بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شدهی در سال 2016.
پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

PJ Harvey – The Hope Six Demolition Project
«پروژهی تخریب هوپ6» عنوان نهمین آلبوم بانوی ساختارشکن موسیقی راک، «پی جی هاروی»، است. هاروی این آلبوم را در حین سفرش به کوزوو و افغانستان، به همراه یک کتاب شعر، نوشته است. عنوان آلبوم اشاره به یکی از پروژههای عجیب آمریکا با عنوان «هوپ6» دارد که طی آن محلههایی که آمار جرم و جنایت در آنها بالا بود را به کل ویران میکردند و خانههای جدید در آن میساختند. نتیجه این بود که خانوادههای مقیم آن محله که خانهی خود را به بهای ناچیزی از دست داده بودن، توانایی خرید خانههای جدید را نداشتند و به این شکل بافت یک محله به کل پاکسازی و تعداد زیادی بیخانمان میشدند. مثل همیشه دغدغههای خاص و ویژهی هاروی در این آلبوم نیز مشهود است. سیاست برای او همیشه مانند خمیری بوده که آن را در دستانش میفشرده و به هر شکلی که دلش میخواست در میآورده. این آلبوم نیز در کنار مضمون سیاسی خود جذابیتهای خاص و ویژهی همیشگی هاروی را نیز به همراه دارد. نتیجه آنکه: چرا بحث میکنید؟ برای شنیدن پی جی هاروی عزیز تردید نکنید.

All Saints – Red Flag
«پرچم قرمز» عنوان چهارمین آلبوم گروه انگلیسی «آل سِینتس» است. اگر آنها را نمیشناسید نشان میدهد که سن و سالتان به موسیقی پاپ دهه 90 قد نمیدهد! آنها یکی از مشهورترین گرلبندهای تاریخ موسیقی هستن. البته که من چندان میانهی خوبی با گرلبندها و موسیقیشان نداشته و ندارم، اما همیشه برایم دو گروه مستثنی از این قاعده بودهاند: All Saints و TLC. فعالیت آل سینتس همیشه با قطع و وصل شدنهای مکرر همکاری اعضای گروه همراه بوده و این آلبوم هم به فاصله 10 سال از اثر قبلی به بازار آمده است. در این آلبوم نیز موسیقی آنها همچنان پاپ است. انتظار فضایی نباید از آنها داشت که بعد از این همه سال اثر پیچیدهای منتشر کنند. اما حالا دیگر 20 ساله نیستند و سن و سالشان از 40 گذشته است. موسیقیشان پخته شده و لیریکسشان قابل قبولتر شده است. نتیجه آنکه: هر از گاهی به خودتان استراحت بدهید و کمی موسیقی پاپ و بیدردسر را مزه مزه کنید. البته که اگر با این گروه آشنا نیستید میتوانید آلبوم دیگری را برای مزه کردن انتخاب کنید!

Deftones – Gore
«لختهی خون» عنوان هشتمین آلبوم گروه مشهور آلترناتیو متال آمریکایی «دفتونز» است. هرچقدر هم که موسیقی این گروه را برای خودم بالا و پایین کنم، هرچقدر که علاقه به خواننده این گروه، چینو مورنو، داشته باشم و هرچقدر که این آلبوم مورد ستایش قرار گرفته باشد، فرقی نمیکند! من همچنان موسیقی دفتونز را به هیچوجه دوست ندارم. موسیقی آنها، چه در این آلبوم و چه در گذشته، بیش از حد شلوغ است. نه این که من با موسیقی شلوغ مشکل داشته باشم! نه! موسیقی دفتونز به شکل کاذبی شلوغ است. با این حال این را بدانید که این آلبوم توانست در چارت استرالیا جایگاه اول و در چارت 200تایی بیلبورد آمریکا رتبهی دوم را به خود اختصاص بدهد و این بهترین موقعیت برای آنها در 13 سال اخیر (از آلبوم سال 2003) تا کنون است. نتیجه آنکه: خودتان میدانید! فردا من را برای مصرف شدن ترافیک اینترنتتان بابت دانلود این آلبوم سرزنش نکنید!

Mothers – When You Walk a Long Distance You Are Tired
«وقتی مسافت زیادی راه میروی، خسته هستی» عنوان اولین آلبوم گروه «مادرز» است. یک گروه گرجستانی – یونانی فعالیت خود را در سال 2013، ابتدا به عنوان یک سولوپراجکت و بعدتر در قالب یک گروه آغاز نمود. موسیقی آنها را میتوان در ژانر فولک راک، با درصد بیشتر فولک و میزان کمتر راک، دسته بندی کرد. چیزی که میشنوید نه خلاقیت ویژهای در خود دارد و نه بکر و تازه است. اما مانند اکثر آثار و گروههای این ژانر، غم سبک و حال ملایمی که به آدم میدهد آن را دوست داشتنی و قابل شنیدن میکند. نتیجه آنکه: یک شانسی برای دوست داشتنی بودن به آنها بدهید.

Pierce the Veil – Misadventures
«حوادث ناگوار» عنوان چهارمین آلبوم گروه پست هاردکُر آمریکایی «پیرس د ویل» محصول 2016 است. این گروه میتواند یکی از بهترین مثالها برای نشان دادن اهمیت وکال در موسیقی راک باشد! یعنی شما موسیقی نسبتاً خوب و تقریباً قابل قبول را در اختیار یک وکال فنچ و صدای جیغ جیغو بگذارید و آنوقت بیایید و فاجعه تحویل بگیرید! من که آلبومهای قبلی این گروه را نشنیدهام، اما همین را هم نصفه رها کردم و بیخیال شنیدن بقیهی جیغ زدنهای تینیجر پسند شدم. نتیجه آنکه: اگر گواهینامه دارید، یا سربازی رفتهاید، یا دانشجو هستید، یا هر چیز دیگری که نشانهی این باشد که 18 سالگی را رد کردهاید، این آلبوم به درد شما نمیخورد!
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...