بهترین‌های 2015 از نگاه آل‌ب‌و‌م – 6

بردیا برجسته نژاد:  (26 الی 30)    (21 الی 25)    (16 الی 20)    (11 الی 15)    (06 الی 10)    (01 الی 05)

05
We Lost the Sea – Departure Songs

گروه پست راک استرالیایی «وی لاست دِ سی» جزو آن دسته‌ی نادر از گروه‌های این ژانر بود که با بکارگیری کاربردی و بجای وکال در آثارش فضای حیرت‌انگیزی را خلق می‌کرد. صدا و شیوه‌ی آواز خواننده‌ی این گروه، کریس تورپی، همیشه بعنوان یکی از نقاط قوت آثار این گروه مورد توجه بود و جزو مشخصات و امضای آنها به شمار می‌رفت. متاسفانه این گروه کریس تورپی را دو سال پیش از دست داد. تورپی که مدتها بود با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کرد، در ماه مارس سال 2013 در مبارزه با دیو درونش شکست خورد و به زندگی خود خاتمه داد و با رفتنش، هفت نفره‌ی این گروه، شش نفره شد. حالا از آن زمان دو سال گذشته است. آنها برای جایگزین کردن تورپی چندین بار دست بکار شدند، اما در نهایت نتیجه آن شد که سومین آلبوم این گروه با عنوان «آهنگهای عزیمت» بصورت تماماً اینسترومنتال ساخته شد. آهنگ‌ها، تک‌تک‌شان، ویران کننده‌اند. حس غریبی که در هر کدام نهفته است گویی ادای دینی است به رفیق از دست رفته‌شان، سوگواره‌ای پر از حس، پر از اندوه، پر از فکر. گروه «وی لاست د سی» می‌گوید که دریا را گم کرده است! اما شما می‌توانید در ساحل موسیقی‌شان دراز بکشید، تا آب بالا بیاید و در آرامش و رهایی شما را به زیر بکشد.

04
City & Colour – If I Should Go Before You

دالاس گرین، با نام هنری «سیتی اند کالر» یکی از دوست داشتنی‌های موسیقی فولک آکوستیک و آلترناتیو راک است. با این وجود او در پنجمین آلبوم خود با عنوان «اگر می‌بایست پیش از تو بروم»  فضایی را خلق می‌کند که نه تنها شباهتی به آثار قبلی او ندارد، بلکه تبدیل می‌شود به شاخص‌ترین اثر او تا به امروز. او در این آلبوم کمی از موسیقی آکوستیک فاصله می‌گیرد و بیشتر به سمت آلترناتیو راک می‌رود. فقط شنیدن همان ترک اول کافی است که فضای نسبتاً تیره‌ای را برای کل آلبوم خلق کند، که ابتدا موهای بدنتان سیخ شوند و بایستند و بعد خودتان به احترام از جایتان بلند شوید! او در این آلبوم نیز از قوی‌ترین ساز همیشگی‌ش، صدای خود، بهترین بهره را جسته است. این سومین آلبوم پیاپی دالاس گرین است که توانسته رتبه نخست چارت کانادا را تصاحب کند.

03
Chelsea Wolfe – Abyss

جنون! دیوانگی! افسارگسیختگی! اینها واژگانی است که می‌توان با آن آثار هنرمند آمریکایی، «چلسی ولف»، را توصیف کرد. او یک ساحره است! معجون عجیب و غریبی می‌سازد از ترکیب موسیقی گاتیک، فولک، الکترونیک و متال، که نامش «دِرُن متال آرت فولک» است، که با شنیدنش بی‎‌خود از خود، سرگشته و پریشان خواهید شد. صدای این هنرمند 32 ساله تسخیر کننده و درعین حال تسخیر شده است و آثار او نبردی‌ست بین فرشتگان و شیاطین. پنجمین آلبوم «چلسی ولف» با عنوان «ورطه» توانست در چارت آلبومهای هیت‌سیکر بیلبورد رتبه نخست را تصاحب کند و در جایگاه ششم آلبومهای فولک بیلبورد بایستد. متاکریتیک 79 از 100 به آن داده و پیچفورک 8.1 از 10 را برای آن برگزیده است. کانسیکوئنس آو ساند این آلبوم را «تعادلی زیبا بین گاتیک فولک و الکترونیک نویز راک» خوانده است.

