آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سی و سوم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Yann Tiersen – EUSA

«ایوزا» عنوان نهمین آلبوم استودیویی هنرمند مشهور فرانسوی، «یان تیرسن»، محصول 2016 است. اکثر ما تصور می‌کنیم که او بیشتر یک آهنگساز فیلم است. پس باید این را بدانید که او در بیست سال فعالیت هنری خود تنها موسیقی سه فیلم را ساخته است. از زمان انتشار شاهکار بی‌بدیل، اولین موسیقی فیلم و موفق‌ترین اثر تاریخ فعالیتش، موسیقی فیلم آملی، پانزده سال می‌گذرد. بعد از آن هم فیلم خداحافظ لنین و در نهایت یک فیلم مستند در سال 2008. آلبوم جدید او به گمانم یکی از جذابترین آثار او تا به امروز است. اثری برای خودنمایی و دلبری سولوی پیانو، زیر انگشتان هنرمند این جانور موسیقی. عنوان آلبوم نام جزیره ای است در جنوب غربی کانال مانش، متعلق به استان برتانی فرانسه که زادگاه یان تیرسن به شمار می رود که اسامی ترکها نیز اشاره به مناطق مختلف آن دارد. نتیجه آنکه: همیشه باید از سولوی پیانو استقبال کرد.

OneRepublic – Oh My My

«ای وای من!» عنوان چهارمین آلبوم گروه پاپ راک آمریکایی، «وان ریپابلیک»، محصول 2016 است. تا آنجا که یادم می‌آید آنها یک گروه قابل قبول در ژانر آلترناتیو راک بودند که با وجود آنکه درجه‌ی موسیقی پاپ در آثارشان کمی از حد معمول بیشتر بود، اما می‌شد با چند آهنگی در همان حد و اندازه‌ی خودش ارتباط برقرار کرد. آلبوم جدید اما حجت را تمام کرده و نه تنها پاپ راک را در نوردیده، بلکه توجه ویژه‌ای به موسیقی الکتروپاپ هم داشته است. به گفته‌ی رایان تدر، رهبر گروه، حالا دیگر می‌توان یک آلبوم را روی یک لپتاپ جمع و جور و منتشر کرد! با این حال ساخت این اثر نزدیک به هجده ماه به طول انجامیده که این طولانی‌ترین زمانی‌ست که آنها درگیر ساخت یک اثر بوده‌اند. با تمام این اوصاف، آلبوم جدید را به زحمت به انتها رساندم! موسیقی پاپ خیلی هم خوب است! الکتروپاپ از آن هم بهتر است! اما وقتی انتظار شنیدن یک آلبوم نسبتاً آلترناتیو راک را داشته باشی و با همچین چیزی مواجه شوی، آنوقت است که تحمل یک آلبوم، آن هم با شانزده ترک و پنج بونس ترک، مجموعاً بیست و یک ترک، کار ساده‌ای نخواهد بود. نتیجه آنکه: من که آلبوم را پاک کردم!

Jenny Hval – Blood Bitch

«برده‌ی خون» عنوان ششمین آلبوم هنرمند آوانگارد / آرت پاپ نروژی، «جنی وال»، محصول 2016 است. این اثر یک کانسپت آلبوم است، با داستانی تخیلی از سفر در زمان یک ومپایر به نام اورنالدو که بصورت موازی با تجربه‌ی جنی وال در برگزاری تور آلبوم قبلی‌اش همزمان شده است. وال برای فضاسازی این آلبوم از فیلمهای دهه‌ی هفتاد مرتبط با ومپایرها و همچنین برای خلق شخصیت اصلی از کاراکتر اورلاندو در کتاب «اورلاندو: یک بیوگرافی» نوشته‌ی ویرجینیا وولف الهام گرفته است. این اولین آلبومی‌ست که من از این هنرمند می‌شنوم و با آثار قبلی‌اش آشنایی ندارم. او یک شاهکار است! همین یک آلبوم کافی‌ست تا مخاطب را شیفته‌ی ذهن خلاق و در عین حال مریض خود بکند. فضاسازی این آلبوم کاملا سیاه، کاملا تیره، کاملا آرام و در عین حال کاملا وحشتناک است! نترسید! این موسیقی آزاری به کسی نمی‌رساند. یک موسیقی الکترونیکا / آرت پاپ جذاب که از المان غافلگیری به وفور در آن استفاده شده است. نتیجه آنکه: این آلبوم را باید تجربه کنید.

