بردیا برجسته نژاد: این خیلی مهم است که شما به چیزی به عنوان معجزهء موسیقی اعتقاد داشته باشید. اینکه باور کنید صدا و نت و ملودی و ریتم می توانند شما را به جایی ببرند که با هیچ چیز دیگر نتوانید تجربه اش کنید. می خواهم دربارهء جادوی موسیقی امبینت با شما صحبت کنم.
موسیقی امبینت از آن دست ژانرهاست که نه تنها در ایران، بلکه در اکثر نقاط دنیا، طرفداران زیادی ندارد. موسیقی ای مینیمال، از ترکیب اصوات و فضاسازیهای وهم گونه برای خلق محیط مجازی و قرار دادن مخاطب در مرکز آن. موسیقی ای که نه کلام دارد، نه ریتم مشخص، نه ملودی معین و نه فراز و نشیب مورد انتظار. در این ژانر همه چیز آنقدر ساده و مینیمال است که ممکن است در لا به لایش گم شوید. اگر بتوانید از آن سواری بگیرید از اوج ابرها تا قعر زمین را تجربه خواهید کرد و اگر نتوانید، شنیدن یک آهنگ را هم تحمل نمی کنید. این ژانر را یا می پرستید یا از آن متنفر خواهید شد.
موسیقی امبینت یک معجزه است و حالا تصور کنید یک جعبه به شما بدهند، پر از معجزه در طعمها و رنگهای مختلف! لذتی که تجربه خواهید کرد باورنکردی ست. آلبومی به تازگی منتشر شده با عنوان SMM: Context که مجموعه ای ست از آثار منتشر نشدهء هنرمندان مختلف امبینت که در کنار هم سعی کرده اند فضای وهم آلود ویژه ای را برای مخاطب بسازند. این اولین مجموعه از SMM نیست، اما بی شک تا به امروز یکی از بهترین هایشان است. Ghostly International این آلبوم را با 11 آهنگ از 11 هنرمند گردآوری و بصورت صفحه با طراحی جلد مایکل سینا منتشر کرده است. می خواهم روح آلبوم را پیش رویتان بگذارم و فراموش نکنید، موسیقی امبینت می تواند برای هر کسی روح متفاوتی داشته باشد:
1. آلبوم با آهنگ Motion از Goldmund آغاز می شود. گولدماند بیشتر به خاطر موسیقی اعجاب انـگـیـزی کـه بـرای مـسـتـنـدهـای BBC می سازد مشهور است. حالا او در یـک آهـنـگ دو و نـیـم دقـیـقـه ای )که می تواند استثنـایی تـرین آغـاز بـرای چـنـیـن آلـبومی بـاشد( با طنین پیانو، شما را برای شنیدن این مجموعه آماده مـی کـنـد. بگذارید اینطوری بـگـویـم، Motion قرار است نقش پیاز و آبلیمو را برایتان بازی کند! شما را آماده و نرم کند تا پذیرش آلبوم را داشته باشید.
2. آهنگ دوم، Polaroid از Leyland Kirby، (که در اصل بخاطر پروژهء The Caretaker چهره ای شناخته شده است) عجیب است! آنقدر عجیب کـه مـی تـواند از روی زمـیـن بـلـنـدتـان کـنـد، شما را بگذارد وسط یک جنگل، زیـر بارش ریـز بـاران، بالای یـک صخره، پایین یک دره، اصـلا می تواند هر بار که آن را می شنوید شـمـا را بـه یـک جـایـی بـبـرد و تـنـهـا رهایتان کـنـد. اگر امبینت را دوسـت دارید، این دقیقا همان چیزی ست که دنـبـالـش می گـردیـد.
3. آهنگ سوم، Halves از Svarte Greiner، ترسناک است. Svarte Greiner عنوان پروژهء دارک امبینت از هنرمند نروژی اریک اسکادوین است که ژانر آثار خودش را Acoustic Doom می نامد. اینجاست که از فضای وهم آلود لیلند کربی جدا و وارد دنیای پر از نویز اریک اسکادوین می شوید. آن چیزی که ته دلتان جوانه می زند اسمش اضطراب است! به زیبایی تجربه اش کنید.