02
Queensrÿche – Condition Hüman

گروه پراگرسیو / هوی متال مشهور و باسابقه‌ی آمریکایی، «کوئینزریک» بالاخره دوران عجیب و غریب دو سال اخیر را پشت سر گذاشت. ژوئف تیت، خواننده اصلی گروه، بخاطر یک مجادله از گروه اخراج شد، برای اینکه کدام یک از طرفین از اسم «گوئینزریک» استفاده کنند پرونده‌ای تشکیل شد و تا زمان اعلام حکم، هر دو جناح دست به انتشار آلبوم با نام «کوئینزریک» زدند! یعنی دو گروه مختلف با یک اسم هر کدام آلبومی جداگانه را منتشر کردند. در نهایت سال گذشته حکم صادر و تیت شکست خورد. در نتیجه آلبوم چهاردهم این گروه با عنوان «شرایط انسانی»، بدون حضور تیت، دومین اثر آنهاست که با حضور خواننده جدید، تاد لاتوره، تهیه می‌شود. این اثر یک دهن‌کجی آشکار به تیت است! آنقدر روی وکال لاتوره تاکید شده و آنقدر او هنرمندانه از پس نتهای بالا بر آمده و آنقدر موسیقی دلچسب و گرم و روان است که بعد از مدتها دوباره شنیدن این گروه مخاطب را سر ذوق می‌آورد.

01
The Dear Hunter – Act IV: Rebirth in Reprise

بالاخره انتظار به سر رسید و بعد از شش سال «دیر هانتر» دوباره به مسیر خود بازگشت! ماجرا در سال 2005 آغاز شد. زمانی که کیسی سرسنزو، خواننده سابق گروه «د رسیوینگ اند آو سایرنز»، تصمیم گرفت پروژه‌ی پراگرسیو راک اعجاب انگیز خود را پایه گذاری کند. پروژه‌ی‌ او داستانی کم نظیر، در شش فصل است که قرار بود در طی شش آلبوم منتشر شود. بعد از انتشار سه فصل از این داستان «دیر هانتر» دو آلبوم متفرقه منتشر کرد تا اینکه بالاخره تصمیم گرفت امسال ششمین آلبوم خود، فصل چهارم از این داستان، را با عنوان «پرده‌ی چهارم: تولدی دوباره در بازگشت» منتشر کند. جدا از مضمون خاص آلبوم، موسیقی «دیر هانتر» در کل و در این آلبوم نیز خاص و ویژه است. هر آهنگ پر شده از سازهای گوناگون، استایل‌های مختلف و ملودی‌های رنگارنگ. موسیقی در اینجا به راستی صحنه‌ی نمایش است! فضاسازی این اثر آنقدر پرقدرت است که تصویر را نیز سوار بر موسیقی به سمتتان شلیک می‌کند. داستان این آلبوم در ادامه‌ی «پرده‌ی سوم: زندگی و مرگ» است که در آن شخصیت اول داستان (به نام دیر هانتر) خود را به جای برادر ناتنی‌اش که در جنگ جهانی اول کشته شده جا می‌زند. این اثر، در ادامه سه اثر قبلی، یکی از قوی‌ترین و باشکوه‌ترین کانسپ آلبومهایی است که تا کنون شنیده‌اید.

پ.ن: بهترین‌های AlbumNow در سال 2015 به پایان رسید. منتظر باشید که چهار پست دیگر با همین موضوع هنوز باقی مانده است!

بهترین‌های 2015 از نگاه آل‌ب‌و‌م – 5

بردیا برجسته نژاد:  (26 الی 30)    (21 الی 25)    (16 الی 20)    (11 الی 15)    (06 الی 10)    (01 الی 05)

