سال 2004 بود که سر و صدای انتشار یه آلبوم عجیب و غریب از هنرمندی ناشناخته به نام برایان برتن با اسم هنری Danger Mouse به گوش رسید. در این اثر دنجر ماوس به صورت خلاقانه ای آوازهای «آلبوم سیاه» اثر Jay-Z رو با موسیقی «آلبوم سفید» گروه The Beatles ترکیب کرده و آلبومی رو تحت عنوان «آلبوم خاکستری» منتشر کرده بود. اما سال 2006 و انتشار آلبوم St. Elsewhere از پروژهء مشترک دنجر ماوس و Cee-Lo Green با عنوان Garls Barkley (که قبلا – اینجا – در موردش صحبت کردم) باعث شد که دنجر ماوس به شکل کاملا شناخته شده ای مشهور و معروف بشه. حضور موفق این هنرمند به عنوان تهیه کننده و کار با هنرمندانی مثل Beck، Gorillaz، The Black Keys، Broken Bells و خیلیهای دیگه رزومه سنگین و پرباری رو براش رقم زده.
دنجر ماوس رو تا اینجا داشته باشین، مارک لینکوس هنرمند صاحب نامی هست که بخاطر پروژهء فوق العاده اش، Sparklehorse شهرت و محبوبیت داره و البته چندین همکاری استثنایی با تام ویتز، ریدیوهد، پی جی هاروی و … رو یدک می کشه. اسپارکل هورس گروه عجیبی هست! یه گروه با موسیقی استثنایی، کارهای استثنایی، اصوات استثنایی در کنار حضور مارک لینکوس، یک هنرمند استثنایی! فکر کنم هیچ کس تو دنیا نیست که آلبوم اول اسپارکل هورس رو به اسم صدا کنه، یعنی قاعدتا شما برای صحبت کردن در مورد آلبوم اول این گروه به جای گفتن اسمش، Vivadixiesubmarinetransmissionplot، میگین: آلبوم اوله!!
حالا تصور کنین چه اتفاقی ممکنه بیوفته!! این رو تصور کنین که دنجر ماوس و اسپارکل هورس تصمیم می گیرن که با همدیگه یه آلبوم مشترک بسازن و از چندین و چند خواننده برجسته هم دعوت کنن و جناب استاد دیوید لینچ هم برای این آلبوم یه کتاب منتشر کنه و مجموعه بشه آلبومی تحت عنوان Dark Night of the Soul. خودتون حدس بزنین که حاصل این همکاری چه چیزی میتونه باشه!!
Dark Night of the Soul آلبومی هست که توسط دنجر ماوس و اسپارکل هورس ساخته شده. اجازه بدین یه نگاهی به آهنگها بندازیم:
- Revenge با همکاری گروه ایندی و آلترناتیو راک The Flaming Lips
- Just War با همکاری Gruff Rhys، خوانندهء گروه ایندی و آلترناتیو راک Super Furry Animals
- Jaykub با همکاری Jason Lytle، خواننده و گیتاریست گروه ایندی و آلترناتیو راک Grandaddy
- Little Girl با همکاری Julian Casablancas، خواننده گروه ایندی و آلترناتیو راک The Strokes
- Angel’s Harp با همکاری Black Francis، خواننده گروه ایندی و آلترناتیو راک Pixies
- Pain با همکاری هنرمند مشهور، Iggy Pop
- Star Eyes (I Can’t Catch It) با همکاری استاد David Lynch
- Everytime I’m with You با همکاری Jason Lytle (همون که تو شماره 3 گفتم)
- Insane Lullaby با همکاری James Mercer، خواننده گروه ایندی راک The Shins
- Daddy’s Gone با همکاری Nina Persson، خواننده گروه آلترناتیو The Cardigans
- The Man Who Played God با همکاری Suzanne Vega، هنرمند سبک آلترناتیو و فولک
- Grim Augury با همکاری Vic Chesnutt، هنرمند سبک فولک راک
- Dark Night of the Soul با همکاری استاد David Lynch
دیوید لینچ در کنار اجرای دو آهنگ، برای نسخه اصلی آلبوم که یه پک درست و حسابی با کلی پوستر و چیزهای جنبی هست، کتابی منتشر کرده که مجموعه ای شامل بیش از 100 عکس از این هنرمند عالم سینما و هنر هست. از این کتاب نفیس فقط 5هزار نسخه چاپ شده و تک تک اونها بصورت دستی شماره گذاری شدن.
آلبوم دوازدهم جولای منتشر شد. اما، به همراه خودش غم و ناراحتی هم به همراه داشت. درست 4 ماه قبل ، ششم مارس 2010، مارک لینکوس (اسپارکل هورس) چند اس ام اس با فرد نامعلومی رد و بدل میکنه، ناراحت میشه، در حضور دو تا از دوستاش اول میره طبقه بالا و بعد از خونه خارج میشه. ساعت 1:20 ظهر، میشینه کنار خیابون، روی جدول، اسلحه رو از جیبش در میاره و یه تیر به قلب خودش شلیک میکنه. مارک لینکوس در سن 47، شش ماه بعد از انتشار آلبوم مشترک با Fennesz (با عنوان in the Fishtank 15) و چهار ماه قبل از انتشار آلبوم مشترک با دنجر ماوس، با خودکشی به زندگی خودش خاتمه میده.
این آلبوم زیباست. یه اثری که از نظر من توی ژانر خودش شاخص هست. پیچفورک امتیاز 7.4 از 10 رو بهش داده و onethirtybpm امتیاز 8.6 از 10. این از اون آلبومهایی هست که میتونم چندین بار بدون وقفه بهش گوش بدم و از آهنگهاش لذت ببرم. امیدوارم شما هم دوستش داشته باشین. لطفا دوستان لینک دانلود رو توی بخش نظارت برای بقیه هم بذارین.
