آلبوم پکیج 2016 – بسته‌ی یازدهم

بردیا برجسته نژاد: از انتشار آلبوم جدید ریدیوهد خبر دارم! دنبال این آلبوم در بسته‌های معرفی نگردید. جایگاه‌ش بالاتر و ویژه‌تر از آن است که بخواهم توصیه‌ای در موردش داشته باشم. پس نگاهی بیاندازیم به چند آلبوم دیگر منتشر شده‌ی در سال 2016.

پ.ن: در معرفی آلبومها هیچگونه ترتیبی، مخصوصا بر اساس زمان انتشار، رعایت نشده است!

Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide to Earth

«راهنمای ملوان به سوی زمین» عنوان سومین آلبوم «استرگیل سیمپسون»، هنرمند آمریکایی ژانر کانتری و روت راک، محصول 2016 است. این آلبوم عجب چیز عجیب و خوبی‌ست! هرچند من چندان علاقه‌ای به ژانر حوصله سر بر کانتری ندارم، اما موسیقی او که بیشتر تنه به روت راک می‌زند و آن سولوهای درخشان به حد کفایت جذاب و دوست داشتنی هستند. در این آلبوم او ادای دینی به کرت کوبین نیز کرده و آهنگ In Bloom از نیروانا را کاور کرده است. متوسط امتیاز کسب شده در متاکریتیک برای این آلبوم 88 از 100 است (اگر متاکریتیک را بشناسید می‌دانید که این یعنی خیلی!). نتیجه آنکه: نگذارید این آلبوم شما را از دست بدهد!

Edward Sharpe and the Magnetic Zeros – PersonA

«شخص اول» عنوان چهارمین آلبوم گروه «ادوارد شارپ و مگنتیک زیروز»، محصول 2016 است. موسیقی این گروه حالت خاصی از ایندی و فولک با ترکیب بندی‌های مختلف از قبیل ایندی فولک، ایندی راک، فولک راک، سایکدلیک فولک یا هر چیز دیگری‌ست. ترک به ترک ژانر آنها را تغییر می‌کند و هر کدام جذابیت و زیبایی خاص خود را دارد. موسیقی آنها جذاب، آرامش بخش، عمیق، بعضاً تیره و گاهاً روشن است! از رهبر گروه، «الکس ابرت»، پرسیده‌اند که چرا در کاور آلبوم روی ادوارد شارپ خط کشیده‌اید؟ (شخصیتی خیالی که ابرت در کتابش آن را خلق کرده است) و او پاسخ داده او در این آلبوم هیچ حضوری ندارد و فقط مقدمه‌ای بوده برای آغاز. نتیجه آنکه: با ادوارد یا بدون او، این آلبوم ارزش شنیدن را دارد.

Bear Hands – You’ll Pay For This

«برای این هزینه خواهی کرد» عنوان سومین آلبوم گروه آمریکایی «بیر هندز» محصول 2016 است. موسیقی این گروه را می‌توان ایندی راکی دانست که هر از گاهی سرک می‌کشد به موسیقی پانک. موسیقی آنها قابل قبول است، منتها چیزی که توی ذوق می‌زند وکال لوس و بیمزه‌ی آن است که آنها را در سطح یک گروه تینیجری پایین آورده است. وکال آزار دهنده نیست، جیغ نمی‌زند و زوزه نمی‌کشد، فقط لوس است! این آلبوم را احتمالاً اگر یک دختر بچه‌ی 16-17 ساله‌ی راک دوستِ علاقه‌مند به پاپ گوش کند بسیار از آن لذت می‌برد. نتیجه آنکه: حالا اینقدر هم سختگیری نکنید! دو سه ترک اشکالی ندارد!

Cyndi Lauper – Detour

«انحراف» عنوان یازدهمین آلبوم هنرمند 62 ساله‌ی آمریکایی، خانم «سیندی لاپر»، است. ایشان را حتماً می‌شناسید. یکی از مشهورترین چهره‌های موسیقی دهه 80. او حالا به فاصله شش سال از آلبوم قبلی خود با موسیقی جدید بازگشته است. می‌پرسید جدید از چه نظر؟ عرض می‌کنم! اجازه بدهید خیلی عقب نروم. دو آلبوم قبلی او محصول سال 2008 یک اثر شسته و رفته در ژانر پاپ راک و دنس پاپ بود. آلبوم قبلی ایشان محصول 2010 اثری در ژانر بلوز بود و این آلبوم جدید، «انحراف»، اثری در ژانر کانتری است. اصولاً او علاقه‌ی شدیدی به چرخش و گردش در ژانرهای مختلف دارد و الحق در اکثر آنها نیز خوب ظاهر شده است. با وجود آنکه کانتری چندان ژانر مورد پسند من نیست (چقدر این جمله را تکرار کرده‌ام!)، اما توانستم در این آلبوم چند آهنگ جذاب و خوب پیدا کنم. نتیجه آنکه: این آلبوم را گوش کنید، از هنرمندی که بعد از این همه سال در حد و اندازه‌ی خودش سعی می‌کند درجا نزند.

M83 – Junk

بالاخره گروه فرانسوی M83 در هفتمین آلبومش تکلیف خود و دیگران را مشخص کرد و بطور کامل موسیقی پست راک را بوسید و کنار گذاشت! این گروه همیشه بین ژانرهای بی‌ربط پست راک و سینت پاپ و امبینت و دریم پاپ در نوسان بود، اما در جدیدترین اثر خود بطور کامل به سمت موسیقی دریم و سینت پاپ چرخیده و آلبومی را منتشر کرده که شاید برای مخاطبین قدیمی‌اش بیش از اندازه پاپ بنظر برسد، اما اثر تر و تمیز و به نسبت خوبی از آب در آمده است. احتمالا یک دلیل اصلی این تغییر خروج عضو اصلی، مورگان کیبی، از گروه است که در زمان خودش بار اصلی را به دوش می‌کشید. نتیجه آنکه: بد نیست این آلبوم لطیف و نسبتاً پاپ و حدوداً الکترونیک را گوش کنید.