بردیا برجسته نژاد: اولین قسمت از «بهترینهای سال 2013» یعنی شماره‌های 26 الی 30 را می‌توانید اینجا ببینید.
25
Monkey3 – The 5th Sun
به گمانم هیچ شرحی به مختصر و مفیدی آن چیزی که در فهرست بهترین آلبومهای 2011 برای گروه سوئیسی Monkey3 نوشته بودم نمی‌تواند معرف آنها باشد. این را از آن نوشته داشته باشید: «موسیقی آنها می‌تواند نقش دارو را برایتان بازی کند. می‌تواند شما را در خلصه‌ای فرو ببرد که جای دیگر تجربه‌اش نکرده‌اید. آنها یک چیزی در ریفهای تکراری خود دارند که به شدت هایپنوتیک (هیپنوتیزم کننده) است» پنجمین آلبومشان با عنوان «پنجمین خورشید» شامل فقط 6 ترک، بدون وکال، مسحور کننده و جادویی‌ست. موسیقی با همان آغاز اولین ترک به شکلی هنرمندانه به زیر پوستتان می‌خزد و وقتی منفجر می‌شود دلهره و هیجان عجیبی تسخیرتان خواهد کرد. این آهنگ 15 دقیقه‌ای آنقدر فرصت دارد که چندین بار حال و روزتان را عوض کند و شما را درب و داغان تحویل ترک بعدی بدهد. ملودی در اینجا مانند راکت تنیسی‌ست که با آخرین قدرت توپی به‌نام سولوی گیتار را به صورتتان می‌کوبد! دومین ترک در دوردست ایستاده، آرام آرام به سمتتان قدم می‌زند، نزدیک که شد شروع به رقصیدن می‌کند و در نهایت شما را به آغوش می‌کشد. با شنیدن آهنگهای بعدی شما هم به این نتیجه می‌رسید که هیچ واژه‌ای بهتر از «سهمگین» نمی‌تواند موسیقی آنها را توصیف کنید.
24
Au4 – … and Down Goes the Sky
کمی برای تشخیص ژانر موسیقی گروه کانادایی Au4 با مشکل مواجه خواهیم شد. دو برادر با نامهای بن و ارون ویلی در سال 2004 گروهی به نام Au4 را بنیان گذاری کردند که با تاثیر از موسیقی الکترونیکای دهه 90 و تزریقش به بدنه‌ی راک به ماهیت جدیدی از موسیقی تلفیق شده‌ی این دو ژانر رسیدند. موسیقی آنها فقط صوت نیست. آنها را می‌توان به معنای واقعی یک گروه ویژوال دانست. کنسرتهای آنها ترکیبی از صوت و تصویر و نور است، چیزی که باعث شده شهرت آنها از مرزهای کانادا بگذرد و کنسرتهایش بدل به اجراهای موفقی شود. دومین آلبوم آنها با عنوان «… و فرش به عرش می‌رود» کلکسیونی از ژانرهای مختلف است. راک و الکترونیک دارد، پاپ و رگه دارد و حتی بعد از دو سه بار گوش کردن آهنگها امبینت و پست راک هم در آن پیدا خواهید کرد. لیریکس این آلبوم تلخ و سیاه است، اما تلخی‌اش مانند یک فنجان قهوه خوش عطر و خوش طعم است. یک پیشنهاد برای شنیدن این آلبوم برایتان دارم: اینکه از چه پلیری استفاده می‌کنید مهم نیست. اتاق را تاریک کنید و روی صفحه‌ی مونیتور ویژوالایزر را فعال کنید. بگذارید موسیقی و رقص خطوط و نور به وجودتان رخنه کند. Au4 یک تجربه‌ی جدید و ناشناخته در زندگی موسیقی‌تان خواهد بود.