KT Tunstall – KIN

«خویشاوند» عنوان پنجمین آلبوم هنرمند اسکاتلندی، «کیت تانستال»، محصول 2016 است. اینکه اصلاً چرا من آلبوم او را گوش کرده‌ام که دارم در موردش با شما صحبت می‌کنم خود جای بحث دارد! پاسخش این است که نمی‌دانم! یک چیزی در ذهن من از قدیم مانده بود که فکر می‌کردم او هنرمند مقبول و خوبی در ژانر پاپ راک و آلترناتیو راک است. شک نکنید که می‌توان یکی دو آهنگ نسبتاً خوب در کل ماجرا پیدا کرد، اما یکی دو آهنگ نسبتاً قابل شنیدن، در یک آلبوم با یازده ترک خیلی کم است! او بعد از آلبوم قبلی عنوان کرده بود که قصد دارد انتشار آلبوم را کنار بگذارد و به سراغ موسیقی فیلم برود. نمی‌دانم ناراحت باشم که این کار را نکرده و هنوز آلبوم منتشر می‌کند، یا خوشحال باشم که به موسیقی فیلم رحم شده است! نتیجه آنکه: فکرش را هم نکنید!

Nicolas Jaar – Sirens

«آژیرها» عنوان دومین آلبوم جانور عجیب موسیقی الکترونیک و اکسپریمنتال آمریکایی، «نیکولاس ژار»، محصول 2016 است. بله! درست است که نام او را زیاد شنیده‎اید، اما این تازه دومین آلبوم استودیویی این هنرمند است و اکثر آن چیزهایی که تا به امروز از او منتشر شده (دقیقاً یازده تا) EP هستند و نه آلبوم. این جوان تازه 26 ساله است، یعنی زمانی که اولین آلبومش را منتشر کرد تنها 21 سال داشت. موسیقی عجیب او صدای تفکر است! صدای تفکر قاطی شده با احساس. در آلبوم جدید که از تاریخ کشور شیلی و همچنین زندگی شخصی او الهام گرفته است، او تا حدودی فضای امبینت و داون تمپو را کنار گذشته و بیشتر به سراغ موسیقی دیپ هاوس و الکترونیک رفته است. آهنگها یکی از یکی جذابتر، عجیبتر و دوست داشتنی‌تر هستند. نتیجه آنکه: این آلبوم از آن چیزهایی‌ست که باید تجربه‌اش کنید.

Save

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی سی و یکم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Empire of the Sun – Two Vines

«دو تاک» عنوان سومین آلبوم گروه سینت پاپ استرالیایی، «امپایر آو د سان»، محصول 2016 است. نگاه به این نکنید که این سومین آلبوم آنهاست. دو عضو گروه هر کدام شهرت خاصی، مخصوصاً در استرالیا، دارند. لوک استیل، خواننده و گیتاریست گروه آلترناتیو راک «اسلیپی جکسون» است و نیک لیتلمور، خواننده گروه استرالیایی «نا» (Pnau) که هر دو فعالیت خود رو از اواخر دهه 90 میلادی آغاز کرده‌اند. موسیقی امپایر آو د سان خمیرمایه‌ی هر دو ژانر، آلترناتیو راک و الکترونیک، را دارد و البته با چاشنی فراوان خوشحالی و شادی! موسیقی آنها کاملا رقصی، با کلی جیغ و خوشحالی‌ست که همین باعث می‌شود شنیدن یک آلبوم کامل از آنها کمی خسته کننده باشد. آلبوم جدیدشان تفاوت خاصی با دو اثر قبلی ندارد، به جز اینکه در آن بانو لیندزی باکینگهام، از گروه فلیت وود مک، نیز با آنها همکاری داشته است. نتیجه آنکه: من از شادی زیاد اوردوز می‌کنم! برای من چند سینگل در شرایط خاص کفایت می‌کند. شما هر طور می‌خواهید عمل کنید.

