بهترینهای 2012 از نگاه آ‌ل‌ب‌و‌م – 3

بردیا برجسته نژاد: قسمت اول این نوشته (شماره‌های 30 الی 26) را اینجا و قسمت دوم (شماره‌های 25 الی 21) را اینجا ببینید.

 

20
If These Trees Could Talk – Red Forest

دومین آلبوم گروه آمریکایی If These Trees Could Talk از همان فرمول ساده و همیشگی موسیقی پست راک تبعیت می‌کند. همان ریورب‌های بجا و وقفه‌های استاندارد، همان شروع و عروج و فرود و پایان. اما اینکه چطور ممکن است Red Forest تبدیل به آلبومی شود که می‌تواند اشک شما را جاری و فریادتان را به آسمان برساند، فقط باز می‌گردد به نقطه‌ی قوت این گروه که از همان اولین آلبوم و همان EP سال 2006 کاملا آشکار و مشخص بود: موسیقی آنها ترکیب اندوهگینی از احساس است. درست است که آهنگها به شکل منطقی از فرمول موسیقی پست راک پیروی می‌کنند، اما نتیجه اصلا منطقی به نظر نمی‌رسد. کافی‌ست آن را تنهایی، در فضایی تاریک و بسته، با کمی پیش زمینه‌ی احساسی، گوش کنید. مطمئن باشید که نتیجه شما را خرد خواهد کرد. البته این را بدانید که این گروه با انتشار این آلبوم جدید نه تنها اندوهگین نیست بلکه کاملا هم خوشحال است. این دومین آلبوم گروه اولین آلبومی‌ست که خود آنها مسئولیت انتشارش را بعهده گرفته‌اند. آلبوم قبلی‌شان را کمپانی مستقل The Mylene Sheath، که بطور مشخص با گروه‌های پست راک (مانند Caspian و Gifts from Enola) همکاری می‌کند، منتشر کرده است.

 

19
Emanuel and the Fear – The Janus Mirror

ابتدا گروهشان را یازده نفری شروع کردند، اما امروز تنها شش نفرشان باقی ماند‌ه‌‌اند. گروه نیویورکی Emanuel and the Fear را بطور مشخص نمی‎‌توان در هیچ ژانری از موسیقی گنجاند. این را خودشان هم می‌دانند. آنها در جواب این سئوال که سبک گروه‌تان چیست گفته‌اند: «ما هیچ توافق مشترکی در مورد آن نداریم. تنها چیزی که همه‌ی ما قبول داریم این است که آهنگی که ماروین گی در مسابقات بسکتبال سال 1983 اجرا کرد، آهنگ فوق‌العاده‌ای بود!» چهارمین آلبومشان با عنوان The Janus Mirror تنها آلبومی‌ست که از آنها شنیده‌ام و البته همین کافی‌ست تا بتوان به استثنایی بودنشان پی برد. همه چیز در آن پیدا می‌شود. ژانر آنها آهنگ به آهنگ که نه، لحظه به لحظه تغییر می‌کند. و اما برای من شاخص‌ترین عنصر این آلبوم وکال آن است. فریادهای امانوئل آیواس را که می‌شنوم دلم می‌خواهد پا به پایش جیغ بکشم. در انتهای اولین آهنگ، که هم اسم خود آلبوم است، چنان از خود بی خود می‌شود که می‌تواند مظهر رهایی و بی‌قیدی باشد. حتی در Foothills of a Fire هم بدون آن فریادها آنقدر مصمم و قدرتمند است که می‌تواند تسخیرتان کند. خلاصه کنم؛ این آلبوم را از یاد نخواهید برد.

