زحمت تهیه و ارسال مطلبی که در زیر می خوانید با آقای آرمین هاشمی بوده. این پست شامل معرفی پنج آلبوم پست، اکسپریمنتال و ایندی راک خوب امسال بر اساس نظر ایشان است که نتیجه آن به صورت یک پست حسابی و جاندار از آب در آمده. آ ل ب و م از نوشته های نظیر این به شدت استقبال می کند. شما هم می توانید دست به کیبورد شوید.
Grails – Deep Politics 2011
فضای سنگین سیاست های ژرف را با گریلز بهتر درک کنید. قبل از اظهار نظر بهتر است اول نگاهی به صفحه ترانه شناسی گریلز در تارنمای آل میوزیک بیندازید. چند گروه یا خواننده می شناسید که هر سال آلبومی منتشر کرده و صفحه ترانه شناسی آل میوزیک شان به این شکل ستاره باران باشد؟ و اما آلبوم 2011 این گروه آمریکایی: جایی از نقد مارکو پولووینا، جمله زیبایی در مورد این آلبوم خواندم. «Deep Politics یک سمینار است در مورد اینکه چگونه به درستی آلبومی را با افکار انتزاعی پیش برد بی آنکه به بی جهتی و ناکجا آبادی کشانده شود»
تا وقتی این اثر را گوش نکنید نمی توانید متوجه منظور این منتقد عزیز بشوید. فضا سازی این آلبوم بی نظیر است. با گوش دادن به این آلبوم سنگینی فضای موجود و حتی گاهی احساس غم افزای زیبایش تمام وجودتان را به آغوش می کشد. چنان کوبنده روی سرتان خراب می شود که ناخودآگاه به ژرفای اندیشه و تفکر فرو می روید. هر گاه احساس کردید لازم است در مورد مسئله ای خیلی عمیق فکر کنید، کارتان را با گوش دادن به این آلبوم و خیره شدن به کاور تیره و تلخش آغاز کنید و از غوطه ور شدن در دنیای سنگین و غلیظ افکار لذت ببرید.
معرفی چند آهنگ از این آلبوم به عنوان شاخص ترین ها خیلی سخت است، ولی با این حال قطعات Deep Politics، All The Colors Of The Dark، Daughters Of Bilitis و Almost Grew My Hair را جزو دوست داشتنی ترینهاست.
IWFYLS – I Am Waiting For You Last Summer 2011
یک EP زیبا از یک گروه روسی تازه کار. آنها آنقدر از شاهکارهایشان هیجان زده بودند که تنها با 3 تک آهنگ EP خود را به صورت شخصی در اینترنت منتشر کردند که البته یک ماه پس از آن، تک آهنگ Sleep نیز به سه ترانه یاد شده اضافه گردید.
IWFYLS تنها با یک درامر (Alex)، یک گیتاریست (Eugene) و یک دی.جی. (Leo) شکل گرفته و ویژگی اصلی آهنگ هایشان را می توان الکترونیک قوی همراه با تلقین فضایی غمگین و رویاگونه عنوان کرد. با وجود تازه کار و نوجوان بودن شان، هر سه می دانند به دنبال چه هستند و کارشان را به بهترین شکل ممکن انجام می دهند. توصیه می کنم هنگام گوش کردن به این ترانه ها، یک بار با درامز روانی از خود بی خود شوید، یک بار با ریتم های تکان دهنده دی.جی. به فضا رفته و بار دیگر با صدای محزون و جذاب گیتار خود را در دریای جنون غرق کنید تا کاملا متوجه شوید هر کدام از این سه هنرمند در چه سطح بالایی کار می کنند.
تارنمای DéNOUEMENTS این گروه را «عبور کنندگان از مرزهای روسیه» دانسته و مصاحبه کوتاهی هم با آن ها انجام داده. اعضای گروه در این مصاحبه خود را متاثر از موسیقی کلاسیک و تریپ هاپ و همچنین گروه هایی چون Rosetta، God is An Astronaut، Korn و گروه سوییسی The Evpatoria Report می دانند.
