بردیا برجسته نژاد: قسمت اول این نوشته (شماره‌های 30 الی 26) را اینجا ، قسمت دوم (شماره‌های 25 الی 21) را اینجا ، قسمت سوم (شماره‌های 20 الی 16) را اینجا ، قسمت چهارم (شماره‌های 15 الی 11) را اینجا و قسمت پنجم (شماره‌های 10 الی 6) را اینجا ببینید.
05
Tales of Murder and Dust – Hallucination of Beauty
تصور کنید روح The Doors در سرزمین وسیع The Velvet Underground حلول کرده باشد، آن هم سوار بر اسبی به نام Black Rebel Motorcycle Club و در لباس یک کابوی! گروه دانمارکی Tales of Murder and Dust با اولین آلبوم استودیوی خود، بعد از انتشار یک EP موفق در سال 2009 با نام Peyote، فضایی را خلق می‌کند که با آن می‌توانید نشئگی و خماری را همزمان تجربه کنید. فیلم The Doors را بخاطر دارید؟ (داستان زندگی جیم موریسون و گروه The Doors، محصول 1991 و ساخته‌ی الیور استون) شما را ارجاع می‌دهم به سکانس اجرای زنده‌ی The End! حالا تصور کنید با یک آلبوم مواجه هستید که کم و بیش همان حال و هوا را برایتان تداعی می‌کند. این می‌تواند تجلی همان چیزی باشد که مدتهاست در ژانر Noise Rock و Shoegaze کم‌یاب شده است. Hallucination of Beauty در حقیقت آلبومی‌ست که دنیا را دور سرتان می‌چرخاند و از روی زمین بلندتان می‌کند و Beauty of Hallucination را نشانتان می‌دهد. می‌توانید این آلبوم و EP آنها را رایگان از صفحه‌ی Bandcamp گروه دانلود کنید.
04
Fabrizio Paterlini – Autumn Stories
پاییز سه ماه دارد، یعنی نود روز، یعنی اگر روی تقویم نگاهش کنید می‌شود چهارده هفته. این خاصیت یکنواخت و تکراری تمام پاییزهاست. این ماهیت طبیعی و طبیعت وجودی گردش زمین به دور خورشید است. اما حالا فابریتزیو پاترلینی، آهنگساز و پیانیست ایتالیایی، طبیعت را به بازی گرفته، آلبوم آخرش را «داستانهای پاییز» نامیده و چهارده آهنگ در آن گنجانده، با اسامی: هفته‌ی اول تا هفته‌ی چهاردهم. باور کنید که هیچ پاییزی نمی‌تواند از این چیزی که می‌شنوید زیباتر باشد. می‌توانید چشمانتان را ببندید و پاترلینی را پشت یک پیانو، در کنار پنجره‌ای تمام قد، رو به یک دریاچه پر از درختهایی که روی آب سایه انداخته‌اند تصور کنید. در هفته اول برگهای سبز را خواهید دید که آرام آرام، هفته به هفته، زرد و خشک می‌شوند و سقوط می‌کند روی زمین و روی آب دریاچه و این را دنبال کنید تا برسید به هفته‌ی چهاردم، درختان برهنه و زمین پوشیده از برگهای زرد. انگار که پاترلینی‌ست که طبیعت را خلق می‌کند. انگار که اگر انگشتانش را از روی کلاویه‌ها بردارد، زمان و پاییز می‌ایستند. این آلبوم از آن چیزهایی‌ست که برای پاییز، برای تمام سال، به آن احتیاج خواهید داشت.
03
Crippled Black Phoenix – (Mankind) the Crafty Ape
بله! باز هم یک معجزه‌ی دیگر رخ داده. این سوپرگروه انگلیسی را درجایگاه دوم از فهرست «بهترین آلبومهای سال 2010» دیده‌اید. حالا آنها دوباره بازگشته‌اند تا حیرت زده‌تان کنند. آلبوم جدید آنها، Mankind) the Crafty Ape)، را دیگر نمی‌توان یک آلبوم پست راک دانست. آنها در آلبوم قبلی موسیقی امبینت پست راک گذشته را رها کرده و سراغ موسیقی پراگرسیو و پست راک رفته بودند. اما حالا دیگر از موسیقی پست راک هم خبری نیست و ما با یک مجموعه‌ی بی‌نظیر از موسیقی پراگرسیو راک طرف هستیم. این آلبوم با 15 ترک در سه بخش منتشر شده است: بخش اول با عنوان A Thread (شش ترک)، بخش دوم به اسم The Trap (چهار ترک) و بخش سوم The Blues of Man (پنج ترک). چیزی که می‌شنوید می‌تواند یک پینک فلوید مدرن باشد، گروهی که توانسته تمامی هنر و علم موسیقی روز دنیا را کنار تاریخچه‌ی موسیقی بگذارد. بی‌جهت نیست که آنها موسیقی خودشان را «تصنیف آخرالزمان» لقب داده‌اند. عجیبتر آنکه آنها همین امسال یک EP به نام No Sadness or Farewell نیز منتشر کرده‌اند که مدت زمانی در حد و اندازه‌ی یک آلبوم دارد. اثری که آن هم شاهکار دیگری در سابقه‌ی درخشان این گروه است.
02
OSI – Fire Make Thunder
اینکه چطور ممکن است اعضای یک گروه هیچ وقت در قالب یک گروه برای ساخت و ضبط آلبومشان کنار یکدیگر نباشند، اما نتیجه به شکل وحشتناکی منسجم و مملو از حس و روح در بیاید را هنوز نتوانسته‌ام رمزگشایی کنم! OSI سه سال بعد از Blood شاهکار دیگری را در قالب چهارمین آلبوم استودیویی خود منتشر کرد که باز هم لبریز از تبلور خلاقانه‌ی موسیقی پراگرسیو است. اگر موسیقی این گروه را بشناسید، Fire Make Thunder چندان غافلگیرکننده نیست. با همان ترکیب و ژانر موسیقی، همان حضور پررنگ کیبورد و همان ریفهای ناگهانی و سنگین گیتار، همان افول و صعود منظم و همان آواز آرام و غمگین. اما یک چیزی اینجا باعث می‌شود که این ترکیب با وجود تکراری بودن باز هم بتواند شما را فتح کند، و آن اینکه این تکرار در قالب این گروه و این آلبوم، جزو بهترین اتفاقهای موسیقی پراگرسیو راک است. چینش آهنگها را ضمیمه کنید به ارتباط مستقیم و غیر مستقیم لیریکس و در نهایت غم نهفته همیشگی در صدای کوین مور. شما باید OSI را بشناسید و با آن زندگی کنید تا بفهمید با چه شاهکاری طرف هستید. بهتر است پستی که پیش از این در مورد این آلبوم نوشته‌ام را (اینجا) بخوانید.