10
Kauan – Sorni Nai

دوم فوریه 1959، نه کوهنورد در ارتفاعات اورال روسیه به طرز عجیبی جان باختند. چادرهای آنها پاره شده بود، اجسادشان به فاصله‌ زیاد، با پای برهنه، در زیر برف، پیدا شد. با وجود اینکه آثار درگیری مشاهده نمی‌شد اما دنده‌های دو نفر شکسته و جمجمه‌شان ترک خورده بود، یک نفر قفسه سینه‌ش به شدت ضرب دیده بود و زبان یک نفر دیگر گم شده بود. گروه فولک متال / نئوفولک روسی «کاوون» در ششمین آلبوم خود با عنوان «سورنی نای» داستان آن شب این نه نفر را برای ما بازگو می‌کند. اینبار نیز «کاوون» مانند قبل نه به مقصد، بلکه به مسیر پرداخته و اثری را خلق کرده که با وجود داشتن چنین داستان دراماتیکی، داستان مرگ نه جوان، شما را نه غمگین، بلکه به فکر وا می‌دارد. این اثر هدیه‌ای ارزشمند است، به یادبود مرگ پر راز چند جوان، به روایت یکی از بهترین‌های موسیقی روسیه.

09
Marilyn Manson – Pale Emperor

مرلین منسون را نباید دست کم گرفت. پشت ظاهر عجیب و غریب و موسیقی‌اش دنیایی از فلسفه‌ی منحصر به فرد این هنرمند خوابیده است. تمامی آلبوم‌ها یک هسته‌ی مرکزی دارند که آهنگ‌ها حول آن می‌چرخند و همگی نگاه ویژه و خاص او را نسبت به موضوعی خاص مطرح می‌کنند. او در نهمین آلبومش با عنوان «امپراطور رنگ پریده»، یک سر و گردن از تمامی آثار قبلی‌اش بالاتر می‌رود. لیریکس و منش او در این آلبوم پخته‌تر و بالغانه‌تر شده و حتی بر خلاف همیشه شنیدن پاره‌ای از عقاید نه چندان منطقی او آنقدرها هم ثقیل به نظر نمی‌رسد. در این آلبوم او از ترانه سرایی و آواز جیم موریسون و آهنگسازی هنرمند بلوز، مادی واترز، الهام گرفته و اثر بی‌نقصی را خلق کرده که رولینگ استون آن را در فهرست بهترین آلبوم‌های متال سال در رتبه‌ی نخست جای داده است.

08
A Swarm of the Sun – The Rifts

جادوی سوئدی موسیقی پست راک / متال، گروه دو نفره‌ی «اِ سوارم آو د سان»، در آثار خود طیف کاملی از فضاسازی‌ها را ارائه می‌کند. از سبک تا سنگین، از سافت تا هارد، از کند تا سریع، از زیبای وهم‌گونه تا تاریکِ غمگین. این دو نفر، اریک نیلسون و جیکوب برگلاند، در سومین آلبومشان با عنوان «شکافها» چه‌ها که نمی‌کنند! در جنگ میان روح و جسمتان، احساس و عقلتان، این شما هستید که در نهایت به خاک و خون کشیده می‌شوید! هر آهنگ شاهکاری است برای چرخاندن و پیچاندن شما به دور خود، برای سرگشتگی، برای به پیله رفتن و پروانه شدن، ویران شدن و از نو ساخته شدن. آهنگها، که چندتایشان با وکال نیز همراه است، به شکل آشکاری وزن دارند. چندان هارد نیستند، اما وزن دارند. این آلبوم یکی از بهترین‌های پست راک امسال و یکی از بهترین‌های پست راک چند سال اخیر است.

07
Anna Von Hausswolff – Miraculous

روز رستاخیز فرا رسیده است! دست‌ها را بالا گرفته و در نوری احاطه شده و سبک بال و سنگین فکر به سوی آسمان می‌رویم. و اینجاست که موسیقی متنی که ما را همراهی می‌کند، آلبوم «معجزه آسا» از الهه‌ی سوئدی، آنا ون هاسولف، است! انگار که گشنه باشید، پشت میز نشسته باشید، منتظر باشید، و آنا ون هاسولف در مقابلتان ایستاده باشد و با حوصله مواد اولیه را درون دیگی بریزد، زیر شعله را کم کند و هر از گاهی آن را هم بزند، سرش را بالا بیاورد و به شمایی که بی‌تاب این معجون هستید لبخند بزند و به صبر بیشتر دعوت کند! آنا ون هاسولف ساحره‌ای است که با موسیقی ایندی راک استثنایی خود، با اینتروهای طولانی و مسخ کننده‌اش، با وکال آسمانی و پرقدرتش، با غافلگیری‌های دور از انتظارش، شما را از پا در می‌آورد. عنوان این آلبوم به واقع برازنده‌ی آن است: «معجزه آسا».