باید پذیرفت که اکنون پست راک در مشت گروه های روسی و اروپای شرقی در حال له شدن است و عصاره ای دلچسب را برای علاقه مندان این ژانر فراهم می کنند. قابل توجه گروه های راک ایرانی که همچنان در چرخه نخ نمای راک و متال چرمی پوش های دهه هفتاد و هشتاد غلت می خورند و سردرگم در تعجب هستند که چرا کسی ارزش کار هایشان را درک نمی کند.
از میان این چهار تک آهنگ، دو قطعه Endless و Solar wind بیشتر از بقیه می تواند شما را در خودش غرق کند. برای دریافت آهنگ های این گروه می توانید به تارنمای خودشان مراجعه کنید:http://iwfyls.tumblr.com
Mogwai – Hardcore Will Never Die, But You Will 2011
چه دلمان بخواهد چه نخواهد، چه خوشمان بیاید چه نیاید، وقتی آلبومی از موگوای بیرون آمد مجبوریم تحت هر شرایطی آن را در فهرست بهترین ها قرار دهیم. مخصوصا اگر این آلبوم با نقدهای مثبتی هم همراه باشد. یک نگاه به صفحه ویکیپدیای این اثر و تعداد ستاره های طلایی مجله ها و منتقدین کافی است تا ما ملزم به تجربه کردن این اثر هیجان انگیز شویم.
توماس ناسیف در نقد خود در تارنمای Absolutepunk در مورد این آلبوم می گوید «این آلبوم نهایتاً درون دسته بندی موسیقی نفس گیری قرار می گیرد که تا کنون زیاد از آن ساخته نشده» و این جملهء کوتاه می تواند شرح کاملی برای توصیف این اثر باشد. همچنین او در ادامه می گوید که کمتر پیش آمده این اواخر از این دست کارهای مسحور کننده شنیده باشیم، اما این آلبوم اینسترومنتال به دلیل وجود 10 آهنگ متفاوت و متمایز از یکدیگر، هرگز برایتان خسته کننده و تکراری نمی شود. این نظر با صحبت آغازین همین نقد کامل می شود که می گوید موسیقی بدون کلام مانند هنری است که شما با خود هنر کاری ندارید و تنها عقب رفته و به آن خیره می شوید و فکر می کنید که هنرمند با این هنرش در پی بیان چه چیزی بوده است. برای همین است که می توان گفت «تامل برانگیز بودن» ویژگی جالب موسیقی بدون کلام محسوب می شود.
در پایان، سه قطعه White Noise، Mexican Grand Prix و San Pedro مخاطبان بیشتری داشته اند که البته San Pedro چیز دیگری ست!
Sleep Dealer – Shadows of the Past 2011
باز هم یک گروه روس، باز هم پست راک روسی. در مملکتی که ریشه های قدرتمند موسیقی اش توسط کسانی چون استراوینسکی، چایکوفسکی و شوستاکوویچ آبیاری شده به هیچ وجه عجیب نیست که شاهد ظهور نو آهنگ سازان جوان و خلاق با موسیقی گیرا و سحر انگیز باشیم. گروه Sleep Dealer با موسیقی مسحور کننده اش این ریشه های قوی موسیقی روسی را به رخ می کشد.
آلبومی پر از احساس و لطافت، گیرا و از همه جالبتر دارای رگه های واضح موسیقی کلاسیک روسی. درگیری ممتد کلید های پیانو با باس، یا اصطکاک آرشه و سیم های ویولن روسی با درامز، فضایی تحریک کننده از همخوابگی چایکوفسکی و پست راک را به نمایش می کشد. دلبستگی Sleep Dealer به موسیقی کلاسیک به حدی است که قطعه Tensity را کاملن به تک نوازی پیانو اختصاص داده اند.
در کل سه قطعه Point Of No Return، My Sorrow و قطعه ای که نام آلبوم از آن گرفته شده، یعنی Shadows Of The Past بیشتر از همه می توانند شما را تحت تاثیر قرار دهند. اما گوش کردن کل آلبوم را به علاقه مندان پست راک و اینسترومنتال توصیه می کنم.