 

18
Collapse under the Empire – Fragments of a Prayer

باز هم همان گروه پست راک آلمانی که سال گذشته آلبومش را در جایگاه سیزدهم «بهترین آلبومهای سال 2011» دیده بودید. اما امسال با وجود آنکه این آلبوم قدرتمند است، اما هدفمند نیست. هر آهنگ برای خودش دنیا و فضای جداگانه‌ای دارد که Collapse under the Empire در خلق آن استاد است (هرچند اگر کمی نکته سنج باشید می‌توانید از اسم آهنگها و ترتیبشان یک داستان بسازید) اشتباه نکنید! اینکه آلبوم هدفمند نیست یا به عبارتی نمی‌توان تک تک آهنگها را تحت اختیار یک مجموعه واحد دانست، ایراد آلبوم نیست. اصلا قرار نبوده که Fragments of a Prayer کانسپت آلبوم باشد. آنها تصمیم گرفته‌اند که بین دو مجموعه‌ی کانسپت یک آلبوم معمولی منتشر کنند. اگر یادتان باشد سال گذشته Shoulders & Giants بصورت کانسپت آلبوم منتشر شد. همان موقع زمزمه‌ی اینکه این مجموعه یک دنباله دارد شنیده می‌شد. حالا اینطور که مشخص است آنها قصد دارند کانسپت آلبوم بعدی خود با عنوان Sacrifice & Isolation را سال دیگر منتشر کنند. این مطلب را هم بدانید که این اولین آلبوم Collapse under the Empire است که تحت لیبل خودشان منتشر می‌شود.

 

17
Sylvan – Sceneries

گروه پراگرسیو راک آلمانی Sylvan سه سال پیش با انتشار آلبوم Force of Gravity ده سالگی خود را جشن گرفت. از همان زمان صحبتها حاکی از این بود که آلبوم بعدی آنها، یعنی اولین آلبوم از دهه‌ی دوم فعالیتشان، قرار است چیزی متفاوت از آب در بیاید. هشتمین آلبوم Sylvan با عنوان Sceneries در همان نگاه اول هیجان‌انگیز بنظر می‌رسد. این آلبوم مشتمل بر دو CD دارای پنج Chapter و در کل نوزده Track است. اینبار آنها بیشتر از همیشه احساساتی و دوست داشتنی شده‌اند. لیریکس آلبوم آنقدر شاخص است که می‌تواند تا مدتها در ذهنتان باقی بماند. صدای مارکو گلومان همان چیزی‌ست که هر موسیقی پراگرسیو راک به آن نیاز دارد. اصلا همه چیز به جا و کامل است. از تقسیم بندی آهنگها در بخشهای مختلف گرفته تا بازی با ملودی‌ها، از اجرای کیبورد و گیتار تا صدای وکال. با آنکه آهنگها در اصل همه مدت زمانی در حدود 20 دقیقه دارند اما با این تقسیم‌بندی آگاهانه شما 19 آهنگ دارید که در اصل 5 آهنگ هستند که در حقیقت 1 آلبوم را می‌سازند. شاید این بهترین آلبوم Sylvan نباشد، اما در مقایسه با آثار دیگر این ژانر یک سر و گردن بالاتر است.

 

16
The American Dollar – Awake in the City

کافی‌ست در لحظه بدانید که از موسیقی پست راک چه می‌خواهید. آنوقت اگر آنقدر دقت نظر داشته باشید و بتوانید گروه و آلبوم درستی را انتخاب کنید، مطمئن باشید شما همانجایی خواهید بود که می‌خواستید و بی‌جواب نخواهید ماند. آخرین آلبوم The American Dollar دقیقا مانند همان دلار آمریکاست! این یک سرمایه‌گذاری‌ست. شما با هر بار شنیدن آن یک پله بالاتر می‌روید و نسبت به قبل سود بیشتری عایدتان می‌شود. ‌Awake in the City مانند خورشیدی‌ست که گرم و روشن می‌تابد، به روی خاطرات شیرینی که از گذشته دارید. با هر آهنگ ویدئویی در ذهن شما پخش می‌شود که تکه‌ای از گذشته‌ی شما همراه با نقش‌آفرینی خودتان است: این برای آن سفر، این برای آن قرار دو نفره، این برای اولین بوسه، این برای تولد، این برای بهار آن سال… و حتی هر آهنگ برای چند خاطره، و حتی هر خاطره برای چند آهنگ. این آلبوم، با نوای قالب پیانو در اکثر آهنگها، یک احیاکننده‌ی خاطرات شیرین است. پس از این آلبوم The American Dollar همین امسال سومین مجموعه‌ی آمبینت خود را نیز با عنوان Ambient Three منتشرکرد. آلبومی فوق‌العاده که یکی از بهترین‌های این ژانر در سال 2012 بود.

…ادامه دارد