06
W.A.S.P – Golgotha

گروه فوق مشهور آمریکایی «وسپ»، یکی از بزرگان موسیقی ناب هوی متال و از بهترین‌های ژانر گِلَم متال (ژانری ترکیب از هارد راک و هوی متال، با چاشنی موسیقی پانک و پاک)، در پانزدهمین آلبوم خود با عنوان «گُلگُتا» (نام تپه‌ای که عیسی را در آن به صلیب کشیدند)، حجت را بر متال دوستان تمام کرده است! اختلاف زمانی 6 ساله‌ی این اثر با آلبوم قبلی، طولانی‌ترین مدتی است که بین دو اثر این گروه فاصله افتاده است. پروسه‌ی ساخت آلبوم نزدیک به چهار سال به طول انجامیده و نتیجه چیزی از آب درآمده که باید آن را بوسید و در آغوش گرفت! بلکی لالِس، رهبر و خواننده این گروه، در آستانه‌ی 60 سالگی و بعد از گذشت 34 سال از آغاز «وسپ»، همچنان حنجره‌ای از طلا دارد. دیوانه می‌شود و دیوانه‌ می‌کند. گرم است و ذوب‌تان می‌کند. با این حال جادوی ناب این آلبوم در اختیار گیتاریست نسبتاً جدید این گروه، داگ بلیر، است. سولوهای حیرت انگیز او در این آلبوم جاذبه‌ی زمین را دفع و شما را در هوا معلق می‌کند، با گیتارش زجه می‌زند، ناله می‌کند، زار می‌زند، گریه می‌کند، فریاد می‌زند و مست و سرمست‌تان می‌کند. اینبار در «گلگتا»، مسیح نه، شما هستید که میخکوب می‌شوید!

… ادامه دارد

بهترین‌های 2015 از نگاه آل‌ب‌و‌م – 4

بردیا برجسته نژاد:  (26 الی 30)    (21 الی 25)    (16 الی 20)    (11 الی 15)    (06 الی 10)    (01 الی 05)

15
Breaking Benjamin – Dark Before Dawn

پنجمین آلبوم گروه هارد راک / گرانج آمریکایی «برکینگ بنجامین» با عنوان «تاریکی پیش از سپیده‌دم»، بازگشتی زیبا و هیجان انگیز به عالم موسیقی برای این گروه است. آنها در سال 2010، بعد از انتشار چهار آلبوم، تصمیم گرفتند که فعالیت خود را در قالب برکینگ بنجامین خاتمه بدهند. با این حال بنجامین برنلی، رهبر، خواننده و گیتاریست گروه، دوباره تصمیم گرفت که با اینبار با اعضای جدید و بدون هیچ کدام از نفرات قبلی به استودیو باز گردد و آلبوم جدیدی را منتشر کند. و حالا او، نه بدتر و نه بهتر از قبل، بلکه به همان خوبی و با همان قدرت و صلابت همیشگی بازگشته است. موسیقی او در این آلبوم نیز مانند همیشه لبریز از خشم فرو خورده و اعتراض است. برنلی در جواب منتقدینی که این آلبوم را شبیه آثار قبلی او می‌دانند با کنایه می‌گوید: «من دوباره چرخ را اختراع نمی‌کنم!»

14
Neal Morse – The Grand Experiment

شاید مناسب‌ترین لقبی که بتوان به هنرمند آمریکایی، «نیل مورس»، داد «پل ارتباطی بین دو نسل موسیقی پراگرسیو» باشد. او یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان بر روی موسیقی پراگرسیو راک امروزی است که موسیقی‌ را از بزرگان دهه 70 و 80 وام گرفته و پس از بروزرسانی به قرن جدید هدیه داده است. در کنار پروژه‌های گروهی، حالا او در هشتمین آلبوم پراگرسیو راک انفرادی‌اش با عنوان «تجربه‌ی باشکوه» دست به تجربه‌ای باشکوه و جدید زده و به همراه یار همیشگی‌اش، مایک پورتنوی مشهور، درامر سابق گروه دریم تیتر، بدون هیچ پیش‌زمینه‌ و تمرین و برنامه‌ای وارد استودیو شده و طی چند روز این آلبوم باشکوه را ساخته است. این یک موسیقی پراگرسیو راک مثال زدنی و نمونه است. این را هم بدانید که او در کنار این هشت آلبوم انفرادی پراگرسیو راک، یازده آلبوم انفرادی دیگر در ژانر پاپ راک دارد.