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
آ ل ب و م 
http://www.mediafire.com/?limnmyqt5wy
حجم‌اش هم نسبتن کمه، ولی چیز بی‌نظیریه. من ترک‌های 1، 4 و 8 رو مخصوصن خیلی دوست دارم.
man in album ro modatha pish goosh kardam , kare khoobiye
لینک خراب بود
اینم لینک با کیفیت 320
http://www.mediafire.com/?hn2nmzjnd1z
http://www.mediafire.com/?ylyahyzjyzt
مرسی.خوبه
http://www.4shared.com/file/MYT5sI4F/danger_mouse__sparklehorse_-_d.htm
کار sparklehorse و مارک لینکوس روانی رو ترجیح میدم
دستت درد نکنه… حالی دادی ی ی ی ی
آلبوم خوبی بود.
ولی واقعا این دیوید لینچ همون دیوید لینچ ٍ کارگردانِ فیلمهایی مثل «مالهند درایو» ه؟
می دونم خودشه این سوال رو حالت کنایه دار پرسیدم!
بعد از دیدن «مالهند درایو» تا مدتها حالم سرجاش نبود! با هربار دیدن این فیلم سوالاتم دربارش هزار برابر میشد . هنوزهم که هنوزه این فیلم تاثیراتشو بر من حفظ کرده.نمیتونم بگم بهترین فیلم عمرم ولی مطمئنا یکی از تاثیر گذارترین فیلمهای عمرم بود این فیلم!
اگر تا قبل از این میخواستم فکر کنم که دیوید لینچ قراره با گروه موسیقی خاصی همکاری کنه شاید به «پرکیوپاین تری» یا اصلا بدتر «کینگ کریمسون» فکر میکردم، انصافا سلیقه موسیقی اش با اون چیزی که فکر میکردم خیلی فرق داره! نمی گم بده ها! ولی اون چیزی که فکر میکردم نیست!
پی کامنت (!) : استیو ویلسون به شدت تحت تاثیر سینمای دیوید لینچ است.
پی کامنت 2: اون کتاب و بقیه پک این آلبوم رو جایی ندیدی برای داونلود؟من هرجا گشتم نبود.
از یه نظر باهات موافقم. لینچ با سینمای خاص و مدل تفکر عجیبش اگه بخواد تبدیل به یه موسیقی بشه شاید بهترین گزینه یه پراگرسیو غلیظ یا یه پست راک سنگین باشه. اما این دلیل نمیشه که هنرمندان الکترونیک کار رو دست کم بگیریم.
کتابش رو هم کلی گشتم چیزی برای دانلود پیدا نکردم. خیلی دوست دارم حداقل PDF کتاب رو ببینم.
عجیب ترین آلبومی که میشه تصور کرد رو توصیف کردی توی پستت، جداً هنگ کردم…
چطور بود حالا ؟ دوست داشتی ؟ توصیف من جذبت کرد یا آلبوم ؟ سعی میکنم بیش از ظرفیت یه آلبوم ازش تعریف نکنم. اما این ظرفیتش رو داشت.
عالی بود.لذت بردم.
حیف از اسپارکل هورس.یک اثر الکترنیک خاص بود.در مورد لینچ هم اگر به اون آهنگهایی که توش سهیم بوده دقت کنیم میبینیم که یه جوری مثل فیلماش حس رمز آلودی داره.
بازم میگم حیف از این استعداد که خودشو کشت.
اسپارکل هورس برای من با آلبوم Dreamt For Light Years In The Belly Of A Mountain تعریف شد. سال 2006 با دانلود تصادفی این آلبوم باهاش آشنا شدم و خب همون باعث شد که کارهاش رو مرور کنم. در نهایت اینکه حیف شد. جا داشت که حالا حالاها توی دنیای موسیقی حضور داشته باشه.
خب راستش رو بخوای چیزی که بیشتر جذبم کرد، اسم کسایی بود که توی آلبوم کار کرده بودن و خب البته بیشتر از همه دیوید لینچ. مخصوصاً که سه چهار تا از ترک های موسیقی فیلم مالهالند درایو رو هم کار کرده بود و قبلاً ازش شنیده بودم. خیلی برام جالب بود که این آلبوم اونقدر برای لینچ اهمیت داشته که بیشتر از 100 عکسش رو روی سی دی گذاشته، خیلی قلقلک آمیز بود. آخرشم که خبر خودکشی اسپارکل هورس رو بدجوری کوبوندی تو مغزم.
در کل، آره. آلبوم رو دوست داشتم همینطور پست تو رو.
در مورد لینچ، من بیشتر از اینکه از موسیقیش تعجب کنم از لیریک هاش تعجب میکنم. تفاوت زیادی با موسیقی وهم آلود فیلم مالهالند درایو داره. البته باید دقت کنیم که اون موسیقی برای فیلم مالهالند درایو ساخته شد که معرف حضور هست که چه فیلم مریضیه!
ولی اینجا انگار لینچ تونسته آزاد تر باشه تا ابعاد دیگه ای از هنر خودش رو نشون بده که البته زیاد واسه ما شاید آشنا نباشه. مخصوصاً لیریک هاش.
به نظر من شاید اگه لینچ میخواست همون حرف هایی که با فیلمش میزد رو بگه، لزومی نداشت سراغ موسیقی بیاد.
جملهء آخرت رو دوست داشتم. ممنون از کامنتت.
بابا کارت درسته!
بازتاب: David Lynch – Good Day Today/I Know « آ ل ب و م