01
Stone Sour – House of Gold & Bones – Part 1
باور نمی‌کنید؟ باور کنید! بگذارید این را در مورد چهارمین آلبوم استودیویی Stone Sour، یعنی قسمت اول کانسپت آلبوم House of Gold & Bones، بگویم که اگر این آلبوم نبود این چند ماه اخیر حال و روز من چیز دیگری میشد. برای من صدای کوری تیلور با تمام خشونتش یک ندای آسمانی‌ست. اصلا همین تیلور وقتی Slipknot نیست و وقتی Stone Sour هست تبدیل می‌شود به فرشته نجاتم. حالا در این آخرین اثر انگار که موسیقی آلبوم یورش میبرد به درونت و آنچنان خشم و غضب را بیرون می‌کشد که سر راهش دل و روده‌ات را هم پاره می‌کند! شما برای رهایی از هرچیزی که آزارتان می‌دهد چند راه حل دارید: به روی بلندترین کوه بروید و از ته دل فریاد بزنید، اسلحه‌ای در دست بگیرد و هرکسی را که سر راهتان بود به رگبار ببندید، به بالای یک ساختمان بروید و با مغز به پایین بپرید، و یا ساده ترین راه: می‌توانید این آلبوم را گوش کنید. این را هم بد نیست بدانید که در این آلبوم استون سور بیسیست ندارد. ندارد بیسیست گروه در سال 2012 آنها را ترک کرد. در نتیجه در این آلبوم بیسیست گروه مشهور Skid Row، ریچل بولان، این پست را به عهده گرفته است. این آلبوم توانست رتبه‌ی نخست دو چارت مهم US Billboard Hard Rock و UK Rock را به خود اختصاص دهد. نشریه اینترنتی آرتیست دایرکت با دادن امتیاز 5 از 5 این آلبوم را نقطه‌ی عطف استون سور نامیده و آن را ترکیبی از Dirt آلیس این چینز، Master of Puppets متالیکا، Superunknown ساوند گاردن و Songs for the Deaf کویین آو د استون‌ایج می‌داند. اما اینها مهم نیست. چیزی که اهمیت دارد این است که این تازه قسمت اول آلبوم است و باید منتظر قسمت دوم آن در سال 2013 باشیم.
پ.ن: پیشنهاد میکنم در بخش کامنتهای این پست برترین آلبومهای خودتان را، به هر تعداد که دوست داشتید، نام ببرید و ترجیحا در مورد آلبومهای اصلی لیستتان چند خطی هم توضیح بنویسد. این خیلی مهم است که یک آلبوم چرا و از کدام زاویه برای شما جذاب بوده و توی لیستتان جای گرفته است. خودتان هم می‌دانید که ذکر فقط چند اسم به صورت یک لیست آنقدر گنگ و بی‌معنی و غیرکاربردی‌ست که می‌توان حتی در سلیقه‌ی شما هم تردید وارد کرد. پس حالا نوبت شماست که بهترینهایتان را عنوان کنید. بسته به کامنتهای دوستان، که اگر درست و حسابی و پر و پیمان باشد، از خلاصه آنها پست مستقلی برای وبلاگ نوشته خواهد شد.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
آ ل ب و م 
Fear of a Unique Identity از انتی متر به چند دلیل شخصی و غیر شخصی:
– نام انتی متر و یاداوری و حس نوستالژی نسبت به انتی متر قدیم، دانکن پیترسون و آناتمای سابق (دلیل شخصی)
– اهنگسازی امیخته با غم و هیجان و صدای میک موس
البته نقطه ضعف البوم بک ووکال زن بود که خیلی خرابش کرده بود
یا حق
اتفاقا بر خلاف انتظارم بک وکال زن حضور خیلی کمرنگی توی آلبوم داشت. اگه دو ماه قبل از انتشار آلبوم فعالیتشون رو دنبال میکردی پوسترها و عکسهای خیلی زیادی از میک ماس و همین خانم منتشر شده بود. این خانم اینقدر توی این عکسها حضور پررنگ و واضح و غیرقابل انکاری داشت که من مطمئن بودم نصف آهنگها رو ایشون خونده. حالا وقتی یکی حضورش توی آلبوم کمرنگه اما توی تبلیغض پررنگه، این یعنی یا این خانم خیلی خفن و معروف و کار درسته، یا اینک میک ماس پدرسوخته داره باهاش تیک میزنه!
