آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سیزدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Avatar – Feathers & Flesh

«پر و گوشت» ششمین آلبوم گروه هوی متال / ملودیک دث متال سوئدی، «آواتار»، محصول 2016 است. این آلبوم بصورت یک کانسپت آلبوم (مجموعه‌ای که ترکها به ترتیب و حاوی یک داستان مشخص و مرتبط به هم هستند) تهیه شده است که حکایت جغدی‌ست که وارد جنگ با دنیا می‌شود تا بتواند جلوی تابش خوردشید را بگیرد. عموماً در این آلبوم نیز با هارش وکال مواجه هستیم، اما موسیقی آنها همچنان پر قدرت، پر از صلابت و محکم و استوار است. نتیجه آنکه: اگر وکال هارش دوست دارید این آلبوم یکی از خوبهای امسال‌تان خواهد بود.

Iamthemorning – Lighthouse

«فانوس دریایی» عنوان سومین آلبوم گروه فولک / پراگرسیو راک روسی «آی ام د مورنینگ»، محصول 2016، است. آنها را نباید دست کم گرفت. درست است که یک گروه کوچک و جمع و جور در روسیه هستند، اما کافی است که بدانید در دومین آلبومشان «گوین هریسون»، درامر گروه پورکوپاین تری حضور داشته و سومین آلبوم نیز علاوه بر گوین هریسون، «کالین ادوین»، بیسیست گروه پورکوپاین تری و ماریوس دودا، «خواننده گروه ریورساید» را در خود داشته است. این آلبوم چندان فضای پراگرسیوی ندارد و بیشتر حول موسیقی چمبر و فولک می‌گذرد. همانطور که حال و هوای این اثر تفاوت آشکاری با دو آلبوم قبلی دارد، زیبایی آن نیز از جنس دیگر و همراه با فضای متفاوتی است. نتیجه آنکه: لذت شنیدن این آلبوم را از خود دریغ نکنید.

Travis – Everything at Once

«همه چیز به یک باره» عنوان هشتمین آلبوم گروه آلترناتیو راک مشهور اسکاتلندی، «ترویس»، محصول 2016 است. ترویس گروه مقبول و دوست داشتنی و قابل احترامی‌ست. آنها یکی از تاثیرگذارترین گروه‌های موج نوی موسیقی آلترناتیو / ایندی / پیانو راک در اواخر دهه 90 بودند که نتیجه‌ش ظهور گروه‌های مانند کلدپلی و کین شد. اما آنها هیچوقت نتوانستند معجزه‌ی آلبوم سوم خود، «گروه نامرئی»، محصول 2001 را تکرار کنند. آلبوم جدید آنها ساختار یک دست و تر و تمیزی دارد و همین مساله باعث شده که کمی کسل کننده بنظر بیاید و گوش دادن کل آهنگها پشت سر هم کمی دشوار باشد. با این حال ترویس در هر حالتی دوست داشتنی و مهربان است. نتیجه آنکه: آلبوم را گوش کنید. اگر خوشتان نیامد، به کسی چیزی نگویید و آبروریزی راه نیاندازید!

Tales of Murder and Dust – The Flow in Between

«جریان در میان» عنوان شاهکار دیگری از گروه سایکدلیک راک دانمارکی، «تیلز آو مردر اند داست»، محصول 2016 است. موسیقی وهم گونه‌ی آنها و ترکیب استثنایی موسیقی سایکدلیک و شوگیزشان مثل یک رویا می‌ماند که تا انتها از آن بیدار و هوشیار نمی‌شوید. فضای این آلبوم به نسبت آثار قبلی‌شان سنگین‌تر است. جان می‌دهد با آن توهم بزنید و خودتان را در موسیقی گم کنید. توالی آهنگ‌ها و فضاسازی هر کدام کاملاً هوشمندانه و شاخص است. این آلبوم جزو آن دسته از آثاری است که وقتی آن را به طور کامل گوش دادید، لازم است همان لحظه دوباره ترک اول را پلی کنید و یک بار دیگر تمام آن را از ابتدا تا به انتها بشنوید. نتیجه آنکه: شک نکنید که این آلبوم یکی از آلبوم‌های بهترین‌های امثال این وبلاگ خواهد بود.

