بهترین‌های 2014 از نگاه آل‌ب‌وم – 3

بردیا برجسته نژاد: در پستهای قبلی شماره‌های 21 ال 30 (اینجا و اینجا) فهرست بهترین آلبوم‌های سال 2014 را بررسی کردیم. و حالا ادامه‌ی لیست:

20
Young the Giant – Mind Over Matter

گروه ایندی راک آمریکایی Yong the Giant در سال 2004 توسط پنج جوان (که یکی از آنها هنرمند ایرانی الاصل، احسان هاشمیان، بود و قبل از انتشار اولین آلبوم از گروه جدا شد) تشکیل شد. در آن زمان گروه نام The Jakes را برای خود برگزیده بودکه قبل از انتشار اولین آلبومشان در سال 2010 به Young the Giant تغییر یافت. این آلبوم، اگر چه چندان خاص و متفاوت از موسیقی ایندی راک معمول نبود، مورد توجه مخاطبین قرار گرفت. آلبوم دوم با عنوان Mind Over Matter البته یک سر و گردن بالاتر از آلبوم اول است. آل میوزیک این اثر را حرکتی نو و رو به جلو در موسیقی ایندی راک می‌داند. هرچند نمی‌توان در آلبوم رد پای گروه‌های مشهوری نظیر Coldplay را منکر شد، اما با این وجود شنیدن این آلبوم، با وکال فوق العاده‌ی سمیر گادیا، چنان لذت و شور و حالی را در شما بر می‌انگیزد که اصلا اهمیتی ندارد دیگران در مورد آن چه می‌گویند! این آلبوم یکی از بهترین‌های ایندی راک سال 2014 است.

19
Broken Bells – After Disco

وقتی سال 2010 اولین آلبوم Broken Bells را شنیدم، شبهه‌ گروهی که بیشتر بنظر می‌رسید از روی هیجانات و رفاقت موزیسن و تهیه کننده‌ی مشهور دنجر ماوس و جیمز مرسر، خواننده و گیتاریست گروه The Shins، تشکیل شده است، اصلاً تصور نمی‌کردم که ممکن است در آینده همکاری این دو نفر منجر به انتشار آلبوم دیگری شود. نگاه به این نکنید که این گروه فقط دو نفر عضو دارد. همین کافی‌ست که بدانید در میان نوازندگان مهمان این آلبوم می‌توان به یک ارکستر 16 نفره ویالون نیز اشاره کرد! این آلبوم توانست جایگاه نخست را در سه چارت مختلف آمریکا به خود اختصاص دهد. این را بدانید که این مجموعه از آن چیزهایی‌ست که در زندگی حتما به آن احتیاج خواهید داشت، حتی اگر خودتان متوجه آن نباشید. سبک خاصی از موسیقی اسپیس راک که در راه رسیدن به موسیقی ایندی راک، نیم نگاهی نیز به موسیقی پاپ می‌اندازد، به قول آلترناتیو پرس، این آلبوم بهترین چیز برای شروع یک صبح تازه، بعد از گذراندن یک شب سخت است.

18
The Antlers – Familiars

گروه نیویورکی The Antlers از آن گروه‌هایی‌ست که می‌تواند نقش مهمی را در شکل گیری سلیقه‌ی موسیقیایی شما ایفا کند! آنها کار خود را در سال 2006 و با موسیقی فولک آغاز کردند. اما حالا بعد از طی کردن سیر تکامل و انتشار پنج آلبوم، چیزی که می‌شنوید یک موسیقی ایندی راک و ارکسترال استثنایی‎‌ست که در لفافه‌ای از موسیقی پست راک پوشیده شده است. پنجمین آلبوم آنها با عنوان Familiars اثری‌ست کامل‌تر، پخته‌تر و حرفه‌ای‌تر از تمام آن چیزی که تا به حال از این گروه شنیده‌ایم. سایت معتبر و سختگیر متاکریتیک امتیاز 82 از 100 را به این آلبوم داده و پیچفورک امتیاز 7.8 از 10 را برای آن در نظر گرفته است. رولینگ استونز نیز در خصوص این آلبوم می‌گوید: این آلبوم برای این گروه، رسیدن به سطح حیرت انگیزی از آهنگ سازی‌ست. لاود اند کوایت نیز با تمجید از آلبوم می‌گوید: The Antlers مسئول شکل گیری اکثر لحظات روح نواز گیتار موسیقی ایندی راک، در چند سال اخیر است.

17
Temples – Sun Structures

گروه انگلیسی تازه کار Temples تنها دو سال است از تولدش می‌گذرد. اولین آلبوم آنها با نام Sun Structures، محصول 2014، به اندازه‌ای توانست توجه جامعه‌ی هنری را جلب کند که بزرگانی نظیر جانی مار (عضو سابق گروه The Smith) و نوئل گالاگر (عضو گروه منحل شده‌ی Oasis) آنها را بهترین گروه تازه کار انگلستان نام نهادند. موسیقی سایکدلیک راک آنها به شکل واضحی حال و هوای دهه‌های پیشین را دارد. آنها در مصاحبه‌شان تاکید کرده‌اند که موسیقی‌شان الهام گرفته از The Byrds (گروه مشهور دهه 60 سایکدلیک راک آمریکایی)، Nazz (گروه دهه 60 گاراژ راک آمریکایی) و مارک بولان (هنرمند مشهور انگلیسی، رهبر گروه T. Rex، که سال 1977 در سن 29 سالگی درگذشت) بوده و آلبوم آنها شکل نوینی از آن چیزی‌ست که در دهه‌های گذشته فراموش شده است. با این وجود این آلبوم را در یک روز آفتابی، در یک جاده‌ی خلوت و طولانی، پشت فرمان، گوش کنید تا به جادوی آن پی ببرید!

16
Lunatic Soul – Walking on a Flashlight Beam

حالا دیگر ماریوس دودا، رهبر گروه Riverside، تبدیل به یکی از چهره‌های استثنایی موسیقی پراگرسیو شده است. او بار دیگر با پروژه‌ی انفرادی خود، Lunatic Soul، از دریچه‌ی گوش‌های ما وارد شده و تمام روح‌مان را تسخیر می‌کند. چهارمین آلبوم او با نام Walking on a Flashlight Beam اثری به نسبت متفاوت از کارهای قبلی اوست. دودا اینبار زمان بیشتری را طلب می‌کند. شش ترک از مجموع نُه ترک این آلبوم با مدت زمانی برابر یا بیش از 7 دقیقه، این اثر را تبدیل به طولانی‌ترین آلبوم Lunatic Soul تا به امروز کرده است. فضای آهنگها نسبت به گذشته کمی امبیت‌تر شده، الکترونیک نقش خود را پررنگ‌تر بازی می‌کند و جوی که حاکم است حکایت از موسیقی اکسپریمنتال دارد. با وجود آنکه آلبوم قبلی Lunatic Soul عاری از کلام بود، بنظر می‌رسد دودا تصمیم گرفته دوباره صدای جادویی خود را در فضای آلبوم به پرواز در آورد. این آلبوم می‌تواند کاملا جوابگوی نیاز ما به صدای جادویی ماریوس دودا باشد.

… ادامه دارد