Alicia Keys – Here

«اینجا» عنوان ششمین آلبوم گل دختر موسیقی آر اند بی و سول، «آلیشیا کیز»، محصول 2016 است. به گفته‌ی کیز او در این آلبوم سریعترین پروسه‎ی ساختی که از خود انتظار داشته را عملی کرده است و توانسته در مدت زمان ده روز در حدود 30 آهنگ را آماده و ضبط کند. با وجود این سرعت در نهایت نتیجه چیزی از آب در آمده است که به جرات می‌توان گفت یک سر و گردن از تمام آثار او بالاتر است. لیریکس آهنگها تاثیرگذار، هدفمند، نکته سنج و جذاب است. صدای او پخته‌تر از همیشه و موسیقی‌اش یک آر اند بی جذاب و دوست داشتنی‌ست. این آلبوم به فاصله‌ی چهار سال از اثر قبلی کیز منتشر شده است. او در این مدت سرگرم تر و خشک کردن فرزند خود که در سال 2014 به دنیا آمده بود و به همین دلیل برای مدتی از دنیای موسیقی فاصله گرفته بود. نتیجه آنکه: این آلبوم یک پیوند جذاب بین موسیقی آر اند بی، سول و پاپ است. برای مزه کردنش لجبازی نکنید!

Katie Melua – In Winter

«در زمستان» عنوان هفتمین آلبوم عزیز دل، هنرمند دوست داشتنی گرجستانی – انگلیسی، «کیتی ملوآ»، محصول 2016 است. این آلبوم جدید از دو جهت اثر درخشانی در تاریخ فعالیت این هنرمند است. اول آنکه قرارداد او با مایک بت (هنرمند و تهیه کننده انگلیسی که یکی از دلایل شهرتش، کشف کتی ملوآ است!) که مبنی بر انتشار شش آلبوم با کمپانی او بود به سر آمد و ملوآ تصمیم گرفت هفتمین اثر خود را بدون حضور او تهیه و منتشر کند. دوم آنکه در این آلبوم ملوآ به شکل کاملاً محسوسی به ریشه‌های گرجستانی خود ناخنک زده است و به در چند جا از گروه کر خانمهای گرجستانی استفاده کرده و حتی یک آهنگ را به زبان گرجستانی اجرا کرده است. این آلبوم در کل به خوبی آثار قبلی ملوآ نیست، اما از آنجایی که قصد کرده روی پای خود بایستد ستودنی‌ست. نتیجه آنکه: دخترمان را تنها نگذارید.

Chris Tomlin – Never Lose Sight

«هیچوقت بینش‌ت را از دست نده» عنوان یازدهمین آلبوم مرد با خدا، هنرمند آمریکایی ژانر کریسشن راک و مخصوصاً موسیقی ورشیپ، «کریس تاملین»، محصول 2016 است. آشنایی من با این هنرمند و کلاً موسیقی کریشن راک به زمان انتشار پنجمین آلبومش در سال 2002 بر می‌گردد. چند سالی کارهای او را دنبال کردم تا آن اتفاق ناگوار و از دست دادن تمام آرشیو موسیقی رخ داد و بعد از آن به کل او را فراموش کردم! موسیقی کریشن راک را که حتماً می‌شناسید، موسیقی‌ای که معمولاً در خدمت کلیسا نیست، اما به زیبایی از خدا و مسیح و ایمان و امید صحبت می‌کند. اما تاملین یک قدم فراتر از موسیقی کریشن راک رفته و یکی از برترین‌های موسیقی کانتمپرری ورشیپ به حساب می‌آید. موسیقی‌ای که کنسرتهایش بیشتر شبیه یک جلسه‌ی عمومی راز و نیاز و نیایش و عبادت است و او بعنوان رهبر حاضرین را با خدا و مذهب پیوند می‌زند (پیشنهاد می‌کنم حتماً چند اجرای زنده‌ی او را ببینید). من تاملین را تا انتشار همین آلبوم جدید گم کرده بودم! باور کنید این موسیقی آنقدر لطیف، روشن، دل‌نشین و روح نواز است که فارغ از هر دین و مذهبی که دارید کاملاً شما را جذب خودش می‌کند. در نتیجه: بگذارید این آلبوم بر شما بتابد.