Otep – Generation Doom

«نسل به فنا رفته» عنوان هفتمین آلبوم گروه نومتال/ گاتیک متال آمریکایی، «اوتپ»، محصول 2016 است. اینکه اوتپ را باید یک گروه در نظر بگیریم کمی شاید سخت باشد! بالاخره همه چیز حول ستاره‌ی گروه، «اوتپ شامایا»، می‌چرخد: یکی از چهره‌ترین خانم‌های دنیای موسیقی متال که اگر جایی فهرست زنانه‌ای از بهترین‌ها در هر زمینه‌ای از موسیقی متال تهیه شود، نام او قطعاً جزو چندتای اول خواهد بود. صدای او یک سیرک به تمام معناست! فریاد می‌زند، زجه می‌زند، هارش می‌خواند، عاشقانه می‌شود، رپ می‌کند، ادا در می‌آورد، و خلاصه هر انتظاری که داشته و نداشته باشید را در صدای او پیدا خواهید کرد. آلبوم جدید اوتپ مثل آثار گذشته‌ی اوست و تفاوت چندانی ندارد. اگر اعصاب وکال هارش و موسیقی اکستریم متال را نداشته باشید، احتمالاً بعضی آهنگها برایتان آزاردهنده خواهد بود. اگر او را می‌شناسید که آلبوم را از دست ندهید. نتیجه آنکه: اگر اوتپ را نمی‌شناسید، پیشنهاد می‌کنم با این بانوی عصیانگر آشنا شوید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی دوازدهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

PJ Harvey – The Hope Six Demolition Project

«پروژه‌ی تخریب هوپ6» عنوان نهمین آلبوم بانوی ساختارشکن موسیقی راک، «پی جی هاروی»، است. هاروی این آلبوم را در حین سفرش به کوزوو و افغانستان، به همراه یک کتاب شعر، نوشته است. عنوان آلبوم اشاره به یکی از پروژه‌های عجیب آمریکا با عنوان «هوپ6» دارد که طی آن محله‌هایی که آمار جرم و جنایت در آنها بالا بود را به کل ویران می‌کردند و خانه‌های جدید در آن می‌ساختند. نتیجه این بود که خانواده‌های مقیم آن محله که خانه‌ی خود را به بهای ناچیزی از دست داده بودن، توانایی خرید خانه‌های جدید را نداشتند و به این شکل بافت یک محله به کل پاکسازی و تعداد زیادی بی‌خانمان می‌شدند. مثل همیشه دغدغه‌های خاص و ویژه‌ی هاروی در این آلبوم نیز مشهود است. سیاست برای او همیشه مانند خمیری بوده که آن را در دستانش می‌فشرده و به هر شکلی که دلش می‌خواست در می‌آورده. این آلبوم نیز در کنار مضمون سیاسی خود جذابیت‌های خاص و ویژه‌ی همیشگی هاروی را نیز به همراه دارد. نتیجه آنکه: چرا بحث می‌کنید؟ برای شنیدن پی جی هاروی عزیز تردید نکنید.

All Saints – Red Flag

«پرچم قرمز» عنوان چهارمین آلبوم گروه انگلیسی «آل سِینتس» است. اگر آنها را نمی‌شناسید نشان می‌دهد که سن و سالتان به موسیقی پاپ دهه 90 قد نمی‌دهد! آنها یکی از مشهورترین گرل‌بندهای تاریخ موسیقی هستن. البته که من چندان میانه‌ی خوبی با گرل‌بندها و موسیقی‌شان نداشته و ندارم، اما همیشه برایم دو گروه مستثنی از این قاعده بوده‌اند: All Saints و TLC. فعالیت آل سینتس همیشه با قطع و وصل شدن‌های مکرر همکاری اعضای گروه همراه بوده و این آلبوم هم به فاصله 10 سال از اثر قبلی به بازار آمده است. در این آلبوم نیز موسیقی آنها همچنان پاپ است. انتظار فضایی نباید از آنها داشت که بعد از این همه سال اثر پیچیده‌ای منتشر کنند. اما حالا دیگر 20 ساله نیستند و سن و سالشان از 40 گذشته است. موسیقی‌شان پخته شده و لیریکس‌شان قابل قبول‌تر شده است. نتیجه آنکه: هر از گاهی به خودتان استراحت بدهید و کمی موسیقی پاپ و بی‌دردسر را مزه مزه کنید. البته که اگر با این گروه آشنا نیستید می‌توانید آلبوم دیگری را برای مزه کردن انتخاب کنید!

