Rush – Clockwork Angels

بردیا برجسته نژاد: اگر بگوییم گروه کانادایی Rush یکی از هیولاهای تاریخ موسیقی راک و متال است، بیراه نگفته ایم. سابقهء 40 سالهء این گروه و برگزاری تورهای عظیم و خلاقانه شان باعث شده که هر سه عضو اصلی گروه و ترکیبشان در قالب Rush بدل به یکی از تاثیرگذارترین های تاریخ موسیقی راک و متال بشوند. گدی لی، خواننده و بیسیست و کیبوردیست گروه، از نوابغ موسیقی ست. او تا به حال 6 بار برندهء جایزهء بهترین بیسیست موسیقی راک از نگاه مجلهء گیتار پلیر شده و تکنیکش در نوازندگی بیس الهام بخش چهره های شاخصی نظیر کلیف برتون (متالیکا)، استیو هریس (آیرون میدن)، جان میونگ (دریم تیتر) و فرانک بلو (انترکس) بوده است. البته این را هم باید در نظر بگیرید که در فهرست صد خواننده برتر تاریخ موسیقی متال مجلهء معتبر هیت پریدر، گدی لی رتبهء سیزدهم را به خود اختصاص داده است. الکس لایفسان، نوازندهء گیتار، جوایز رنگارنگی را در کارنامهء هنری خود دارد که می توان در میان آنکه بزرگترین استعداد راک از طرف مجلهء گیتار برای هنرمندان تجربی در سال 1983 و بهترین گیتاریست راک سال 2008 از نگاه مجلهء گیتار پلیر را نام برد. نیل پیرت، درامر گروه، اعجوبه ای پشت درامز است. او توانسته تا به امروز 9 بار جایزه بهترین درامر سال مجلهء مدرن درامر را به خود اختصاص دهد و البته به آن اضافه کنید 16 بار کسب مقال اول بهترین اجرای ضبط شده و 4 بار بهترین نوازندهء پرکاشن از نگاه همین مجله، و کسب 4 بار مقام بهترین درامر سال به انتخاب مجلهء DRUM. بگذارید خیالتان را راحت کنم! اگر بخواهید تعداد جوایز او را بشمارید به عدد حیرت انگیز 52 خواهید رسید. اجراهای زندهء او خارق العاده است! خودش در مرکز درامز می نشیند، بطوریکه درام کیت او به شکل 360 درجه اطرافش را گرفته است. شما با درامری مواجه خواهید بود که در مرکز دایره غوغا می کند.

راش از همان زمان انتشار اولین آلبومش در سال 1974 توانست با مهارت اعضایش در نوازندگی و استفاده از ترانه های عمیق فلسفی بعنوان یکی از تاثیرگذارترین گروه های موسیقی متال در دنیا مطرح شود، بطوریکه پیدایش گروه هایی نظیر Metallica, Primus, The Smashing Pumpkins, Dream Theater, Symphony X را مدیون این گروه می دانند. حالا آنها بعد از گذشته 5 سال از انتشار آخرین آلبوم خود، تا سه روز دیگر نوزدهمین آلبوم استودیویی شان، با عنوان فرشته های کوکی (Clockwork Angels) را روانهء بازار خواهند کرد. این آلبوم با 12 آهنگ و مدت زمان 66 دقیقه، هشتم ژوئن در استرالیا و چهار روز بعدش در سرتاسر دنیا منتشر خواهد شد. این را هم حتما می دانید که مدتهاست ژانر این گروه از هوی متال به راک و پراگرسیو راک تغییر کرده است. همچنین این دومین آلبوم آنهاست که با تهیه کنندهء صاحب نام آمریکایی، نیک راسکولینز، همکاری می کنند. راسکولینز در کارنامهء خود سابقه همکاری با گروه های صاحب نامی نظیر فوو فایترز، اوانسنس، استون سور، دفتونز و مرلین منسون را دارد.