Bon Jovi – This House is Not for Sale

«این خانه برای فروش نیست» عنوان سیزدهمین آلبوم گروه هارد راک / پاپ راک مشهور آمریکایی، «بان جووی»، محصول 2016 است. این آلبوم از یک جهت اهمیت خاصی در سابقه‌ی فعالیت این گروه دارد و آن هم اینکه ریچی سامبورا، گیتاریست مشهوری که از اولین آلبوم این گروه در سال 84 یکی از وزنه‌های اصلی گروه بشمار می‌آمد، در آن و در کل در بان جووی حضور ندارد. کاور آلبوم عکس زیبایی از عکاس آمریکایی، جری یولزمن، است که جان بان جووی ایده‌ی اولیه سینگل اصلی و نام آلبوم را از آن الهام گرفته است. در کل اینکه آلبوم جدید کمی نسبت به چند آلبوم اخیر این گروه مقبول‌تر است، اما بنظر می‌رسد دیگر هیچوقت شاهد بان جووی دهه هشتاد و اوایل دهه نود و آن کولاک موسیقی هارد راک نخواهیم بود. نتیجه آنکه: آدم دلش نمی‌آید گوش نکند، هر چقدر هم که به خوبی گذشته نباشد.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی بیست و چهارم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Vangelis – Rosetta

«رزتا» عنوان جدیدترین اثر هنرمند پرآوازه یونانی، «ونجلیس»، محصول 2016 است. از ونجلیس حرفی نمی‌زنم که اگر این پیرمرد 73 ساله را نمی‌شناسید، اصلاً اینجا چه کار می‌کنید؟! اما می‌خواهم از رزتا برایتان بگویم. اسمش ممکن است برایتان آشنا باشد. شاید همین دیروز در بی‌بی‌سی هم خبرش را شنیده باشید. رزتا، عنوان یک کاوشگر فضایی رباتیک است که توسط سازمان فضایی اروپا، برای مطالعه دقیق در مورد ستاره دنباله دار 67پی ساخته و راه‌اندازی شده است. او را در دوم مارس 2004 به فضا فرستادند تا پس از ده سال و پنج ماه و چهار روز، در شش آگوست 2014 به مقصد خود، یعنی آن سوی مدار مشتری، برسد. این نخستین بار در تاریخ بشر است که یک فضاپیما وارد مدار یک دنباله‌دار می‌شود. در همان موقع یک تماس ویدئویی بین ونجلیس و یکی از فضانوردان سازمان فضایی اروپا، آندره کویپرس، صورت گرفت و بذر ساخت این آلبوم، تقدیم به رزتا، در ذهن ونجلیس کاشته شد. آلبوم فضایی الکترونیک / امبینت با همان رویکرد همیشگی ونجلیس به موسیقی کلاسیک دارد. راستی، خبری که گفتم دیروز از این کاوشگر منتشر شده، این است که آخرین ماموریت رزتا برای زمین دیروز شکل گرفت و در پی آن رزتا به سمت ستاره دنباله‌دار 67‌پی رفت تا در مسیرش آخرین اطلاعات را به زمین مخابره و در نهایت با ستاره برخورد کند و متلاشی شود. نتیجه آنکه: ماجرای به این خفنی! مگر می‌شود گوش نکرد؟