صفحه مای اسپیس Sleep Dealer
OdeOnDreams – Kundalini 2011
یک کار خوب و تر و تمیز از یک گروه خوب و تر و تمیز اسپانیایی که انتشار دومین آلبوم شان را تجربه می کنند. وبلاگ Beautifullnoise آلبوم جدید OdeOnDreams را تمجید کرده و آن را متاثر از شوگیز، ایندی و پست راک دهه 90 میلادی می داند. همچنین وبلاگ RibsOut نوع موسیقی این گروه را مشابه God Is An Astronaut و Mono دانسته اما تعداد دفعات تکرار واژه F**k در بخش نظرات صفحه فیسبوکی که این آلبوم را معرفی کرده بود، مهر تاییدی است بر این نظر بنده که آلبوم حاضر، اثریست بسیار شنیدنی و قاعدتا غافلگیر کننده.
طرح کاور کاملا دوست داشتنی ست. سخت است که بتوانیم دقیقا رابطه این طرح با مضامین آهنگ های این گروه را تشخیص دهیم. ولی با توجه به اسامی قطعات و فصای موسیقی شان، به نظر آهنگ (قصد) هنرمندانش، مانند خیلی از هنرمندان امروزی، بیان دغدغه هایشان از سرآخر کار انسان و سرنوشت دنیای بدور از صلح و ناپایدار کنونی باشد. اما با کمی تفاوت.
آلبوم با پایان کار خدایان Ragnarok هفت دقیقه ای، داستان تراژیکی شاهنامه گونه (رستم و سهراب) یا هملت گونه آغاز می شود. درامز این قطعه شاید شما را یاد درامز Manowar با همان تم حماسی بیاندازد. در ادامه شاهد قطعاتی هستیم با مضامینی که در بالا اشاره شد تا آنکه به قطعه 1 دقیقه ای Noise می رسیم. این قطعه در اصل پیش درآمدی است برای قطعه ای فوق العاده و یکی از شاهکارهای این آلبوم یعنی Massive Distraction Weapon. قطعه نویز با فضایی اضطراب آلود و خشن شنونده را تحت فشار گذاشته و آماده می کند تا با واقعیت دیوانگی سلاح روبرو شود. اما تفاوتی که در بالا گفته شد قطعه آخر این اثر است. قطعه امید (Hope) با آن صدای ضعیفش را می توان کمی شبیه موسیقی سنتی اسکاندیناوی یا حتی موسیقی روستایی ایتالیا دانست که در ادامه با 1 دقیقه سکوت برای تامل بیشتر همراه شده است و در نهایت با نغمه گیتار، صحنه صبح روشن و زیبای فردای جنگ را شبیه سازی می کند. قطعات توصیه شده Ragnarök، Feel the Fear و Massive Distraction Weapon هستند.
برای دانلود به برگ شخصی OdeOnDreams مراجعه کنید.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
آ ل ب و م 
Grails رو حتماً امتحان می‌کنم
پست خوبی بود
تشکر از هر دوتون
از دیشب که این پست رو دیدم هیجان زدم واقعا باید یه تشکر حسابی از جناب آرمین کرد.الان دارم سلیپ دیلر رو گوش میدم که فوق العاده اس.اگه شد بعد از چند بار گوش دادن به همه آلبوم ها میایم یه بحثی اینجا میکنیم.
واقعا آ ل ب و م بعد چند وقت به یه پستی که ذهن موسیقیایی آدم رو به چالش بکشه نیاز داشت.(بردیا لازم نیست که یه کامنتم بذارم بگم چقدر بلاگت خوبه و ممنونیم ازت؟)
vaghean entekhabhaye khoobi dashti armin jan
man Mogwai & Sleep Dealer & Grails ro shenide boodam & be jor’at mitoonam begam az tak takeshoon lezzat bordam
Bardia az toam merC 😉
رحمان و بهزاد! با جفتتونم! تا عصبانی نشدم بجای به به و چه چه یه پست مثل این مینویسین و آلبومهای خوب امسالتون تا الان رو معرفی میکنین!! (تا حالا هی خواهش تمنا کردیم جواب نداد بذارین یه کم اخم کنیم ببینیم جواب میده یا نه!!!) منتظرم. میدونم که جفتتون هم میتونین دست به کیبورد شین.