Deftones – Gore

«لخته‌ی خون» عنوان هشتمین آلبوم گروه مشهور آلترناتیو متال آمریکایی «دفتونز» است. هرچقدر هم که موسیقی این گروه را برای خودم بالا و پایین کنم، هرچقدر که علاقه به خواننده این گروه، چینو مورنو، داشته باشم و هرچقدر که این آلبوم مورد ستایش قرار گرفته باشد، فرقی نمی‌کند! من همچنان موسیقی دفتونز را به هیچوجه دوست ندارم. موسیقی آنها، چه در این آلبوم و چه در گذشته، بیش از حد شلوغ است. نه این که من با موسیقی شلوغ مشکل داشته باشم! نه! موسیقی دفتونز به شکل کاذبی شلوغ است. با این حال این را بدانید که این آلبوم توانست در چارت استرالیا جایگاه اول و در چارت 200تایی بیلبورد آمریکا رتبه‌ی دوم را به خود اختصاص بدهد و این بهترین موقعیت برای آنها در 13 سال اخیر (از آلبوم سال 2003) تا کنون است. نتیجه آنکه: خودتان می‌دانید! فردا من را برای مصرف شدن ترافیک اینترنت‌تان بابت دانلود این آلبوم سرزنش نکنید!

Mothers – When You Walk a Long Distance You Are Tired

«وقتی مسافت زیادی راه می‌روی، خسته هستی» عنوان اولین آلبوم گروه «مادرز» است. یک گروه گرجستانی – یونانی فعالیت خود را در سال 2013، ابتدا به عنوان یک سولوپراجکت و بعدتر در قالب یک گروه آغاز نمود. موسیقی آنها را می‌توان در ژانر فولک راک، با درصد بیشتر فولک و میزان کمتر راک، دسته بندی کرد. چیزی که می‌شنوید نه خلاقیت ویژه‌ای در خود دارد و نه بکر و تازه است. اما مانند اکثر آثار و گروه‌های این ژانر، غم سبک و حال ملایمی که به آدم می‌دهد آن را دوست داشتنی و قابل شنیدن می‌کند. نتیجه آنکه: یک شانسی برای دوست داشتنی بودن به آنها بدهید.

Pierce the Veil – Misadventures

«حوادث ناگوار» عنوان چهارمین آلبوم گروه پست هاردکُر آمریکایی «پیرس د ویل» محصول 2016 است. این گروه می‌تواند یکی از بهترین مثال‌ها برای نشان دادن اهمیت وکال در موسیقی راک باشد! یعنی شما موسیقی نسبتاً خوب و تقریباً قابل قبول را در اختیار یک وکال فنچ و صدای جیغ جیغو بگذارید و آنوقت بیایید و فاجعه تحویل بگیرید! من که آلبوم‌های قبلی این گروه را نشنیده‌ام، اما همین را هم نصفه رها کردم و بیخیال شنیدن بقیه‌ی جیغ زدن‌های تینیجر پسند شدم. نتیجه آنکه: اگر گواهینامه دارید، یا سربازی رفته‌اید، یا دانشجو هستید، یا هر چیز دیگری که نشانه‌ی این باشد که 18 سالگی را رد کرده‌اید، این آلبوم به درد شما نمی‌خورد!