23
Long Distance Calling – The Flood Inside
از سال 2011 که گروه آلمانی Long Distance Calling را در جایگاه 17 بهترین آلبومهای سال قرار دادم تغییر مهمی در ساختار این گروه رخ داده که آن هم اضافه شدن مارتین فیشر بعنوان خواننده‌ی دائمی گروه است. اتفاقی که متال‌همر آن را اضافه شدن یک بُعد جدید به این گروه نام نهاده است. آخرین آلبوم آنها، «طغیان درون»، جدا از همراه بودن نصف ترکها با وکال، یک تفاوت فاحش دیگر نیز با آلبومهای قبلی دارد و آن اینکه طیف خاکستری این گروه دستخوش تغییر شده: از سیاه کم و به سفیدشان افزوده شده است (برای مثال این آلبوم چیزی مانند Ductus دارد که می‌توانید از جا بلند شوید با آن برقصید!). آنها در جواب اینکه چرا به یک آلبوم پست راک تا این اندازه وکال اضافه شده پاسخ زیبایی داده‌اند: «ما هیچوقت در مقابل قوانینی که مشخص می‌کنند یک گروه اینسترومنتال چه کاری باید بکند و چه کاری نکند تعظیم نمی‌کنیم. این ما هستیم که قانون را تعریف می‌کنیم» در این آلبوم با سولوهای روشن و تمیز گیتار مواجه هستید، سولوهای محتاط و شمرده که انگار بجای آنکه در اوج فریاد بزنند، نهایتا به گریه ختم می‌شوند. و البته این را هم در نظر داشته باشید که گل سر سبد این آلبوم Welcome Change است که وینسنت کاوانا (Anathema) را بعنوان خواننده مهمان بهمراه دارد.
22
Arcade Fire – Reflektor
چهارمین آلبوم گروه کانادایی Arcade Fire با عنوان «رفلکتور» از دو جهت تفاوت عمده‌ای با آثار قبلی‌شان دارد. اول آنکه این آلبوم (پس از سفر دو عضو اصلی گروه – وین باتلر و رجین کاساین – به هائیتی) به شدت از موسیقی محلی هائیتی یعنی رارا تاثیر گرفته است. دوم آنکه در پروسه‌ی ساخت این آلبوم جیمز مورفی نیز بعنوان یکی از تهیه‌کننده‌ها حضور داشته است (رهبر گروه LCD Soundsystem که دو سال پیش این گروه را بازنشسته کرد. حتما فیلم مستند مربوط به آخرین اجرای گروه‌ش با نام Shut Up and Play the Hits را ببینید!) برای نوشتن لیریکس این آلبوم از دو منبع الهام گرفته شده است: 1) فیلم «ارفیوس سیاه»، محصول برزیل سال 1959 ساخته‌ی کارگردان فرانسوی مارسل کاموس، که به انزوا و مرگ می‌پردازد 2) مقاله‌ی «دنیای معاصر» نوشته‌ی فیلسوف دانمارکی، سورن کیرکگارد که در خصوص دوران مدرنیته و بازتاب آن در رسانه‌هاست. همین توضیح نشان می‌دهد که ما با پیچیده‌ترین و کارشده‌ترین اثر Arcade Fire تا به امروز طرف هستیم. این آلبوم در فهرست 50 آلبوم برتر 2013 رولینگ استون جایگاه پنجم را کسب کرده و پیچفورک در فهرستی مشابه رتبه دهم را به آن داده است. اینطور که بنظر می‌رسد این یک شروع تازه برای Arcade Fire خواهد بود.