Kansas – The Prelude Implicit

«پیش درآمد ضمنی» عنوان پانزدهمین آلبوم گروه مشهور پراگرسیو راک آمریکایی، «کانزاس»، محصول 2016 است. بله! درست خوانده‌اید. گروه کانزاس! می‌دانم که اکثر شما این گروه مشهور دهه هفتادی را می‌شناسید (حداقل Dust in the Wind را شنیده‌اید!) و البته اکثر شما هم فکر می‌کردید که آنها مدتهاست به تاریخ پیوسته‌اند. این آلبوم به فاصله‌ی شانزده سال از اثر قبلی‌شان در حالی منتشر شده است که «استیو والش»، خواننده و کیبوردیست گروه، دیگر در بین اعضای کانزاس نیست. او پس از بازنشستگی در سال 2014 جای خود را به «رانی پلت» داد و این اولین آلبوم این گروه با حضور خواننده‌ی جدید است. آنها برگشته‌اند و اینبار موسیقی ناب پراگرسیو راک آنها حتی جذابتر از چندین کار آخرشان است. نتیجه آنکه: به احترامشان آلبوم را گوش کنید.

Alter Bridge – The Last Hero

«آخرین قهرمان» عنوان پنجمین آلبوم گروه آلترناتیو متال آمریکایی، «آلتر بریج»، محصول 2016 است. ساخت این آلبوم در سال 2015 در زمانی شروع شد که دو عضو کلیدی گروه، مایلز کندی (خواننده، ریتم و لید گیتاریست) و مارک ترمونتی (این هم خواننده، ریتم و لید گیتاریست) سرگرم برگزاری تورهای شخصی خود بودند. کندی همراه بود با اسلش و ترمونتی هم با گروه شخصی خودش، ترمونتی. خلاصه آنکه پروسه‌ی ساخت این آلبوم بیشتر از آن که همه افراد را با هم درگیر کند، بیشتر بطور جداگانه تکمیل و پرداخته شده است. لیریکس آلبوم به مراتبط تم سیاسی‌تری نسبت به گذشته دارد، با این حال آن جذابیتی که آلبوم قبلی‌شان داشت در این اثر چندان یافت نمی‌شود. نتیجه آنکه: اگر از آنها انتظار فضایی نداشته باشید، این آلبوم‌شان را هم دوست خواهید داشت.

Amos Lee – Spirit

«روح» عنوان ششمین آلبوم هنرمند ژانر سول و فانک آمریکایی، «آموس لی»، محصول 2016 است. لی را از زمانی که اولین آلبومش در سال 2004 را منتشر کرد دنبال کرده‌ام، با هر آلبوم بیشتر عاشقش شده‌ام، تا زمانیکه رسید به انتشار چهارمین آلبومش در سال 2011 که اثری کم نظیر و حیرت انگیز در ژانر خودش بود. صدای خشدار جذاب و موسیقی‌ای که روح را قلقلک می‌داد و آلبوم به آلبوم پخته‌تر شده بود. این روند رو بالا در همانجا متوقف شد و در پنجمین آلبوم، لی چندان راضی کننده نبود و حالا در ششمین آلبوم، او دیگر جذابیت همیشگی را برایم ندارد. موسیقی‌اش بیش از حد قابل قبول پاپ و کمی محتاطانه شده و همین باعث می‌شود قلقلک همیشگی اتفاق نیافتد. نتیجه آنکه: اگر او را می‌شناسید که قاعدتاً این آلبوم را گوش خواهید داد، اگر نمی‌شناسید، به سراغ همان آلبوم سال 2011 بروید و با او آشنا شوید.

Radio Dept. – Running Out of Love

«فرار از عشق» عنوان چهارمین آلبوم گروه ایندی پاپ سوئدی «ریدیو دپت.»، محصول 2016 است. این آلبوم به فاصله‌ی شش سال از اثر قبلی آنها، بعد از حل و فصل جریانات و مکافات و شکایت و شکایت کشی با لیبل طرف قراردادشان منتشر شده است. موسیقی آنها عموماً ژانرهای مختلفی از ایندی پاپ و دریم پاپ گرفته تا آلترناتیو راک را پوشش می‌دهد، با این حال به گوش من آلبوم جدیدشان پاپ ترین اثری است که تا به امروز منتشر کرده‌اند. موسیقی این آلبوم تر و تمیز است، مثل خود سوئدی‌ها، و کمی سرد و بی‌روح است، باز هم مثل خود سوئدی‌ها! به گفته‌ی آنها این آلبوم از زندگی در سوئد در سال 2016 الهام گرفته شده است. نتیجه آنکه: آنقدرها هم مهم نیست که این آلبوم را گوش کنید یا نه.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی چهاردهم

