشه اینسترومنتال بوده و در اینجا نیز ساختار آهنگها تغییری نکرده است. اینجا هم موسیقی همان قدرت همیشگی را دارد، اما اینبار کمی کندتر و حجیم‌تر از گذشته. موگوای را می‌توان مانند همیشه مرکز ثقل قرار داد و موسیقی پست راک را به دور آن چید. این آلبوم هم یکی دیگر از آثار قوی و محکم آنهاست (حتی بهتر از یکی دو مورد قبلی!). این را هم که حتماً می‌دانید، موگوای فعالیت مناسبی در موسیقی متن دارد. معروف‌ترین آثار آنها در این خصوص تا به امروز موسیقی متن فیلم The Fountain (به همراهی کلینت منسل و کرونوس کوارتت) و موسیقی سریال فرانسوی  Les Revenants است. نتیجه آنکه: لازم است که بگویم؟ که حتماً هرچیزی که از این گروه منتشر می‌شود را باید گوش کنید؟

Mamiffer – The World Unseen

«جهان نادیده» عنوان چهارمین آلبوم «مامیفر»، محصول 2016 است. این گروه در ابتدا بعنوان پروژه‌ای تک نفره و سولو توسط فیث کلوکشیا در سال 2007 آغاز شد. اما پس از انتشار یک آلبوم و حضور آرون ترنر (خواننده و گیتاریست گروه پست متال منحل شده‌ی آیسیس) و کمی بعد ازدواج فیث و آرون، ماجرا کمی تغییر کرد و قضیه مقداری جدی‌تر از آنی که قبلتر بود شد. تا به حال مامیفر پروژه‌ا‌ی کم و بیش پست راک با چاشنی ژانرهای دیگر بود. اما در آلبوم جدید آنها به کل از فضای پست راک فاصله گرفته‌اند و دیگر هیچ رد پایی از آن شنیده نمی‌شود (اصولاً رد پا شنیده نمی‌شود! در بهترین حالت دیده می‌شود!). فضای «جهان نادیده» دنیایی از موسیقی اکسپریمنتال است که با رنگ و بوی امبینت، جهان نادیده‌ای را خلق می‌کند. این بهترین آلبوم این گروه نیست، چیزی کاملاً متفاوت است. نتیجه آنکه: این آلبوم را مزه کنید. مزه‌اش خوب است!

Aes Dana / CUtE / Deep Purple / Eluvium / F. Paterlini

بردیا برجسته نژاد: پست نوشتن برای اینجا شوخی نیست! هر نوشته در حدود سه ساعت وقت مفید نیاز دارد تا برای انتشار آماده شود. چندین بار گوش کردن دقیق آهنگها، جستجو در سایتها و جمع آوری اطلاعات آلبوم و آرتیست، مشخص کردن خط مشی نوشته، جمله سازی و جمله بندی، انتخاب و ویرایش عکسها، همه‌ی اینها بیشتر از آن چیزی که تصور می‌کنید به زمان و دقت نیاز دارد. یعنی آنکه دیر به دیر آپدیت شدن اینجا بعد از گذشت 7 سال فعالیت عجیب نیست، اجتناب ناپذیر است.

این وسط اتفاق بدی که می‌افتد جا افتادن آلبومهای ارزشمند و مطرحی‌ست که فقط بخاطر زمان‌بر بودن پروسه‌ی آپدیت کردن تک نفره‌ی وبلاگ، مورد بحث و نقد قرار نمی‌گیرند و لا به لای شلوغی بازار انتشار فراموش می‌شوند. و این اتفاق قابل قبول نیست! لذا از این به بعد، اگر این اتفاق افتاد، در چند نوشته‌ی کوتاه معرفی مختصری از این آلبومها خواهیم داشت. حداقل فایده‌ی آن این است که با وجود کم شدن کیفیت پستها، کمیت آلبومهای معرفی شده برای من و شما راضی کننده خواهد بود. البته این را هم بگویم که این فکر بعد از انتشار سه پست مربوط به معرفی 9 آلبوم منتشر شده در دو ماه نخست سال 2013 (نوشته شده توسط آرمین عزیز) شکل گرفت و حالا قرار است با همکاری امیر عزیز برای مستقیم کردن لینکهای دانلود اجرایی شود. امیدوارم دوستان دیگر هم در جهت بالا بردن همزمان کیفیت و کمیت مثل این دوست عزیز با وبلاگ همکاری کنند.