13
Faith no More – Sol Invictus

قبل از هر چیز به احترام گروه آلترناتیو متال آمریکایی «فیث نو مور» از جا بر‌ می‌خیزیم و انتشار آلبوم جدیدشان بعد از 18 سال را تبریک می‌گوییم. موسیقی آنها معجونی است از ترکیب هر آن چیزی که فکرش را بکنید! از هوی متال گرفته تا فانک، از پراگرسیو تا الکترونیکا، از گاسپل تا سول و جز، از سافت راک تا آر اند بی! آنها هفتمین آلبوم خود را «سول اینویکتوس» که خدای خورشید در اساطیر روم باستان است، نام نهاده‌اند. آلبومی که اگر آثار قبلی این گروه را نشنیده باشید، با سبک عجیب و غریب خود غافلگیرتان خواهد کرد. این مجموعه توانست امتیاز 79 از 100 را از متاکریتیک دریافت کند. همچنین رولینگ استون این آلبوم را در فهرست بیست آلبوم برتر متال سال در جایگاه دوم قرار داده و راک ساند در فهرست 50 آلبوم برتر سال رتبه‌ی پنجم را به «سول اینویکتوس» اختصاص داده است.

12
Amorphis – Under the Red Cloud

نظرها در خصوص اینکه فنلاند یکی از کشورهای اسکاندیناوی به شمار می‌آید یا خیر متفاوت است. اما اگر فقط یک دلیل لازم باشد تا بتوان این کشور را اسکاندیناوی حساب کرد، مطمئن باشید که می‌توان به موسیقی پراگرسیو متال گروه «آمورفیس» استناد نمود! آنها در دوازدهمین آلبوم خود با عنوان «زیر ابر قرمز» با همان قدرت و صلابت همیشگی یکی از بهترین آلبوم‌های ژانر پراگرسیو متال امسال را رقم زده‌اند. جدا از موسیقی حیرت انگیز آلبوم، تامی یوتسن، خواننده این گروه، نیز دیگر حد و مرزی برای صدایش قائل نمی‌شود. صدای او نرم است، زمخت می‌شود، به زیر می‌آید، به اوج می‌رسد، و تا حدی بالا می‌رود که برای وکال هارش کم نظیر است. «آمورفیس» مدتهاست که هر آلبومش از قبلی بهتر و بهتر از آب در می‌آید و بنظر می‌رسد که قصد متوقف کردن این روند را به این زودی‌ها ندارد.

11
Moonspell – Extinct

تا به امروز در پرتغال فقط سه گروه متال توانسته‌اند رتبه‌ی نخست چارت را تصاحب کنند: متالیکای آمریکایی، آیرون میدن انگلیسی، و «مونسپل» پرتغالی. موسیقی گروه پرتغالی «مونسپل» با استفاده از ریشه‌های موسیقی متال سنگین، وارد فضای گاتیک شده و دنیایی به نام ملودیک دث متال را خلق می‌کند. یازدهمین آلبوم آنها با عنوان «منقرض شده» به جرات یکی از قوی‌ترین آلبومهای این گروه و این ژانر است که در چند سال اخیر منتشر شده است. «مونسپل» مانند همیشه قصد غافلگیری ندارد. با این حال ترکیب وکال هارش و نرم فرناندو ریبرو، ملودی‌های جذاب و بکر، ترکیب موسیقی و سازبندی حیرت انگیز (بعنوان مثال، توجه کنید به ملودی ترکی – عربی یک دقیقه‌ی پایانی ترک اول!) بار دیگر آلبومی را رقم زده که جایگاه آنها را در بین طرفداران موسیقی گاتیک همچنان محکم حفظ خواهد کرد.