4. آهنگ چهارم، Eleven Generations of My Fathers از Christina Vantzou، تنها هنرمند خانم حاضر در این آلبوم، یک اثر مینیمال فوق العاده همراه با پیانو ست. کریستینا وانتزو که بطور ناگهانی گرافیک و انیمیشن را کنار گذاشته و وارد دنیای موسیقی شده، در آثارش با موسیقی برایتان طرح می زند و خط می کشد و رنگ می پاشد و با صوت و موسیقی، انیمیشن رسم می کند. این آهنگ دو قسمت دارد، اولش را با پیانو همراه خواهید بود و در نیمه به ترکیبی از سازهای زهی خواهید رسید.
5. آهنگ پنجم، Elegia از Jacaszek، شبیه رویای کودکی ست. یاتساشک تبحر ویژه ای در ساخت موسیقی برای شاعرهای لهستان دارد. فضای موسیقی اش آمیخته با شعر است و وقتی آرشه روی سیمهای ویالن کشیده می شود، انگار که دارد برایتان شعر می خواند. فضا سازی این اثر بی نظیر است. رویا آغاز می شود و به پیش می رود، ویالن در فضای سنگین آهنگ برایتان شعر می خواند و این رویا با آواز سوپرانوی لطیفی تکمیل می شود. اما یک دقیقه مانده به پایان آهنگ، ورق بر می گردد و شما با کابوس تاریکی مواجه می شوید. درونتان که به قلیان افتاد به یاد اسم آهنگ می افتید: مرثیه، و آنوقت می فهمید که رویایی که 5 دقیقه تعقیبش کرده اید برای رسیدن به کابوس 1 دقیقه ای آخر بوده است.
6. آهنگ ششم، Cornelia Amygdaloid از The Fun Years، با نویز عجیبی شروع می شود، انگار چیزی در مغزتان کش می آید یا آنکه دچار سرگیجه شده اید. این سردرگم ترین و آشفته ترین اثری ست که در این مجموعه خواهید شنید. این آهنگ می تواند چنان سرگیجه ای در شما ایجاد کند که هر 5 آهنگ قبلی که گوش داده اید را بالا بیاورید! این یک تطهیر برای وارد شدن به نیمهء دوم آلبوم است.
7. آهنگ هفتم، Three Parts از Manual، شما را می برد بالا، می نشاند روی یک بلندی و پهنای هر پهناوری که بخواهید را پیش رویتان قرار می دهد. کافی ست دستانتان را باز کنید و این پهناوری را به آغوش بکشید. جوناس مانک دانمارکی در پروژهء Manual تخصص ویژه ای در خلق این حس دارد. مهم نیست چقدر بزرگ باشید، شما در پهنای موسیقی او گم خواهید شد.
8. آهنگ هشتم، Substantiated از Aidan Baker، خودِ خودِ بی وزنی ست. اینجاست که پی به هوش و خلاقیت این مجموعه می برید که چگونه آهنگها را در کنار هم چیده است. شاید هیچ انتخابی بهتر از این آهنگ برای دنبالهء آهنگ هفتم نباشد. آهنگ به نیمه که می رسد این حالت بی وزنی با اضطراب همراه می شود، شما در این آهنگ ممکن است گم شوید. چند دقیقه ای تحمل کنید، آهنگ نهم دوباره شما را پیدا خواهد کرد. بیکر جدا از آنکه یک موسیقیدان است، بعنوان یک شاعر نیز در آلمان چهره ای شناخته شده به حساب می آید که تا کنون چندین دفتر شعر منتشر کرده است.
9. آهنگ نهم، Moments Descend On My Windowpane از Rafael Anton Irisarri، این همان تلنگری ست که برای خارج شدن از فضای آهنگ هشتم به آن نیاز دارید. طنین تطهیر کنندهء پیانو در این اثر مینیمال این هنرمند آمریکایی تاثیر خودش را به درستی بر روح و روانتان می گذارد. چشمانتان را ببندید، یک لبخند کوچک روی لبهایتان بکارید، و باقی را بسپارید به رافائل آنتون. بد نیست بدانید که رافائل جدا از همه فن حریف بودنش در موسیقی، یک کلکسیون شخصی در سیاتل دارد که آثار هنرمندان معاصر را در آن جمع آوری می کند.
10. آهنگ دهم، Runge’s Last Stand از Kyle Bobby Dunn، آرامش قبل از طوفان را به شما هدیه می دهد، طوفانی که هیچوقت به سراغتان نمی آید. کایل بابی دان، هنرمند جوان کانادایی، در این اثر جادو می کند. او برای شما آرامشی را می سازد که قبل از طوفان به جانتان می افتد. از آن دست آرامشها که وقتی تجربه اش می کنید، می دانید که قرار است بعد از آن اتفاق بدی رخ دهد. آهنگ تمام می شود و از طوفان خبری نیست. حالا وقت آن است که یک آرامش واقعی را با آخرین آهنگ آلبوم تجربه کنید.