آلبوم OSI رو خیلی موافقم باهات
ولی stone sour یه ذره زیادی بهش بها دادی
اینقدر را هم خوب نبود
بنده متوجه هستم که همه ی اینا سلیقه ای هست
ترجیح میدادم shearwater اول باشه یا Soen
یه چیز دیگه نمیدونم جوابه قبلمو دادی یا نه ولی با این لیستت دیگه میتونم کاملا حرفمو بزنم
چرا اول Sigur Rós نیست تو لیستت
انگار یه چیزی کم داره
Diablo Swing Orchestra
این گروه هم آلبوم Pandora’s Piñata رو داده بیرون تویه ساله گذشته
نمیدونم چرا تویه این لیست نیست
این آلبوم با تمامه آلبومایه دیگه متفاوته و اینو میتونی با گوشدادنش متوجه شی
تویه این لیستت یه ذره برام زور داشت اینکه مثلا flying colors نبود با اون آلبوم فوق العادشون
ولی Kamelote که یه آلبوم خیلی عادی داده بود بیرون تو رتبه ی 12 بود
من اینا رو فقط چون یه دوست خیلی عزیز اینجا رو به من معرفی کردن گفتم و فقط جهت اینکه نظر مو گفته باشم
امیدوارم که به کارت همین طوری ادامه بدی با این که خیلی با آلبومات موافقم نیستم ولی بسیار لذت بردیم
مرسی
ادامه ی قبله اینا رو الان یادم اومد حیف بود که نگم
آلبوم caspian هم بود که یادم رفت بهش اشاره کنم 😐
Waking season
مثلا با اینو می تونم بگم جایه zero absolu
یا A whisper in the noise میتونی جایگزین کنی چون سبکشون یکیه گفتم جایه اینا
وگرنه آلبوم A Whisper in the noise خیلی حال کردم مخصوصا آهنگه sad,sad song
قشنگ بود
گفتم فقط در حد یه نظره و می خوام نظره شما رو هم بدونم که باعثه خوشحالیه بنده میشه
یه چیز دیگه
آیا آلبوم summer fades away
به اسمه we meet the last time , then departure رو واقعا نمیشد تویه این لیستت زوری جا بدی ؟؟ :دی
البته آخرایه 2012 بود که اومد ولی در هر صورت 2012 بود :دی
من شاید بازم اضافه کنم
از قبل پوزش می خوام
این یه کم بی انصافیه که توی یه همچین لیستی بگی چرا فلانی هست و فلانی نیست. یعنی کلا ماهیت استقلال انتخاب رو در نظر نگیریم و این انتظار رو داشته باشیم که یه لیست غیر واقعی و بر اساس خواستهء مخاطب رو اینجا ببینیم. من به هیچ وجه Caspian رو دوست ندارم! این از اون آلبومها بود که یه بار گوش کردم و توی این لیست هم جزو اون دسته بود که همون اول امر حذف شد. Zero Absolu و A Whisper in the noise که شباهتی به هم ندارن برادر. اون با اون همه خشم و اعتراض، اون یکی با اون همه آرامش و خستگی. Summer Fades Away رو هم نشنیدم. به جان خودم دیگه جا نداشت یه نفر بتونه بیشتر از 511 تا آلبوم جدید (در کنار آلبومهای قبلی که خب طبیعتا آدم میشنوه) توی یه سال گوش کنه! اذیت نکن دیگه. آدمم، Jukebox که نیستم (:
خب، بریم که جواب رو داشته باشیم (:
این آلبوم Stone Sour واسه من قشنگ یه دنیا بود. تمام اون چیزی که از یه موسیقی عصیانگر رو میخواستم بهم داد. ارادت ویژه و خاصی نسبت به کوری تیلور دارم، البته باز هم میگم وقتی که Stone Sour هست، نه Slipknot. اینکه Shearwater اول نیست دلیلش رو گفته بود، چون این ژانری نیست که هیچوقت بتونه واسه من «بهترین» باشه. Soen هم دلیل اصلی اینکه خیلی خوب بود، اما نه اونقدری که بتونه جایگان بهتری بگیره، اینه که دقیقا و بدون استثنا هرکسی که آهنگهاش رو (مثلا توی ماشینم) گوش کرد با تعجب میگفت «مگه Tool آلبوم جدید داده؟» خب این شباهت بیش از اندازه چیزی نیست که عالی باشه تا بتونه شماره 1 رو بگیره.
اصولا خیلی Sigur Ros رو نیستم. کاملا قبولشون دارم که فوق العاده هستن، اما خروجیشون اون چیزی نیست که واسه من «بهترین» باشه. دلیل اینکه Dianlo Swing Orchestra هم توی لیستم نیست خیلی واضح و قانع کننده اس: من این آلبوم رو نشنیدم!
حالا دو تا نکته بگم که ذکرش خیلی لازمه: اول) جدا از خوب بودن آلبومها چیزهای دیگه هم برای من اهمیت داره. بعنوان مثال (مثالی که خودت زدی) Kamelot با یه خواننده جدید اومده. بعد از این همه سال این یه تغییر بزرگه که من خیلی بیشتر حواسم به چیزی باشه که دارم میشنوم. دوم) دوباره تاکید میکنم این یه لیست حرفه ای نیست. برای اینکه اولین پارامتر لازم، یعنی هم سبک بودن آلبومها، توی اون رعایت نشده. این ناخودآگاه باعث میشه که من یه فیلتر اولیه برای انتخاب 30 تا آلبوم، قبل از Sort کردن، لحاظ کنم و اون هم اینه که سعی کنم یه سبک نتونه افسار رو دست خودش بگیره. این توضیح رو الان میدم واسه اینه بدونه چطوری شد که Flying Colors توی این لیست نیست، با وجود اینکه خودم براش یه پست مفصل نوشته بودم. دلیلش اینه که توی فهرست قبل از نهایی شدن، Rush و Flying Colors با هم مقایسه شدن و قصد این بود که فقط یه گروه از این ژانر انتخاب بشه که نهایت Rush رو بخاطر تکنیکهای نوازندگی ترجیح دادم و بعد Sort صورت گرفت. همین اتفاق مثلا توی پاپ راک بین Lifehouse و Train و Lunik افتاد. یا مثلا بین Sinead O’connor و Cat Power و Anna Von Hausswolff. یا بین Zero Absolu و te. حالا حتی میتونم تک تک آلبومهایی که توی این لیست هستن رو بهت بگم که چه آلبومهایی بخاطرشون کنار گذاشته شدن. من ترجیح میدم که ژانرهای دیگه رو قربانی یه ژانر نکنم. برای همین آلبومهای یه ژانر رو با هم مقایسه میکنم، بهترینهاشون رو انتخاب میکنم، بعد انتخابیهای رو سورت میکنم. این رو اول اولین پست نوشته بودم (فکر کنم لحاظش نکردی) اینکه شماره بهتر برای یه آلبوم دلیل برتریش نسبت به آلبوم دیگه نیست. چون در نهایت اینا برای حضور توی این لیست با یه سری آلبوم دیگه مقایسه شدن و ترتیبشون اینجا کاملا حس و حالی هست که خود ژانر هم توش موثره.
اون دیبلو سوئینگ ارکسترا رو هم باید گوش بدم ببینم چی میگه. من از شما و اون دوست عزیزی که اینجا رو معرفی کرده هم تشکر میکنم (:
الان بهتر می تونم درک کنم که چرا این اتفاقا افتاده و چرا اینطوری
یه ذره داشت آزارم میداد این موضوع :دی
حالا دارم الان سعی می کنم یه نقدی درباره این آلبوما که معرفی کردم برات بنویسم تا بیشتر مشتاق بشی که بری اینا رو گوش بدی 🙂
بنده هم خیلی خرسندم ازینکه این وب بهم معرفی شده و دارم خیلی لذت میبرم
بازم موسیقی رو فقط سلیقه میتونه تویه این انتخابا تاثیر داشته باشه
برا همینم بود که از Caspian خوشت نیومد
یه چیزه دیگه هر منظورم از اینکه zero و A whisper تویه سبک بودن این بود که هر دوتا به نظرم پست راک بودن و می خواستم جایه یکی ازینا caspian رو میزاشتی :دی ولی الان کاملا قانع شدم که چطوری شده که این اتفاق نیوفتاده :دی
و اینکه اصلا دوست نداشتم آدم بی انصافی باشم :دی
اینکه من همش تاکید دارم که اگه با این بلاگ حال میکنین و اهل موسیقی هستین و بلدین چهار تا جمله بنویسین شما هم یه وقت کمی بذارین که اون چیزی که دوست دارین رو به بقیه معرفی کنین دلیلش دقیقا همینه. که من اول یه فیلتر دارم به اسم سلیقه و یه فیلتر مهمتر به اسم وقت. یعنی تنهایی نمیتونم اینجا رو به اون چیزی تبدیل کنم که باید بعد از 6-7 سال فعالیت باشه.
