بردیا برجسته نژاد: اولین قسمت از «بهترینهای سال 2013» یعنی شماره‌های 26 الی 30 را می‌توانید اینجا ببینید. همینطور برای دیدن شماره‌های 21 الی 25 (قسمت دوم) به اینجا بروید. قسمت سوم (شماره‌های 16 الی 20) هم اینجا ست.
15
Goldfrapp – Tales of Us
صدای سحرآمیز الیسون گلدفرپ به جای خود، موسیقی اعجاب انگیزشان هم همینطور، اما چیزی که این گروه دو نفره‌ی انگلیسی را متمایز می‌کند شجاعتشان برای تغییر ژانر در هر آلبوم است. Goldfrapp یک گروه الکترونیک مشهور است که حالا در جدیدترین آلبومش قدم به دنیای موسیقی فولکترونیکا و دریم پاپ گذاشته است. اولین آلبومشان فضایی تریپ هاپ و الکترونیک داشت، دومی الکتروپاپ بود، سومی کاملا پاپ شد، چهارمی با چرخشی کاملا متفاوت الیسون را با موسیقی فولک معرفی کرد و البته آلبوم پنجم نیز دوباره با چرخی 180 درجه گلدفرپ را با موسیقی دنس پاپ دهه 80 شناساند. حالا در ششمین اثر، «داستانهای ما»، چیزی که می‌شنوید تفاوت بنیادی با تمام سابقه‌ای که از آنها می‌شناسیم دارد. این آلبوم چیزی مابین آلبوم اول و چهارم گروه، Felt Mountain و Seventh Tree، است بطوریکه طرفداران این گروه به شوخی آلبوم جدید را Seventh Mountain نام نهاده‌اند. با وجود آن که آهنگها عموماً یکدست هستند (البته به جز Thea که همان حال و هوای موسیقی تریپ هاپ / الکترونیک را دارد) اما نمی‌توان ترک ضعیفی را در این آلبوم پیدا کرد. اینکه در آلبوم بعدی چه اتفاقی می‌افتد قابل پیشبینی نیست، فعلا از شنیدن همین آلبوم می‌توان به معنای واقعی لذت برد.
14
Daft Punk – Random Access Memories
شما را نمی‌دانم، اما من هیچوقت فکر نمیکردم آن گروهی که 15 سال پیش ویدئوهای کارتونی مسخره‌اش در Mtv پخش می‌شد روزی تبدیل به یکی از شاخص‌ترین گروههای موسیقی الکترونیک شود. گروه فرانسوی Daft Punk بعد از گذشت هشت سال از آخرین آلبومش، امسال چهارمین اثرش را با عنوان «دسترسی تصادفی به خاطرات» در حالی منتشر کرد که این اثر تبدیل شد به مطرح‌ترین اثر آنها تا به امروز و یکی از موفق‌ترین آثار موسیقی الکترونیک تاریخ. در ساخت این آلبوم از درام ماشین، سینتی سایزر دست ساز و وویس اینکودر قدیمی استفاده شده و هنرمندان مختلفی نیز نظیر فارل ویلیامز، جولین کازابلانکاز (The Strokes)، دی‌جی فالکن، پاندا بیرز (Animal Collective)، تاد ادواردز و جورجیو مورودر با آنها در تهیه این اثر همکاری داشته‌اند. آلبوم توانست در 20 کشور رتبه‌ی نخست چارت را از آن خود کند، نشریه رولینگ استونز آهنگ Get Lucky از این آلبوم را بعنوان بهترین تک آهنگ سال 2013 معرفی کرد و این اثر توانست در سایت Last.fm رتبه‌ی اول در فهرست شنیده‌شده‌ترین آلبومهای سال را کسب کند. اینکه طرفدار چه سبک و ژانری هستید چندان اهمیتی ندارد. این آلبوم چیزی‌ست که Lose Yourself to Dance شما را از خود بی خود می‌کند و Get Lucky اختیار حرکات بدنتان را در دست می‌گیرد.
