بردیا برجسته نژاد: با توجه به فراخوانی که در خصوص معرفی بهترین آلبومهای سال 2011 از نگاه شما صورت گرفت، هر کدام از دوستان سه آلبوم برتر خود را در ادامه معرفی کرده اند. لازم به ذکر یادآوری ست که آلبومهای انتخاب شده و توضیحات مربوط به آن نظر شخصی نویسنده بوده و ممکن است با نظر وبلاگ آ ل ب و م در تضاد باشد.
میلاد ملک پور
01
Hazmat Modine – Cicada
Hazmat Modine نام یک گروه نیویورکی ژانر جز، بلوز و فولک است که سال 2007 اولین آلبومش را منتشر کرد. آن‌ها آلبوم دوم‌شان را سال 2011 با نام Cicada منتشر کردند. وقتی صدای وید شومن خواننده‌ی گروه را می‌شنوید احساس می‌کنید شاید یک سیاه پوست دارد می‌خواند اما او یک سفیدپوست موبور است! در آهنگ سوم این آلبوم Two Forty Seven صدایی از حنجره‌ی این آدم خارج می‌شود که امکان ندارد مشابه اش را جای دیگری شنیده باشید! بیشتر آهنگ‌ها شادند و فضای کلی آلبوم پرتحرک است، هر چند که آهنگ‌های آرام هم حضور بسیار قوی‌ای در آلبوم دارند. سازهای بادی در این آلبوم غوغا کرده اند اما از ویژه‌گی های این آلبوم استفاده ی عالی از سازدهنی و دودوک است که این آلبوم را کاملاَ منحصر به فرد کرده است. موسیقی این آلبوم پر از جزییات و لحن شان پر از شوخ طبعی ست. اگر از سبک جز و بلوز و فولک و فیوژن خوش تان می‌آید به هیچ وجه این آلبوم را از دست ندهید.
02
Jeff Bridges – Jeff Bridges
جف بریجز را همه به عنوان یک بازیگر سینما می‌شناسیم و من همیشه اولین تصویری که از او دارم بازی‌اش در فیلم شاهکار Big Lebowski است. اما او امسال یک فیلم با نام Crazy Heart بازی کرد که در آن نقش یک خواننده‌ی کانتری را داشت که رسیده به سال‌های پیری و دیگر موسیقی اش را کسی نمی پسندد. خود این فیلم هم چندان فیلم خوبی نبود اما خود جف بریجز در همین سال آلبومی منتشر کرد که عالی و جالب این که سبک این آلبوم هم کانتری ست. برعکس نقشی که جف بریجز در فیلم امسالش داشت، موسیقی‌اش آن قدر خوب بود که کلی سر و صدا کرد. آلبوم با یک آهنگ شاد شروع می‌شود اما این تنها آهنگ شاد این آلبوم است و بقیه‌ی آهنگ‌ها همه لحنی حزن‌انگیز و غمگین دارند. اما از آن غم‌هایی که آدم روی لبش هم زمان لبخند هم دارد. صدای گرم جف بریجز آدم را به این فکر می‌اندازد که چرا او زودتر آلبوم نداده بود.
03
Nicolas Jaar – Space Is Only Noise
می‌خواهم در مورد اولین آلبوم کسی صحبت کنم که سال 2008 اولین EP اش را منتشر کرد و به این کار تا سال 2011 ادامه داد تا این که سرانجام امسال اولین آلبومش را منتشر کرد. یعنی آلبوم Space Is Only Noise از نیکولاس جار. او یک جورهایی نابغه است! سبکش نوعی تلفیقی از موسیقی مینیمال و هاوس است که هر از گاهی با رپ نیز ترکیب می شود، اما نه رپی که حال تان را بد کند! اگر رپ دوست ندارید هم حتماَ این آلبوم را گوش کنید چون برای خودش داستان دیگری ست. این آلبوم پر از آهنگ‌های خوب است و شک ندارم اگر این سبک موسیقی را دوست دارید از آن حتماَ خوش تان خواهد آمد. پیشنهاد می کنم بعد از گوش کردن خود آلبوم سراغ EP های او بروید چون چند آهنگ عالی هم آن جا قایم شده‌اند! و نکته آخر اینکه می‌دانم شاید خیلی‌هایمان را ناامید بکند، اما جار فقط 21 سالش است!
4: Beirut – The Rip Tide / 5: Grails – Deep Politics / 6: Hugh Laurie – Let Them Talk / 7: Laura Marling – A Creature I Don’t Know / 8: Memories Of Machines – Warm Winter / 9: Sleep Dealer – Shadows Of The Past / 10: The Nightwatchman – World Wide Rebel Songs
مجتبی اسحاقی
02
Radiohead – The King of Limbs
ریدیوهد هرگز زیر سایه ی موفقیت های قبلی خود باقی نمانده، با هر آلبوم دریچه ی تازه ای از خلاقیت را به روی مخاطبینش گشوده و تجربه جدیدی را برایشان به ارمغان آورده است. The King Of Limbsنقطه ی مقابل تمام انتظاراتی ست که طرفداران بعد از In Rainbows از ریدیوهد داشتند. با این وجود این بار هیچ خبری از In Rainbows نیست، و ما شاهد تاثیر عمیق موسیقی جز و امبینت هستیم، حاصل کار اصواتی بعضا نامفهوم که در ابتدا شاید بی معنی به نظر بیایند اما اگر زود قضاوت نکنیم و به تام یورک و صدای استثنایی اش اجازه دهیم تا کنترل اعصابمان را به دست بگیرد حاصل تبدیل به یکی از ناب ترین تجارب موسقیایی سال 2011 می شود. The King Of Limbs شاید در ابتدا با برخورد سردی از جانب برخی طرفداران مواجه شد اما مدتی زمان لازم بود تا زوایای موسیقی آن بر همه آشکار شود. هشتمین اثر استودیویی ریدیوهد گام بزرگی در موسیقی الکترونیک و اکسپریمنتال به شمار می رود و بی شک با گذشت زمان بیش از پیش بر اهمیت آن در کارنامه کاری گروه افزوده خواهد شد.