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی یازدهم

بردیا برجسته نژاد: از انتشار آلبوم جدید ریدیوهد خبر دارم! دنبال این آلبوم در بسته‌های معرفی نگردید. جایگاه‌ش بالاتر و ویژه‌تر از آن است که بخواهم توصیه‌ای در موردش داشته باشم. پس نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide to Earth

«راهنمای ملوان به سوی زمین» عنوان سومین آلبوم «استرگیل سیمپسون»، هنرمند آمریکایی ژانر کانتری و روت راک، محصول 2016 است. این آلبوم عجب چیز عجیب و خوبی‌ست! هرچند من چندان علاقه‌ای به ژانر حوصله سر بر کانتری ندارم، اما موسیقی او که بیشتر تنه به روت راک می‌زند و آن سولوهای درخشان به حد کفایت جذاب و دوست داشتنی هستند. در این آلبوم او ادای دینی به کرت کوبین نیز کرده و آهنگ In Bloom از نیروانا را کاور کرده است. متوسط امتیاز کسب شده در متاکریتیک برای این آلبوم 88 از 100 است (اگر متاکریتیک را بشناسید می‌دانید که این یعنی خیلی!). نتیجه آنکه: نگذارید این آلبوم شما را از دست بدهد!

Edward Sharpe and the Magnetic Zeros – PersonA

«شخص اول» عنوان چهارمین آلبوم گروه «ادوارد شارپ و مگنتیک زیروز»، محصول 2016 است. موسیقی این گروه حالت خاصی از ایندی و فولک با ترکیب بندی‌های مختلف از قبیل ایندی فولک، ایندی راک، فولک راک، سایکدلیک فولک یا هر چیز دیگری‌ست. ترک به ترک ژانر آنها را تغییر می‌کند و هر کدام جذابیت و زیبایی خاص خود را دارد. موسیقی آنها جذاب، آرامش بخش، عمیق، بعضاً تیره و گاهاً روشن است! از رهبر گروه، «الکس ابرت»، پرسیده‌اند که چرا در کاور آلبوم روی ادوارد شارپ خط کشیده‌اید؟ (شخصیتی خیالی که ابرت در کتابش آن را خلق کرده است) و او پاسخ داده او در این آلبوم هیچ حضوری ندارد و فقط مقدمه‌ای بوده برای آغاز. نتیجه آنکه: با ادوارد یا بدون او، این آلبوم ارزش شنیدن را دارد.

Bear Hands – You’ll Pay For This

«برای این هزینه خواهی کرد» عنوان سومین آلبوم گروه آمریکایی «بیر هندز» محصول 2016 است. موسیقی این گروه را می‌توان ایندی راکی دانست که هر از گاهی سرک می‌کشد به موسیقی پانک. موسیقی آنها قابل قبول است، منتها چیزی که توی ذوق می‌زند وکال لوس و بیمزه‌ی آن است که آنها را در سطح یک گروه تینیجری پایین آورده است. وکال آزار دهنده نیست، جیغ نمی‌زند و زوزه نمی‌کشد، فقط لوس است! این آلبوم را احتمالاً اگر یک دختر بچه‌ی 16-17 ساله‌ی راک دوستِ علاقه‌مند به پاپ گوش کند بسیار از آن لذت می‌برد. نتیجه آنکه: حالا اینقدر هم سختگیری نکنید! دو سه ترک اشکالی ندارد!

Cyndi Lauper – Detour

«انحراف» عنوان یازدهمین آلبوم هنرمند 62 ساله‌ی آمریکایی، خانم «سیندی لاپر»، است. ایشان را حتماً می‌شناسید. یکی از مشهورترین چهره‌های موسیقی دهه 80. او حالا به فاصله شش سال از آلبوم قبلی خود با موسیقی جدید بازگشته است. می‌پرسید جدید از چه نظر؟ عرض می‌کنم! اجازه بدهید خیلی عقب نروم. دو آلبوم قبلی او محصول سال 2008 یک اثر شسته و رفته در ژانر پاپ راک و دنس پاپ بود. آلبوم قبلی ایشان محصول 2010 اثری در ژانر بلوز بود و این آلبوم جدید، «انحراف»، اثری در ژانر کانتری است. اصولاً او علاقه‌ی شدیدی به چرخش و گردش در ژانرهای مختلف دارد و الحق در اکثر آنها نیز خوب ظاهر شده است. با وجود آنکه کانتری چندان ژانر مورد پسند من نیست (چقدر این جمله را تکرار کرده‌ام!)، اما توانستم در این آلبوم چند آهنگ جذاب و خوب پیدا کنم. نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید، از هنرمندی که بعد از این همه سال در حد و اندازه‌ی خودش سعی می‌کند درجا نزند.