21
Ayreon – The Theory of Everything
موسیقی پراگرسیو راک یک هیولای بی‌همتا دارد به اسم آنتونی لوکاسن و پروژه‌ی استثنایی‌اش، Ayreon. هشتمین آلبوم این هنرمند با عنوان «نظریه‌ی همه چیز» مانند آثار قبلی‌اش یک کانسپت آلبوم است (اثری که از ابتدای اولین آهنگ تا انتهای آخرین، به صورت منسجم یک داستان واحد را تعریف می‌کند). با این تفاوت که اینبار فضای ماجرا از حالت علمی تخیلی خارج شده و داستان در دنیای واقعی می‌گذرد. مانند همیشه هنرمندان صاحب نام متعددی با او در تهیه این آلبوم همراه شده‌اند. خواننده‌هایی همچون جان وتون (عضو سابق King Crimson)، مارکو هایتالا (Nightwish)، کریستینا اسکابیا (Lacuna Coil)، تامی کارویک (Kamelot) و نوازندگانی مانند کیث امرسون (عضو سابق Emerson)، ریک ویکمن (عضو سابق Yes)، جردن رودس (Dream Theater) و استیو هکت (Genesis). این آلبوم در دو CD با مجموع 42 ترک منتشر شده که به گفته‌ی لوکاسن در اصل این 4 آهنگ است که هر کدام به مدت حدود 20 دقیقه به بخشها و اجزای کوچکتر تقسیم شده‌اند. لوکاسن در توضیحات تکمیلی گفته این آلبوم نسبت به 01011001 متال کمتر و اینسترومنتال بیشتری دارد. او اضافه کرده که در خلق این داستان از دو فیلم A Beautiful Mind و Rain Man الهام گرفته است. این آلبومی نیست که بخواهیم به یک بار شنیدنش اکتفا کنیم.
…ادامه دارد
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
آ ل ب و م 
ممنون بردیا جان!
ویکند ام رو ساختی.
یه تکه های از «ایریون» رو گوش دادم؛ بنظر میاد ریک ویکمن داره قسمتهایی از آلبوم «سفر به مرکز زمین»ش رو بازنوازی میکنه.
خوشحال شدم که کیث امرسون هنوز زنده س و به «Epitaph «ش نیاز پیدا نکرده. ایشون در زمان اوجش, تنها پیانیستی بود که دو ترک مختلف رو همزمان مینواخت.
چه خوب که بازم این لیست برترین ها و پست های پر و پیمون مربوط بهش رو دارید می ذارید. در مورد این 5 آلبوم هم نظر خاصی ندارم، کنجکاوم زودتر بعدیا رو ببینم. بده بیاد آقا 🙂
آقا نظر خاص رو بیخیال، نظر عام میدادی خب (:
حقیقتش فقط از دو تا از این گروه ها شناخت دارم که همونا رو هم نشنیدم آلبوماشون رو! یعنی در حد نظر عامم نیستیم 🙂 ولی خب پستا رو می خونم و بالطبع هم اطلاعات می گیرم هم یه شناختی ام پیدا میشه.
از بین اینا احتمالا برم تو کار Monkey3 در آینده نزدیک.
خوشحالم كه امسال بر خلاف سال گذشته خيلي زود ليستت رو منتشر ميكني ، تو اين ده آلبوم معرفي شده فقط دوتاش رو نشنيدم واين ميتونه بيانگر تاثير تو و اين وبلاگ روي سليقه ي موسيقياييم باشه،ممنون.
الان من جیغ میکشم! بابا پست بهترینهای سال رو که همیشه تو همون اولین دقایق سال جدید گذاشتم تو وبلاگ که. یعنی جد و آبادم هر سال یکی میشه که به وقت منتشر بشه پست. حالا اونو ول کن، ممنون بابت لطفت برادر. خوب میشد اگه درمورد اون سه تایی که شنیده بودی هم یه چند خطی مینوشتی ببینیم تو چی حس کردی.
:))))) عه پارسالم روز اول سال نوشتي كه،پس چرا من انقد پارسال انتظار كشيدم،در حدي كه فكر ميكردم ديگه ننويسي!! :)) از ده تا دوتاش رو نشنيدم برديا،يعني هشتارو شنيدم 🙂 دستم به نوشتن نميره،امتحان و درس و كنكور و…حس نميذاره :دي
از بین این لیست 3 آلبوم رو گوش داده بودم و 2 آلبوم دیگه هم که به طبع باید گوش بدیم…
monkey3آلبوم بدی نبود.ولی به نظر حقیر سرو پا تقصیر آلبوم قبلیشون زنده تر و روخ دار تر بود تا این آلبوم..
arcadefire که هیچ وقت از فناش نبودم حتی با اینکه تو neon bible ترکوند ولی منو تکونم نداد.موسیقی عجیبشون تاثیری رو من نداره..شاید شلوغی آهنگاشون باعث این مطلب میشه!!!