حالا نگاهی می‌اندازیم به چند آلبوم منتشر شده و جا مانده در چند ماه اخیر. این را یادآوری کنم که اگر لینک دانلود آلبومها را پیدا نکردید فعلا می‌توانید از طریق این صفحه اقدام کنید تا بعد به کمک هم راه حل جمع و جورتری برای این مسئله پیدا کنیم.

Aes Dana – Aftermath 2.0 | Archives of Peace

در سال 2001 وینس ویلوس از گروه امبینت ترنس Asura پروژه‌ای را پایه‌ریزی کرد که از همان ابتدا تبدیل به یکی از مطرح‌ترین پروژه‌های موسیقی امبینت شد. Aes Dana با تقابل موسیقی امبینت و داون تمپو به شکلی هنرمندانه جریانی از موسیقی سایکدلیک را به نمایش گذاشت و همین باعث شهرت جهانی او شد. سال گذشته هفتمین آلبوم این گروه با عنوان Pollen منتشر شد، اثری نه چندان متفاوت نسبت به گذشته، اما به همان اندازه قوی و دوست داشتنی. حالا Aes Dana با گذشت کمتر از یک سال از انتشار آخرین آلبومش، دومین آلبوم خود با عنوان Aftermath را ری‌مستر کرده، یک ترک به نام Aftermath #8 به آن اضافه کرده، نامش را به Aftermath 2.0 تغییر داده و دوباره آن را منتشر کرده است. بد نیست بدانید که در زمان پیش فروش این مجموعه، استودیوی تهیه کننده‌ی آن، Ultimae، اعلام کرده بود که هر کسی که از آلبوم اصلی، منتشر شده در سال 2003، عکس بگیرد و برای استودیو ارسال کند جزو اولین افرادی خواهد بود که آلبوم ری‌مستر شده برایش ارسال خواهد شد.

Collapse under the Empire – The Silent Cry

در این وبلاگ از گروه پست راک آلمانی Collapse under the Empire زیاد خوانده‌اید. یک بار نامش را در فهرست بهترین آلبومهای سال 2011، در جایگاه سیزدهم بخاطر آلبوم Shoulders & Giants دیده‌اید، یک بار هم در لیست بهترین آلبومهای سال 2012، در جایگاه هجدهم بخاطر آلبوم Fragments of a Prayer. اگر یادتان باشد گفتیم که آنها بعد از انتشار آلبوم Shoulders & Giants که قرار بود یکی از دو کانسپت آلبومشان باشد، دست به انتشار آلبوم متفرقه‌ای زدند و قرار شد دومین آلبوم کانسپت خود با عنوان Sacrifice & Isolation در سال 2013 منتشر کنند. حالا اینطور که بنظر می‌رسد فعلا قرار نیست این اتفاق بی‌افتد. آنها به تازگی یک EP با عنوان The Silent Cry منتشر کرده‌اند که همان چیزی‌ست که از یکی از بهترین گروه‌های پست راک دنیا انتظار می‌رود. اینطور که بنظر می‌رسد آنها قصد دارند انتظار ما برای انتشار آلبوم جدیدشان را با این مجموعه 23 دقیقه‌ای کمی آسان‌تر کنند.