13
Avenged Sevenfold – Hail to the King
گروه آمریکایی Avenged Sevenfold به دو دلیل شهرت جهانی دارد: اول آنکه آنها را می‌توان در هر سوراخی که مربوط به موسیقی راک باشد پیدا کرد! تجربه‌ی ژانرهای مختلف موسیقی که عمده‌ترینشان هارد راک، متال‌کور و هوی‌متال است آنها را بدل به یکی از گروههای هیجان‌انگیز این ژانر کرده، تا جایی که از آنها بعنوان پدیده‌ی موسیقی متال دهه‌ی گذشته یاد می‌شود. اما ششمین آلبوم آنها با عنوان «زنده باد پادشاه» یک ویژگی ناراحت کننده نسبت به آثار قبلی این گروه دارد و آن اینکه این اولین آلبوم آنها بدون حضور درامر و بنیانگذار گروه، The Rev، است. او در سال 2009 در سن 28 سالگی به دلیل استفاده بیش از حد داروهای آرامش بخش از دنیا رفت. با این وجود این آلبوم با موفقیتی که بدست آورد توانست جایگاه ویژه‌ای در بین آثار آنها بیابد. کسب رتبه‌ی اول در چارت بیلبورد و همچنین تصاحب رتبه‌ی اول در چارتهای انگلستان، ایرلند، برزیل و فنلاند، حاکی از این موفقیت کسب شده است. Loudwire آن را «یک موسیقی متال مدرن کلاسیک که در حالیکه گذشته را بازتاب می‌دهد حال را نیز در آغوش کشیده است» توصیف می‌کند و آرتیست دایرکت امتیاز 5 از 5 و گاردین 4 از 5 را به آن اعطا کرده‌اند. این یک آلبوم هوی متال و راک درست و درمان است که می‌تواند در هر شرایطی به کمکتان بیاید.
12
I Am Waiting for You Last Summer – In Eternal Lines
گروه دیگری از روسیه، سرزمین موسیقی زیرزمینی اینسترومنتال راک. گروه سه نفره‌ی I Am Waiting for You Last Summer در همین مدت زمان کمی که از آغاز فعالیتش می‌گذرد توانسته توجه علاقه‌مندان پست راک را به خود جلب کند. اساس اولیه این گروه در ملاقات دو گیتاریست به نامهای الکس و اوجن در یک بار شکل گرفت. این دو نفر در حال تست تجهیزات کنسرت This Will Destroy You بودند که به توافق اولیه برای همکاری در یک پروژه پست راک رسیدند. بعد از کمی تمرین لئو نیز بعنوان متخصص الکترونیک به جمع آنها پیوست و فعالیت رسمی گروه آغاز شد. از سال 2012 تا به امروز برگذاری اجراهای زنده با بزرگانی نظیر The American Dollar، Maybeshewill و 65daysofstatic آنها را به جایگاه قابل قبولی نزد طرفداران این ژانر رسانده است. دومین آلبوم رسمی آنها با عنوان «در خطوط ابدی» نهایت ظرافت آنها در ساخت آثارشان را نشان می‌دهد. چیزی که شما دارید پست و الکترونیک و ایندی و آلترناتیو است که یا شما را به رویا می‌کشاند و یا از درون می‌لرزاند. چیزی که بیشتر از همه اهمیت دارد این است که در بعضی مواقع شما تمام این حسها را می‌توانید در یک آهنگ واحد تجربه کنید. این آلبوم خودش یک تجربه‌ی فوق‌العاده برای دوستداران موسیقی پست راک است.
11
Flunk – Lost Causes
موسیقی گروه نروژی Flunk از آن دست چیزهایی‌ست که وجودش در زندگی هر کسی لازم است. تلفیقی از موسیقی تریپ هاپ، الکترونیک و داون‌تمپو، که وقتی با صدای آرامش دهنده‌ی آنیا ویستر همراه می‌شود معجونی را می‌سازد که می‌تواند روحتان را جلا دهد و لبخند رضایت را بر لبانتان بنشاند. جدیدترین آلبوم Flunk با عنوان «اهداف گم شده» تفاوت بزرگی با آلبومهای قبلی‌شان دارد. اینبار آنها فاصله‌شان را از موسیقی تریپ‌هاپ زیاد کرده و به موسیقی ایندی نزدیک شده‌اند. این آلبوم شاید شاخص‌ترین اثر در سابقه‌ی این گروه باشد. «اهداف گم شده» در مورد ناامیدی نیست، بلکه به خردمندانه نگریستن به اهداف می‌پردازد. Awkward خداحافظی با بدی‌ها و زشتی‌هاست، Lost Causes از به مقصد نرسیدن می‌گوید، Queen of the Underground به مبارزانی که مبارزه را رها کرده‌اند می‌پردازد و Love & Halogen و Sanctuary از آرامش حرف می‌زنند. آخرین ترک، As If You Didn’t Already Know، در مورد دو خواهر به نامهای لارا و بانو رشید است. لارا از حادثه تروریستی سال 2011 نروژ جان سالم به در برد، در حالیکه بانو در آن کشته شد. هر دو خواهر برای داشتن امنیت بیشتر از عراق به نروژ مهاجرت کرده بودند، چیزی که در نهایت نصیبشان نشد. این آلبوم را می‌تواند دکتر بعنوان دارو برایتان تجویز کند.
… ادامه دارد
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
آ ل ب و م 
خب خب خب، مث این که گند زدم حسابی. فقط Daft Punk رو شنیدم. آلبوم واقعاً باکلاسی بود. یعنی تنها کلمه ایه که دارم واسه توصیفش: باکلاس : )) ترکای Get Lucky و Instant Crush و Give Life Back to Music رو من خیلی دوست داشتم.