05
Kauan – Kuu
آنتون بیلوو مرد اول Kauan تنها 22 سال سن دارد و Kuu… چهارمین آلبوم استودیویی اوست! موسیقی Kauan ریشه در اتمسفریک دووم متال و فضای موسیقی گروه هایی چون Tenhi ، Empirium و Blazing Eternity دارد. دو آلبوم اول با استقبال گسترده ای از جانب طرفداران این سبک موسیقی مواجه می شود و این در حالی ست که بیلوو 17 ساله روز به روز بیشتر در این مسیر جا میوفتد. گروه با Aava Tuulen Maa سومین آلبوم استودیویی اش مسیری نو را آغاز میکند که در Kuu.. ادامه می یابد و به اوج خود می رسد. اینبار بیلوو با حفظ ریشه های موسیقی اتمسفریک دووم و اضافه کردن مایه هایی از امبینت و پست راک به ترکیبی استثنایی از این سه سبک می رسد، ترکیبی که به ندرت نمونه ای از آن را به خاطر دارید. Kuu.. در میان تمام آثار پر سر و صدای امسال برای من یکی از بهترین هاست: آلبومی بی ادعا که اگر بیشتر از این شنیده می شد در بین 10 برتر بسیاری جا خوش می کرد.
10
M83 – Hurry Up, We’re Dreaming
آنتونی گونزالس با پروژه موسیقیایی اش M83 امسال برای ما اثری به ارمغان آورده که بی هیچ اغراقی از شنیدنش سیر نمی شوید. Hurry Up, We’re Dreaming یک ترکیب تر و تمیز در ژانر الکترونیک، ایندی راک و شوگیز است. آلبومی که گستره وسیعی از احساست و عواطف را در خود جای داده و شنیدنش حقیقتا شما را سرحال می آورد. می توانید بارها و بارها Midnight City را با آن سولوی ساکسیفون بینظیرش گوش کنید بدون اینکه حتی بدانید گونزالز از چه در این اهنگ صحبت میکند یا در حین قدم زدن از آرامش Where The Boats Go لذت ببرید در حالی که دنیایی از موسیقی در ترکهای بعدی انتظار شما را می کشد.
Hurry Up, We’re Dreaming شامل طیف گسترده ای از سازهاست: از ماندولین، سینتی سایزر، ارکستر سازهای زهی تا صدای دخترکی 5 ساله که مشغول تعریف داستانی درباره ی یک غورباقه جادویی ست. منتقد پیچفورک درباره ی این آلبوم می نویسد : شاهد آلبومی هستیم که هر کس از هر گوشه ی جهان موسیقی می تواند تکه ای از زندگی اش را در ان بیابد و از آن لذت ببرد این چیزی ست که آخرین اثر آنتونی گونزالس را تبدیل به شاهکاری بی پروا کرده.
1: Adele – 21 / 3: Memories Of Machines – Warm Winter / 4: Man an Ocean – Scenes From Another Day / 6: Steven Wilson – Grace For Drowning / 7: Long Distance Calling – Long Distance Calling / 8: Mogwai – Hardcore Will Never Die, But You Will / 9: Kate Bush – 50 Words For Snow
آ ل ب و م: نظر 11 نفر از دوستان و معرفی آلبومهای برتر سال 2011 از نگاهشان را خواندید. از پست بعدی در مورد بهترینهای سال از دیدگاه وبلاگ آ ل ب و م صحبت خواهیم کرد.
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
آ ل ب و م 
دوست دارم همین الآن آلبوم Hazmat Modine رو امتحان کنم… یعنی دیگه گذاشتمش روی دانلود.. چون اینجور که صدای خواننده رو میلاد توصیف کرد واقعا خوشم اومد.
آقای مدیر من اعتراض دارم… یعنی چی؟!؟!… لیست مجتبی مدل 10-20-30-40 معرفی شده… ولی خوشم اومد… اولین لیستی بود که آلبوم ادل توش شماره ی 1 بود… دوست داشتم در موردش از زبن بچه ها میخوندم ولی مثل اینکه قسمت نبود 😦
شخصا شماره ی آلبوم ها برام اهمیتی نداشت من 10 تا آلبوم معرفی کردم و درباره ی 3 تاش هم مطلب نوشتم اول یا اخرش واسم تفاوتی نداشت تقریبا از همشون به یه اندازه لذت بردم. : )
درباره ی ادل هم باهات موافقم امیدوار بودم یکی از بچه ها درباره اش بنویسه همین که اسمش بین ده آلبوم کسی مثل منه که زیاد علاقه ای به موسیقی پاپ نداره نشون میده که چقدر آلبوم خوبی بوده
اعتراض وارد نیست! صحبت کرده بودیم که 3 تا توضیحی و در کل 10 تا اسم. ترتیب نگفته بودم که. دقت نکردی پس، لیست سینا وزیری هم همینطور بود.