M83 – Junk

بالاخره گروه فرانسوی M83 در هفتمین آلبومش تکلیف خود و دیگران را مشخص کرد و بطور کامل موسیقی پست راک را بوسید و کنار گذاشت! این گروه همیشه بین ژانرهای بی‌ربط پست راک و سینت پاپ و امبینت و دریم پاپ در نوسان بود، اما در جدیدترین اثر خود بطور کامل به سمت موسیقی دریم و سینت پاپ چرخیده و آلبومی را منتشر کرده که شاید برای مخاطبین قدیمی‌اش بیش از اندازه پاپ بنظر برسد، اما اثر تر و تمیز و به نسبت خوبی از آب در آمده است. احتمالا یک دلیل اصلی این تغییر خروج عضو اصلی، مورگان کیبی، از گروه است که در زمان خودش بار اصلی را به دوش می‌کشید. نتیجه آنکه: بد نیست این آلبوم لطیف و نسبتاً پاپ و حدوداً الکترونیک را گوش کنید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی هفتم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی امسال.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Yndi Halda – Under Summer

دومین آلبوم گروه پست راک انگیسی «ییندی هالدار» با عنوان «تحت تابستان» منتشر شد. اگر بخواهیم کار آنها را با بزرگان این ژانر مقایسه کنیم، چیزی مابین موگوای و سیگوروس شاید بهترین توصیف برای موسیقی آنها باشد. اینکه چرا و به چه علت بین دو آلبوم منتشر شده‌ی آنها در حدود 10 سال فاصله افتاده است را نمی‌دانم. اما چیزی که مشخص است این است که موسیقی آنها به شکل چشم گیری دگرگون شده است. آهنگهای آلبوم اول همگی اینسترومنتال و بدون کلام، با درصد قالب توجه موسیقی الکترونیک بودند. اما در آلبوم جدید وکال نقش مهمی در آهنگها ایفا می‌کند و موسیقی نیز بیشتر تلاش کرده در حالت ملایم و آکوستیک باقی بماند. نتیجه آنکه: این پست راک تر و تمیز و شنیدنی را نباید از دست بدهید.

M. Ward – More Rain

«باران بیشتر» عنوان هشتمین آلبوم انفرادی هنرمند ژانر ایندی فولک آمریکای، «ام وارد»، محصول 2016 است. این هنرمند را بیشتر با پروژه‌ی دو نفره‌‌ی مشترکش با هنرپیشه‌ی دوست داشتنی، خانم «زوئی دشانل»، در «She & Him» می‌شناسیم. این آلبوم با وجود آنکه نظرهای مثبت زیادی را برانگیخته، اما به نظر من جزو آن دسته آثاری به شمار می‌رود که شنیدن یا نشنیدنش چندان تفاوتی ندارد! نه اینکه اشکال از ام وارد باشد! اصولاً موسیقی ایندی فولک می‌تواند خیلی ظریف و باریک وارد فضای بی‌تفاوتی و بکگراند بودن شود و بعنوان یک موسیقی خنثی فقط در فضا حضور داشته باشد. نتیجه آنکه: گوش دادن این آلبوم اشکالی ندارد، گوش ندادنش هم همینطور.

Thao & the Get Down Stay Down – A Man Alive

چهارمین آلبوم استودیویی گروه فولک / آلترناتیو راک آمریکایی «تائو اند د گت داون استی داون» با عنوان «یک مرد زنده» محصول 2016 است. اگر این اثر را با آلبومهای قبلی این گروه مقایسه کنید مطمئناً به این نتیجه خواهید رسید که این اثر یک سر و گردن از آنها بالاتر و جذابتر است. اما در کل اگر بخواهید آنها را در کنار دیگر گروه‌های این ژانر قرار دهید، چندان جایگاه مناسبی برایش پیدا نمی‌کنید. با این وجود تائو، خواننده‌ و رهبر گروهی که حالا فقط دو عضو در آن باقی مانده‌اند، عزیز و دوست داشتنی است. نتیجه آنکه: بخاطر تائو هم که شده این آلبوم را گوش کنید!