Ayreon هم به نظرم افت کرده و تقریبا Human Equation رو تکرار کرده.تازه باز تو اون آلبوم آدمایی مثل جیمز لابری و مایکل آکرفلد هم بودن که وجودشون در کنار پراگرسیو تر و تمییز لوکاسن یه اثر ماندگار و به وجود اوردن.ولی با این حال این دلیل بر گوش ندادن این آلبوم نبود.
در مورد Monkey3 کاملا موافقم. یعنی اگه بخوایم خودش رو با خودش مقایسه کنیم میبینیم که یه پله اومده پایین. برای همین هم هست که جاش توی این لیست نسبت به آلبوم قبلیش افت کرده. اما باز هم نسبت به خیلی از پست راکهای امسال آلبوم قابل قبولی بود. همین مسئله در مورد Ayreon هم هست، که اگه یه اثر مقتدر و گردن کلفت شک نکن که جاش توی 10 تای اول بود. Arcade Fire هم که بطور قطع یکی از ستاره های موسیقی باروکه که البته ژانری هست که بخاطر پر ساز و پر سر و صدا بودنش همه نوع گوشی رو جذب نمیکنه. حالا دوتای دیگه رو تست کن تا ببینیم چی میشه.
بازتاب: بهترینهای 2013 از نگاه آلبوم – 3 | آ ل ب و م
بازتاب: بهترینهای 2013 از نگاه آلبوم – 4 | آ ل ب و م
monkey3 خوب بود ولی به نظر من خیلی آلبومای بهتری امسال تو پست راک بود که میتونستی جای اینا بزاری…au4 و ayreon رو نشنیدم…LDC نمیتونم بگم خیلی خوب بود…آلبوم قبلی برای من بهتر بود…آلبوم امسال arcade fire بهترین آلبوم این گروه تا الان بود به نظر من…یه ذهنیتی پشت آهنگها بود که دوسش داشتم…اتفاقاً این آلبوم نسبت به آلبومای قبلی اصلاً شلوغ و پر ساز نیست
اون Monkey3 به خاطر نوع خاصی که از موسیقی پست راک ارائه میده، همیشه و در پشت هر لحظه ش یه پیچ یا منظره ای هست که باز هم میتونه آدم رو غافلگیر کنه. همین باعث میشه که نسبت به خیلیها همچنان برتری داشته باشه. در مورد Arcade Fire، به جز 6 نفر عضو این گروه که هر کدوم چندین ساز اجرا میکنن، حدود 20 تا نوازنده دیگه هم بصورت مهمان حضور دارن. چطور به این میشه گفت کم ساز؟؟
تو آهنگ هایی که من شنیدم شلوغی رو حس نکردم…مثلاً porno شلوغ بود؟!…شلوغ و پر ساز بودن یه چیزه استفاده از سازهای متنوع یه چیزه…شاید تو یه آلبوم 100 ساز استفاده بشه ولی آهنگهای شلوغی خلق نشه…هیچجوره نمیتونم قبول کنم Supersymmetry آهنگ شلوغیه یا Awful Sound (Oh Eurydice) یا …
الان انگار یه طوری شد این وسط. من که اصلا نگفتم این آلبوم شلوغ بوده! تو توی کامنت قبلیت گفتی این آلبوم شلوغ و پر ساز نیست. بعد من گفتم که چرا این آلبوم پر ساز بوده. بعد تو گفتی که نه اصلا شلوغ نبوده (: آقا من اصلا کی صحبت از شلوغ بودن این آلبوم کردم آخه؟ اینو خودت بهش اشاره کردی نه من (:
الان Monkey3 رو گوش دادم چقدر خوب بووودد
یه چیزی میگم نخندیاا :دی
سبکش منو یاده کارای باکت هد انداخت :دی
من عاشقه باکت هدم ، حتما آلبوم رو با دقت بیشتری گوش می کنم
آلبوم Au4 رو هم همون موقع که معرفی کرده بودی گوش دادم ، اون موقع واقعا خوشم اومد چند وقتی هم آلبوم رو گوش دادم به صورت منظم ، ولی دیگه خسته کننده شد یه جورایی . اینطوری بگم بهتره که آلبوم جدید تر اومد و جای اونا رو پر کرد .