داره آماده میشه 🙂
و کاملا هم توجیهتو میتونم درک کنم
خودم همین الان از یک امتحانه بسیار سخت اومدم نشستم پشته کامپیوتر
استون سور رو هستم خیلی منتظرش بودم تو لیستت. عالی بود ولی خب واسه من بهترین سال نبود. یه یادداشت هم قبلآ رو آلبومش نوشتم که میزارم اینجا که بخونی. در کل با عالی بودنش بسیار موافقم. دلایلش رو مفصل گفتم اینجا:
http://tikwid.com/review/album-review/stone-sour-house-of-gold-bones-part-1/
اما 5 تا آلبوم ِ من:
1. The Flaming Lips – The Flaming Lips and Heady Fwends
نابغه ای به نام وین کوین که عادت کرده به خلق شاهکار. یکی از کامل ترین آلبوم های اسید راک . در آلبومی که Nick Cave دارد Bon Iver دارد Yoko دارد Jim James دارد Chris Martin دارد Tame Impala دارد حتی Erykah Badu و Kesha دارد. و همه ی شان جمع شدند تا فقط به ساز فلیمینگ لیپس برقصند بی هیچ حرکت اضافه ای.
2. Tame Impala – Lonerism
شاید جمع و جور ترین تعریفی که بشود از این نوابغ کرد این است که سید برت اگر زنده و در سلامت بود و امروز بندی داشت و به جریان نئو سایکدلیک می رسید ، قطعآ بند ِ او یا خود Tame Impala بود یا یک چیزی عین همین!
3. Perfume Genius – Put Your Back N 2 It
این پسر و دنیای نت ها و صدا و احساسات ِ خجالتی و رنج کشیده اش و مجوعه ای از کلید های پیانو و فضاسازی بی نظیر و شاید بتوان گفت یک سیلی محکم زیر گوش ِ سبک ِ lo-fi . تک تک ِ ترک ها می توانند وجه های جداگانه ای از احساسات ِ این پسر را داد بزنند با این که بلند ترینشان 3 دقیقه و 16 ثانیه هست فقط ولی دنیای مینیمالیسم را خودنمایانه معنی می کند با ملودی های ساده اش.
4. Julia Holter – Ekstasis
اگر بخواهید خلسه را تجربه کنید چه سبکی را انتخاب می کنید؟ جواب ها پشت هم می آیند. پست راک، پراگ راک، امبینت ، ترنس ، تریپ هاپ….چندمین سبکی که نام می برید Indie Pop خواهد بود؟ به طرز غیر قابل پیش بینی ای جولیا هولتر با کودکانه گی ِ بلوغ یافته ای دست تان را می گیرد و وارد مارپیچ سرسبزی به نام Ekstasis می شوید. خلسه ای رویا وار ، رویایی شیرین ، آفتابی، نورانی. ترکیب هوشمندانه ی سازها و الکترونیک.
5. Chairlift – Something
شاید سخت ترین کار باشد توضیحش که این آلبوم این جا چه می کند؟ باور کنید خودم هم نفهمیدم. شاید صدای سرخوش وپر افت و خیز Caroline که روی افکت های آهنگ ها و بیت ها بالا پایین می پرد و می خواند و نغمه ای دلنشین دارد یا شاید سادگی حساب شده ی کار .و بی ادا اطفار شلوغ کردن ِ صداها که مد شده در گروه های دریم پاپ. ولی مهم ترینش این است که آلبوم معنی آلبوم ِ «یکدست» را فریاد می زند.
عاشق کامنتت شدم. ممنون. آلبومهایی هم که اسم بردی اونایی که نشنیدم رو صد در صد میرم گوش میدم. امیدوارم اونقدری خوب نباشه که دلم بسوزه چرا توی لیست خودم نبوده (: پستت رو هم خونده بودم قبلا D:
موجبات ِ خرسندی است 🙂
از همین الان میریم داشته باشیم ماراتون ِ 2013 رو تا ببینیم با چیا طرفیم 🙂
خسته هم نباشی.