Avantasia – Ghostlights

«گوست لایتس» هفتمین آلبوم یکی از استثنایی‌ترین پروژه‌های موسیقی راک اپرا و پاور متال، «اوانتشیا» محصول 2016 است. اگر این را نمی‌شناسید، بهترین مقایسه برای آثار این پروژه‌ی پر از ستاره می‌تواند Ayreon باشد. این پروژه‌ی جانبی توسط توبیاس سامت، خواننده و آهنگساز گروه Edguy، راه اندازی شده است. او در هر آلبوم ستاره‌هایی را به خدمت می‌گیرد که نتیجه‌اش شنیدنی‌تر شدن آثارش، فراتر از تصورتان، است. آلبوم جدید هم مستثنی نیست. در این اثر می‌توانید از حضور یورن لنده (Masterplan)، دی اسنایدر (Twisted Sister)، جفری تات (Queensrÿche)، مایکل کیسک (Helloween)، مارکو هیتالا (Nightwish)، شارون دن ادل (Within Temptation)، باب کاتلی (Magnum)، رانی اتکینز (Pretty Maids)، رابرت میسون (Warrant) و هربی (Sinbreed) لذت فراوان ببرید. نتیجه آنکه: این آلبوم را قورت بدهید! اما قبل از بلعیدن، خوب آن را بجوید که مزه‌اش را کامل حس کنید.

School of Seven Bells – SVIIB

«SVIIB» به احتمال زیاد آخرین آلبوم گروه ایندی راک / دریم پاپ آمریکایی «اسکول آو سون بلز»، محصول 2016، است. این گروه سه نفره در سال 2007 توسط دو خواهر به نام‌های آلخندرا و کلودیا دهزا و نفر سومی به اسم بنجامین کرتیس تاسیس شد. در سال 2010 کلودیا گروه را ترک کرد و در سال 2013 بنجامین کرتیس بدلیل ابتلا به سرطان در سن 35 سالگی درگذشت و آلخندرا در حال حاضر تنها عضو باقیمانده‌ی این گروه است. آلبومی که به تازگی منتشر شده شامل آخرین آثاری است که در زمان حیات کرتیس ساخته و ضبط شده است. این آلبوم آنقدر هم ویژه و خاص نیست، اما چند ترک آن می‌تواند مدهوشتان کند. نتیجه آنکه: بعنوان حسن ختام فعالیت یک گروه موسیقی این آلبوم را گوش کنید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی چهارم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده از ابتدای سال 2016 تا کنون.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Lissie – My Wild West

«غرب وحشی من» سومین آلبوم هنرمند فولک راک / کانتری «لیزی» محصول 2016 است. اگه بخواهم در یک کلام موسیقی او و این آلبوم را توصیف کنم، می‌توانم واژه‌ی آبرومند را بکار ببرم! چیزی که می‌شنوید نه خاص و ویژه است و نه ضعیف و دم دستی. یک آلبوم شسته و رفته که نه ناامیدتان می‌کند و نه شور و شعف خاصی را در شما بر می‌انگیزد. البته شاید انتظار حرکت خاص و عجیب و غریب از موسیقی کانتری راک هم کمی زیادتر از حد معمول باشد! نتیجه آنکه: شنیدن این آلبوم ضرری ندارد.

Single Soul – Cold Drone Blues Expanded

اینکه چطور این آرتیست بی‌نام و نشان که حتی در سایت لست اف ام هم تعداد شنونده‌هایش به صد نفر نمی‌رسد را پیدا کرده‌ام، خاطرم نیست! اما آلبوم «اندوه وز وز سرد بسط یافته» یا هر چیز دیگری که بتوان آن را ترجمه کرد، محصول 2016 از «سینگل سول»، اثری قابل توجه در ژانر پست راک یا امبینت یا اکسپریمنتال یا هر چیز دیگری که بشود به آن نسبت داد است. می‌توانید این آلبوم را به رایگان از بندکمپ دانلود کنید. توضیح قشنگی در خصوص این اثر در این سایت نوشته شده است: «این آلبوم یک قدم زدن 50 دقیقه‌ای در سکوت روز چهارشنبه است. زمانی که دنیای اطرافت را می‌بینی تا وقتی که باران شروع به باریدن کند و کلاهت را برداری و می‌دانی که نمی‌توانی گریه کنی…» نتیجه آنکه: شنیدن این آلبوم مزه می‌دهد. آن را بچشید.