منم کلی کلنجار رفتم تا قبول کردی…وگرنه میخواستیی لینچ رو سوم بذاری((:
راستی از فردا لیست های خودت میاد روی سایت؟
نه دیگه. از شنبه (:
این رو هم بگم پس! من دو هفته پیش لیست رو با حدود 37 تا آلبوم بستم که البته تو همین دو هفته دو تا آلبوم اومد که یه کم خراب کرد برنامه هام رو! در مورد همه هم نوشتم فقط هنوز دو تا چیز مونده: اول اینکه ترتیب آلبومها (در اصل 20 تای آخر) و دوم حذف 7 مورد! این رو هم تا پس فردا تمومش میکنم.
مرحله ی حذف 7تا از همه سخت تره.. بهت تسلیت میگم چون آدم دلش نمیاد به هیچ وجه حذف کنه 😀
در مورد آدل شاید کمی کم لطفی شد حق با آقا رضاست . البته جز آلبومهای انتخابی من هم نبود ولی بدون شک از بهترین های سال 2011 هست /
این پست آخر چقدر تفاوت داره با سلیقه دیگران
درسته که تعدادی آلبوم مشترک نیز وجود داره
ولی همین که سبک های مختلف نیز بزل توجه دوستان هست
برای دیگران تاثیر گذاره تره .
من هم دو تا آلبومهای فوق رو گذاشتم روی دانلود که گوش کنم .
و دربارش صحبت می کنیم با هم
تقدیم به همه ی دوستان
علی فرگوسن
ممنون هادی… دوست داشتنی بود.
از همه دوستان و بردیای عزیز تشکر میکنم. نظرات متفاوت و جالبی بودن.
یه چند تا آلبوم از لیستهای قبلی رو دانلود کردم ولی انگار به سلیقه من نمی‌خوره. دیگه بیخیال دانلود بقیه شدم.
منتظر لیست بردیام ببینم امسال چی داری برامون.
خسته نباشید دوستان
Hazmat Modine رو همین حالا دارم دانلود میکنم ببینم چی میگه / جف بریجیز رو شخصا به عنوان یه بازیگر خیلی دوست دارم از امسال به عنوان یه خواننده هم دوستش دارم : ) شاید آلبومش از نظر من جزو بهترین های سال نباشه اما شنیدن یه آلبوم با صدای جف بریجیز اتفاقی نیست که هر سال بیوفته / اولین نکته ی جالب درباره ی نیکلاس جار همین سن خیلی کمشه واقعا این پسر نابغه اس !! اما نکته ی دیگه ای هم که هست اینه که سبک موسیقی این آدم بسیار خاصه و به این ترتیب مخاطبش هم خاص میشه اگر علاقه ای به موسیقی مینیمال و تا حدی اکسپریمنتال ندارید ممکنه اصلا از این آلبوم خوشتون نیاد
آقا من یادم رفت اینو بگم… پست میلاد احتیاج به یک ویرایش داره… فیلم Crazy Heart ماله 2011 نبود بلکه ماله 2009 بود و همچنین فیلمش هم شاید از نظر نویسنده خوب نبود ولی از نگاه منتقدان امتیاز خیلی بالایی را گرفت. 😉
برادربردیا حالا لیریک دوست نداری چرا متن من رو دستکاری کردی!؟ :دی!
ولی جدن سوآله واسه‌م… من شکسته که گفته بودی ننویسید، ننوشته بودم… مثلن جمله‌ی « Wade Schuman خواننده‌ی گروه است که وقتی صدایش را می‌شنوید احساس می‌کنید شاید یک سیاه‌پوست دارد می‌خواند اما او یک سفیدپوست موبور بیشتر نیست!» رو آخه چرا کردی اینی که الان هست!؟ قضیه نژادپرستی و حمایت از حقوق سفیدپوست‌هاست!!؟
من در مورد آلبومهای دوستان همه‌ش می‌خواستم صحبت کنم و نمی‌شد. تا امشب یا فردا دیگه سعی میکنم نظرم رو بگم تا نظر دوستان رو هم بشنوم.
من فقط «بیشتر نیست» رو کردم «است» ! این خیلی تغییر عجیب و بزرگیه مگه؟ اون مفهموی که اصطلاح ترکیبی «بیشتر نیست» داره هیچ سنخیتی با جمله ای که داری میگی نداره. برای همین حذفش کردم. برای مثال: اون آدم خیلی فهمیده و کاملیه، اما جالب اینه که 16 سالش بیشتر نیست! اما توی قضیه سیاه و سفید و فقط بخاطر تفاوت جنس صدا، از این اصطلاح استفاده نمیشه. اصلا فکر نکن نوشته بقیه رو دستکاری نکردم. هر متنی که ارسال میشه و میخواد توی وبلاگ قرار بگیره کاملا بصورت پیش فرض معلومه که تا اونجا که لطمه ای به مفهومش نزنه ادیت میشه. سخت نگیر برادر (: بشین نظراتت رو هم بنویس ببینیم چی به چیه
آآآآآآ… چه اشتباه بزرگی در مورد فیلم! نگذرید از من! اما خود فیلمه واقعن خوب نیست… شما بیگ‌لبوفسکی رو ببینید… شاه‌کاره واقعن… جا داره همین جا یه اعتراف دیگه هم بکنم و اون این که من کلن آلبوم آخر گروه مورد علاقه‌م Cake رو جا انداختم! البته بین 3 تای اولم نبود اما جا داشت اسمش رو می‌اوردم…
وای نگو!!!! Cake توی لیست ضعیف های پارسال من شماره یک ه :O
آقا پاره‌‌شون نکن!… درسته که مثل کارهای قبلیشون نبود و کلن فرق کردن ولی هنوز رگه‌هایی از قبل رو دارن و این آلبوم آخرشون از نظر من اصلن آلبوم بدی نیست هر چند که عالی هم نیست…
یه چیزه دیگه… آقایون و خانوم‌ها… خانوم که نیست اینجا، همون آقایون… واقعن چرا سبک جز اصلن نیست تو سلیقه‌ها!؟ چی‌ی این پراگرسیو آخه! :دی! شوخی کردم!!!… اولی رو که حتمن بگیرید گوش کنید… جف بریجز رو هم احتمالن خیلی‌ها شنیدید… ولی واقعن نیکلاس جار رو فراموش نکنید… تو سبک خودش به نظر من تکه! مجتبا چیزی که میگی رو قبول دارم ولی همه‌ی آهنگ‌هاش خاص نیست و فکر میکنم حتمن اگه شنیده بشه طرف‌دار پیدا میکنه.