من الان قسمته پی نوشت مطلب روخوندم بازم شرمنده
غرق در آلبومات بودم داشتم فکر می کردم چرا باید اینا رو انتخاب کرده باشی و بعضیایه دیگه نباشن
من مثله شما تویه نوشتن نقد و این مسائل خبره نیستم پس نظرمو فقط سعی می کنم بگم با کمکه نقدایه دیگه ای که در مورد این آلبوم ها خوندم و چیزی که خودم به ذهنم میرسه
بیشتر عامیانست تا اینکه بخواد نقد باشه
الان که نشستم پشت کامپیوتر دارم اینا رو تایپ می کنم یه چند وقتی هست که سعی می کنم آلبوم هایه پست راک رو پیدا کرده و یه چرخی تویه اون فضا بزنم
برا همین با اول با آلبوم هایه پست راک شروع می کنم
اول از همه پست راک
این چند وقته اینقدر این سبک داغ شده و با اومدن گروه هایه مختلف از جاهایه مختلف دنیا اینقدر زیاد شدن که برایه پیدا کردنه اینکه سلیقه ی تو به کدوم گروه نزدیک تره میتونه یه مسئله ی خیلی پیچیده باشه برات حتی از ایرانه خودمون که توشون میشه گروه Across The Wave رو نام برد که واقعا کاره جالبی رو ارائه داده بودن
اینکه تو پست راک گوش بدی و ازش خوشت بیاد خیلی بستگی به المنتایی داره که تویه آهنگ ازش استفاده کردن
تویه یکی از همین معرفی آلبومات بود که گفتی آهنگایه پست راک معرف فرهنگ اون جامعه و اون گروه هستن
الانم گروه هایه مختلف زیادی هستن که تویه این سبک برایه خودشون اسمی دارن و وقتی اسمشون میاد همه به یه حالتی عکسالعمل نشون میدن که انگار اون گروه رو میشناسن از جمله ی اینا گروه Sigur Ros
این فقط یه مثال بود نمی خوام درابره آلبومشون توضیح بدم
1-Summer Fades Aaway – we meet the last time ,then departure
یه گروه نه چندان شناخته شده به اسمه Summer Fades Away
این گروه شرق آسیایی یا بهتر ژاپنی همراه خودش فرهنگ ژاپن هم داره مغرفی می کنه امسال یه آلبوم دادن به اسمه We meet the last time , then departure
می تونم بگم که این آلبوم میتونه یکی از متفاوت ترین آلبوم هایه پست راکی باشه که شنیدید
آلبوم با آهنگ love song شروع طوفانی ای داره به صورتی که فکر می کنه واقعا این آهنگ رو برا شما ساختن حتی اگه تا الان تویه یه رابطه ی عاشقانه نبودید
می خواید که اینو گوش بدید و گریه کنید همراهش فریاد بزنید با اینکه هیچ وکالی نداره
درباره فرهنگ که گفته شد هم اونو میتونید تویه ترک 4 این آلبوم Yukiho به وضوح حس کنید ساز ژاپنی با موسیقی گیتار که میتونه شما رو به اعماق وجودتون ببره اینقدر عمیق که متوجه نمیشید کی این آهنگ تموم میشه و میره آهنگ بعد …
و در آخر هم با آهنگ I Still Love the Blue Sky سعی می کنه مغزه شما رو بر گردونه به حالته عادی
2- می خواستم از آلبوم caspian – waking season بگم که کاملا الان می تونم متوجه بشم چرا تویه لیست نیست :دی میگذریم ازش چون زیاد نوشتنم خوب نیست
می خوام سبکو عوض کنم
3- diablo swing orchestra pandora’s pinata
درباره کاورش هیچی نمیگم :دی فقط میشه بازی گوشی رو تویه کاور دید
نمی دونم اسمه سبکشو می شه گذاشت swing ، متال ، سمفونیک ، اینا و هزارتا چیزه دیگه :دی
فقط می تونم بگم که این آلبوم متفاوت ترین آلبومی بود که تا به الان گوش دادم
تا الان نمیدونستم میشه سازایه trombone، mandolin ، horns رو با صدایه گوتیک متال قاطی کرد
اصلا فاز فاز دیگه ایه موندی هد بزنی یا اینکه به صورته swing برقصی ؟؟؟
این سر در گمی با ریتمایه تند و زیبا و البته متفاوت با بقیه آلبوما و آهنگا و انرژی ای که این آلبوم بهت میده رو تا الن با هیچ آلبومه دیگه ای نتونستم پیدا کنم
اصلا انگار می خواد باعث بشه که برقصی و با ریتم تندش فقط بمونی که داره چه اتفاقی میوفته
کلا این آلبوم بدونه استاپه یعنی اگه شروع کنی به گوش دادن مجبوری تا آخرشو گوش بدی ولی بازم به دوتا از آهنگاش می تونم اشاره کنم که میتونه این موضوع رو بهتون بهتر نشون بده
Voodoo Mon Amour
justice for saint mary
باور کنید یکی از سخت ترین کار ها بود که از بین اون همه آهنگ همین دوتا رو معرفی کنم
4- Buckethead – Electric sea
دیگه همه با خدایه گیتار آشنان
دیوونه ای که با یه سبد رویه سرش و یه ماسک میاد و گیتار میزنه
شاید تویه سال 3تا آلبوم بده بیرون ولی باور کردنش زیاد سخت نیست که میتونه هر سه تا آلبومش در حد فوقالعاده باشه
تویه این آلبوم هم میتونی اوج هنره گیتار زدنو تویه آهنگایه Point doom احساس کنید
و تویه The Homing Beacon که برایه مایکل جکسون زده شده بود هم میتونید احساس کنید که دلش برایه پادشاه پاپ تنگ شده بود
5- Mark teremonti – All I was
آلبومشو خیلی وقت نیست داده بیرون ولی خیلی جالبه بود وقتی فهمیدم که مارک در کنار مایلز خواننده ی آلتر بریج مغزه متفکره گروهه
و یه جورایی سهمش حتی از مایلز هم بیشتر
گیتاریست گروه Creed یه آلبومه سولو داده که صدایه گیتارش اینقدر دلنشین بود که باعث شد که من فقط نزدیک یه هفته هیچ آهنگه دیگه ای گوش ندم
6- Poets of the Fall – Temple Of Thought
یه گروه آلمانی که نمیدونم چرا اینقدر گروه خفن تویه کشورایه این منتطقه از اروپا که از رفاه زندگی بالایی برخوردارند وجود داره
ولی این گروه رو میشه Ace معرفیش کرد
با حالتایه ویژه ی خوندن وکالش که سعی می کنه تو جاهایه مختلف طرزه خوندنشو عوض کنه میشه یه حالی از این سبک برد که می تونم بگم با آهنگ cradle in love شما میتونید هم پرواز کنید و هم با اهنگی که میدونید زیاد تکرار نمیشه برا خودتون خاطره بسازید
تنها مشکلش ترکه آخرشه که پیشنهاد می کنم دفه ی اول که آلبومو گوش دادید اونو اصلا گوش ندید
برایه دفه هایه بعدی که گوش دادی اگه مشتاق بودید اونم گوش کنید 🙂
دوست ندارم سبک و عوض کنم ولی چی کار میشه کرد وقتی که هنرمند می تونه ذهنتو برایه چند هفته یا شایدم بیشتر مشغول کنه
7-Sara Bareilles – Once Upon Another Time
اینقدر این خانوم تو دل برو و ناز هستن که اگه بخوام بیشتر بگم یادم میره درباره ی آهنگ داریم بحث می کنیم
از صداش که نیاز نیست هیچی بگم
میتونه زمین و به آسمون بچسبونه با اون صداش
از آهنگا و لیراکا هم دیگه هیچی
اینو میسپرم خودتون برید گوش بدید من دست و پامو گم می کنم وقتی از این خانوم با این آلبومشون می خوام نوضیح بدم
فقط اینکه لحنه صریح تویه لیراکه با آهنگایه بلوز و پیانو یی که خودش خیلی زیبا میزنه همراه شده
Lie to me اینم به پیشنهاد من
8-The Civil Wars – Barton Hollow
وقتی یه گروه دونفره میتونه یاده مایکل جکسون رو با آهنگه بیلی جینش و اینکه یه سبکه متفاوت تویه فلک باشه چرا تویه این لیست نباید باشه ؟؟؟
دیگه بسه خیلی خسته شدم :دی
اینو بگم که این لیست در مقابله لیسته تو نیست
چون خودت تویه لیستت از Soen و … اینا اسم برده بودی دیگه من نیاوردم
flying colors هم نگفتم چون موصع هم مسخص بود من هنوز دوست داشتم که تویه این لیسته 25 تاییت میبود
چون همشون حداقل اینکه برا خودشون تویه دنیای موسیقی خدایی می کنن
فقط می خواستم اونایی که تو این لیست نبودن رو به اینجا اضافه کنم
میدونم جایه خیلی از آلبوما خالیه
منم فیلتر هایه خودمو دارم
امیدوارم که مورد پسند بوده باشه
اینم اضافه کنم اینا رو دیگه نمیتونستم مرتب کنم بگم آلبوم اول کدوم یکی بود
ولی هر کدومشون میتونن اول باشن
نگاه ادم هی یادش میره اینقدر آلبوم زیاده :دی
Of monster And Men – My head is An Animal
متفاوت ترین آلبوم به سبک Indie تا حالا اینقدر هیجان نداشتم وقتی یه آلبوم به این سبک شنیدم
یه کامنت جوندار و خوب، همون چیزی که باید باشه. فقط این اشتباه رو نکن امین، جای هیچ آلبومی توی لیست من خالی نیست. یعنی اگه قرار باشه چیزی که اینجا نیست بجای چیزی که هست قرار میگرفت اونوقت دیگه لیست من نبود! (: درضمن، الان گذاشتم این Diablo Swing Orchestra دانلود شه
به امید یه سال خوب با همکاری همه دوستان (:
جناب بردیا خان!!! یه تشکر حسابی بهت بدهکارم!