بردیا برجسته نژاد: نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Ihsahn – Arktis

«شمالگان» عنوان ششمین آلبوم انفرادی هنرمند مشهور نروژی، «ایشا»، محصول 2016 است. اگر سن و سال و البته سلیقه‌تان به موسیقی بلک متال دهه 90 قد بدهد، حتماً با گروه بسیار مشهور Emperor آشنایی دارید. این گروه در سال 1991 فعالیت خود را آغاز و پس از گذشت ده سال و انتشار چهار آلبوم، در سال 2001 منحل شد. «ایشا»، رهبر گروه امپرور، اولین آلبوم انفرادی خود را در سال 2006 منتشر کرد. واژه‌ی انفرادی را کمی بیشتر از حد معمول جدی بگیرید! چرا که او فقط یک درامر مهمان دارد که در استودیو همراهی‌اش می‌کند. و خود به عنوان آهنگساز، تنظیم کننده، وکالیست، گیتاریست، بیسیست و کیبوردیست باقی وظایف را به دوش می‌کشد. موسیقی ایشا بعد از امپرور کمی تعدیل یافته و در این آلبوم هم مانند گذشته بیشتر با موسیقی پراگرسیو متال طرف هستیم. نتیجه آنکه: اگر متال برایتان ارزشمند است، نمی‌توانید از این آلبوم صرفنظر کنید.

Rob Zombie – The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser

آلبومی که عنوانش را در بالا می‌خوانید (که حال چیدن کلمات و ترجمه‌ی فارسی معقول برایش را ندارم!) ششمین آلبوم استودیویی هنرمند مشهور دنیای موسیقی و سینما، آقای «راب زامبی»، محصول 2016 است. زامبی ادعا کرده که این جدی‌ترین و سنگین‌ترین هیولای موسیقی او تا به امروز است. اصولاً راب زامبی جزو آن دسته از هنرمندان شجاع و پرادعا بشمار می‌رود. این را هم می‌توان از فیلمهای متفاوتی که ساخته تشخیص داد، و هم از ادعایی که در خصوص آخرین آلبومش دارد! این اثر هم یکی دیگر از سیرکهای اینداستریال متال این هنرمند است که چندان وجه تمایزی با آثار گذشته‌اش ندارد. در این آلبوم مثل همیشه (البته به جز ترک آخر) مدت زمان هیچکدام از آهنگها حتی به سه دقیقه هم نمی‌رسد! زامبی همچنان بی‌حوصله‌ است و چندان تمایلی به پرداخت بیشتر ندارد و همین باعث می‌شود من نتوانم ارتباط لازم را با آثار او برقرار کنم. با این حال باز هم می‌توان از همان چند دقیقه هم لذت برد. نتیجه آنکه: این دیوانه را باید شنید، فیلمهایش را باید دید، هرچند که قبل از رسیدن به اوج آهنگ تمام شود.

Wild Belle – Dreamland

«سرزمین رویا» عنوان دومین آلبوم گروه سایکدلیک پاپ آمریکایی، «وایلد بل»، محصول 2016 است. این خواهر و برادر دوست داشتنی با اولین آلبومشان حسابی دلبری کردند و حالا آلبوم دوم آنهاست که یک سر و گردن بهتر از اثر قبلی از آب در آمده است. موسیقی آنها جزو آن دسته از آثار موسیقی پاپ است که نه تنها از شنیدنش احساس بیهودگی نمی‌کنید، بلکه آرامش خاصی شما را در بر خواهد گرفت. این از آن آلبومهای ساده و غیر پیچیده‌ای است که حرف خاصی نمی‌توان در موردش زد. فقط باید گوشش داد! نتیجه آنکه: واضح است! این آلبوم را گوش کنید.