من هیچکدوم از آلبومهایی که دوستان معرفی کردن و نشنیده بودم رو نرفتم بگیرم. دلیلش هم این بود که ترجیح میدادم فهرستی که خودم دارم تهیه میکنم تاثیر گرفته از لیست بقیه نباشه. این ماجرا که تموم بشه میشینم باحالاش رو دانلود میکنم ببینم چی از دست داده بودم.
با اینکه به نظر میاد خیلی با میلاد هم سلیقه نیستم.ولی دو تا از کارها رو که نشنیده بودم گذاشتم واسه دانلود.حداقل باید یه بار شنیدش.
مجتبی هم که تکلیفش مشخص بود.اینکه ادل رو بهترین آلبوم قرار داده شجاعت به خرج داده.یه آلبوم واقعا واقعا عالی پاپ.اونم تو وبلاگی که همش تو سر خودمون میزنیم این پراگرسیو و پست راک و آوانگار موزیک رو.درباره ی آلبو kuu که من تازه 3 روز پیش شنیدمش حق داره.شاید اگه من زودتر میشنیدمش تو لیست منم بود.خیلی خوبه.منظورم از خلاقیت تو پست راک اینه.درباره ی ردیوهد هم باهاش کاملا موافقم.M8 و Long Distance رو نشنیدم که به زودی گوش میکنم و نظر میدم.در مورد بقیه آلبومها هم باهاش موافقم غیر از کیت بوش .به جز دو تا آهنگ خوب این آلبوم خیلی کسلم کرد.ولی اون دو آهنگ دوست داشتنی بود.
Kauan سبکش رو تغییر داده و دیگه دوم متال نیست…از روی وکالشون هم مشخصه ک دیگه با اون حالت صدای خش دار نمیخونن..رفتن به سمت امبنیت /پست راک
این آلبومشون فوق العادس..به همه پیشنهاد میکنم…البته خودم قبلا دانلود کرده بودم.
آلبوم M83 رو هم قبلا گرفته بودم..عالیه فقط کاش آهنگ غمگین بیشتر داشت..
غیر از ردیو هد بقیه آلبوم ها رو ندارم! ولی می ترسم دانلود کنم خوب نباشه :دی
اگر شک دارید که آلبوم نیکولاس جار رو دانلود کنید اول می تونید اینجا آهنگاش رو بشنوید:
http://soundcloud.com/circus-3/sets/cccd009
آلبوم های M83 و Kauan خیلی خوب بودن. در مورد آلبوم ریدیوهد هم دقیقا با مجتبی موافقم. وقتی In Rainbows رو بیرون دادن من یکی فکر می کردم که حتما آلبوم بعدی یه چیزی بهتر از Ok Computer میشه ولی یهو کل سبک عوض شد. خدا نگذره از تام یورک با این کارش. نه که آلبوم خوبی نباشه، تازه نمره های خیلی خوبی هم گرفت و بیشتر نقدهایی که در موردش خوندم مثبت بود، منم باهاش حال کردم، اما اینکه آدم بر خلاف انتظارش یهو یه چیز عجیب غریبی بشنوه، خیلی تو ذوق می زنه. دقیقا مثل آلبوم متالیکا. بعد از death magnetic هیچکس انتظار چیزی مثل lulu رو نداشت.
اما نوبت به بازیگر محبوب و خواننده منفور جف بریجز می رسه که نمی خوام در مورد آلبومش بد بگم (همون نصفه ستاره های صفحه ویکیپدیاش براش کافیه)، اما واقعا لازم نبود پدربزرگ از اوتیس بلیک حتما با این آلبوم اعلام برائت کنه.
اون دو تای دیگه رو هم نشنیدم و وقتی دانلود کردم نظر میدم.
میتونم بگم اون ادعایی رو که سینیور در مورد اربگ داره من در مورد Kauan دارم! چون آنتونی رو از آلبوم 2008 و آهنگ Vmesto Slez میشناسم.
دووم متال و فینورال دووم و اتمسفریک دوم در درجه اول به فضای آهنگ و ریتم گیتار هست نه صدای خواننده ضمن اینکه در آلبوم 2008 و 2007 Kauan صدای خواننده تو سبک بلک متال هست نه دووم.خیلیا(منظورم این کامنت بالا نیست) فکر میکنن دووم و بلک فقط مساویه با جیغ زدن یا صدای خشن در حالی که میتونم بگم این دوتا سبک از عمیق ترین سبک ها هستن که از عمق وجود آهنگ ساز میان بیرون و اگه بتونین باهاش ارتباط برقرار کنین میتونین شب های زیادی به طور دیوانه وار با همین جیغ ها طی کنین.فقط اسم Empyrium به تنهایی میتونه برای همیشه اسم این سبک ها رو زنده نگه داره.