اول واسه این همه سالی که دارم وبلاگتو دنبال می کنم و تاثیری که روی شکل گیری شعور موسیقایی من گذاشتی!
دوم هم واسه این لیست! این لیست یه چیز خوب واسه من داره اونم اینه که تعداد زیادی از این کارایی که گذاشتی رو نشنیدم و الان چند روزه که درگیر کشف یه عالمه دنیای جدید و دوست داشتنی شدم!
فعلا از دیشب که Emanuel and the Fear رو دانلود کردم دارم باهاش تو ابرا سیر می کنم!! امروز صبح هم که گشتم و هرچی لینک ازش پیدا کردم دانلود کردم تازه فهمیدم این چند سال چه آهنگای باحالی رو از دست دادم!
از گروهی که از آرکیدفایر هم الان بیشتر دوسش دارم!
تازه این گروه لعنتی حتی تو ویکی پدیا هم نیست!!!!
اگه تو نبودی من چه جوری کشف می کردم اینارو…
خلاصه اینکه خیلی چاکریم!!! D:
بیا من به شدت دستت رو بفشارم اصن (: همین که دور همیم خودش خیلی هم خوبه. ممنونم سپهر
anathema
osi
stone sour
Muse
cripple black Phoenix
این 5 تای من بود.میبینم که بالاخره امسال وجه تشابه داشتیم
Stone Sour اول شد :)) بسیار عالی
من یه چند وقتی بخاطر ترک Taciturn گلو درد داشتم
آدم رو یاد آهنگ snuff توی slipknot میندازه
امسال یه ساله خیلی خوب قراره باشه
چون مینارد می خواد دوتا آلبوم بده یکی با Tool یکی هم با Puscifer
اشتباه کوچیکمو بزار به حساب بی تجربگی 🙂
منتظره نظرت راجع به آلبوم میمونم Diablo
من بمیرم اصن امیر که تو اینقدر واسه گذاشتن این کامنت سختی کشیدی! این وردپرس بیشعور دقیقا 9 نسخه از این کامنتت رو فرستاده بود توی هرزنامه ها. آره امسال قراره مینارد بترکونه. امسال قراره اونایی که پارسال نترکوندن بترکونن (:
مرسی :)))
دهنم صاف شد :دی
الان دارم Niyaz – Sumud (2012)
اینو گوش میدم خراب شدم اینقدر قشنگ بود
مرسی خیلی به جا بود
نوش جان (: قبلا که معرفیش کرده بودم مفصل. لازمه یه چرخی بزنی پس تو پستهای قبلی
امتحانایه لعنتی رو بدم
حتما این کارو می کنم
لازمه این کارو حتما انجام بدم
خب عرض کنم خدمتت امین در مورد آلبوم Diablo Swing Orchestra که قشنگ عالیه. احتمال اینکه اگه اینو تو خود 2012 شنیده بودم توی لیستم جا میگرفت زیاد بود. دوست داشتم به شدت آلبومش رو. ممنونم که معرفیش کردی.
ما که از وقتی متاهل شدیم دیگه زیاد آپدیت نشدیم از مشغله زیاد .. مرسی بردیا
آقا مبارک باشه. گور بابای موسیقی! زن و زندگی رو بچسب اصن D:
اول یه تشکر حسابی باید ازت بکنم به خاطر Tales of Murder and Dust!…واقیتش میشه گفت پارسال من اصلا موزیک جدید گوش ندادم!…در کل شاید 20-30 تا آلبوم…حالا به خاطر مشغله یا این عقیده(چه درست چه غلط) که واقعاً چیز جدیدی تو موزیک نمیبینم…دیگه به انتهاش رسیده یا نزدیک شده به نظر من و همون چیزا تکرار میشه!…ترجیح میدم همون موزیکای دهه های قبل رو گوش بدم…البته به جز گروههای معدودی که دوسشون دارم…کوری تیلور از اون آدمای تاثیر گذاریه که میشه واقعاً هنرمند دونست…به قول معروف از اون هنرمندا که میشه گفت پکیج کامل رو دارن یعنی همون رهبری و خاص بودن و داشتن استعداد ذاتی…واسه همین از 8-9 سال پیش یکی از شخصیتای محبوبمه…اینارو گفتم که تهش بگم دمت گرم!