درمورد اون چهارتای دیگه، از دوتاش هیچ چیزی گوش ندادم. Goldfrapp و Flunk. و خب می دونی، با همین توضیحات قشنگی که زیر آلبوم میدی، سخت میشه مقاومت کرد : ))) درمورد وسوسه ی گوش دادنشون. البته درمورد چیزای جدید ابداً همچین مقاومتی وجود نداره، یعنی آدم بالکل بی اختیاره. ولی درمورد «تابستون قبل منتظرتم». کاراش رو گوش دادم قبلاً و نمی تونم بگم دوستش نداشتم. ولی… خیلی گروه «خاص»ـی نبودن. مثل اون هزار هزار تا گروه پست-راک دیگه که شما می تونی گوش بدی و خوشِت هم بیاد. به نظر شما، این آلبوم واقعاً پست-راک خوبیه؟ اون قدری که تونسته باشه این گروه رو وارد یه مرحله ی دیگه کنه؟ سطحشو بالاتر ببره، حرکت جدید و نویی باشه یا هر چیزی؟
خب در مورد این گروه تابستونی پست راک باید بگم که آره. بنظرم اونا اون نوار باریک بین موسیقی پست راک و الکترونیک رو تبدیل به یه پل کردن و به زیبایی در حال رد شدن از روش هستن. یه فرصت به این آلبوم بده.
منتظر Daughter باشیم؟
نه نباش. چون اگه منظورت آلبوم if you leave هست من اصلا نشنیدمش. فکر نمیکردم چیز خاصی باشه! خاص بود؟
آره.
خاص بودن که سابژکتیو ه.
ولی خوب، حدسم اینه که کسی که از London Grammar و Flunk راضی بوده،
احتمالا Daughter رو هم بپسنده.
گوشش میکنم پس. ممنون بابت پیشنهادش
سلام. من مشتری چند ساله این وبلاگم. مرسی بابت بالابردن سلیقه موزیک من.
یه موردی در مورد آلبوم I Am Waiting for You Last Summer فک کنم اسم درستش In Eternal Lines باشه.
تشکر فراوان
بله بله حق با شماست. اشتباه از من بود. اصلاحش کردم. ممنون بابت تذکر
اول یه سلام و خسته نباشید بهت بگم…خب!…امسال از نظر موزیکی سال خیلی خوبی بود برای من…نسبت به پارسال خیلی آلبومای بیشتری شنیدم….البته کلاً میشه گفت بیشتر پست راک گوش دادم و ایندی!!..که فکر میکنم سال خیلی خوبی برای هر 2 تا بود….برای همین خیلی نمیتونم نظر بدم…در مورد این پستت flunk و goldfrapp رو نشنیدم…2-3 سالی هم هست متال کلاً گوش نمیدم…کلاً دیگه جنس سنگین بهم نمیسازه، به غیر از یه سری گروههای خاص مثل stone sour یا پست متال برای همین متالها رو کلاً بی خیال…ولی با 2 تای دیگه زندگی کردم واقعاً!!…daft punk که ترکوند…به طور ناخودآگاه باهاش همگام میشی و تو رو با خودش میبره…خودتم گفتی منم از کارایی که با فارل ویلیامز بود خوشم اومد…get lucky که یه مدت رینگ تونم بود!…در مورد IWFYLS که از همین جا شناختم فک میکنم پارسال که یکی از بچه ها پستی گذاشته بود باید بگم: سال 2013 برای من خیلی قابل پیش بینی شروع شد با آلبوم ویلسون…خب میدونستم خوبه(خیلی هم خوب بود ولی فک نمیکردم تو 10 تای اولت باشه…یه کم حسیه ولی خب فازی به من میده که چیز شاخصی نیست نسبت به کار قبلیش یا کارهای قبلیش…آلبوم خیلی خوبیه ولی هیجانزده ام نکرد مثل یه سری از آلبومای دیگه امسال که بعداً اومدن)…سال به طور کاملاً غافلگیر کننده ای برام تموم شد…من این آلبوم IWFYLS رو اواخر نوامبر پیدا کردم و میتونم بگم از همه آلبومای سال بیشتر گوش دادم!…کاملاً برام لذت بخشه و اصلاً هم خسته نشدم که بگم بسه دیگه…خودتم گفتی از همه سبکی یه رگه ای میبینی که شاخص ترینش همون ترکیب صدای الکترونیک با نوای پست راک به عنوان مثال بیتی که تو آهنگ Through The Walls هستش که کمتر جایی میبینیم…همین آهنگ به نظر من بهترین آهنگ آلبومه…البته هر کدومشون یه حسی میده به آدم…خیلی ذوق کردم تا اومدم بلاگ دیدم تو لیستته!…دمت گرم
پ.ن : اول ببخشید که انشا شد!…دوم بعید میدونم امسال هم مثل پارسال لیستت تموم شه!! ولی خب من استقبال می کنم…البته فکر میکنم Our Ceasing Voice اول میشه! (:… سوم آلبومی که من تو 2013 شنیدم و خیلی خیلی حال کردم باهاش و تکونم داد Major Arcana از Speedy Ortiz بود…خواستم ببینم نظرت در موردش چیه؟
جالبه که من برای چند سالی متال رو گذاشته بودم کنار و به جز چند تا گروه معدود و شاخص که از خیلی قدیم دنبالشون بودم دیگه خیلیها رو دنبال نمیکردم. اما امسال خب حالا رو هر حسابی، بذاریم به حساب روحیه خاص و شرایط فعلی، امسال متال گوش کردنم به نسبت گذشته خیلی بیشتر بود. برای همین تعجب نکن اگه تعداد آلبومهای متال این لیست یه کم زیادتر از حد همیشگیه. در مورد IWFYLS هم وقتی کامنتی مثل تورو میخونم و مقایسه میکنم با کامنت کامیاب، اونوقت کاملا برام روشن میشه که چقدر میتونه هر اسم عنوان شده در این فهرست سلیقه ای باشه. تو این مورد سلیقه مون یکی بوده انگار.