Wet – Don’t You

اولین آلبوم گروه آلترناتیو پاپ آمریکایی «وت» محصول 2016 است. وقتی سال 2015 ای‌پی این گروه منتشر شد مجله‌ی فیدر آنها را بعنوان یکی از ستاره‌های آینده‌ی موسیقی حسابی مورد تشویق خود قرار داد. این آلبوم را می‌توان به معنای واقعی ساده دانست. موسیقی آنقدر ساده است و ملودی‌ها آنقدر به گوشتان آشناست که باورتان نمی‌شود. لیریکس به اندازه‌ای پیش پا افتاده است که انگار به بدیهی‌ترین شکل ممکن سروده شده و قافیه‌ها پیدا شده است. با این وجود همین سادگی برای من کاملا گرم، روشن و آفتابی است و همین باعث می‌شود که بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم. یک بعد از ظهر را تصور کنید که در خانه‌ای با پنجره‌های قدی و آفتابگیر حضور دارید، ناهار دلچسبی خورده‌اید و لم داده‌اید روی کاناپه، زیر نور آفتاب، و یک لیوان چای دستتان گرفته‌اید و چشمانتان را بسته‌اید تا نور آفتاب اذیتتان نکند. این موسیقی جان می‌دهد برای چنین موقعیتی! نتیجه آنکه: نباید سختگیر بود و همیشه به دنبال پیچیدگی گشت! گاهی یک اثر ساده هم می‌تواند جذابیت خود را داشته باشد.

Sia – This is Acting

من با «سیا» از زمان انتشار آلبوم سومش در سال 2004 آشنا شدم. در آن زمان بنظر نمی‌آمد که او شخصیت شناخته شده‌ای در سطح بین‌الملل باشد. او یک هنرمند مریض و عجیب و غریب بود که واژه‌ها را به شکلی تلفظ می‌کرد که قابل فهم نبود. اعتیاد شدید داشت، بخاطر فوت دوست پسرش به شدت افسرده بود و به جز در وطن خود، استرالیا، و محل زندگی‌اش، انگلستان، چندان جای دیگری به حساب نمی‌آمد. اما یک زمانی اتفاقی افتاد که آثار او به کل دگرگون شد. موسیقی خاص او جای خود را به موسیقی پاپ و الکتروپاپ داد و شهرتش با کاراکتر جدیدی که برای خود ساخته بود و پوشاندن صورتش در اجراها و لیریکس‌ مبارزه جویانه‌اش با اعتیاد و بیماری اختلال دوقطبی‌اش، دوباره و از نو تعریف شد. هفتمین آلبوم «سیا» با عنوان «این یک نمایش است» همین روند را ادامه می‌دهد و به زیبایی اثری را ارائه می‌کند که می‌تواند آبروی از دست رفته‌ی موسیقی پاپ را تا حدی بازگرداند و بدل شود به پرفروش‌ترین اثر این هنرمند تا به امروز. نتیجه آنکه: تصمیم با خودتان است! من که از شنیدن چندین باره‌ای این آلبوم همچنان لذت می‌برم.

Haywyre – Two Fold Pt. 2

آلبوم «دو برابر – بخش دوم» اثر نمی‌دانم چندم هنرمند نمی‌دانم کجایی ژانر الکترونیک و دابستپ، «هِی‌وایر» محصول 2016 است. این همان چیزی است که باعث می‌شود به هیچ وجه نتوانم موسیقی دابستپ را درک و هضم کنم و از شنیدنش لذت که نبرم هیچ، زجر بکشم! هر ترک را به نصفه نرسیده رها کنم و به سراغ بعدی بروم تا شاید چیز بدرد بخوردی در کل اثر پیدا کنم و در نهایت ناامید باقی بمانم. نتیجه آنکه: اگر دابستپ دوست دارید که تکلیفتان معلوم است! اما اگر دوست ندارید، این اثر به هیچ وجه کمکی به دوست داشتن آن نمی‌کند!