بپردازیم به آهنگهای این اثر: آغازگر آلبوم، Caravan، یک شروع میخکوب کننده است. این آهنگ چندین سال پیش ساخته شده، در توری که برای آلبوم قبلی برگزار شده بود نیز چندین بار اجرا شده و از همان زمان بارها دستخوش تغییرات در ترکیب سازها شده است. از ریف خوش آوای گیتار و کیبورد دوست داشتنی این آهنگ که بگذریم‏، بیس گیتار در آن بیداد می کند. Caravan به عنوان اولین آهنگ و اولین سینگل فوق العاده است. BU2B هم در کنار Caravan چندین بار در تور قبلی گروه اجرا شده. این آهنگ جولانگاه گیتار است! به گفتهء لایفسان او در این آهنگ از شش track جداگانهء گیتار استفاده کرده است. Clockwork Angels پراگرسیو شروع می شود و  اواسطش به شکل دور از انتظاری به موسیقی بلوز می چرخد و دوباره همان ترکیب اولیه اش را پیدا می کند. The Anarchist شاید Rushترین آهنگ این آلبوم باشد. همان ملودی های قدیمی و آواز و همان درامزی که لحظه ای و در استودیو توسط نیل پیرت ساخته و اجرا می شود. لایفسان می گوید که پیرت از آن آدمهایی ست که هر از گاهی به کمی درگیری و هیجان در زندگی اش نیاز دارد و این آهنگ برای او همین هیجان را داشته است.

Carnies با ریف گیتار جیمی هندریکس وار آغاز می شود. مسئله هم همین است. این آهنگ خیلی بیشتر از آن که بتواند تاثیر گذار باشد بنظر می رسد تاثیر گرفته است. می توانید رد خیلی ها را در این آهنگ پیدا کنید. Halo Effect با آکوستیک شروع می شود و آکوستیک در این آهنگ تا انتها غالب است. متن آهنگ در مورد تصمیمات احساسی ست که به نتیجه نمی رسند و بطور غیر مستقیم حالی را وصف می کند که تو عاشق کسی هستی که نباید باشی. Seven Cities Of Gold به شما فرصت نمی دهد که بفهمید چه اتفاقی افتاده است! بیس از همان ابتدا گوشهایتان را تیز می کند و کم کم با هیاهوی گیتار و درامز به اوج می رسد. اصلا این آهنگ را باید به نام گدی لی، به خاطر آواز و بیس گیتارش ثبت کرد، اما هنرنمایی گیتار لایفسان را در انتهای آهنگ باعث می شود که فراموش نکنید با یک گروه طرف هستید. The Wreckers بنظر می رسد بیشتر پاپ راک باشد تا آن چیزی که انتظارش را داریم، شاید قرار است با این آهنگ کمی استراحت کنید تا برای شنیدن باقی آلبوم آماده شوید. حالا نوبت آن رسیده که در Headlong Flight کمی با هنر درامر گروه، نیل پیرت، آشنا شوید. ابتدا قرار بود این آهنگ بصورت اینسترومنتال ضبط شود، اما نتیجه آن شد که این آلبوم، بر خلاف اکثر کارهای قبلی آنها، فاقد آهنگ بدون کلام باشد. چندان معلوم نیست که  Bu2b2 در این آلبوم چه می کند! شبهه آهنگی 1.5 دقیقه ای که آواز گدی لی را با ترکیبی از سازهای زهی به همراه دارد و کمی بدبینانه می تواند ترکی باشد که قصد دارد یک عدد به تعداد ترکها اضافه کند. Wish Them Well تقریبا هارد راک ترین آهنگ این آلبوم و شاید ضعیف ترین شان (به جز یک قسمت کوتاه سولوی گیتار) باشد. The Garden، آخرین آهنگ آلبوم، به گفتهء نیک راسکولینز (تهیه کننده آلبوم) به اندازه ای مهربان و گرم و ملایم از آب در آمده بود که او از گروه خواست تا آنجایی که جا دارد از لطافت بیش از اندازهء آهنگ کم کنند. اما در نهایت نتیجه تبدیل به آهنگی آرام و دوست داشتنی شده که می تواند نفس راحتی برای اتمام یک آلبوم ارزشمند باشد.

اگر جزو آن دست از طرفداران موسیقی هستید که شنیدن نام گروهی مانند متالیکا شما را دچار تردید می کند‏، این را بدانید راش سالهاست از موسیقی متال فاصله گرفته است و در فضای راک و پراگرسیو می چرخد. در نتیجه اگر با آن شاخه از موسیقی پراگرسیو که نظیرش را در چند پست پیش (Flying Colors) شنیده اید ارتباط برقرار می کنید، این آلبوم را از دست ندهید.