به طور کلی من صلاحیت ندارم که بخوام لیست بدم ولی با توجه به چیزایی که گوش دادم:
1- Grizzly Bear- Shields
2- Swans – The Seer
3- Stone Sour- House of Gold and Bones Part 1
4- Jack White – Blunderbuss
5- Flying Lotus- Until the quiet comes
البته از sigur ros انتظار بیشتری داشتم ولی افتادن تو چرخه تکرار….ولی خب الان اگه بخوام بهترین آلبوم رو بگم Tales of Murder and Dust – Hallucination of Beauty بدون هیچ شکی برای من اوله…مرسی برای معرفیشون…مرسی برای اینکه هر سال حداقل همه کسایی که » آ ل ب و م » رو میشناسن تو این بازه زمانی سر میزنن به اینجا تا ببینن بهترین آلومای پارسال چیا هستن :)….حالا من موندمو این آلبومها و آلبوم جدید استیون ویلسون که اونم در نوع خودش کار عجیبیه!
چیز جدیدی تو موزیک نمیبینی؟ واسه من یکی که تمومی نداره لعنتی! همیشه یه چیزی پیدا میکنم که غافلگیرم کنه. خوبه که با Tales of murder and dust حال کردی. (:
بردیا جان به نظرم سلیقت خیلی به سمت امبینت و پست راک میره من اینو حتما پیشنهاد میکنمENO – -T (2011)(Ambient Post-Rock – Switzerland )
من با شماها فرق میکنم! شماها پیشنهاد میدین خب لینک دانلود هم بدین بهم D:
بردیا به خودت میگفت برندن پری سال 2012 فعالیت داشته (دد کن دنس) ولی تو لیستت نیست خودت باورت میشد واقعا؟ :دی چقدر غافلگیر میکنی آخه؟چقدر غیرقابل پیشبینی؟
🙂
خداییش آلبوم امسال Dead can Dance اون چیزی نبود که بعد از این همه فاصله بین همکاری پری و جرالد ازشون انتظار داشتم. آلبومشون بنظر من یه کار معلومی بود. بابا بیاین هی همو غافلگیر کنیم اصن (:
خیلی منتظر آلبوم Saturnus توی این لیست بودم … برایم یکم عجیب است که در لیستت جایی نداشت.
آقا من بیشتر برام عجیبه که چرا برای شما عجیبه! اول اینکه من بارها گفتم اینجا (حتی توی همین پست. توضیحی که برای کاتاتونیا نوشته بودم) که من موسیقی دث و دووم متال رو دوست ندارم. در نتیجه اصن خیلی احتمالش غریبه که بتونه برام جذاب باشه چه برسه به اینکه توی بهترینهام جا بگیره. دوم اینکه اصن یعنی چی آخه؟ چرا باید برات عجیب باشه اون چیزی که تو دوست داری توی لیست من نیست؟!؟ باید برات عجیب مثلا اون چیزی که دوست داری تو لیست خودت نیست!
استاد خسته نباشی. تا دسامبر سال بعد طول میکشه تمام اینا رو گوش کنیم.
فقط یه سوال: این بندگان خدا گرین دی امسال با 3 تا آلبوم در حد چارت 30 تایی شما نبودن یعنی؟ 🙂
شاد باشی.
ببخشید مهدی جان، اما بنظر من گرین دی یکی از بدترینهای امساله! یعنی توی تمام این سالها به جز چند ترک قابل توجه مدام از یه سمپل تکراری و پر سر و صدای پانک راک استفاده میکنه. یعنی کاملا این سه تا آلبوم رو بذاری کنار هم همش رو میتونی توی یکی دو تا سمپل خلاصه کنی که تکرار همدیگه هستن. راضی نیستم ازشون. اصلا راضی نیستم.
من همین طوری یه اسمایی یادم میاد . گروه اپیکا به نظرم سمفونیک متال رو امسال روحشو جلا دادن. پختگی صدای سایمون در اوجه و خصوصا خصوصا شعرهایی که انتخاب کرده بودن عالی بود :).
در مورد گرین دی این گروه به من میسازه بد جور آقا:) اتفاقا شدیدا موافقم دارن تکرار میشن تو ملودی و سمپل ( کم نبودن آهنگ ها که آدم فکر میکنه اه این مال آلبوم قبل نیست؟! مثلا carpe diem) اما یه بحث اینه که من میتونم 10 تا آنگ از این 3 تا آلبوم رو نام ببرم که وقتی آدم بهش گوش میده غرق میشه هم دات پنداری شدید میکنه آدم باهاش نمیدونم منظورم رو میرسونم یا نه آهنگ تازه نیست،شعر هم تازه نیست ولی چیزیه که مغز آدم نیاز داره بهش. مثلا Brutal Love (شاید شبیه 21 guns) ، و یا Amanda
استاد ارجمند بروس اسپرینگستین با Wrecking Bell رو هم نام ببرم:اینجا هم همون بحث تکراره ولی من عاشق این آلبوم شدم.خیلی خیلی بهتر از Magic بود برام.مگه میشه آدم easy money رو بشنوه و عاشق نشه؟سلولهای مغز آدم آهنگ رو باهاش تکرار میکنن. یا jack of all trades رو بشنوه و له نشه؟له میکنه آدمو!
زرشک طلایی هم رو تقدیم میکنم به کلد پلی:)
چیزی دیگه ای یادم نمیاد الان!
بروس اسپرینگستین رو به سختی حذف کردم. یه رقابتی داشت با ون موریسون اما در نهایت دوتاشون رو مجبور شدم بذارم کنار. کلدپلی؟!!؟ آلبوم ندادن تو 2012 که!!ا
لیست امسالت خیلی عالیه … مخصوصا 5 تای آخر فوق العاده است …
اینم لیست من …
1. Crippled Black Phoenix: (Mankind) the crafy ape + No sadness or Farewell
برای من EP آخر سال یه جورایی دوست داشتنی تر از آلبومشون هست … هر چقدر آلبومشون یک کار منسجم و فکر شده بود ، EP سراسر احساس و زیبایی است … مطمئنا آهنگهای the heart of every country از آلبوم و Hold on از EP جزء زیباترینهای کل سال هستند …
2. Toundra – III
من این آلبوم رو فقط موسیقی نمی دونم … این آلبوم تلفیقی از نقاشی، فیلم و موسیقی است … همه آهنگها تصویر هستند …با هر بار گوش دادن به اون به دنیایی از تصاویر و اصوات و ناشناخته ها پرت می شم …
3. Stone Sour – House of Gold & Bones
اولین بار که آلبوم رو گوش دادم پر از احساس خشم و نفرت و یه جورایی اضطراب بودم … گوش دادن به آلبوم باعث شد همه ی احساسات منفی تخلیه بشند و آروم بشم … این آلبوم چند ماهی منو تخلیه هیجانی کرد …
این هم لیستی از آلبوم هایی که دوست داشتم (البته بدون ترتیب):
Alcest – Les Voyages De L’Ame
Anathema – Weather Systems
Anoice – the Black Rain
Archive – With Us Until You’re Dead
Bat for Lashes – The Haunted Man
Elsiane – Mechanics of Emotions
Evans Blue – Mechanics of Emotions
Katatonia – Dead End Kings
Kompendium – Beneath The Waves
Lacuna Coil – Dark Adrenaline
Maze of Time – Masquerade Show
Mono – For My Parents
Sarah Blasko – I Awake
Soen – Cognitive
Sylvan – Sceneries
Tiamat – The Scarred People
خب ببینیم چی اینجا داریم … از Toundra راضی نبودم. اگه یادت باشه در مورد آلبوم قبلیشون توی لیست سالهای قبل صحبت کرده بودم. اما این آلبوم نتونست اونقدرها جذبم کن. Bat for Lashes این آلبومش خیلی بهتر از آلبومهای قبلیش بود بنظرم. آلبومهای قبلیش یه کم حوصلمو سر میبرد! Elsiane هم یکی از قربانیهای امساله! چون نتونستم توی لیستم جاش بدم حیفی. Tiamat هم همون نسخه قدیمی خودش رو بارها تکرار میکنه که خب البته هر بار هم خوب از آب در میاد.