در مورد kauan نظر من اینه که تا آلبوم سوم همیشه روح دوم متال روی کارهای Kauan سایه داشته ضمن اینکه تا آلبوم دوم مشخصا یکی از رگه ها موزیکشون مخصوصا وکال بلک هست ضمن اینکه آنتونی همیشه به موزیک نئو فولک هم نظری داره.از آلبوم سوم که شاهکار آنتونی هست گروه رو میاره به نئوفولک و نئو کلاسیکال.Aava Tuulen Maa به آدم میفهمونه که آنتونی نابغه اس.اما Kuu (ماه) خبر خوبی برای طرفدارای قدیمی گروه نیست چون نوای زیبای ویالن Lyubov Mushnikova جای خودش رو به فضای امبینت کیبورد داده و خبری از اون ویالونی که روح آدم رو نوازش میداد نیست.من به شخصه نظرم اینه که خیلی زوده که به kauan برچسب پست راک بزنیم و امیدوارم این اتفاق هم نیفته چون کافیه که با تکرار دستکم دو تا آلبوم دیگه مثل Aava Tuulen Maa,
Kauan هم اسم خودش رو کنار بزرگانی مثل Tenhi و Empyrium جاودانه کنه.
اگه از من بپرسن به ترتیب اهمیت تا امروز چه سبک هایی توی اهنگهای kauan اثر داشتن این رو میگم:
اتمسفریک دوم,نئو فولک,نئو کلاسیکال,ملنکولیک,بلک,امبینت.
بهزاد با نظرت کاملا موافقم اما درباره ی بلک متال باید بگم جریان اصلی این سبک دست گروه هاییه که تفاوت اساسی با Tenhi ، Kavuan، Empyrium دارند گروه های اینجوری استثنا هستند تو این سبک اگر هم گروهی مشابه اونها باشه اونقدر ناشناسه که اسمش به گوش ما نخورده.
حق با توئه این گروه ها نماینده بلک متال نیستن(Tenhi که ابدا) ولی این مثال رو برای کسایی زدم که با این سبک ارتباط برقرار نمیکنن تا بگم گروه غولی مثل امپایریم هم یکی از ریشه های موسیقیش بلک متاله.
شما یه گروه دوم متال مثال بزن توش خش دار نخونن!
ما که هر چی دوم متال گوش دادیم صدای خواننده یاداور اسکلت و اینا بود :دی
وگرنه چه دلیلی داره یهو بیان وکال رو تغییر بدن؟ مشخصه که میخوان از المان های متال بیان بیرون…
من هنوزم فکر میکنم آلبوم آخر Kauan پست راک امبنیته.
خب من مخالفم با این نظر. این آلبوم به هیچ وجه نمیتونه پست راک باشه. درسته که از فضای بلک و دووم اومده بیرون، اما رفته توی حال و هوای ملنکولی و سایکدلیک. یه چیزی تو مایه های مثلا Shamrain. پست راک با اینکه ژانر خیلی بازی هست اما دیگه هرچیزی رو هم نمیشه بهش نسبت داد.
راستش تو بیشتر نقد هایی که از این آلبوم خوندم مستقیم اشاره به کلمه ی پست راک شده بود ، توی پیج لست اف ام یا ویکیپدیای گروه هم این مساله صدق میکنه
باهات موافقم شاید نشانه هایی کمی از پست راک مثلا در حد 20 درصد تو این آلبوم باشه اما گمانم شم رین هم مثال مناسبی برای توصیف سبک این آلبوم نباشه
بحث روی سبک این روزها دیگه فایده نداره.به قول بردیا پست راک انقدر باز و گشاده که هر چیزی رو میشه چسبوند بهش.سایکدلیک هم که خودش دریاییه.من فقط این آلبومش رو شنیدم و چیزی که فقط با اطمینان میشه گفت اینه که آلبومشون دووم متال نیست.حالا آلبومهای قبل رو نمیدونم.فقط باید اعتراف کنم که فضا سازیشون عالیه و یکی از بهترین آلبومهای ساله.
راستی شاید بی ربط باشه ولی آلبوم سکرت گاردن هم امسال خیلی خوب بود.
حالا آخرین آهنگ آلبوم دقیقه 9 به بعد رو گوش کن.بعد نظرت رو در مورد سبک این دو دقیقه بهم بگو.منظورم فقط همین دو دقیقه اس و نمی خوام این دو دقیقه رو به کل آلبوم سرایت بدم!
دقیقا قسمتی که هر دوتاشون دارن اتمسفریک راک کار میکنن شبیه همه! چرا مثال خوبی نیست؟
به نظر من هم مثال خوبی نیست ShamRain.شم رین برای من نمونه ی کامل ملنکولی هستش در حالی که من برای اتمسفریک یه نوع دیگه از موزیک تو ذهنم هست مثل اناتما شاید تفاوتشون کم باشه اما برای من محسوسه.من خیلی دنبال موزیک تو سبک ملنکولی گشتم ولی نتیجه ی زیادی نداشت.فقط دو نمونه که اونم از گروه های مورد علاقه ی همه مون هستن ShamRain وAntimatter
من فکر میکنم ملنکولی موزیک خیلی احساسی هستش درست مثل ShamRain ولی من همچین چیزی رو توKauan ندیدم.