آقا میذارم تو برنامه.امیدوارم دیر به دیر بد قول شم!
mano moaf kon Bardia ,,, in rooza shadidan gereftare karaye khedmatam , moteasefane avale shahrivar ham bayad beram 😦 vali dar morede Behzad kootah naya ! 😀
رحمااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااان
:)))
jooonaaaaaaam ?! :))
اینجا محیط فرهنگیه! برین جای دیگه بازی کنین بچه ها (:
ممنون رحمان.
می دونستم این آلبوم ها رو گوش کردی. اگر خودتم آلبوم خوب دیگه ای تو نظرت هست خوشحال میشم به این فهرست اضافه کنی.
آرمین عزیز؛ لازمه که یه بار دیگه بابت پست خوبت ازت تشکر کنم. اینطور که معلومه استقبال خیلی خوبی ازش شده و این بخاطر مطلب جوندار و درست و حسابی ای هست که نوشتی. دستت درست و باز هم این کار رو بکن.
آقا ما این همه موزیک خوب داریم که باید گوش داد فقط یه مشکلی اونم گیر آوردن موزیکاس
حالا حساب کن من خودم خوره porcupine tree با کلی بدبختی full album گیر آوردم اونم porcupine که خدای progressive
این همه موزیک که آدم می خواد گوش بده نمی دونه از کجا گیر بیاره
اگه لینکشم پیدا کنی دانلوذش که خیلی می شه
خلاصه جایی می شناسی بشه ازش موزیک گرفت که اینایی که ما گوش میدیم داشته باشه
یه سری به وبلاگ من بزن. شاید خوشت اومد :دی
بله وبلاگ شما رو دیدم، ببخشید دیر جواب میدم به این کامنت. آهنگهای خوبی رو انتخاب میکنین، امیدوارم موافق باشید (:
ممنون از مطلب خوبتون تشکر از بردیا و آرمین عزیز
آقا یعنی خیلی باحال بوووود . شدید . الان اولی و دومی را دانلود کردم دارم میگوشم خیلی خفن حال میده . تا بعدیهاشو بگیرم .
دست هردوتون خییییلی درد نکنه. ممنون .
به جز موگوای همشون رو باید دانلود کنم.
از این دست مطالب فوق العاده هستند.
ممنون
ممنونم از همه عزیزانی که لطف داشتن، به ویژه بردیا.
به نظرم مهم اینه که موسیقی خوب، بیشتر معرفی و ترویج بشه. سعی بشه سطح کیفی سلیقه ها، حالا در هر ژانری، بالاتر بره. منظورم این نیست که اینایی که من معرفی کردم موسیقی سطح بالا هستن و لزوما راک یا الکترونیک کارهای بهتری هستن. حالا اینجا وبلاگ مختص راک و الکترونیکه، منم فقط سلیقه ام رو معرفی کردم. و الا حتی پاپ هم موسیقی های سطح بالا زیاد داره.
گذشت دورانی که برای گرفتن یه آلبوم لد زپلین باید به 10 نفر رو می انداختیم و تازه یه چیزی در مقابل می دادیم تا حالا CD یا نوارش رو بگیریم. الان با وجود اینترنت فقط کافیه سلیقه هامون رو به اشتراک بذاریم تا شاید یکی یه روز توی وبلاگش بنویسه فلان ژانر داره توسط ایرانی ها جویده میشه. البته منظورم هر چیزی به جز رپه D:
آقا آرمین دستت درد نکنه
خیلی خیلی عالی بود.
ازرش واقعی این پست به معرفی گروه هایی که شاید موزیک بازهای کشور خودشون هم از وجودشون اطلاع نداشته باشن.
Mogwai و Grails گروهای شناخته شده ای هستند و طبق معمول فوق العاده.
I Am Waiting For You Last Summer واقعا نوید ظهور یه گروه درست و حسابی رو میده و Sleep Dealer افتخار دیگه ای برای پست راک بی نظیر روسی.