James Blake – The Colour in Anything

«رنگ در هر چیز» نام سومین آلبوم هنرمند جوان انگلیسی، «جیمز بلیک»، محصول 2016 است. اینکه دقیقاً ژانری که بلیک کار می‌کند را باید چه نامید خود جای بحث دارد. می‌توان رد پای الکترونیک، سول، داون تمپو، داب استپ، حتی آی‌دی‌ام را در آثار او پیدا کرد و با این حال همچنان تردید داشت که آن را باید چه چیزی نامید. سومین آلبوم او، با وجود آنکه هفده آهنگ درست و حسابی و مدت زمانی نزدیک به 76 دقیقه دارد، اما به اندازه‌ی دو اثر قبلی او با استقبال در چارتهای مختلف مواجه نشده است. این اثر به مراتب تیره‌تر، مینیمال‌تر و خسته‌تر از دو آلبوم قبلی‌ست و شاید همین امر سبب جذب کمتر مخاطب عام به آن باشد. نتیجه آنکه: این آلبوم برایتان یکی از پر شنیده شده‌ترین آلبومهای سال 2016 خواهد شد.

Katatonia – The Fall of Hearts

«سقوط قلبها» عنوان جدیدترین شاهکار گروه پراگرسیو راک سوئدی، «کاتاتونیا»، محصول 2016 است. این اولین آلبوم آنها طی چهار سال اخیر و پس از تعویض درامر و گیتاریست گروه است. در این سال‌ها کاتاتونیا همان مسیری که زمانی آناتما آن را بسیار سریع طی کرد را به آرامی و با حوصله می‌گذارند و امروز به جایی رسیده که هیچ ردی از موسیقی دووم و دث متال در آثارش پیدا نمی‌شود و حالا کاملاً می‌توان آنها را یک گروه فوق العاده‌ی پراگرسیو راک نامید. به شخصه، با وجود اینکه همیشه و از بسیار قدیم، طرفدار شدید این گروه بوده‌ام، اما این تغییر در ژانرشان را بسیار می‌پسندم. نتیجه اینکه: شما هم گوش کنید. شما هم خواهید پسندید.

آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی یازدهم

بردیا برجسته نژاد: از انتشار آلبوم جدید ریدیوهد خبر دارم! دنبال این آلبوم در بسته‌های معرفی نگردید. جایگاه‌ش بالاتر و ویژه‌تر از آن است که بخواهم توصیه‌ای در موردش داشته باشم. پس نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide to Earth

«راهنمای ملوان به سوی زمین» عنوان سومین آلبوم «استرگیل سیمپسون»، هنرمند آمریکایی ژانر کانتری و روت راک، محصول 2016 است. این آلبوم عجب چیز عجیب و خوبی‌ست! هرچند من چندان علاقه‌ای به ژانر حوصله سر بر کانتری ندارم، اما موسیقی او که بیشتر تنه به روت راک می‌زند و آن سولوهای درخشان به حد کفایت جذاب و دوست داشتنی هستند. در این آلبوم او ادای دینی به کرت کوبین نیز کرده و آهنگ In Bloom از نیروانا را کاور کرده است. متوسط امتیاز کسب شده در متاکریتیک برای این آلبوم 88 از 100 است (اگر متاکریتیک را بشناسید می‌دانید که این یعنی خیلی!). نتیجه آنکه: نگذارید این آلبوم شما را از دست بدهد!