در مورد EP هم کاملا باهات موافقم! یعنی ترکوند منو لعنتی. منتها چون از اولین لیست سالانه ای که نوشتم تاکید کردم که توی بهترینهای سال Ep و Live و Mix و The Best حساب نمیشه، این رو هم مجبور شدم بذارم کنار. هرچند که مدت زمانش از آلبوم خیلیها بیشتر هم بود!
اسم آلبوم اونس بلو رو اشتباه نوشتم…
Evans Blue – Graveyard of Empires
بهه! منم متوجه نشدم با اسم آلبوم Elsiane یکی تایپ شده!
stone sour رو زیاد نبودم.. فعلا کاتاتونیا و فابریزیو به دلم نشستن… آنیمدر هم زیاد حال نکردم مثل قبل ! سیگارس خوب بود… من کماکان در حال آپدیت کردن خودمم بعد یک سال ! … مرسی بردیا
درود بر بردیا عزیز برای نواهایی که پیشنهاد می دهد و مثل همیشه زنده در ذهن می نشینند.
به نشانه ادب، و به فراخوان بردیای عزیز، باید فهرستی بنویسم… لیکن هر چه فکر می کنم لحظات خوبی با هیچ یک از آلبوم های امسال نداشتم… بماند که فرصتی نشد که دایره ی آثار را گسترده کنم… برای همین از این کاهلی و یا بی شوری، ترجیح دادم که بعد از اندکی به نواهای قبلی برگردم… لیکن دو صحنه موسیقی زنده است که می توانم آن را به اشتراک بگذارم… یکی کنسرت «بی بی کینگ» بزرگ در لوکزامبورگ بود که همچنان و برای همیشه آهنگ The Thrill Is Gone اش را در ذهنم مزمزه می کنم: پیرمرد سیاه پوست، با پوست براق از عرق، موهای سفید، گیتار سیاه و سفیدش را چنان به تنش چسبانده که انگار هنجره اش ترس ها و رویاهای «آبی» اجداد برده اش را روایت می کند… و دوم البته کنسرت استیون ویلسون عزیز، و آهنگ Get All That You Deserve که خلسه ی غریب و تجربه ناشده ای بود.
اما از همه اینها مهمتر، تجربه اتفاقی شنیدن یک قطعه است در کتابخانه دانشگاه، اتاق پیانو… من مثل همیشه سراسیمه، در حال ولگردی میان کتاب ها، ناگهان انگار که تمام اعصابم فشرده شده باشند، می ایستم… شوک از کجاست؟… کنار اتاق پیانو، در بزرگ آکوستیک بسته، کسی دارد چیزی می نوازد… نمی دانم قطعه برای کیست، نوازنده را هم که نمی شود دید… تنها خم می شوم، پشت به دیوار، و آرام فرو می ریزم… نشسته ام بی اختیار، بی توجه به تمام آنها که از روبرویم میگذرند، گوش می کنم… هیچ کسی از خود نمی پرسد که این بنده معصوم خدا را چه شده، با این احوال و صورت به مثال اموات… چشم هایم را می بندم، همه جا در سفیدی سیاه است… انگار کسی سیاهی را در سفیدی، و در چشمان چنگ می زند… موسیقی آرام به چروک های تشنه ی ذهنم جذب می شود.
نمی دانم چند وقت بعد که چشم باز می کنم، غرق عرق، در اتاق پیانو باز است، نوازنده رفته است، مثل چهره چیزی که دوست داشته ای، لیکن بی آنکه ببینی، از تو دور شده… تنها رایحه ای در هواست، و چند نوا که مثل یاد چیزی در زمان، رنگ میبازد… بلند می شوم… لبریز از بغض، که چطور می شود، آنچه را که شنیده ام، در مقابل زمان محکوم به پیری و فنا حفظ کرد؟… می خواهم نوایی که شنیده ام حفظ کنم… جایی ضبظش کنم… مثل چهره ی چیزی که داری از یخ، گرفته ای در دستانت و آواره شده ای به کویر… عشقت به چیزی، یادی که توشه سفرت آورده ای، می بارد… و تو هیچ چاره ای نداری که پا به پای عزیزت فرو بریزی…
چنین است که نوای امسال من، آنی است که نه نامش را می شناسم و نه نوازنده اش را… تنها احساسی مانده که مرا برانگیخته و حسی که از برای همیشه من می گریزد.
تو کامنت نمیذاری صالح، وقتی هم میذاری آدمو چپه میکنی برادر. این حسی که داشتی ستودنیه. برای همین پیشنهاد میکنم اگه خیلی چرخ نزدی توی 2012 اون آلبوم پاترلینی رو بگیری. مطمئنا که خوشت میاد.
با اجازه ی دوست خوبم بردیا جان ، دوستانی که نتونستند یا نمیتونن لینک البوم ها رو برای دانلود تهیه کنند به من ایمیل بزنن تا در اولین فرصت لینک رو براشون بفرستم.
آلبوم های پستِ بالا موجود است.
لطفن موضوع ایمیلتون رو «البوم درخواستی» بگذارید.
ایمیل من
L6L.L6L.L6L@GMail.com
بازتاب: بهترینهای 2016 از نگاه آلبوم – 5 | آ ل ب و م