نمیدونم الان تونستم منظورم رو منتقل کنم یا نه.
معمولا تو گروه های دووم یا بلک دو تا وکال داریم که یکی صدای خش داره و یکیم وکال Clean که وکال clean در مقابل صدای خش دار قرار میگیره تا اون فضای یکنواخت سنگین رو تا حدودی تلطیف کنه یا بار احساسی یا غم و اندوه این سبک رو نمایان کنه.یا تو خیلی البوما دووم یک سری آهنگ با صدای خش دار داریم و یک سری اهنگ با صدای clean.نمونه اش هم فراوون
Ataraxie,Thurisaz,Empyrium,Lethian Dreams,Autumnia,Agalloch
و حتی My Dying Bride
تو آلبوم 2007 و 2008 kauan هم اگه دقت کنی دقیقا همین طوره یا هر دو نوع وکال توی آهنگ ها هست.
در اینکه دارن از دووم فاصله میگیرن شکی نیست ولی اینکه بگیم پست راک به نظر من درست نیست.من ترجیح میدم بگم امبینت نئووفلک.
حالا خیلی مهم نیس چه سبک یِ ، مهم اینه که آلبوم قشنگیه .همین :ی
M83 – Hurry Up, We’re Dreaming هم گوش کردم.معمولی بود.خیلی معمولی .
برادربردیا توضیحاتت در مورد جمله‌ها و تغییراتی که دادی که فقط همون یه مورد هم نبود اصلن قانع‌ام نکرد ولی چون اینجا قرار نیست سر این چیزها صحبت کنیم، منم دیگه این بحث رو پی‌گیری نمی‌کنم و می‌رم سر خود موزیک‌ها.
توی بخش اول و از انتخاب‌های مجتبا تقوایی با King Creosote/Jon Hopkins – Diamond Mine حال کردم. واقعن آلبوم گرم و گیرایی بود…
Blue Sky Black Death – NOIR رو خیلی خوشم نیومد اما آهنگ Farewell To The Former World واقعن خوب بود و استفاده‌ای که از اون آهنگ قدیمی توش شده بود بهم خیلی چسبید.
و دیگه این که با Alabama 3 خیلی حال کردم و به نظرم از بهترینهای این انتخاب‌ها بود که واقعن خوشحالم از اینجا باهاش آشنا شدم و شنیدمش… سبک بلوز دیگه تو موزیک‌های بعدی نبود و از نظر ژانر کلن انتخاب‌ها خیلی به هم نزدیک بودن و سلیقه‌ها شبیه هم… چند تا از آهنگ‌های این آلبوم واقعن عالی بودن. مثلن The Operator.
Gazpacho به نظرم چیز خاصی نیومد و با موزیک Florence + The Machine هم خیلی ارتباطی برقرار نکردم برعکس تعریف‌هایی که ازش شد… شاید چون این آلبوم رو با آلبوم قبلیشون مقایسه نکردم و اون رو اصلن نشنیدم اما Alison Krauss & Union Station آلبوم خوبی بود که چند تا آهنگ عالی هم داشت و سبک کانتری‌ش رو هم که من کلن دوست داشتم… به نظرم آلبوم خوبی بود. اصلن خوب نه، عالی بود واقعن به نظرم. مثلن آهنگ Dust Bowl Children
بسیار مرسی بابت نظرت راجع به پست اول
مرسی
خواهش میشه… تو هم اگه حوصله‌ش رو داشتی نظرت رو راجبه انتخاب‌های من بگو.
تو لیست دانلود هستن اولی و سومی
جف بریجز رو دوس داشتم و انتخاب hugh laurie و Beirut و دیدنشون برا اولین بار بین لیست بچه ها منو به وجد آورد
توی بخش دوم وقتی توضیحات آرمین در مورد بداهه‌های ساکسیفون و ترومپت توی آلبوم Destroyer رو خوندم، سریع رفتم گرفتم آلبوم رو ولی اصلن چیزی نبود که فکر می‌کردم و توی سلیقه‌ی من بدترین مدلی بود که میشه از ساکسیفون و ترومپت استفاده کرد.
در مورد Moby هم با اون عده‌ای از دوستان هم‌عقیده‌ام که این آلبوم واسه‌شون خیلی چیز خاصی نبوده.
Younger Brother رو هم قبلن گرفته بودم. رفتم دوباره گوشش کنم ولی هر چی گشتم پیداش نکردم کجای کامپیوتر گذاشته بودمش. از اون جایی هم که یادمه خیلی باهاش حال نکرده بودم، احتمال دادم که پاکش کردم! این بود که دوباره دانلودش نکردم.
Airbag به نظرم دقیقن همونی‌ی که دوستان دیگه هم تعریف کردن. یه آلبوم تر و تمیز که آدم رو می‌بره تو حال و هوای پینک‌فلوید… ولی به نظرم آلبومی نمی‌آد که توی 3 تای اول بیاد… یه جوری بود… معمولی‌تر از این بود که بخواد یکی از 3 تا باشه.
Steven Wilson رو خوشم نیومد. راستش این مدل موسیقی کلن خیلی سلیقه‌م نیست و همون موقعی که گوشش کردم هم خیلی جذبم نکرد تا چندین بار دیگه هم گوشش کنم که شاید متوجه خوبی‌هاش بشم. تقریبن همین نظر رو در مورد Lunatic Soul هم دارم.
