Sonisphere Festival – 2nd day

روز دوم اجراها از ساعت 3:30 با گروه ترکی Murder King شروع شد. بعد از اون گروه دانمارکی Volbeat اجرا داشت و بعد هم یکی از معروفترین هنرمندان راک ترک، Hayko Cepkin. ما این سه اجرا رو نرفتیم و ساعت 6:45 رسیدیم به استادیوم بشیکتاش تا خودمون رو به اجرای Manowar که ساعت 7:15 بود برسونیم.

جمعیت زیادی برای اجرای این گروه جمع شدن. سر ساعت مقرر گروه روی استیج میاد. بعد از 30 سال فعالیت دیگه پیر شدن، اما قدرتشون توی اجرای برنامه همچنان مثال زدنی هست. صدای اعجاب انگیز اریک آدامز چنان مردم رو به وجد آورده بود که به زیبایی خروش آدمها رو میتونستین توی استادیوم ببینین. یه قسمت از برنامه آدامز رو به مردم میکنه و قسمت چپ و راست استیج به همراه محوطه وسط رو به یک مبارزه دعوت میکنه: از عمق وجودشون مثل آدامز فریاد بزنن!!. هم اون و هم مردم میدونستن که همچین چیزی غیر ممکن هست، اما همون تلاش و فریادهای پی در پی آدمها فضای باحالی رو ایجاد کرده بود. توی یکی از آهنگها آدامز گیتار ِ کارل لوگان و بیس ِ جوی دمایو رو به صورت افقی میگیره توی دو تا دستاش و اونها همینطوری که سازها توی دست آدامز هست مشغول نواختن میشن!!. جوی دمایو، بیسیست و آهنگساز اصلی گروه، بین دو آهنگ حدود 5 دقیقه به زبان ترکی با مردم صحبت میکنه و علاوه بر تعجب حاضرین، چنان شور و هیجانی ایجاد میکنه که باورکردنی نیست (من از یکی که ترک بود پرسیدم دمایو چی میگه، گفت که داره از ترکیه و مردمش تعریف میکنه. بیشتر توضیح نداد). توی صحبتهاش هم به همون زبان ترکی از رانی جیمز دیو یاد کرد و با اشاره به آسمون برای روحش طلب آرامش کرد. در آخر اجرا هم دمایو طی چند حرکت نمایشی، دونه دونه سیمهای بیس رو از جا کند!!. جالب اینجاست که وقتی سیم اول رو کند، با سه سیم باقیمونده شروع به نواختن کرد. و این روند ادامه پیدا کرد تا جایی که وقتی سیم سوم رو کند، فقط با یک سیم ساز میزد!!. اجرای Manowar و انتخاب آهنگهاش عالی و بسیار هیجان انگیز بود.

آخرین اجرای شب دوم گروه آلمانی Accept بود. بعد از فوت رانی جیمز دیو و حذف شدن گروه Heaven & Hell از برنامه کنسرت، گروه Anathema به جمع اجرا کننده ها پیوست. ده روز قبل از فستیوال اعلام شد که آناتما هم توی این برنامه شرکت نمیکنه و بجای اون Accept اضافه شد. خیلیها بلیط روز دوم رو برای دیو یا آناتما گرفته بودن و حضور یه گروه نه چندان مطرح متال چنان توی ذوق زده بود که بعد از اجرای Manowar به طور کاملا مشهودی جمعیت حاضر در استادیوم کم شد. مارک تورنیلو که تقریبا میشه گفت به تازگی بعنوان خواننده با Accept همکاری میکنه، با همون کلاهی که همیشه به سر داره با شور و هیجان برنامه رو اجرا میکرد. اما میشه گفت ستارهء Accept یعنی گیتاریست گروه، ولف هافمن، با حرکهای ریتمیک خودش و اجرای موسیقی کلاسیک (که البته تخصص ویژه ای توی این زمینه داره. به طوریکه آثار انفرادی تنظیم راک و متال موسیقی کلاسیک توی سوابقش هست) بهترین موجود روی استیج بود. پس از اجرای آخر روی مونیتورها شمارش معکوس 4 اجرای اصلی روز آخر نقش میبنده و مردم استادیوم رو ترک میکنن.