Edward Sharpe and the Magnetic Zeros – PersonA

«شخص اول» عنوان چهارمین آلبوم گروه «ادوارد شارپ و مگنتیک زیروز»، محصول 2016 است. موسیقی این گروه حالت خاصی از ایندی و فولک با ترکیب بندی‌های مختلف از قبیل ایندی فولک، ایندی راک، فولک راک، سایکدلیک فولک یا هر چیز دیگری‌ست. ترک به ترک ژانر آنها را تغییر می‌کند و هر کدام جذابیت و زیبایی خاص خود را دارد. موسیقی آنها جذاب، آرامش بخش، عمیق، بعضاً تیره و گاهاً روشن است! از رهبر گروه، «الکس ابرت»، پرسیده‌اند که چرا در کاور آلبوم روی ادوارد شارپ خط کشیده‌اید؟ (شخصیتی خیالی که ابرت در کتابش آن را خلق کرده است) و او پاسخ داده او در این آلبوم هیچ حضوری ندارد و فقط مقدمه‌ای بوده برای آغاز. نتیجه آنکه: با ادوارد یا بدون او، این آلبوم ارزش شنیدن را دارد.

Bear Hands – You’ll Pay For This

«برای این هزینه خواهی کرد» عنوان سومین آلبوم گروه آمریکایی «بیر هندز» محصول 2016 است. موسیقی این گروه را می‌توان ایندی راکی دانست که هر از گاهی سرک می‌کشد به موسیقی پانک. موسیقی آنها قابل قبول است، منتها چیزی که توی ذوق می‌زند وکال لوس و بیمزه‌ی آن است که آنها را در سطح یک گروه تینیجری پایین آورده است. وکال آزار دهنده نیست، جیغ نمی‌زند و زوزه نمی‌کشد، فقط لوس است! این آلبوم را احتمالاً اگر یک دختر بچه‌ی 16-17 ساله‌ی راک دوستِ علاقه‌مند به پاپ گوش کند بسیار از آن لذت می‌برد. نتیجه آنکه: حالا اینقدر هم سختگیری نکنید! دو سه ترک اشکالی ندارد!

Cyndi Lauper – Detour

«انحراف» عنوان یازدهمین آلبوم هنرمند 62 ساله‌ی آمریکایی، خانم «سیندی لاپر»، است. ایشان را حتماً می‌شناسید. یکی از مشهورترین چهره‌های موسیقی دهه 80. او حالا به فاصله شش سال از آلبوم قبلی خود با موسیقی جدید بازگشته است. می‌پرسید جدید از چه نظر؟ عرض می‌کنم! اجازه بدهید خیلی عقب نروم. دو آلبوم قبلی او محصول سال 2008 یک اثر شسته و رفته در ژانر پاپ راک و دنس پاپ بود. آلبوم قبلی ایشان محصول 2010 اثری در ژانر بلوز بود و این آلبوم جدید، «انحراف»، اثری در ژانر کانتری است. اصولاً او علاقه‌ی شدیدی به چرخش و گردش در ژانرهای مختلف دارد و الحق در اکثر آنها نیز خوب ظاهر شده است. با وجود آنکه کانتری چندان ژانر مورد پسند من نیست (چقدر این جمله را تکرار کرده‌ام!)، اما توانستم در این آلبوم چند آهنگ جذاب و خوب پیدا کنم. نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید، از هنرمندی که بعد از این همه سال در حد و اندازه‌ی خودش سعی می‌کند درجا نزند.

M83 – Junk

بالاخره گروه فرانسوی M83 در هفتمین آلبومش تکلیف خود و دیگران را مشخص کرد و بطور کامل موسیقی پست راک را بوسید و کنار گذاشت! این گروه همیشه بین ژانرهای بی‌ربط پست راک و سینت پاپ و امبینت و دریم پاپ در نوسان بود، اما در جدیدترین اثر خود بطور کامل به سمت موسیقی دریم و سینت پاپ چرخیده و آلبومی را منتشر کرده که شاید برای مخاطبین قدیمی‌اش بیش از اندازه پاپ بنظر برسد، اما اثر تر و تمیز و به نسبت خوبی از آب در آمده است. احتمالا یک دلیل اصلی این تغییر خروج عضو اصلی، مورگان کیبی، از گروه است که در زمان خودش بار اصلی را به دوش می‌کشید. نتیجه آنکه: بد نیست این آلبوم لطیف و نسبتاً پاپ و حدوداً الکترونیک را گوش کنید.