بهترین‌های 2013 از نگاه آل‌ب‌و‌م – 5

بردیا برجسته نژاد: اولین قسمت از «بهترینهای سال 2013» یعنی شماره‌های 26 الی 30 را می‌توانید اینجا ببینید. همینطور برای دیدن شماره‌های 21 الی 25 (قسمت دوم) به اینجا بروید. قسمت سوم (شماره‌های 16 الی 20) هم اینجا ست. چهارمین قسمت از این مجموعه (شماره‌های 11 الی 16) را اینجا ببینید.

10
Sigur Rós – Kveikur

نهایت ارتقای هنر موسیقی و حد متعالی بازی با اصوات را می‌توان در پدیده‌ی موسیقی ایسلند، گروه Sigur Ros، جستجو کرد. هفتمین آلبوم آنها با عنوان «فتیله» از اساس و ریشه با تمامی کارهای آنها تا به امروز تفاوت دارد. آنها آلبوم جدید را اگرسیو تر از کارهای قبلی‌شان می‌دانند. اما مسئله چیزی فراتر از این حرفهاست. آلبوم جدید به وضوح پارامتر امبینت را حذف کرده و با تاکید بیشتر بر روی صدای جونسی تبدیل به یک معجزه شده است. آلبومی که می‌شنوید نه تنها با تمام آثار قبلی این گروه تفاوت دارد، بلکه به قول گرث جیمز (منتقد کلش میوزیک) هیچ دو آهنگ شبیه به هم نیز نمی‌توانید در آن پیدا کنید. NME نقد خود را با این جمله آغاز می‌کند «این آلبومی‌ست که به هیچ وجه نمی‌توانستید از Sigur Ros انتظار داشته باشید». حالا دیگر لازم نیست برای شنیدن آهنگهایشان چراغها را خاموش کنید و به کنج اتاق بخزید. تفاوتها به همینجا ختم نمی‌شود! اینبار می‌توان در کنار یک موسیقی پست راک تمیز رگه‌هایی از موسیقی پاپ را نیز پیدا کرد. این اولین بار است که فاصله‌ی انتشار دو آلبوم فقط یک سال است و از همه مهمتر، برای اولین بار است که گروه 4 نفره‌ی Sigur Ros با ترکیب سه نفره (بعد از جدایی کیبوردیست گروه، کارتان سوینسون) آلبومی را ضبط می‌کند. حواستان باشد، این آلبوم را خنک بنوشید!

09
Clutch – Earth Rocker

یک اعجوبه‌ی پر از انرژی را تصور کنید، در حالی که به Led Zeppelin سواری می‌دهد، سوار بر موسیقی فانک شده و با آوازی شبیه Faith No More و با زبانی پر از کنایه و طنز از سیاست و مذهب و تاریخ و فرهنگ می‌گوید. اسم این جانور آمریکایی Clutch است. گروهی که بعد از دو دهه فعالیت دهمین آلبوم خود را در سالی که گذشت با عنوان «ارث راکر» منتشر کرده است. آخرین آلبوم کلاچ سرکش‌تر، افسارگسیخته‌تر و به مراتب قوی‌تر از تمام کارهایی‌ست که پیش از این از آنها شنیده‌ایم. این آلبوم توانست به جایگاه نخست چارت آلبوهای هاردراک بیلبورد صعود کند. متال‌اینجکشن در خصوص این اثر می‌گوید: «در سفری در دنیای هارد راک مدرن، کلاچ مانند یک دیوانه‌ برایتان قصه می‌گوید. احتمالاً نخواهید فهمید که سعی دارد چه چیزی را برایتان تعریف کند، اما بعد از مدتی به خودتان خواهید آمد و متوجه می‌شوید که مدتهاست بی‌وقفه در حال شنیدنش هستید». بی‌شک در این آلبوم هم مانند همیشه قهرمان اصلی نیل فالون، خواننده‌ی گروه، است. بخش اصلی کاراکتر و شخصیتی که از کلاچ در ذهنتان نقش خواهد بست به صدا و شیوه‌ی آواز او تعلق دارد. او یک راکر به معنای واقعی‌ست که هر از گاهی هوس می‌کند در آن میان کمی هم رپ بخواند! خلاصه‌ی کلام اینکه این آلبوم شما را خواهد لرزاند.