در مورد Our Ceasing Voice بهرته که چیزی نگم، اما با Speedy Ortiz به هیچوجه، تاکید میکنم!، به هیچوجه رابطه برقرار نکردم. این مدل از ایندی راک نه تنها برام دوست داشتنی نیست، حتی اذیتم میکنه (: این اختلاف سلیقه به اون شباهت سلیقه در D:
کامنت کامیاب رو تازه خوندم…البته خیلی مخالف نبود!!…فقط گفت خیلی خاص نیستن!…در نهایت حرفت کاملاً درسته که سلیقه ایه…شاید حتی ماها سلیقه امون یکی باشه ولی جایگاه یا رتبه ای که به هر چیزی تو یه فهرست میدیم متفاوت باشه…همین اختلاف سلیقه ها بعضی جاها نیازه!…یه چیزایی یادم میومد که خیلی با این جور ایندی حال نمیکنی برای همین گفتم احتمالاً تو لیستت نیست…دیگه زودتر سوال کردم!…البته لیریکسش خیلی منو درگیر کرد…سبک لیریکس عجیبی داشت برای من…منم وقتی لیریکس بگیرتم دیگه عاشق موسیقی میشم!
سلام و اقا مسی هر سال این موقع شعفمون بالا می بری با بهترینات
در ادامه بحش نافتا در مورد OCV که شک نداشتم مطمئن بودم 5 تای اول می شه…ولی ویلسن خیلی مطمئن نیستم…
nosound و airbag که حتما هستن به خصوص nosound
یه پراگ دیگه بود…اها riverside …..
و البته یه neo-prog محشر هم بود که الان فراموش کردم…اینا پیش بینی من که اولشون می کنی بردیا…….ولی جدا حرف ندارن لیستت…
L.G واقعا واسه من تجربه بی نظیری بود…و البته kaun که من احتمالا اولش می کردم…و یه چیز دیگه sigur ros فک نمی کنم باشه یا کلا باحاش حال نکردی درسته؟.
و nick cave حیف شد..ولی حست به D.B باحال بود…
مرسی منتظر ادامه شم……
خب پس با توجه به پیشبینی که اینجا نوشتی میتونم فقط بگم که با وجود اینکه اشتباه حدس نزدی، اما غافلگیر میشی (:
ـآقا این چه وضیه…من هیچ کودومو نشنیدم.شرمم باد…فیلینگ آنهپی 😦
آقا برو گوش کن و شرم رو از چهره بپاک خب (:
در مورد نام آلبوم Daft Punk به نظر می رسد منظور حافظه های RAM=Random Access Memory بوده است. حافظه های موقت که با قطع جریان برق محتوای آنها برای همیشه پاک می شود.
سپاس برای مطالبی جذاب مانند همیشه.
ممم … نمیدونستم RAM مخفف یه همچین ترکیبیه. خب یعنی حالا باید چی ترجمه بشه پس؟ اسمش رو بذارم رم؟؟ … یه پیشنهاد بده سیروس. (چه بی معنی و بیمزه میشه اسم آلبوم که!)
بازتاب: بهترینهای 2013 از نگاه آلبوم – 5 | آ ل ب و م
بازتاب: بهترینهای 2013 از نگاه آلبوم – 6 | آ ل ب و م
بازتاب: شنیده‌شده‌ترین‌های 2013 | آ ل ب و م
Flunk و گوش دادم. ممنون. خیلی خوب بود.