آلبوم Long distance … هم که گوش دادیم نمی شه اینا رو گوش نداد ولی به مزاج ما سازگار نبود (کاملا دارم سلیقه ای می گم)
arcade fire هم که خودت به صورت کامل توضیحشو داده بودی ، من فقط اینو اضافه کنم که می تونست حتی تویه رتبه های بهتر از اینم جا بگیره
آلبوم آخرو متاسفانه گوش ندادم ، به سرعت به سراغش خواهم رفت :دی
اگر خوب باشه ازت تشکر می کنم . نه اینکه اگه بد باشه میام و ازت گله می کنم نه فقط اگه خوب بود میام تشکر می کنم ازت
یه چیزه خیلی عجیبی که دارم میبینم اینه که سبکایه انتخابیت در واقع ژانر هایی که انتخاب کردی نسبت به سال گذشته خیلی وسیع ترن
من تازه سایت و چک کردم برا همین الان 4 تا لیست قرار دادی که میشه 20 تا آلبوم و دارم ژانر های خیلی متفاوتی رو میبینم که واقعا هم تعجب کردم و هم خوشحال شدم
قسمت آخر کامنتت رو جواب بدم (: خیلی بیشتر از این چیزی که اینجا میبینی امسال دایره ی ژانرهایی که گوش کردم گسترده بود که خب در نهایت باز هم چندتا از ژانرها خود به خود کنار رفتن و توی این لیست اثری ازشون نیست. یه تفاوت بزرگی که چارت امسال با سالهای قبل درصد موسیقی متال بیشتر از گذشته شده. حالا بذار 10 تای آخر رو هم بگم بعد بیشتر حرف میزنیم در مورد ژانر بندی. اون آلبوم آخر رو هم گوش کردی خبر بده
باکت هد هم که نقش علیرضا افتخاری رو برای اونا بازی میکنه! فکر کنم متوسط هر هفته دو تا آلبوم ازش میاد بیرون!
اگه سال 12 ماه باشه ، هر ماه 4 هفته حساب کنیم ، تا الان 33 آلبوم داده :دی
دیگه بقیه ی خساب کتابشو میزارم به عهده ی خودت :دی
منم بیشتر دوست دارم راجع به همه ی آلبوما با هم، صحبت کنم تا اینکه هر 5 تا که آپ ی کنی رو بیام نظر بدم
تویه 5 تای اولت هم فکر کنم آلبوم steven wilson و nick cave هم باشه
احتمالا یکی از این پست راکا که دوست داری هم هست مثلا collapse under the …
آلبوم true widow هم میدونم میزاری
فقط اون یکی رو شک دارم چی قراره باشه که احتمالا آلبوم nadine shah باید باشه
اگه درست گفتم بهم بگو که خوشحال میشم بفهمم که taste موسیقیاییت رو درست فهمیدم
بازتاب: بهترینهای 2013 از نگاه آلبوم – 5 | آ ل ب و م
بازتاب: بهترینهای 2013 از نگاه آلبوم – 6 | آ ل ب و م
بازتاب: شنیده‌شده‌ترین‌های 2013 | آ ل ب و م
بازتاب: بهترینهای 2016 از نگاه آلبوم – 1 | آ ل ب و م