… ادامه دارد

بهترین‌های 2015 از نگاه آل‌ب‌و‌م – 3

بردیا برجسته نژاد:  (26 الی 30)    (21 الی 25)    (16 الی 20)    (11 الی 15)    (06 الی 10)    (01 الی 05)

20
Blurry Lights – Blurry Lights

موسیقی پست راک دنیای اعجاب انگیزی است که برای برانگیختن هر حسی که فکرش را بکنید، ترفند خاصی در آستین دارد. پروژه‌ی ناشناخته‌ی تک نفره‌ای از روسیه، شخصی که خود را «بی.ام» نامیده، به نام «بلری لایتس»، دست می‌گذارد روی عشق و به زیبایی به آن پر و بال می‌دهد. در این پست راک، گیتار به حاشیه رفته و صحنه در اختیار رقص عاشقانه‌ی پیانو و ویالن است. این هنرمند در چهارمین آلبوم خود که هم نام با پروژه‌اش «نورهای محو» است، جهانی را خلق می‌کند که همه چیز به دور عشق و عشق به گرد همه چیز می‌چرخد. آلبوم پر از نور است، پر از احساس، پر از شکوه و در یک کلام لبریز از عشق. چشمانتان را ببندید! پیانو را زن و ویالن را مرد تصور کنید و موسیقی را صحنه‌ی نمایش این دو! این یک داستان رومانتیک، با فراز و نشیب‌های خاص خود است!

19
Exxasens – Back to Earth

بنظر می‌رسد سفر اعجاب انگیز گروه پست راک اسپانیایی «اکساسنس» به پایان رسیده است. سفر آنها با آلبوم «ستاره قطبی» در سال 2008 آغاز شد. سپس به «فراتر از جهان» رفتند، بعد در «یازده مایل» قرار گرفتند، به «ماهواره» رسیدند و حالا با پنجمین آلبوم خود با عنوان «بازگشت به زمین» به این سفر فرازمینی پایان داده‌اند. موسیقی آنها لبریز از ملودی‌های رنگارنگ و فضاسازی‌های هیجان انگیز گیتار است. آنها در این آلبوم، در راه بازگشت به زمین، کمی از آن فضای تلفیقی موسیقی پست راک و الکترونیک فاصله گرفته و بیشتر به موسیقی راک پرداخته‌اند.  سفینه‌ای را تصور کنید که با اولین ترک، «سوپرنوا»، سفر خود را آغاز می‌کند و در طی هشت ترک به آخرین آهنگ، «بازگشت به زمین» می‌رسد. این یک سفر، یک بازگشت هیجان انگیز در امتداد فضا و به سمت خانه است.

18
Riverside – Love, Fear and Time Machine

اتفاق عجیب و لذت بخشی افتاده است! گروه پراگرسیو راک دوست داشتنی و عزیز لهستانی، «ریورساید»، در ششمین آلبوم خود با عنوان «عشق، ترس و ماشین زمان» پا را یک قدم فراتر گذاشته و از آن فضای خسته و تاریک و ناراحت و عصبانی بیرون آمده و وارد فضایی از رنگ و روشنایی شده است. با شنیدنش انگار که در نور مشغول استحمام باشید، انگار که وارد بازاری پر از ادویه‌های رنگی شده باشید. از آن خشونتِ هر از گاهی دیگر خبری نیست. تم غالب آهنگها مثبت و در عین حال سبکتر نسبت به آثار قبلی است. در مقایسه با گذشته درصد اینسترومنتال آهنگها نسبت به وکال به طرز آشکار و قابل توجهی افزایش پیدا کرده و فضایی فراهم شده که تمامی اعضای گروه به اندازه کافی فرصت برای ارائه‌ی خود را در اختیار دارند. این بهترین آلبوم این گروه نیست، اما تغییری قابل توجه و  ارزشمند است.