11. آهنگ یازدهم، Pause از Peter Broderick، همان آرامشی را تقدیمتان می کند که آهنگ دهم شما را تشنه اش کرده است. نوای گیتار آکوستیک پایان خوشی را برای شما رقم می زند. تجربه ای عجیب و زیبا از شنیدن آلبومی شگفت انگیز. اسم آهنگ آخر فراموشتان: مکث! بله، این آخرین آهنگ این مجموعه است، اما فقط مکثی برای شروع دوباره خواهد بود.
اینجا شما با 11 آهنگ امبینت طرف هستید که مجموعه ای استثنایی را پدید آورده اند. و دوباره تاکید می کنم، اگر دوستدار موسیقی امبینت هستید این آلبوم شما را می ترکاند، اگر پاسختان منفی ست، ترجیحا به سراغش نروید.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
آ ل ب و م 
بردیا جان با پارگراف اول یک کم مشکل دارم هدف اولیه امبینت اون طور که برایان انو گفته، ایجاد وهم نبوده بلکه موسیقی که شنونده فورسی برای شنیدنش نداشته باشد به قول خود انو
actively listened to with attention or as easily ignored, depending on the choice of the listener
یا
cusp between melody and texture
اما قبول دارم که موسیقی امبینت می تونه وهمی باشه.
ممنون بابت لینک.
رضای عزیز، مسلماً انو حرف بیخودی نمیزنه. و البته اگه کمی بیشتر بخوای نظر من و اون رو مقایسه کنی می بینی که بجای تضاد، هم پوشانی دارن. انو گفته امبینت موزیکی هست که یا بهش خیلی توجه میکنی و یا کاملا نادیده میگیریش. من به زبون دیگه ای اینو گفتم، هم تو اول نوشته و هم تو آخرش. «یا دوستش خواهی داشت و یا بهش توجه نمی کنی» حالا من چرا اینو میگم؟ برای اینکه آدمهایی که به این بلاگ میان آدمهایی نیستن که موزیک رو نادیده بگیرن! نگاهشون به موسیقی جدی تر از اون هست که بخوان موزیک رو بخاطر پر کردن فضای خالی بکار بگیرن. پس من فرض رو بر این گذاشتم که طرف یا دوست داره موزیک رو یا نداره و میره سراغ اون چیزی که دوست داره. در مورد وهمی هم که ازش گفتم شاید بشه یه طوری مترادف با توجه ای که انو عنوان کرده دونست. اگر هم نشه، خب اون نظر انو هست و این نظر منه. البته من خیلی هم مشخص نفهمیدم با فرض اینکه نظر من و انو متفاوت باشه (که از نظر من نیست) شما اولش گفتی مشکل داری و بعد تائید کردی. (چه من هی خودم رو چسبوندم به این پیرمرد تو این کامنت!!)
سلام بردیا جان
آلبوم جدید shamrain رو تونستی گیر بیاری ؟
دیروز منتشر شده اما لینکی پیدا نکردم 😦
من که جایی چیزی ندیدم. حالا میگردم، تو هم بگرد خبر بده
عجب پستی. ممنون
اوکی، گرفتم. مرسی. 🙂
اصولا امبینت برای گوش ایرانی جذابیت زیادی نداره. چون ما از بچگی به ریتم عادت کردیم.
در کل هم این سبک، چیزی نیست که بخواییم تو ماشین گوش کنیم یا وقتی پای اینترنت هستیم به عنوان محرک جانبی ازش لذت ببریم.
اما هر سبکی به جای خودش کاربردی داره. من از امبینت در دو حالت خیلی استفاده می کنم. یکی وقتی که بخوام چیز خاصی بنویسم و نیاز به یه حس متوهم و خیلی درونی داشته باشم، یکی هم وقتی که با مترو جایی میرم. اینو شدیدا توصیه می کنم، اگر توی مترو رفتید و روی یه صندلی نشستید، یه آهنگ امبینت بذارید و صدای ام پی تری پلیر رو حسابی زیاد کنید و بعد خیره بشید به آدم های توی واگن و رفتارهاشون. اون وقته که یه حس جدید و جالب از محیط اطراف به آدم دست میده. خیلی لذت بخشه. دیوونه است.