توی بخش سوم و انتخاب‌های سینا من یه اشتباه جالبی کردم. رفتم دنبال آلبوم Silent Running گشتم و دانلودش کردم و وقتی بازش کردم دیدم اونی نیست که سینا گفته. چیزی که من گرفته بودم موسیقی‌ی متن یه فیلم علمی‌ـ‌تخیلی بود! جالب این که توی ویکی‌پدیا کنار این آلبوم نوشته Silent Running Soundtrack خلاصه این که چون اسم هر دو تا آلبوم یکی بود، من این اشتباه رو کردم و مثل رضا دیگه هم لینک دانلودی از آلبوم آخر daysofstatic65 پیدا نکردم.
راجبه انتخاب‌های دوم و سوم سینا هم که قبل‌تر نوشتم و در مورد Crazy Clown Time باید بگم که من کلن حال کردم با اون آلبوم و وقتی سر وقتش که حس و حال اون مدل موسیقی هست اگه گوش‌شون کنی خیلی می‌چسبن… کلن لینچ کارش درسته… جز فیلم و موسیقی، نقاشی‌ها و عکس‌هاش رو هم اگه ببینید حدس می‌زنم کلی حال کنید… به نظرم این آلبوم کلن کار تمیز و کارشده‌ای می‌آد که خوب هم از آب در اومده.
من کلن آناتماباز نیستم و راستش خیلی تو فضای این کار آخرشون قرار نگرفتم… دو تا انتخاب دیگه‌ی محمد رو هم دوست نداشتم. کلن خیلی هم‌سلیقه نیستیم. کارهای قبلی‌ی Blackfield واقعن خوب بودن ولی این آلبومشون خیلی معمولی بود. آهنگ DNA خوب بود ولی بقیه‌ی آهنگ‌ها یه چند تایی معمولی توشون بود و بقیه هم که دیگه هیچ‌چی.
با بیش‌ترین چیزی که توی Kasabian باهاش حال کردم لحنی بود که این آلبوم داشت. ازشون چیزی نشنیدم و این جوری که توی کامنت بچه‌ها بود، می‌رم کارهای قبلیشون رو هم می‌گیرم گوش میکنم ولی خود همین آلبوم آخرشون در کل به نظرم خیلی خوب نبود… یعنی چیزهای خوب توش داشت اما در کل خیلی اثر متفاوتی نبود… نمیدونم، شاید ذهنیت بی‌خودی داشتم که با یه اثر خیلی متفاوت قراره روبه‌رو بشم و نشدم و خورد تو ذوقم.
انتخاب دوم سینا یعنی Five Finger Death Punch غافل‌گیرم کرد. کلن این مدل موسیقی رو دوست خیلی ندارم ولی گاهی گوش میکنم… ولی با همه‌ی این‌ها این آلبوم اصلن به نظرم چیز خاصی نداشت… تو هیچ زمینه‌ای چیز خاصی نداشت.
The Nightwatchman رو کلن دوست دارم و به نظرم این آلبوم آخرش، بهترین آلبومش نیست. هم‌چنان به نظرم آلبوم اولش یعنی One Man Revolution از همه‌ی آلبومهای بعدی‌ش هم بهتره… اتفاق بدی که داره در مورد Thom Morello می‌افته اینه که داره به تکرار می‌رسه به نظرم و باید یه فکرهایی بکنه حتمن… EP های امثالش هم چیز جدیدی نداشتن… حیفه واقعن… با گیتاری که می‌زنه و صدایی که داره میتونه به‌مون یه موزیک عالی‌تری رو بده. پیشنهاد میکنم اگه Thom Morello دوست دارید و آلبوم اولش رو نشنیدید حمتن اون رو هم گوش کنید.
تو این مدت به خاطر این نظرسنجی که بود شرایطی پیش اومد که یه سری آلبومها رو عجله‌ای گوش کردم ولی در مورد هیچ آلبومی فکر نمی‌کنم این عجله‌ای گوش کردم باعث سرسری گرفتنم شده باشه و نظرم نظر واقعی‌م راجبش نبوده باشه به جز آلبوم آخر Tides from Nebula که فکر میکنم اگه بعدن بازم گوشش کنم، بیشتر باهاش میتونم کنار بیام تا الان… الان واسه‌م یه جورهایی معمولی بود.
Memories of Machines واقعن بهم چسبید… جدا از این که انتظارات بیشتر بود و این‌ها ولی آلبوم خوبی بود و یادمه چه قدر گوشش کردم و چه قدر باهاش حال کرده بودم.
Mogwai رو هم راستش چون چند وقتی‌ی تو فاز این جوری نیستم خیلی گوش نکردم و زود همون روزها گذاشتمش کنار… راضی‌کننده نبود… به نظرم و البته سلیقه‌م کلی موزیک‌های خوب دیگه وجود داشت که باید به جای این گوش می‌کردم.
یه چیزی می‌خواستم راجبه Grails بگم که جزو منتخب‌های خیلی‌هامون بود ولی هیچ‌وقت جزو 3 تا نبود و توضیحی راجبش نیومد… احساس میکنم در کل همه‌مون یه کم به این آلبوم عالی کم‌لطفی کردیم.
Death Cab for Cutie جزو اون آلبومهایی بود که همون موقع‌ها گذاشتم‌شون کنار و خیلی گوش‌شون نکردم و الان هم که باز خواستم گوش کنم پیداشون نکردم اما Sleep Dealer خیلی خیلی بهم حال داد. حال و هوایی که این آلبوم داشت واسه من یه چیز خاص و منحصر به فرد بود. فضای کلاسیک آلبوم خیلی بهم چسبید و بارها و بارها گوشش کردم.