17
Apocalyptica – Shadowmaker

برای آن دسته از افرادی که با گروه چلو متال فنلاندی «آپوکالیپتیکا» آشنایی ندارند، شاید تصور اینکه چطور ممکن است موسیقی متال بدون حضور گیتار اجرا شود دشوار باشد. «آپوکالیپتیکا» را می‌توان یکی از محبوب‌ترین‌های ژانر چلو متال حال حاضر دنیا دانست. حالا دیگر مدت‌هاست که از زمانی که آثار متالیکا را کاور می‌کردند گذشته است و در آلبوم هشتم خود با عنوان «سایه‌ساز» به ساختاریافته‌ترین حالت خود رسیده‌اند. برای اولین بار تنها از یک وکالیست در آلبوم استفاده شده و دیگر بنظر می‌رسد با حضور فرانکی پرز ترکیب آنها کامل‌تر از همیشه شده است. همین امر سبب شده که این اثر تبدیل به قوی‌ترین و منسجم‌ترین آلبوم آنها تا به امروز شود. با وجود اینکه هنوز اسم پرز بعنوان عضو اصلی ثبت نشده است، اما بنظر می‌رسد این گروه در آینده نیز این تجربه‌ی موفق را تکرار کند.

16
Toundra – IV

معجزه‌ی موسیقی پست راک اسپانیایی، گروه کم‌نظیر «توندرا»، همیشه با آثارش غوغایی به پا می‌کند که آرام و قرارتان را می‌گیرد و درونتان آشوب می‌شود. شما یک لیوان خاکشیر هستید و «توندرا» در نقش قاشقی است که مدام در حال هم زدن شماست و یک لحظه فرصت ته‌نشین شدن به شما نمی‎‌دهد! آنها در چهارمین آلبوم خود با عنوان «چهار» مانند همیشه از این توانایی به زیباترین شکل بهره جسته‌اند. موسیقی پست راک آنها لبریز از غافلگیری‌ است، چیزی که معمولاً در این ژانر اتفاق نمی‌افتد. رویکرد همیشگی آنها به سمت هنرنمایی‌های انفرادی گیتار در این آلبوم هم کاملا آشکار است. گیتار آرام و قرار ندارد و این اجازه را به شما هم نمی‌دهد! «توندرا» توجه‌ لحظه به لحظه‌ی شما را می‌طلبد. مثل یک فیلم هیجان‌انگیز که اگر چند دقیقه‌اش را نبینید، ممکن است کل داستان را از دست بدهید.

… ادامه دارد

بهترین‌های 2015 از نگاه آل‌ب‌و‌م – 2

بردیا برجسته نژاد:  (26 الی 30)    (21 الی 25)    (16 الی 20)    (11 الی 15)    (06 الی 10)    (01 الی 05)

25
Nightwish – Endless Forms Most Beautiful

گروه فنلاندی «نایت ویش» تا به امروز دستخوش دگرگونی‌های فراوانی شده که مهمترین‌ آنها جدا شدن تاریا تورونن، با آن صدای طلایی‌اش، و پیوستن انت اولزون به این گروه است. و حالا هشتمین آلبوم این گروه با عنوان عجیب «اشکال بی‌پایان زیبا‌ترین»، اولین اثر این گروه با خواننده‌ی سوم و جدید، فلور یانسن، است. آلبومی که برای اولین بار در تاریخ فعالیت این گروه، دارمر خود، یوکا نوالاینن، را بدلیل ابتدا به اینسامنیای (بی‌خوابی) شدید به همراه ندارد. این آلبوم جذاب و دوست داشتنی الهام گرفته از نظریات چارلز داروین، بخصوص کتاب «خاستگاه گونه‌ها»، است (عنوان عجیب آلبوم نیز از متن این کتاب انتخاب شده است). این همان «نایت ویش» تکراری و همیشگی است. همان آش رشته‌ی دست پخت مادربزرگ که با وجود تکراری بودنش، همیشه و هر بار می‌توان از چشیدن طعم فوق‌العاده‌اش لذت فراوان برد!

24
Ludovico Einaudi – Elements

پیانیست چیره دست ایتالیایی ژانر نئوکلسیکال، «لودوویکو اینادی»، در هشتمین آلبوم خود با عنوان «عناصر»، جهان را به بازی گرفته است. محتوی آلبوم الهام گرفته از عناصر موجود در طبیعت است و هر ترک سفر در عنصری خاص برای رسیدن به تکامل را شبیه سازی می‌کند. اینادی در خصوص این آلبوم می‌گوید «من شاهد مرزهای جدیدی بودم – در حد فاصل آنچه می‌دانستم و نمی‌دانم – که مدتها بود می‌خواستم کشف کنم: اسطوره های خلقت را، جدول تناوبی، هندسه اقلیدسی، نوشته‌های کاندینسکی، صدا و رنگ، ساقه چمن وحشی در علفزار، اشکال مختلف در مناظر گوناگون …». این آلبوم نیز دست می‌گذارد روی احساس و تبدیل می‌شود به دریچه‌ای برای دوباره دیدن جهان هستی. اثری لطیف، آرامش بخش و جذاب که پیانو را به دوست داشتنی‌ترین ساز دنیا تبدیل می‌کند.