بابا بچه هایی که تو این وبلاگ رفت و آمد دارن از سلیقه ی عامه ایرانی کاملا دورند.حتی از سلیقه ی عامه ی جهانی.در مورد استفاده از امبینت و یک سری از پست راکها در مترو (و حتی پرسه تو خیابونهای شلوغ)واقعا باهات موافقم.رفتارهای ساده آدمها شکل خاصی به خودش میگیره.احساس میکنی به ندای درونیشون گوش میکنی.
پیمان بهت توصیه می کنم اصلا دنبال شمرین نری. این شمرین با اون شمرین خیلی فرق کرده. من دو تا سینگلش رو شنیدم. افتضاح بود.
آرمین جان ، ممنونم که گفتی اما آلبومشو میگیرم و واقعا امیدوارم که نظرم باهات مخالف باشه ، چون کارای قبلیشونتو واقعا دوست دارم 🙂 و دوست ندارم خراب کنن !
خداییش من الان اصلا در شرایطی نیستم که بخوام دنبال لینک چیزی بگردم. پیدا کردین برای من هم بفرستین لینکو
چشم ، پیگیرم 😉
امبینت رو میشه یه مکاشفه معنی کرد.چیزای جدیدی میبینی که تا حالا ندیدی.دقیقا مانند یه رویا یا یه کابوس یه سفر.خودتم هیچ دخل و تصرفی روش نداری.مثل یه قاصدک(پپوی دوران بچگی)به این ور و اونور میری.هر آهنگی از این آلبوم مثل یه فوت میمونه.با آهنگ اول تازه از رو زمین بلند میشی.با دومین بر فراز شهر پرواز میکنی.از مسایل شهر خسته ای و میخوای جهان رو کشف کنی.آهنگ سوم مثل یه بارون خیست میکنه و سقوط میکنی.یه سقوط زودهنگام که البته دلسردت نمیکنه . در آهنگ چهارم با گرمای آفتاب کاملا خشک میشی و روی زمین با یه نسیم حرکت میکنی . تو ترک پنجم یه پسر بچه ورت میداره و با اون چهره ی معصوم به آسمون فوتت میکنه.میشه دست تکون دادنشو از اون بالا دید. به نظرم این ترک شاهکار این آلبومه.ترک 6 مثل یه گردباد میمونه که گیر افتادیو هیچ راه فراری نداری.دقیقا این ترک خود سرگیجه است .ترک 7 مثل خاطرات بد گذشته است که دوست داری بهش فکر نکنی اما نمیشه و نا خود آگاهت تورو درگیر میکنه.سیاه ترین ترک این آلبوم ترک 8 هستش که معلوم نیست چیه.سرعت زیادی داره و تو نمیتونی چشماتو باز کنی .انگار اسیر تندبادها شدی ونمیدونی کجا داری میری..ترک 9 دقیقا آرامش بعد طوفانه.انگار این ترک خود رنگین کمانه.پرواز با پس زمینه ی رنگین کماندقیقا اینجا من احساس بیوزنی کردم.ترک 10 مثل یه هدف میمونه که داری به سمتش میریو نزدیکی.انگار از اول قرار بوده اینجا بیای با اشتیاق به سمتش میری و انتظارت به پایان رسیده.و آخرین آهنگ که مثل یه مرگ با عزت میمونه.اومدی پایین و زیر نور خورشید داری لحظات آخر زندگیتو سپری میکنی.شاید از اول قرار بوده بیای اینجا و …
این آبوم زیبا بود.من فکر میکنم به احترام بردیا که احساسات شخصیشو نوشته,ما هم باید اینکارو بکنیم.بابت اراجیف بنده منو ببخشین
ممنون بابت این کامنت و اینکه احساست رو با بقیه به اشتراک گذاشته (:
بردیا الان که دارم احساستو میخونم دیدم خیلی شبیه به همه و این قدرت موزیکه.من قبلش توضیحات تورو واسه ی آلبوم نخونده بودم.واقعا جالبه.سرگیجه , کودک دقیقا وجود داشت.wowwwwwwwwwww
چون آدرس لینک فیلتره باید با فیلترشکن دانلودش کنم هر دفعه جون میکنه تا وسطش دانلود میشه بعدش میزنه قطع میکنه ، همون 3 تا ترکی که تونشتم دانلود کنم به نظرم فوق العاده اومده ، کاش یکجایی آپلود میکردی که فیلتر نبود .