Ali Ferguson رو متاسفانه گیر نیوردم و گوش نکردم هنوز.
من دیگه از دانلود افتادم. 😦
امروز برگشتم دانشگاه. دیدم بله، مسئولین محترم محدودیت گذاشتن. اونم چه محدودیتی؟!!!!!! 3 گیگ در ماه!
مملکته داریم؟! دانشگاهه داریم؟! اینترنته داریم؟!
اه، حالم بهم خورد. شیطونه میگه بزنم برم خونه بیخیال هرچی درس و دانشگاه بشم. اه، اه اه
فردام که امتحانات شروع میشه. من احمقم هیچی نخوندم 🙂
ای تو روح دنیا…
من هم جزو اون دسته‌ای بودم که اولین بارهایی که کار آخر Radiohead رو شنیدم خیلی باهاش ارتباط برقرار نکردم ولی هر چی آلبوم رو بیشتر گوش کردم به نظرم بهتر اومد… ولی باز وقتی می‌خواستم انتخاب‌هام رو کنم، واسه‌م جالب بود که آلبوم آخرشون رو هر کاری کردم راضی نشدم بیارم قاطی‌ی بقیه‌ی آلبومها! نمیدونم چرا! آلبومه خوبه‌ها، خوشم هم اومده ولی انگار هنوز یه مشکلاتی توی ناخود‌آگاه‌ام باهاش دارم که حل نشده!
کار Kauan هم خوب بود… تمیز و درست… ولی گاهی هم یه جاهایی موزیک آدم رو یه کمی خسته می‌کرد… ولی خوشم اومد… مرسی از معرفی‌ش.
مجتبا وقتی دیدم از سولوی ساکسیفون تو یه آلبوم نوشتی به خودم لعنت فرستادم که چرا تا الان نشنیدمش! با کلی ذوق و شوق رفتم دانلودش کردم بعد اون آهنگی که گفته بودی رو هی گوش کردم و در نهایت نه سولوی ساکسیفون که اصولن هیچ سولویی از هیچ سازی توش وجود نداره! به همون نسبت از دستت شاکی شدم!… حالا خارج از این چیزها خود آلبوم هم به نظرم آلبوم بدی اومد… هیچ چیز خوبی تقریبن نمی‌شد توش پیدا کرد…
خوب اینجا سلیقه ی افراده که تعیین میکنه از یه آلبوم خوششون میاد یا نه. من شخصا از آلبوم M83 خیلی لذت بردم نقد های خیلی مثبتی هم روی آلبوم نوشته شده پیچفورک توی لیست پنجاه آلبوم برتر امسالش این آلبوم رو تو رتبه ی سوم گذاشته.
اما در باره ی Midnight City راستش واقعا متعجبم چطور این سولوی ساکسیفون رو آخرش نشنیدی : ) با یکم دقت کاملا واضحه اگه اجراهای زنده ی این آهنگ رو تو یوتیوب سرچ کنی هم نوازنده ی ساکسیفون رو استیج کاملا مشخصه.تقریبا به نظرم غیر ممکنه کسی متوجه اش نشه : )
من این ترک رو خیلی دوست داشتم به نظر سایت پیچفورک هم این ترک اینقدر خوب بوده که ترک سال شده تو لیست 50 ترک برتر 2011
درکل اینجا سلیقه اس که تعیین کننده اس نه نقد سایت های موسیقی متاسفم که انتخابم نا امیدت کرده : )
راست میگی! الان گوش کردم و بود! چه قدر هم خوب بود، البته خود ساکسیفونِ توی این آهنگ فقط منظورمه نه کل آلبوم… واقعن راست میگی، نشنیدنش خیلی کار سخت‌تری بود!… خوشحالم که تونستم از پس انجام دادن این کار سخت بر بیام! :دی
آره، واقعن همه چی سلیقه‌س… من الان کلن دارم کم‌کم می‌بینم که سلیقه‌م خیلی انگار با بچه‌های اینجا جور نیست…
یه پیشنهادی هم داشتم… به نظرم جالب میشه اگه بعد از این که بردیا هم آلبوم‌هاش رو معرفی کرد، یه نظرسنجی‌ی کوچیک هم راجبه کاورهای آلبومهایی که انتخاب شدن بشه… این قضیه اولین بار نه به خاطر کاورهای خوب که به خاطر کاورهای بد بعضی از آلبومها به نظرم اومد… حالا وقتی آلبومی کلن خوب نیست، اگه کاورش هم خوب نباشه مهم نیست ولی به نظرم خیلی حیفه که یه آلبومِ خوب، کاورِ بد داشته باشه… مثلن همین کاور آلبوم Jeff Bridges … خوب نیست واقعن… یا Kauan – Kuu یا Airbag – All Rights Removed یا David Lynch – Crazy Clown Time
این همه از Kasabian تعریف کردید اصلا خوشم نیومد…نمیدونم چرا..
شاید به خاطر اینکه با راک شاد میونه ای ندارم.
nicolas Jaar عالی بود. تعریفش رو اینور اونور شنیده بودم ولی دیگه این پست میلاد مجبورم کرد دانلودش کنم. خوب بود. خیلی خوب بود.
Keep Me There دیوانه کننده بود. درضمن اگه هدفت از اون جملۀ آخر واقعاً ناامید کردن ما بود، من یکی که داغونم ؛)
اقا ما این نیکلاس جارو چجوری دانلود کنیم
صاحبش بیاد جواب رفیقمون رو بده