23
Clutch – Psychic Warfare

موسیقی فانک متال، آنجایی که تنه به موسیقی استونر راک می‌زند، جان می‌دهد برای سرخوشی و سرمستی! هیجان ناشی از این موسیقی نه از روی خشم و نه از روی جنون، بلکه فقط از سر هیجان است. گروه آمریکایی «کلاچ»، استاد در ارائه‌ی این هیجان و سرخوشی، یازدهمین آلبوم خود با عنوان «جنگ روانی» را به فاصله دو سال از آلبوم قبلی خود منتشر کرده است. اگر بخواهید کل آلبوم را یک جا گوش دهید، نیاز به انرژی فرازمینی خواهید داشت! ترکها یک لحظه هم آرامتان نمی‌گذارند و نفستان را می‌گیرند. موسیقی آنها آنقدر منحصر بفرد و در عین حال بدیهی است که به قول یکی از نقدهایی که در خصوص این آلبوم نوشته شده: «چطور ممکن است کسی تا به حال و پیش از این چنین چیزی به ذهنش نرسیده باشد؟!» مواظب باشید! رانندگی با این آلبوم ممکن است کار دستتان بدهد!.

22
Steven Wilson – Hand. Cannot. Erase

چهارمین آلبوم سولوی ابرمرد موسیقی پراگرسیو راک، «استیون ویلسون»، با عنوان «دست نمی‌تواند پاک کند»، یک بار دیگر ما را به دنیای اختصاصی این هنرمند دعوت می‌کند. آهنگها صحنه‌ی نمایشی برای عرض اندام ده‌ها ساز مختلف هستند، با این حال به نسبت گذشته سازهای بادی، مخصوصا فلوت و ساکسیفون، کمرنگ‌تر شده‌اند. آلبوم با وجود آنکه فضای پراگرسیو دارد اما بدش نمی‌آید که هر از گاهی تنه به موسیقی پاپ بزند. این اثر را می‌توان تقریبا یک کانسپت آلبوم دانست که نگاه زنانه‌ای به زندگی دارد و از مرگ جویس وینسنت، زن جوان و تنهایی که در آپارتمانش واقع در لندن درگذشت و جسدش بعد از سه سال پیدا شد، الهام گرفته شده است. با وجود اینکه این آلبوم نشان می‌دهد که تقریباً کفگیر استیون ویلسون به ته دیگ خورده، اما باز هم اثر پرقدرتی در ژانر پراگرسیو به شمار می‌آید.

21
Alabama Shakes – Sound & Color

چطور ممکن است که یک گروه 5 ساله‌ی روتس راک، تا این اندازه کار کشته و پر قدرت باشد؟ گروه آمریکایی «آلاباما شیکس» در دومین آلبوم خود نه تنها موفقیت اثر قبلی خود را تکرار کرد، بلکه توانست با ساختارشکنی‌های استثنایی خود، شیوه‌ای نو از موسیقی روتس راک را به نمایش بگذارد. روتس راک ژانری است که با نگاه به ریشه‌های موسیقی فولک، بلوز و کانتری، آنها را به شیوه‌ای نو ارائه می‌کند و «آلاباما شیکس» در آلبوم «صدا و رنگ» پا را فراتر گذاشته و بلوز راکی منحصر به خود را در فضای شوگیز خلق می‌کند. منتقد اکسکلیم، اندرو وارنر، به زیبایی این اثر را «تعمداً عجیب، و به درستی عجیب!» توصیف می‌کند. این آلبوم در بیلبوردهای آمریکا و کانادا توانست رتبه نخست چارت را تصاحب کند و امتیاز 80 از 100 را از منتقدین متاکریتیک بگیرد.

… ادامه دارد.