راستی اگر طرفدار امبینت با مایه های جز هستید اینم از دست ندید :
http://www.last.fm/music/The+Kilimanjaro+Darkjazz+Ensemble
البته فکرش رو که میکنم میبینم کاملا هم امبیت نیست ، مخلوطی از خیلی چیزهاست .شاید بردیا تو بتونی بهتر بگی اینا دارن چی کار میکنند .
من با اینکه ( خیلی متاسفم واسه خودم که قبلا نبودم ! ) قبلا پیگیر این سبک نبودم . الان واقعا میتونم بگم طرفدار بزرگش شدم . از صبح که دانلود کردم مدام دارم میگوشم . خیلی عالیه . خیلی . واقعا ممنون از معرفی و توضیحات خیلی خوبت . واقعا حال دادی . مرسی 🙂
اینقدر مهیج نوشتی که اگه کنارم بودی (از ترس) جیغ می‌زدم.
آقا امبینت خیلی خوبه. . الان اینا رو گوش می‌دم.
تو اصن کجایی آخه که بخوای جیغ بزنی؟ من با تو کار نداشته باشم، تو که با ما کار نداری.
این وبلاگ دوباره داره جون میگیره بردیا.پست قبلی واون پست راکها که 3 تا از گروههاشو اصلا نمیشناختم و خیلی عالی بودن.واین امبینت شاهکار.که انگار سوارت میکنه فرو میبرت توی بطن ذرات.عالی بود .جدا فوق العاده.محمد حسین و تو حق دارید که توی نوشته هاتون احساساتی شدید.واقعا ممنونم ازت بردیا
آقا این خانم Melanie C آلبوم جدیدش اومد بیرونااااا(غیر رسمی) . . . میدونم شاید سبکش همچین به دلت نشینه ولی به جون بچم دو سه تا از ترکاش دیوانه کنندست . (همون چیزی که از ایشون انتظار میرفت)
بذار من یه چیزی بگم! چی خیال کردی؟ من Original CD آلبوم اول این خانم Northern Star رو دارم که مال 12 سال پیشه! اتفاقا توی تمام اون جانورهای Spice Girls این خانم خیلی هم به دل من میشینه. البته باید بگم که من فقط آلبوم اولش رو شنیدم و خیلی هم دوستش دارم، از بقیه کاراش خبر ندارم. اما وقتی میگی آلبوم جدید خوبه، خب حتما خوبه! میگیرم ببینم حرف حسابش چیه.
احسنت به فهم و شعورت : ) . . . خوشم میاد منطقی با قضیه برخورد میکنی
من نمیگم این از آلبوم اولش بهتره یا بدتره (چون من کاملن تعصبی با ایشون و کاراش برخورد میکنم : ) – همشون عین بچه های خودم دوست دارم) اما مطمئنم از سه تا از ترکاش به نام های The sea – Stupid game – Enemy حتمن خوشت میاد
baba een link ku? man dare ghalbam tondtond myzane.. alan pas myoftam. chera peydash nemykonam?
agha peyda kardam!
:-S
اساتید عزیز یه گروه هست که من دوتا آلبوم امبینت ازش شنیدم، یکیش بسیار بسیار عالیه و اون یکی چنگی بدل نزد؛ اسمش هست Carbon Based Lifeforms و اون آلبوم شاهکار هم Interloper . خلاصه خیلی توصیه میشه!
دیدم حرف، حرف امبینت شده گفتم بیام ادای دینی بکنم به این وبلاگ و بچه هاش
چطور باید دانلود کنم؟ لینکی نمی بینم. کمک کنید لطفاً
دیر رسیدین دوست عزیز. لینک حذف شده. شاید بگردین بتونین پیداش کنین.
چنتا تیکه sample ازش تو چنتا سایت وش دادم مردم از بس موندم تو کفش ، هر چی میگردم بیشتر گم میشم آخه !!! چیکار کنم؟؟؟؟
خیلی خوب بود !!!!!!!!!!!!!
میخوااااااااام
با اجازه، آقا این لینک :
http://www.mediafire.com/?66mdxagyofd3127
امیدوارم این لینکای شما دوباره کار دست وبلاگ نده ! (:
شرمنده بردیا ، معمولاً پیدا میکردم خودم این یکی نشد که بشه . احسان ممنون ، جبران کنیم 😉
آخ ببخش! خواستم کار این داداشمون راه بیفته؛ میل هم نذاشته بود
نشنیدم این موسیقی رو . اما متن رو خوندم .
میرسونم یه طوری بهت.
بازتاب: بهترین های 2011 از نگاه من – 3 « آ ل ب و م