08
Samsara Blues Experiment – Waiting for the Flood

اول: موسیقی بلوز به عنوان مادر تمامی انشعابات موسیقی راک، دوم: موسیقی معنوی و روحانی آیین هندو، تجلی یافته در چرخه‌ی زندگی و مرگ و تناسخ حاکم بر آن (اصطلاحاً سمساره، در آیین هندو)، سوم: موسیقی تجربی، در ترکیب و تلفیق و خلق و نوآوری. مجموع این سه مورد فلسفه‌ی پیدایش و نامگذاری گروه سایکدلیک راک آلمانی Samsara Blues Experiment را تشکیل می‌دهند. آلبوم جدید آنها با عنوان «در انتظار طغیان» بیشتر به یک معجزه شبیه است. 4 ترک، با متوسط مدت زمان 10 دقیقه. هر کدام آنقدر فرصت دارند که چندین و چند بار دیوانه‌تان کنند. فضاسازی‌ها باورکردنی نیست. بستری از اکسپریمنتال را فرض کنید که استونر راک، اسپیس راک و سایکدلیک راک بر روی آن سُر می‌خورند. وکال آلبوم بیشتر شبیه نیایش است، راز و نیاز می‌کند و دعا می‌خواند. انگار که شما مانند جسدی بر زمین افتاده باشید، گروه بر دورتان حلقه زده‌ باشد، وکال می‌خواند و موسیقی فضا را پر می‌کند. شما بلند می‌شوید، نیست می‌شوید، گم می‌شوید و از نو و به شکل دیگری باز می‌گردید. گوش تیز کنید تا لابه‌لای آهنگها (مخصوصاً آخرین ترک) صدای سیتار را بشنوید. انگار که این، موسیقی متن فرایند تناسخ شماست.

07
Nosound – Afterthoughts

وقت آن رسیده که چراغها را خاموش و صدای موسیقی را زیاد کنید، بروید روی کاناپه بخوابید و های‌های به حال گذشته تا آینده‌تان گریه کنید! البته این را هم در نظر بگیرید که آن موسیقی باید یکی از آثار Nosound باشد. آخرین آلبوم این گروه ایتالیایی با نام «پس‌اندیشه» باز هم همان فرمول جادویی مملو از غم و غصه را در خود نهفته دارد. هر چند اینبار می‌توانید با کمی موشکافی بارقه‌های سفیدی را در دوردستهای آلبوم نیز پیدا کنید. (برای مثل در آهنگ She که با وجود تمام غمی که در لیریکس دارد، بالاخره در انتها به عشق زندگی‌اش در دشتی روشن و پهناور با آسمانی آبی و روشن می‌رسد.) اما در نهایت این همان Nosoundـی‌ست که می‌شناسیم. همان گروهی که ماهیتش فریادهای پر از درد و اندوه آهنگ Paralyzed و سولوی مملو از ناله و زاری گیتار آن است. همان گروهی که وامدار غم و درد موسیقی پراگرسیو راک بزرگانی نظیر Pink Floyd، Porcupine Tree و Sigur Ros است. شاید تنها چیزی که در بعضی لحظات نادر کمی گوش را اذیت کند، آواز ارا (خواننده گروه) باشد که غلظت لهجه‌ی ایتالیایی‌اش هنگام انگلیسی خواندن از کنترل خارج می‌شود. با این وجود چیزی که می‌شنوید برای تبدیل کردن یک جشن به عزا کافی‌ست!

06
Palms – Palms

چینو مورنو خواننده‌ی صاحب نام گروه آلترناتیو متال Deftones در کنار فعالیتش در این گروه پروژه‌های مختلف موسیقی را نیز دنبال می‌کند. او گروهی دارد به اسم Team Sleep که تلفیقی از موسیقی آلترناتیو و تریپ هاپ در کنار الکترونیکا را اجرا می‌کند. همچنین پروژه‌ی Crosses که به موسیقی الکترونیک راک می‌پردازد. این را تا همینجا داشته باشید! گروه پست راک Isis بعد از انتشار 5 آلبوم و کسب شهرت در این ژانر در سال 2010 به کار خود پایان داد. حالا هر دو را بگذراید در کنار هم! دو سال پیش چینو مورنو به همراه بیسیست، درامر و گیتاریست Isis پروژه‌ی جدیدی را به نام Palms راه‌اندازی کردند. با وجود آنکه در اکثر مواقع اینگونه ترکیبها نتیجه‌ی خوبی به همراه ندارند اما اولین آلبوم آنها با عنوان «پالمز» با استقبال شدید مخاطبین و منتقدین مواجه شد. شما یک موسیقی تمیز پست راک دارید که با صدای پر تنش و عصبی و ناراضی چینو مورنو تزئین شده است. مورنو تبحر خاصی در نگران کردن شما با صدایش دارد! طوری فریاد می‌زند که دلتان می‌خواهد جامه بدرید و سر به بیابان بگذارید! عجیب است، اما چیزی که می‌شنوید ترکیب حیرت انگیزی از موسیقی آلترناتیو متال و پست راک است. نگران نباشید، آلبوم را گوش کنید. کمی استرس برای هر کسی لازم است!

… یک قسمت دیگر ادامه دارد!