امسال تا اینجا که سال پرباری برای طرفداران پست راک بوده
IWFYLS و OdeOnDreams رو نگوشیدم .
موگوای که تکلیفش مشخصه …
گریلز هم کار خوبی بود ولی از آلبومای قبلیش به نظر من بهتر نبود ( به جز یه شاه ترک که ملودیش یادمه ولی اسمش نه )
Sleep Dealer رو هم هفته ی پیش گرفتم . فضای حزن انگیز و لطیفی داره
…
ممنون از آرمین واسه این پست خوب
مرسی…عالی بود
ممنون بابت پست زیبات
دوباره این وبلاگ جون گرفت
اگر ممکنه لینک دانلود موگوای رو بزارید چون تو اینترنت هرجا رو گشتم پیداش نکردم
زودیاک عزیز
آلبوم جدیدی که شما لازم دارید به راحتی در فایلهای تورنت پیدا خواهید کرد
کمی جستجو کنید .
سایت
http://www.postrockxchange.com/
تمام نیاز شما به پست راک رو تامین خواهد کرد .
موفق باشید
تشکر پست بسیار خوبی بود –
یک نکته رو بایستی می گفتم که قبلا هم نوشتم جای دیگر .
بعد از حدود 15 سال موسیقی گوش کردن به صورت حرفه ای
هنوز در این ژانر و سبک گروهی به مقاومت
Kwoon ندیدم
Mogwai – Explsion in the sky
slowest Runnsr و تمامی بزرگان سبک های ایندای و پست راک همه واقعا خوب بودند و هستند
ولی من ریز بینی که موزیک Kwoon دیدم و لمس کردم در موسیقی دیگر کمتر دیدم
البته شاید کمی سلیقه ای عمل کرده باشم ولی می تونم بگم به راحتی جز 5 گروه برتر این سبک قرار میگیره /
موسیقی پست راک به نوع مختلفی در هر کسی رخنه می کنه
و طبیعیه که نظر مختلفی رو هم در بر داشته باشه و.
موفق باشید .
توروخدا یه وب سایتی معرفی کنین که بشه آلبوم Mogwai رو راحت دانلودش کرد… من بدرم در اومد از بس گشتم!!!
یکی به دادم برسه!!
وقتی یه آلبومی رو تبلیغ میکنین اونم با این آب و تاب خب آدم دل تو دلش نمیمونه که!!! 😦
اون وب سایتی رو که آیات زمینی گذاشته رو رفتم اما موفق به DL نشدم 😦
دو روز پیش لینک رو براتون ایمیل کردم. به دستتون نرسیده ؟
آقا راستش پست راک رو با گروه مونو ( MONO ) آشنا شدم عاشق ش شدم. وقتی فهمیدم ژاپنیه شاخ در آوردم!
هنوز دقیق نفهمیدم پست راک چهجوریه چه سبکه، چون هزارجور ازش دیدم و هرکدوم متمایز از بقیه. مثل مونو کم پیدا کردم.. اما
sigur ros که ی گروه ایسلندیه و معرکه س.. منو پرت میکنه به اعماق. این مث مونو بود برام.
if these trees could talk,
Pg.Lost ترک crystalline ،
یکی دو تا ترک از 65daysofstatic و God Is An Astronaut و Banjo Or Freakout
مونو و سیگور رز رو همه ی ترک هاش رو عاشقم.
دیگه هرچی پست راک شنیدم مث اینا نبوده. خیلی دوس دارم و دنبال پست راک شبیه مونو و سیگور رز ام .
این 5تا گروهی که معرفی کردی فقط موگوای رو شنیدم با همون سوگولیه وایت نویز.
اما این پست راک موسیقیه خطرناکیه
احتمال زیاد توی معرفی بهترین های 2011 با گروه های بیشتری از پست راک آشنا میشی. ژانر بسیار پیچیده و در عین حال ساده ای هست پریا.
🙂
Explosions in the Sky هم آلبوم خیلی خوبی بیرون داده. همچنین This Will Distroy You
بازتاب: بهترین های 2011 از نگاه من – 2 « آ ل ب و م
ساده و کامل