Deep Purple – Now What

ممکن است شما هم تعجب کنید! مگر دیپ پرپل هنوز زنده است؟ وقتی این ابرگروه موسیقی هارد راک و هوی متال در سال 1976 بعد از هشت سال فعالیت به کار خود پایان داد، حتی خودشان هم تصور نمی‌کردند دوباره هشت سال بعد، در سال 1984، دور هم جمع شوند و دوباره دیپ پرپل را زنده کنند. سالها گذشته، دیپ پرپل از ریچی بلکمور تا جو ستریانی را در خود جای داده و در کل با حضور 14 هیولا در ترکیبش همچنان زنده و بی‌رغیب به فعالیت خود ادامه می‌دهد. آنها بعد از هفت سال از انتشار آلبوم قبلی به تازگی نوزدهمین آلبوم دیپ پرپل را روانه بازار کرده‌اند. دو آهنگ Uncommon Man و Above and Beyond تقدیم شده است به جان لورد، یکی از بنیانگذار دیپ پرپل، که در سال 2012 در سن 71 سالگی بر اثر ابتلا به سرطان پانکراس درگذشت. جالب است که بدانید با وجود آنکه این آلبوم از این گروه انگلیسی توانسته در چارتهای آلمان، اتریش، چک و نروژ جایگاه نخست جدول را از آن خود کند، اما در دو چارت انگلیسی زبان چندان موفق ظاهر نشده است. این آلبوم در چارت انگلستان در جایگاه 19 و در چارت آمریکا در جایگاه 115 قرار گرفته است.

Eluvium – Nightmare Ending

متئو کوپر با پروژه‌ی Eluvium نامی شناخته شده در موسیقی امبینت است. طنین دل‌انگیز نوای پیانو در فضای مینیمال آثارش او را تبدیل به یکی از بهترینهای این ژانر کرده است. هفتمین آلبوم او با نام Nightmare Ending به صورت Double-Album و هر کدام مشتمل بر هفت آهنگ به تازگی منتشر شده است: با فضایی وهم‌انگیز مانند تمام کارهای قبلی او و مثل همیشه همراه با عکسهای همسرش، جنی پاسک. در این آلبوم تعداد آهنگهای بیشتر از 6 دقیقه برابر هفت است، یعنی نصف تعداد آهنگهای این مجموعه. مدت زمانی که پیش از کمتر در آثار او مشاهده می‌شد. آخرین آهنگ با عنوان Happiness، حضور آیرا کاپلان، خواننده گروه ایندی راک Yo La Tengo را بعنوان مهمان به همراه دارد. بد نیست یک چیز جالب را در مورد این هنرمند بدانید. او در سال 2008 آلبومی با عنوان Miniatures ساخت که از نظر حال و هوا و حس و حال اثری متفاوت نسبت به آلبومهای دیگرش بود. برای همین او این آلبوم را بجای Eluvium، با نام متئو کوپر منتشر کرد. اگر طرفدار موسیقی امبینت هستید، شاید این چیزی باشد که این روزها دنبالش می‌گردید.

Fabrizio Paterlini – Now

اینطور که بازتاب مخاطبین وبلاگ نسبت به پستهای بهترین‌های سال 2012 نشان می‌دهد، یکی از جذابترین معرفی‌ها برای خواننده‌های وبلاگ فابریتزیو پاترلینی و آلبوم حیرت‌انگیزش، Autumn Stories، بود. او آلبوم جدیدش با نام Now را به تازگی منتشر کرده تا باز احساسات شما را به بازی بگیرد. شما در این آلبوم با یک آهنگ متفاوت نیز مواجه خواهید شد. دومین آهنگ، Not from the past, not for the future، علاوه بر پیانو و ویالن همیشگی، درامز را نیز بهمراه دارد! و این چیزی‌ست که به ندرت در آثار پاترلینی می‌شنوید. جالب است که او آثارش را به «یک گیلاس شراب قرمز در یک عصر تابستانی» تشبیه می‌کند. اما شاید بهترین توصیف در مورد این هنرمند و آثارش کامنتی باشد که یکی از طرفدارانش برایش نوشته است: «فقط یک لحظه به موسیقی او گوش کن، آنوقت بر خلاف همیشه دنیای جای قشنگی بنظر خواهد رسید» این آلبوم هم می‌تواند شما را با ظرافت کاملی که در خود دارد پشت و رو کند.